ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, August 22, 2009

Μονακό, στον αισθητικό αντίποδα του Βέγκας!

Της Ιουστίνης

Είπα να λοξοδρομήσω πάλι στην Ευρώπη και να σταθμεύσω στο Μονακό, για να θαυμάσουμε μαζί την αντίστιξη της πολυτέλειας ανάμεσα στη Βόρεια Αμερική και τη γηραλέα ήπειρο.

Το Μονακό χτισμένο πάνω σε ένα βράχο, σαν αετοφωλιά θαρρείς, αποτελεί την επιτομή της πολυτελούς άποψης περι ζωής, καθώς το μικρό Πριγκηπάτο δεν διαθέτει τίποτε παραπάνω απο μια θέα, μια μαρίνα, ένα βασιλικό παλάτι, το καζίνο, το γκράν πρι κι όμως προσελκύει όλο τον πλούτο της Ευρώπης στα υπεροπλυτελή ξενοδοχεία του με τα ιστορικά εστιατόρια.

Μου αρέσει κάθε φορά που διανύω την Κυανή Ακτή να κάνω στάση σε τούτο το Πριγκηπάτο το στολισμένο με το μύθο της Γκρέις Κέλυ και του πρίγκηπα Ρενιέ. Παρότι η πριγκίπισσα έχει απο χρόνια εγκαταλείψει τα εγκόσμια, τα κοσμοπολίτικα παιδιά και τα εγγόνια της φροντίζουν να διατηρούν το Μονακό πάντοτε στην επικαιρότητα των εφήμερων κουτσομπολιών.

Στο Μονακό εξακολουθώ να βλέπω τα πιο ακριβά αυτοκίνητα του κόσμου, τις πιο καλοντυμένες γυναίκες της υφηλίου, τα πιο πλούσια καταστήματα και κοσμηματοπωλεία της γής. Θαρρείς και σε τούτο τον τόπο δεν υπάρχει ποτέ οικονομική κρίση, αναταραχή, ύφεση ας πούμε.

Είναι ένα κανονικό βασίλειο , όπου η φαντασία καλπάζει ελεύθερα στα βέλτιστα καθώς δεν σκοντάφτει ούτε στιγμή στα γήινα δεδομένα. Αν ποτέ με έβαζαν να ζωγραφίσω ένα παραμυθένιο τόπο, τούτο το λιλιπούτειο έργο τέχνης θα διάλεγα.

Αντίθετα απο το Λας Βέγκας, όπου έξω απο τη λωρίδα των πολυτελών ξενοδοχείων ελλοχεύουν οι παράγκες των μεροκαματιάρηδων ισπανόφωνων εργατών, στο Μονακό τίποτε δεν σε υποψιάζει πως υπάρχει κόσμος της ένδειας και της φτώχειας.

Οσο για τα καζίνο κι αυτά ολότελα διαφορετικά είναι στους δύο κόσμους. Στο Λας Βέγκας είναι μαζικά, στο Μονακό υπεροπλυτελή και ελιτίστικα.

Πολλές φορές συγκρίνω τους δύο κόσμους της πολυτέλειας και καταλήγω στην ίδια σκέψη: πως αν γινότανε να δούν οι άνθρωποι πέρα απο τη μυωπική καλοπέρασή τους, τούτος ο κόσμος θα γινότανε καλύτερος για όλους!

Το περίφημο ξενοδοχείο Hermitage στέκει ακλόνητο απο οικονομικές και άλλες κρίσεις Στην καρδιά του Πριγκηπάτου
Ενα Πριγκηπάτο λαξεμένο στο βράχο
Με θέα το πέλαγος και τη μαρίνα
Αλεξ και μαννούλα ποζάρουν
Αλλοίμονο που θάλειπε απο το σκηνικό η Κοκό!
Ρόλς, Μερσέντες και Φεράρι εν παρατάξει
Τα συντριβάνια και τα λουλούδια κοσμούν κάθε πλατεία
Τα αγόρια εντυπωσιασμένα απο τη θέα των αυτοκινήτων αλλά και των γιότ
Μια κίτρινη Φεράρι για ... τέρμα τα γκάζια
Ολοι οι επώνυμοι αράζουν εδώ έτσι για ένα πέρασμα. Στο βάθος ένα γιότ απίστευτων διαστάσεων
Στρογγυλό κτίριο για να σπάζει η μονοτονία της πολυτέλειας
Το θρυλικό καζίνο Καφέ Ντε Παρί
Εσωτερικός διάκοσμος του Ερμιτάζ
Η πιο πλούσια σε Ρόλεξ βιτρίνα του κόσμου
Το κεντρικό πάρκο με φοινικόδεντρα, λουλούδια κι αγάλματα

18 comments:

La Gigi said...

επιτελους... μια φωτογραφια στην οποια κρατας εσυ την τσαντα σου :))
στη λεζαντα της φωτο με τα υπερπολυτελη, βλεπουμε Ρολς, Μερσεντες και Πορσικο ;)
πολλα cosmo φιλακια!!

Justine's Blog said...

Πορσικό μωρό μου παρατηρητικό. Εγώ νόμιζα πως μόνο Φεράρι βλέπουμε σ΄αυτό τον τόπο. Ξεπέσανε και τα Πριγκηπάτα!
Φωτιές στη Σκύρο; Είσαι καλά;
Φιλιά σου

cook said...

τι γκλαμ ειναι αυτο!!
Ιουστινη μου σε σκεφτηκα χτες...καθως κολυμπουσα στα νερα της αγαπημενης Λευκαδας...
φιλια απ΄έδω :)

δεσποιναριον said...

Ξερεις Καναδεζακι τι μου αρεσει στο Μονακο; Οι κλασικες ψαθινες καρεκλες στα καφε. Τα πιο φιν φον επιπλα εξωτερικου χωρου. Φιλακια και καλο βραδυ.

Αστοριανή said...

...ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΊ ΚΑΝΕΊς ότι έχει περίπου τις ίδιες διαστάσεις με το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης!
...του ύψους και του βάθους... που λένε, κι εμείς απ'έξω θαυμάζουμε!
Φιλιά στους κούκλους σου... να είχα κόρη να σου κλέψουμε τον Αλεξ σου!
ΥΓ: ο...Γαβρίλης ήρθε, θα επικοινωνήσουμε για τα γνωστά.
Φιλάκια,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

Justine's Blog said...

Κούκ αγαπημένη μου,
Με κάνεις να ζηλεύω που εσύ κολυμπάς στα νερά του νησιού μου κι εγώ στις λίμνες του Καναδά.
Να μου χαιρετάς τον τόπο μου, που είναι πιο γκλάμ απο τα Μονακό αυτού του κόσμου!
Φιλιά

Justine's Blog said...

Γιώτα λατρεμένη μου,
Α! φαντάζεσαι να μου κλέβατε τον Αλεξ; Τα εγγόνια θα έπαιρναν κι απο τις δυό γιαγιάδες φλέβα και άντε να τα ανταγωνιστούμε.
Αλήθεια, τόσο μικρό είναι σε έκταση το Μονακό; Οσο το Σέντραλ Πάρκ;
Ομως είναι του ύψους και του βάθους, γι αυτό γοητεύει!
Φιλιά στον Γκαμπριέλ

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι αγαπημένο,
Είναι όλα υψίστης αισθητικής. Απο εξωτερικά έπιπλα, μέχρι γιοτ, μέχρι παγωτερίες.
Οι άνθρωποι αποφάσισαν να πουλήσουν λεπτομέρεια στην πολυτέλεια και τα έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν όλο τον πλούτο της γής σε ένα βράχο!
Τους θαυμάζω!

δεσποιναριον said...

Ναι βρε εχω περασει απο κει μερικες φορες, τις καρεκλες που τις λιμπηστηκα νομιζεις! Ηθελα να αγορασω μεγαρο αλλα δε το πουλαγε.. να δεις πως την λεγανε.. Στεφανι.. καπως ετσι, κι ετσι βρηκα ενα πιο φτηνο στην Πρες. (η ωρα της σαχλας η η ωρα του παιδιου, διαλεγεις και παιρνεις!)

paramythou said...

Η σύγκριση ασύγκριτη!!!!
Το Λας Βεγκας ''σε ρίχνει'' μόλις ξεμυτίσεις λίγο, το πριγκιπάτο όμως είναι ένα ζωντανό παραμύθι που σε ανεβάζει στα σύννεφα...
φιλιά πολλά

Evie said...

Σου έγραψα πόσες φορές αλλά το Windows Live όλο και σταματά κι αρχίζω πτού κι από την αρχή.

Ιουστινη μου γλυκιά αχ τι να πω, όλο το Cote d'Azur, Μονακό είναι όνειρο.
Eχουμε πάει κι έχουμε μείνει ονειροπαρμένοι.

Εγώ το ειπα σε μια άλλη ζωή πρέπει μα πρέπει να γεννηθώ κάπου εκεί κοντά να χλιδιαριστω κι ας λείπουν οι τίτλοι.
Να ζω σαν τον Αλβέρτο 6 μήνες εδω κι έξη μήνες στο πριγκιπάτο.
Ναμαι κοντα στο Μιλάνο για ψώνια και τζελατο, St. Tropez για μπάνια κι όταν κουράζομε άντε μια κρουαζιέρα. Όνειρα θερινα!!!!!

Καληνύχτα από το ζεστό Τορόντο που αρχίζουν οι ήμερες να μικραίνουν

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι,
Σε έχει πιάσει η χαρά του ταξιδιύ, ναι; Να περάσεις υπέροχα και να εντοπίσεις μέγαρα στην Αρτζεντίνα, πλιιζ. Θέλω να ξέρω τα καλύτερα όταν με το καλό επισκεφτώ τον τόπο.
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Μαιράκι μου,
Για ρομαντικούλα σε κόβω. Ωραίο το Πριγκηπάτο αλλά γέρασαν οι πρίγκπηπες και πώς να το πούμε στα παιδιά!
Εγώ και Βέγκας γουστάρω για την τρελλή αλλόφρονα φάση του. Το κομψευόμενο Πριγκηπάτο μου προκαλέι μια ανία! Μήπως γηράσκω;

Justine's Blog said...

Εύη μου γλυκειά
Ωραία το πάς το όνειρο και με πολύ ισορροπία. Μαγική η ζωή που ονειρεύεσαι και συμμετέχω στο όνειρο που πάντα αξίζει να πλανάται στον αέρα για να μας γεμίζει αισιοδοξία.
Φιλιά απο Μόντρεαλ, όπου επίσης οι μέρες μικραίνουν επικίνδυνα!

La Gigi said...

εσβησαν οι φωτιες και στη Σκυρο και παντου, αφου κατεστρεψαν τα παντα φυσικά!! ειμαι μια χαρα και σε σκεφτομουν χθες γιατι πηγαινοντας στην Αρόη συνάντησα ενα εκκλησακι του Αγιου Κυπριανου και Ιουστινης :))
φιλια πολλα

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,
Και γώ σε σκεφτόμουν με τις φωτιές στη Σκύρο. Περνάς όμορφα; Να είσαι καλά.
Φιλιά αγαπητικά

paramythou said...

όχι αγαπούλα, δεν γηράσκεις. Εγώ παλιμπαίδίζω και παραμυθιάζομαι! Συνειδητά όμως.
φιλώ σε

Justine's Blog said...

Μαίρη αγαπημένη,
Τ'ι ωραία να παλιμπαιδίζεις και να παραμυθιάζεσαι περιβαλλόμενη απο παιδιά! Είσαι στην ωραιότερη στιγμή σου, απόλαυσέ το.
Καλώς όρισες πάλι πίσω