Η Νονά μου η Ακριβούλα!

Στις 2 Οκτωβρίου είναι η ονομαστική μου γιορτή, μια σπάνια γιορτή για ένα ιδιότυπο όνομα, του οποίου το βάρος μου χάρισε η Νονά η Ιουστίνη Παλλαδηνού, αδελφή του μακαριστού Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης Δωροθέου.

Εχω αφηγηθεί τις λεπτομέρειες της μοναχικής γιορτής μου, έχω μιλήσει για τη Νονά που με περιποιήθηκε σα μια μικρή πριγκίπησσα αφότου με βάφτισε στην κολυμπήθρα των Αγίων Αναργύρων τότε παλιά πολύ παλιά... κάποτε!
Σήμερα θα σας μιλήσω για τη δεύτερη Νονά μου, την Ακριβούλα που συνέχισε το ρόλο της Νονάς όταν εκείνη έφυγε χτυπημένη απο τη νόσο της άνοιας και της αμνησίας.

Η Ακριβούλα ήρθε στη Νονά ως βοηθός της περί τα μέσα του 70, όταν ο μακαριστός δελφός της είχε παραιτηθεί απο το Θρόνο λόγω βαθέως γήρατος. Ηρθε απο τα μεσόγεια χωριά του νησιού να δουλέψει για να μεγαλώσει τα δύο παιδιά της, τη Φρόσω και τον Ηλία της.

Ηταν ψηλή, ολόλιγνη με ρουφηγμένο πρόσωπο απο τις πολλές της ζωής της πίκρες, πίκρες που δεν ομολόγησε ποτέ αλλά διαγράφονταν σε κάθε πτυχή του προσώπου της, στα πράσινο διάφανο βλέμμα της. Ηταν αδελφή της θειά-Γιάννας που μαζί με τον κυρ Αποστόλη περιποιόταν το μοναστήρι της Φανερωμένης επί σειράν ετών.

Ηρθε λοιπόν η λεπτεπίλεπτη Ακριβούλα στη Λευκάδα ως συνοδός της Νονάς. Με την ομορφη χωριάτικη φορεσιά της, το μαντήλι που άφηνε περήφανα να διαφανούν τα όμορφα χαρακτηριστικά της, με γνώρισε σε μια απο τις γιορτές της Νονάς, σε μια απο τις σιωπηλές επισκέψεις στο σπίτι τους.

Και το δάχτυλό της ήταν πάντα μπροστά στο στόμα της «Ησυχία, ησυχία ο Δεσπότης αναπαύεται», ησυχία, ησυχία. Ηταν το μότο και η κίνηση της ύπαρξής της. Με τη σβελτάδα της κερνούσε τα γλυκά του κουταλιού και σερβίριζε το λαχαταριστά κρύο νερό, που με έκανε να τη φαντάζομαι στη βρύση του χωριού με μια πινιάτα.

Στο φουστάνι της κρυβόταν ο Ηλίας, ένα επίσης λεπτεπίλεπτο πλάσμα με το ίδιο καταπράσινο βλέμμα του αγρού, που ήταν συνομίληκός μου και ντρεπόταν να μου μιλήσει. Ο Ηλίας, που μεταμορφώθηκε σε ένα πνευματικό ταγό, τον ηγούμενο Νικηφόρο της Φανερωμένης, ήταν ο σεμνός συμπαίκτης μου στα σιωπηλά απογεύματα της Νονάς .

Η Ακριβούλα πάντρεψε σύντομα την κόρη της τη Φρόσω κι έτσι είχε το χρόνο να περιποιείται τη Νονά, τον Ηλία κι εμένα. Γρήγορα ανέπτυξε απέναντί μου την αδυναμία της Νονάς Ιουστίνης και άρχισε να μου φέρεται με ένα σεμνά τρυφερό τρόπο, παρότι φάρος και προορισμός της είχε γίνει ο Ηλίας της.

Ο Μητροπολίτης Δωρόθεος εκοιμήθη το 1977 όταν ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια. Και η Νονά Ιουστίνη με την Ακριβούλα της μεταφέρθηκαν σε ειδική σουίτα στο Γηροκομείο Λευκάδος, το οποίο είχε κτισθεί επί των ημερών του κοιμηθέντος αδελφού της.

Η Νονά άρχισε να χάνει τη μνήμη της και να βυθίζει το βλέμμα της στο άπειρο και στο μηδέν.Κατά τις επισκέψεις μου στο Γηροκομείο με τις επιστροφές μου στο νησί, την άκουγα να μιλάει για την Ιουστίνη, ένα μικρό κορίτσι με σγουρά μαλλιά και όμορφα φορέματα. Μιλούσε για μένα όταν βρισκόμουν στη παιδική μου ηλικία και η Ακριβούλα την ενθάρρυνε να λέει τις γλαφυρές ιστορίες να μαθαίνει για τούτη τη σχέση της Νονάς μαζί μου, που ήταν μια σχέση μητρική ή μάλλον σιωπηρά μητρική όπως ήταν όλα στη ζωή της.

Ετσι εξοικειωνόμουν με την Ακριβούλα, , έτσι ερχόμασταν πιό κοντά. Εκείνη σεβόταν την απόλυτη αγάπη της Νονάς μου και την ενστερνιζόταν με μια θαυμαστή πιστότητα. Επαιρνε λες τα ηνία της σχέσης σιγά-σιγά καθώς η μικροσκοπική Νονά έσβηνε απο το Αλζχάιμερς.

Οταν η Ιουστίνη Παλλαδηνού μετέστη εις Κύριον, η Ακριβούλα έμεινε στην ίδια σουίτα στο Γηροκομείο. Κι εγώ την επισκεπτόμουν σε κάθε επιστροφή μου, της έφερνα μπισκότα Παπαδοπούλου και καθόμουν με τις ώρες να ακούσω τις ιστορίες της Νονάς και την πρόοδο του Ηλία της που τώρα είχε γίνει θεολόγος.

Μου χάιδευε κλεφτά τα μαλλιά, μου έπιανε τα χέρια και τα φιλούσε με εκείνη τη σιωπηρή σεμνότητα που την χαρακτήριζε. Με αγαπούσε , το ένιωθα ολοένα και περισσότερο.

Η σχέση μας είχε γίνει σιωπηρά μητρική, είχε γίνει η Νονά μου η Ακριβούλα. Δεν ένιωσα ότι ορφάνεψα απο Νονά, καθώς η Ακριβούλα με τη διακριτική παρουσία της κάλυπτε το κενό και μάλιστα με ένα διεισδυτικό τρόπο που δεν χωρούσε αντιρρήσεις γιατί ήταν μια φυσική συνέχεια της άλλης σχέσης.

Τέτοιες μέρες γιορτής τη σκέφτομαι και αναζητώ το πράσινο πικραμένο βλέμμα της που έβγαζε ένα αλλόκοτο πόνο...

Ομως τώρα η Ακριβούλα θα νιώθει πληρότητα καθώς ο Ηλίας της, το καμάρι της, είναι ο Ηγούμενος Νικηφόρος της Μονής Φανερωμένης, ταγμένος να σβήνει τους πόνους των άλλων.

Νονά Ακριβούλα να ξέρεις πως σε αγάπησα πολύ και κουβαλώ τη θύμησή σου με μεγάλη λεπτότητα, αυτήν που εσύ με τον τρόπο σου με δίδαξες χωρίς να ξέρεις. Να δώσεις χαιρετίσματα και στη Νονά Ιουστίνη, να τη ρωτήσεις αν με θυμάται...

Τζουστινάκι

Φωτογραφίες απο το προσωπικό αρχείο του Ηγουμένου της μονής φανερωμένης Αρχιμανδρίτου Νικηφόρου

Μια συγκινητική εκδήλωση για την Τρικυμία στην Πάτρα

 Σε μια κατάμεστη αίθουσα απο Λευκαδίτες και Ιόνιους, απο Πατρινούς και Ελληνοκαναδούς στο ξενοδοχείο Βυζαντινό της Πάτρας έγινε η εντυπωσιακή παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη (εκδόσεις Ωκεανός), που βρίσκεται ήδη στην 13^η χιλιάδα της κυκλοφορίας του.

Τα ηνία του συντονισμού είχε η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια Νατάσα Ράγιου, η οποία με την ετοιμολογία της, το χιούμορ και τη ζωντάνια της έδωσε τον τόνο σε ένα πάνελ που είχε πολλά να πεί για την Τρικυμία και τη συγγραφέα του.

Πρώτος το λόγο έλαβε ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Ξενοφώντας Βερύκιος, ο οποίος διέτρεξε τον κορμό του μυθιστορήματος κάνοντας αναγωγές στα σημεία ομοιότητας και διαφορών με την Τρικυμία του Σαίξπηρ αλλά και με την Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση.

Η μηχανικός Μαριάννα Καρφάκη, παιδική φίλη και συνοδοιπόρος της Ιουστίνης Φραγκούλη απο τα θρανία στη Λευκάδα, ταυτοποίησε τις μεγάλες διακυμάνσεις της ζωής και του έρωτα με βιωματικά στοιχεία της κοινής εμπειρίας της με τη συγγραφέα, σκιαγραφώντας με ποιητικό λόγο τις ομοιότητες του μυθιστορήματος με την πραγματική ζωή και τις εκφράσεις της.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο δημοσιογράφος, ποιητής και λογοτέχνης Ηλίας Γεωργάκης, που ταξίδεψε απο την Αθήνα ειδικά για την παρουσίαση. Ο ίδιος αφού σκιαγράφησε τις κοινές μνήμες με τη συγγραφέα στα σοκάκια και το σχολείο της Λευκάδας, απήγγειλε ένα αυτοσχέδιο ποίημα για το πρώτο αυτοκίνητο-Ντεσεβώ της συγγραφέως, που περιέκλειε τη συγκίνηση της νεότητας.

Η βραδυά διανθίσθηκε με την παρουσία δύο Ελληνοκαναδών που βρέθηκαν στην Πάτρα τυχαία για διακοπές. Ο Χρήστος Μαρτζώκας απο το Τορόντο και ο ναίφ λογοτέχνης Κώστας Γκολφινόπουλος έδωσαν το στίγμα της βαθιάς Ελληνικότητας της ομογένειας του Καναδά.Μάλιστα ο Κώστας Γκολφινόπουλος ανέγνωσε στίχους απο τρία μεγάλα πονήματα που έχει αυτοεκδώσει συγκινώντας τους παρευρισκόμενους.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη  μίλησε με συγκίνηση όχι για το ίδιο το μυθιστόρημα αλλά για τα αγαπημένα πρόσωπα που την περιέβαλαν και είχαν έρθει μακρόθεν για να παρευρεθούν στο πάρτυ της Τρικυμίας στην Πάτρα.

Η συμμαθήτριά της Μίνα Βανδώρου κατέφθασε απο τον τόπο της αποδημίας της την Κυπαρισσία με γλυκά και δίπλες, ενώ η Βάσια Κολλόκα φανατισμένη αναγνώστρια της Τρικυμίας έφτιαξε ειδικό ηδύποτο, επονομάζοντάς το Πολέτ όπως το όνομα της πρωταγωνίστριας του έργου.Το ποτό Πολέτ έκλεψε τις εντυπώσεις με το πάντρεμα των φρούτων, την ηδύτητα και τη βελούδινη γεύση, αναδεικνύοντας την Βάσια Κολλόκα σε στάρ της βραδυάς.

Η εκδήλωση οργανώθηκε απο το βιβλιοπωλείο Discover My Way, και το σύλλογο Λευκαδίων Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ που υπήρξε η ψυχή της επιτυχημένης διοργάνωσης. Εκ μέρους του συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας, με χαιρετισμούς υποδέχτηκαν την Ιουστίνη Φραγκούλη στην Πάτρα ο πρόεδρος Γιάννης Σίδερης και η γραμματέας Ελένη Περδικάρη.

Η συγγραφέας ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους, κάνοντας ειδική μνεία στους δημοσιογράφους Ζώη Μαρίνο και Κωνσταντίνα Τσίχλα για την εξαιρετική δημοσιότητα που έλαβε η εκδήλωση ανά την Πελοπόννησο.

Η βραδυά ολοκληρώθηκε στο ξενοδοχείο Αστήρ Παλάς, όπου το ζεύγος Ελένης και Τάσου Περδικάρη περέθεσε δείπνο προς τιμήν των καλεσμένων του πάνελ και του Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας.

Μια Νικολέτα φωτίζει τη ζωή μας!!!

Ηταν ένα γλυκό απόγευμα Σεπτέμβρη που η Νικολέτα Πετροπούλου  έφτασε με τη μητέρα της Κατερίνα και τον πατέρα της Δημήτρη στο εξωκκλήσι της Παναγίας των Βλαχερνών, καταμεσής του κάμπου της Λευκάδας για να βαφτιστεί.

Φορούσε ένα κίτρινο λαμπερό φόρεμα και μια κορδέλα στα μαλλιά και ήταν χαρούμενη που συναντούσε τόσο και τόσο κόσμο.Τα όμορφα γαλάζια μάτια της καθρέφτιζαν την αθωότητά της και όλοι στον πράσινο περίβολο προσπαθούσαν να της πιάσουν κουβέντα.

Σε λίγο μπήκαμε μέσα στο ναό, όπου κυριαρχούσε η κολυμπήθρα στολισμένη όπως έπρεπε για τη μέρα και τη στιγμή. Ο ιερέας άρχισε το μυστήριο, εγώ είπα με παρρησία το Πιστεύω, την κρατούσα αγκαλιά, εκείνη ήθελε τη μαμά της.

Ο μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Φιλόθεος τέλεσε το μυστήριο με κατάνυξη κι επισημότητα, βάφτισε στη χριστιανοσύνη τη Νικολέτα μας, δίνοντάς της την καθαρότητα του πνεύματος.

Η Νικολέτα δεν έκλαψε στην κολυμπήθρα, φέρθηκε σαν μια μικρή κυρία. Λίγες φωνούλες μόνο έβγαλε στην περιφορά και ύστερα συνεργάσθηκε και απόλαυσε τις μικρές στιγμές που εμείς θα θυμόμαστε για πάντα και θα κρατάμε ως φυλαχτό στη μνήμη μας.

Ευχαριστώ την Κατερίνα και το Δημήτρη Πετρόπουλο για τη μεγάλη τιμή που μου έκαναν αναθέτοντάς μου τα καθήκοντα της αναδόχου για την πολύτιμη Νικολέτα τους.

Νιώθω μια βαθιά ικανοποίηση και μια περηφάνεια που η Νικολέτα φέρει το όνομα της γιαγιάς της Νίκης Πετροπούλου αλλά και του μακαριστού πατέρα μου παπα-Νίκου Φραγκούλη.

Εύχομαι στη Νικολέτα Υγεία, Ευλογία, Χαρά , Τύχη, Αγάπη  στη ζωή της.

Στα βαφτίσια παρευρέθηκαν εκτός απο τους συγγενείς και φίλους, πολιτικά πρόσωπα απο το χώρο της ΝΔ καθώς ο πατερας της Νικολέτας, Δημήτρης Πετρόπουλος υπήρξε πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης της ΝΔ επί σειράν ετών.

Ανάμεσά τους ήταν η πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας Μάριος  Σαλμάς, ο πρώην βουλευτής Λευκάδας  ΝΔ Ξενοφών Βεργίνης, ο πρώην δήμαρχος και νομάρχης της Λευκάδας  Χρήστος Λάζαρης , η εκδότρια Αργυρή Κατωπόδη, η εκδότρια Βιολέττα Σάντα και άλλοι αγαπημένοι Λευκάδιοι.