Της Ιουστίνης Φραγκούλη
Η επόμενη μέρα αποδεικνύεται για το ΠΑΣΟΚ επώδυνη, καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σωριάστηκε κυριολεκτικά απο την βροντερή πτώση του στις εκλογές της Κυριακής.
Ποιός χρεώνεται την αποτυχία σε μια εκλογική αναμέτρηση, που θα μπορούσε να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας αλλά αντ’ αυτού κατέληξε σε κατα κράτος ήττα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Μα, φυσικά ο πρόεδρός του Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος κληρονομική ιδιότητι, πήρε την ηγεσία του κόμματος δίκην δώρου απο ένα ΠΑΣΟΚ, που μέχρι τότε τηρούσε αλώβητες τις συντεταγμένες διαδικασίες του καταστατικού και λειτουργικού του χάρτη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου αποδείχθηκε εξαρχής λίγος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Οι σφυγμομετρήσεις έδειχναν καθαρά την αδυναμία του αρχηγικού προφίλ του απέναντι στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, απο τις πρώτες κιόλας μέρες.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου έχασε τις εκλογές του 2004 και ήταν αναμενόμενο. Πήγε απαράδεκτα στις ευρωεκλογές και κυριολεκτικά συντρίφτηκε στις δημοτικές εκλογές, όπου έγινε φανερό πως παραχωρούσε τις προοδευτικές δυνάμεις προς την αριστερά. Κανείς δεν τόλμησε να κριτικάρει ανοιχτά την τακτική του μέσα στο κόμμα.
Κι όμως. Απο τότε έπρεπε να υποπτευθούν οι επιτελείς του πως η αντιπολίτευση που ασκούσε ο διάδοχος Παπανδρέου δεν ήταν αυτή που θα έπειθε το μεγάλο όγκο των δημοκρατικών δυνάμεων να συνταχθεί μαζί του. Ηταν άλλωστε φανερό πως η προσωπική πολιτική εικόνα του αρχηγού δεν τραβούσε.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου αποδείχθηκε ο χρησιμότερος αντίπαλος του Κώστα Καραμανλή, καθώς ακύρωσε το επιχείρημα του νεποτισμού για τη Νέα Δημοκρατία (τρείς φαμίλιες κυβερνούν κληρονομικά την Ελλάδα μεταπολεμικά- το διατυμπανίζουν όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία!), κατέκλυσε το ΠΑΣΟΚ με δικούς του αμφιλεγόμενους συμβούλους και απομονώθηκε σε μια κορυφή με βάση μόνο τους παλιούς καλούς πιστούς κεντρώους του παππού και του πατέρα του.
Ως πολιτικός άνδρας που έχασε σε τρείς εκλογικές αναμετρήσεις, βυθίζοντας κυριολεκτικά το κόμμα του σε ανυποληψία, έπρεπε να κάνει μια βαθειά αυτοκριτική. Ωφειλε με την αισθητική του σύγχρονου Ευρωπαίου ηγέτη να παραιτηθεί αμέσως απο τον κληρονομικό θρόνο.
Αντ’ αυτού κραυγάζει και στα ύστατα, προφανώς αποκλεισμένος στο βασίλειό του και περιστοιχισμένος απο τους αυλοκόλακες, που πάλι δεν του αποκαλύπτουν την αλήθεια για την έκταση της ταπεινωτικής του ήττας. Κραυγάζει επικαλούμενος υπαινικτικά την συγγενική σχέση του με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου. Επιτίθεται άναρχα εναντίον του εσωτερικού αντιπάλου του Ευάγγελου Βενιζέλου, κατηγορώντας τον ως διαπλεκόμενο με τα συμφέροντα των εκδοτών.
Ειλικρινά η εικόνα του Γεώργιου Παπανδρέου είναι αποκαρδιωτική. Ο βασιλιάς αποδεικνύεται γυμνός. Και οι αυλικοί του φέρονται αποφασισμένοι να διακυβεύσουν την ενότητα του δημοκρατικού Κινήματος σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθούν στο στενό κύκλο της ξεπερασμένης οικογενειοκρατίας.
Κρίμα, γιατί στο ΠΑΣΟΚ αξίζουν καλύτερες μέρες!
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!
4 comments:
Επιπρόσθετα στα όσα αναφέρετε είναι και η αποτυχημένη προσπάθεια συγκράτισης στην δεξαμενή ψήφων του ΠΑΣΟΚ ενός μεγάλου μέρους σοσιαλιστών. Οι δύο τελευταίες ηγεσίες έχουν δώσει ένα πιο κεντροδεξιό προφίλ στο κίνημα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που το 2004 έλεγαν ότι ο Καραμανλής βγήκε από αριστερά του Παπανδρέου. Με λίγα λόγια, είτε είναι λίγος είτε είναι αποτυχημένος το κίνημα των ελλήνων σοσιαλιστών περνά μια κρίση ταυτότητας. Αυτό που χρειάζεται είναι ο επαναπροσδιορισμός των αρχών και όχι η εύρεση μιας ηγεσίας η οποία θα φέρει τους παροικούντες της Χαριλάου Τρικούπη σε καρέκλες.
Καλώς ήρθατε στο μπλόγκ μου καπετάνιο.
Σωστά το θέτετε πως ο Καραμανλής πήρε το μεσαίο χώρο, όχι τον αριστερό αλλά τον κεντρώο χώρο. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να πείσει τους νέους ψηφοφόρους ότι είναι η σοσιαλιστική λύση σε συκευασία κόμματος εξουσίας. Αντ' αυτού έγινε ένα αλαλούμ, επανέκαμψε ο Λαλιώτης και έγιναν τα γνωστά άκομψα και απολίτικα προεκλογικά κόλπα.
Ποιός ευθύνεται για όλη αυτή τη σαρδανάπαλη πολιτική; ο Γιώργος Παπανδρέου και οι περί αυτόν.
Δεν είναι μόνο θέμα ιδεολογίας και προσωποποίησης αυτής της ιδεολογίας που το ΠΑΣΟκ έχασε τους δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
Οπως έγραψα στο σχόλιό μου, είναι και θέμα προσωπικότητας του ηγέτη που δεν πείθει τον ψηφοφόρο.
Θεωρώ πως ήρθε η ώρα για τίμια αυτοκριτική μέσα στο ΠΑΣΟΚ και για άμεση αλλαγή ηγέτη.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για απώλεια ψηφοφόρων στο ΠΑΣΟΚ. Η δεξαμενή αδειάζει συνεχώς και επικινδύνως!
Ο βασιλιάς δεν ξέρω πόσο γυμνός στάθηκε. ΑΛλα σίγουρα στάθηκε τραγικά μόνος. Το 2004 έχασε ο Σημίτης. Και τις βουλευτικες και τις ευρωεκλογές. Μέσα σε 3 μήνες δεν μπορούσε να κάνει κάτι ούτε ο θεός.
Ο Γιωργάκης ήταν λίγος ισως για το κόμμα του.Αλλά και οι υπόλοιποι δελφίνοι είναι ακόμα << λιγότεροι >>
τα πισώπλατα μαχαιρώματα ήταν πολλά. Ηταν πουταν στραβό το κλίμα, το εφαγαν και οι δελφίνοι....Αν είναι να μείνει ας διώξει όλους τους απατεώνες (βλ Παχτα) που πήγαν αμέσως με τον Βενιζέλο,οι οποίοι έφεραν την ήττα το 2004 και τώρα. Ο κόσμος δεν είναι στραβός. Οι ίδιοι που ήταν το 96-2004 είναι και τώρα στο Πασοκ. Αυτός που το καταψήφισε το 2004 επειδή τους θεωρούσε κλέφτες,δεν τους ξαναψηφίζει σε 3 χρόνια.
Υ.Γ Αυτά τα ολίγα, γιατί είμαι κριομένος και δεν μπορώ να ελεγχω καλά τις σκέψεις στο κεφάλι που πονάει...χεχεχε...
Φιλικά, Γιώργος
Οι ψηφοφόροι διέφυγαν από τις διαρροές στο πάτο της δεξιάς πολιτικής του. Οι άνθρωποι ξέρετε έχουν ανάγκες επιβίωσης. Αυτά που το 1789 ελέγοντο Ελευθερία, ισότης αλληλεγγύη και για το σημερινό Πασόκ είναι "γράμμα κρυμμένο στο συρτάρι" Οταν μάλιστα στα παράθυρα της τηλεδημοκρατίας αλλαζονικά κόμπαζε ότι θα πρέπει να θυμόμαστε εκείνο το ραντεβού με την ιστορία έ κάποιοι λίγοι ακόμα διαπιστώνουν τον βιασμό στο όραμα, την αισχύνη στο ατιμώρητο των πράξεων που μας επιφύλασσε.
Post a Comment