Κι αφού τον παραδώσαμε στα χέρια της αεροσυνοδού, αποφάσισα να σκύψω στις καλοκαιρινές μου εμπειρίες για να ξαναζήσω στιγμές πελάγους και φιλίας.
Σήμερα σας παρουσιάζω το εκπληκτικό κτήμα του καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου δρα Γιώργου Κοντογεώργη και της συζύγου του Κατερίνας Παράσχη-Κοντογεώργη, που είναι διευθύντρια της Ακαδημίας Αθηνών.
Το κτήμα τους, που είναι μια ολάκερη χερσόνησος περιβρεχόμενη από θάλασσα, αντικρύζει γύρω γύρω το απόλυτα γαλάζιο Ιόνιο. Με δεκάδες ασημένια λιόδεντρα αγναντεύει από μακριά το θαλασσοχώρι Σύβοτα Λευκάδας.
Οι Κοντογεώργηδες έχουν κτίσει ένα λιτό σπίτι με χρώματα Μινωϊκού πολιτισμού. Εκείνος ασχολείται ενεργά με την Πολιτική Επιστήμη στην εξέλιξή της εμβάλλοντας στον προβληματισμό του τις νέες παραμέτρους της παγκοσμιοποίησης αλλά και των ιδιωτικών οικονμικών τράστ έναντι των κρατών και των κυβερνήσεών τους. Βαθειά επηρεασμένος από τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη αγωνιά για τούτο το αναπόδραστο παρόν της Ελλάδας και της Ευρώπης γενικότερα.
Εκείνη, ευγενής και μελίρρητη, ασχολείται με την τέχνη της, ορίζοντάς την στα μωσαϊκά εδάφους και σε άλλες διακοσμητικές λεπτομέρειες.
Φέτος με τη μακρά παραμονή μου στη Λευκάδα είχα την τύχη να τους συναντήσω περισσότερες φορές από άλλα χρόνια. Χάρηκα τη συναναστροφή, τους προβληματισμούς, τους λόγους μας. Ας μοιραστούμε τις φωτογραφίες από το υπέροχο κτήμα τους, που όμοιό του δεν υπάρχει σ΄ολάκερο το νησί μας.
Τζουστινάκι νοσταλγικό
Ενα πήλινο πυθάρι στολισμένο με τη γλυπτική άποψη της οικοδέποινας
Το σπίτι στο βάθος
Η πισίνα σε μπλέ τυρκουάζ σκάει ακριβώς πάνω από το πέλαγος
Η οφθαλμαπάτη πως η πισίνα συνεχίζεται στη θάλασσα ενώ μεσολαβούν 100 μέτρα γκρεμού, είναι εκπληκτική
Τα κορίτσια με φόντο το τυρκουάζ
Η θέα του κτήματος αγγίζει το γραφικό κόλπο των Συβότων, όπου αγκυροβολούν δεκάδες κότερα κάθε καλοκαίρι
Από την άλλη πλευρά αντικρύζει πέλαγος κι άλλη χερσόνησο
Το σπίτι μοντέρνο σε μινωϊκά χρώματα . Το χαμογελαστό ζεύγος απολαμβάνει την απομόνωση του
Η πρασινάδα βουτάει στο πέλαγος
Μια μοναχική καρέκλα με θέα το Ιόνιο
20 comments:
Ιουστίνη μου, ο πατερούλης σου μας κέρδισε απο την πρώτη στιγμή. Ενας αληθινός Αγιος, με όλη την σημασία της λέξης. Ενα μεγάλο ευχαριστώ για την αμέριστη συμπαράστασή του και την ευλογία που έδωσε στα παιδιά μας Γιώργο, Χρηστίνα και Μιχαλάκη και στο νέο τους σπιτικό.
Ο Θεός να τον έχει πάντα καλά.
Μιχάλη αγαπημένε,
Ο πατερούλης έζησε μια ζωή αγνή, χωρίς χημικά πρόσθετα. Δεν καταλαβαίνει την κακία των ανθρώπων, είναι καλόπιστος, η ζωή του είναι η ενσάρκωση των Γραφών.
Πάντως, μας έπλασε κι εμάς λίγο άβγαλτους για τη ζωή.
Χαρήκαμε που ευλόγησε το σπίτι των παιδιών σου. Είναι υπέροχο, να το χαίρονται με το μίνι Μάικλ.
Φιλί
Ιουστίνη μου καλημέρα.
Καταλαβαίνω τη μελαγχολική σου διάθεση τώρα που έφυγε ο πατερούλης σου, γιατί κι εγώ το ίδιο ένιωθα όταν έφευγαν οι δικοί μου γονείς (τώρα πια, λόγω του αλστχάιμερ του πατέρα μου, δεν με επισκέφτονται).
Οι φωτογραφίες εξαιρετικές!!!
Έστω και για λίγο θα τον χόρτασες τον πατερούλη σου, αν χορταίνεται φυσικά. Με τις υπέροχες εικόνες του Ιουνίου πελάγους, ταξίδεψες μαζί του στη γενέθλια γη σας.
Ομορφιές από παντού, Ιουστινάκι!
Γλυκειά μου Μερόπη,
Ταυτιζόμαστε ως προς τις εμπειρίες των πατερούληδων, ο δικός σου δάσκαλος, ο δικός μου ιερεύς. Και οι δύο άνθρωποι της γνώσης και της διδασκαλίας.
Λυπούμαι που το αλζχάιμερς σου έχει στερήσει την επικοινωνία με τον γεννήτορά σου. Λένε πως είναι η φρικτότερη νόσος.
Νάσαι καλά πάντοτε και να γράφεις μ' αυτή την κοφτερή κοινωνική ματιά σου
Στράτο πολυαγαπημένε,
Εσύ την ξέρεις τη βάσανο της ξενητειάς. Λοιπόν, άδραξα την ευκαιρία να περάσω μαζί του τρείς μήνες, δύο στη Λευκάδα κι έναν εδώ για να προσαρμοσθεί ομαλά στη νέα πραγματικότητα της μοναξιάς του.
Τον χαρήκαμε , είναι η αλήθεια. Αλλά ποτέ δεν είναι αρκετή η αγάπη ακι η επαφή με τους γεννήτορες, που οδεύουν αναπόδραστα προς το κλείσιμο του κύκλου.
Φιλί φθινοπωρινό με ήλιο ηλιάτορα
Η συντροφιά και η διαμονή του πατερούλη σου αγαπητή μου Ιουστίνη, ήταν και είναι η απόδειξη της αγάπης και η συνέχιση του δεσμού μας και της λατρείας μας στα μέρη που γεννηθήκαμε, στην τότε οικογενειακή θαλπωρή, σε αυτούς που μείνανε πίσω, σε ότι αφήσαμε, που νοσταλγούμε.
Από όλες τις φωτογραφίες σου, αυτή που με σκλάβωσε και μου αρέσει είναι η μοναχική καρέκλα .
καθρεφτίζεται μέσα της μια δική μου καρέκλα του τότε όπου αντίκρυζα το Ιόνιον...
Χαιρετώ
Γαβριήλ
δεν σε προλαβαίνω αγαπημένη, τι φόρα είναι αυτή που πήρες και ποστάρεις έτσι!
ξέρεις πόσο χαίρομαι που περάσατε ωραία με τον μπαμπά σου στον Καναδά και τα πέριξ και που ευχαριστήθηκες τη Λευκάδα σου το καλοκαίρι.
σε φιλώ και θα σου γράψω
Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Πόσα όνειρα, πόσες κρυφές σκέψεις θάκανες αντικρύζοντας το πέλαγος! Και βγήκες στον πηγαιμό για τις Ιθάκες σου, που σ΄έκαμαν συγγραφέα και άνθρωπο του κόσμου.
Η πεμπτουσία της ζωής είναι οι ρίζες μας και χαίρομαι που φέτος ξαναβούτηξα σ΄αυτές.
Φιλί μελαγχολικό του φθινοπώρου μας
Τζιτζι μου,
Ποστάρω ως τρελλή γιατί έχω τόσα αποθέματα καλοκαιριού κι εμπειριών. Επιτέλους, βρέθηκα μόνη με τις αναμνήσεις, τον υπολογιστή και την ιντερνετική ταχύτητα! Πίστευα πως δεν θα μου ξανασυνεβαινε ποτέ να κάθομαι αραχτή μπροστά απ΄το λάπτοπ. Πόσο ωραία και σπουδαία είναι τα αυτονόητα και βαρετά της ρουτίνας μας.
Ο Φρόυντ μου ταίριαζε πάντα!
Περιμένω τη γνώμη σου
Καλο ταξιδι επιστροφης στον πατερουλη σου Τζουστινακι. Θαλασσα σμαραγδενια, παραδεισος το νησι. Φιλακια!
Δεσποινάκι μου γλυκό,
Εφτασε μιά χαρά. Τον περίμενε ο αδελφός μου στο αεροδρόμιο. Τώρα θα πρέπει να βρεί το βηματισμό της μοναξιάς. Δύσκολο αλλά είναι βαφτισμένος και δυνατός απ΄την αγάπη μας.
Ναι, το νησί είναι σμαραγδένιο, όμορφο, μοναδικό. Οπως όλα μας τα νησιά, άλλωστε. Καθένα με τη δική του ομορφιά.
Φιλί φθινοπώρου
Ιουστίνη μου,
...Αγάπη,
Αγάπη, Αγάπη,
του ερχομού,
του μισεμού,
της καρδιάς,
του νου,
της αφής,
της μνήμης...
Κατακλυσμός αισθημάτων,
δάκρια πικρά,
δάκρια χαράς,
συνέχεια της Ζωής...
Να είσαι περήφανη
κι ευτυχισμένη
που είσαι κάτω από την Αγάπη του και την ευλογία του...
Υιώτα και Δημήτρης
Ν.Υ.
Πανέμορφη η Λευκάδα Justinάκι. Θα ήθελα να το γνωρίσω αυτό το νησί. Για μια ημέρα μόνο πεταχτά έχω έλθει. Δεν είδα τίποτε. Τι κτήμα πανέμορφο!! Τι θέα!! Γαλήνη.
...κι αυτή η μοναχική - μοναδική καρέκλα που αγναντεύει το πέλαγος , μοναχική ναι αλλά πολύ ταξιδιάρικη.
Καλημέρα απ τη μουντή Αθήνα με φιλί:)
Γιώτα μου,
Τί χείμαρρος λόγων και αισθημάτων είσαι εσύ και η ποίησή σου.
Αγάπη της αφής μέχρι πρότινος, μακρινή και άυλη τώρα.
Καλημέρες από μουντοσκέπαστο Μόντρεαλ
Κατρινάκι αγαπημένο,
Ναι, η Λευκάδα είναι πανέμορφη γιατι έχει τρομερή εναλλαγή τοπίου και μια θάλασσα πλατειά, πολύ πλατειά.
Οσο για την καρέκλα , σκέψου να κάθεσαι εκεί και να γεμίζεις όνειρα γιά ταξίδια και διαδρομές!
Δεν είναι μοναχικη. Ταξιδιάρικη είναι, όπως τη λές.
Φιλί κι από δώ νεφοσκεπές
Έρχομαι με τη χαρά ακόμη νωπή, το αίσθημα ευφορίας που μεταδίδεις με τον τρόπο γραφής σου και αφήγησης, είναι ανεκτίμητο δώρο και περιμένω εναγωνίως το επόμενο βιβλίο σου!!!
σε φιλώ
Ρούλα αγαπημένη μου,
Είμαι ευτυχισμένη που σε εντόπισα στο φέισμπουλ (οπου δεν πολυμπαίνω όπως ξέρεις). Τουλάχιστον μπορώ να σε βρίσκω όποτε χρειάομαι να δώ την όμορφη γειτονιά σου.
Σκέφτομαι ν΄αρχίσω τις παρουσιάσεις του επόμενου βιβλίου μου από την ακριτική Ξάνθη.
Ελπίζω να σε έχω στο πλευρό μου
Φιλί γλυκό
Και στο πλευρό σου θα είμαι και στην αγκαλιά μου θα σε έχω Ιουστίνη μου αν τα καταφέρεις και έρθεις. Αύριο θα πάω στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Τάκη Θεοδωρόπουλου, το Ξυπόλυτο Σύννεφο, γίνεται σε ένα αναπαλαιωμένο κτίριο όπου γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, θα φέρω υλικό στο fb με την πρώτη ευκαιρία για να δεις το κτίριο και να μερακλωθείς.
Πέρυσι πολύ σας χάρηκα στην παρουσίαση του βιβλίου σου και συγκινήθηκα όταν σας είδα όλες τις αγαπημένες μου μαζί.
φιλί διπλής χαράς, σιροπιαστό σαν τα γλυκάκια μας
Post a Comment