ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, December 29, 2007

Της Αβάνας οι μουσικές

Αφιερωμένο στο Κυκλαμινάκι του Βουνού ή Κατερίνα Παπαθεοδώρου με μια αγκαλιά κυκλάμινα που ανακάλυψα εκεί στο πουθενά της Πλάγια ντελ Εστε στο σπίτι ενός Ελληνα και το φωτογράφισα ως δώρο Πρωτοχρονιάς για κείνη.





Κι όμως βρέθηκε ένα κυκλάμινο αναθισμένο στην καυτή Πλάγια ντελ Εστε, στον κήπο ενός Ελληνα και το φωτογράφισα για να το χαρίσω στο δικό μου Κυκλάμινο του Βουνού!




Η καλλονή αδελφή μου, η χίπυ Κωνσταντίνα μου



Εμείς οι δυό ανυποψίαστες πως θα χωρίζαμε μια μέρα.




Η ορχήστρα παίζει σάλσα




Χοροί και μουσικές σε πλατεία της Αβάννας



Πρωτοχρονιάτικο κομμάτι μετα μουσικής

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Αντί επιμέτρου για το 2007 ή αντί προλόγου για το 2008 είπα να αφιερώσω ένα ακόμη απόσπασμα απο το υπο έκδοση βιβλίο μου με τίτλο «Ημερολόγιο Αβάνας». Είπα να κάνω ποδαρικό με ένα νέο δημιούργημα, επειδή θέλω να δηλώσω απόλυτη αισιοδοξία.

Περνώντας απο το ταμείο του πόνου και της άκαρπης νοσταλγίας, επιλέγω να επιστρατεύω μνήμες και συναισθήματα, κεφαλοποιώντας τα σε γραμμένα φιλιά, όπως γράφει ο ποιητής Γιάννης Ευσταθιάδης.

Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία, ευτυχία και δημιουργικότητα! Καλή Χρονιά γεμάτη μπιτάτες μουσικές!



Της Αβάνας οι μουσικές


Ολες οι αναφορές στο σκληρό δίσκο της μνήμης μου για την Αβάνα σχετίζονται με τη μουσική, το χορό, τα αιώνια πάρτις, που ξεπετάγονται γιορταστικά απο τα ταπεινά ερειπωμένα σπίτια ή τις εργατικές πολυκατοικίες της μάζας καταμεσής του δρόμου, ολομεσήμερο με τον ήλιο να καίει τους ουρανούς.

Ξεκινάω την καθημερινότητά μου εδώ στην Αβάνα απο την αίθουσα του πρωινού, όπου μια τετραμελής ορχήστρα παίζει απαλή κουβάνικη μουσική. Ο βιολιστής επιτίθεται με σολαρίσματα ενίοτε, αλλά σιωπά όταν ο κιθαρίστας ανεβάζει τους τόνους εκβιάζοντας πιεστικά τις χορδές της κιθάρας του. Είμαι ευτυχής που ξυπνώ με μουσικές, που αναπνέω την ευεξία ανθρώπων ταυτισμένων με αναθρώσκοντα ρυθμό.

Ναί, η Αβάνα ζεί σε ένα ασύλληπτο μουσικό ρυθμό, που δεν διακόπτεται ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα. Οι άνθρωποι περπατούν και χορεύουν χωρίς νάναι ανάγκη να νιώσουν βυθισμένα στα τύμπανά τους τα αυτιστικά ipods της δυτικής καταναλωτικής νεύρωσης. Αρκεί μια νότα να ξεπεταχθεί απο κάπου και οι γοφοί των γυναικών κουνιούνται ενστικτώδικα στο ρυθμό, τα μάτια των ανδρών τρεμοπαίζουν . Είναι εκλπηκτική τούτη η αίσθηση της ταύτισης ενός λαού με τη μουσική.

Χώνομαι στο Μπάρ El Floridita , όπως έκανα πάντα όταν ταξίδευα εδώ με την Κωσνταντίνα. Είμαι μονάχη μου και δεν θα πάρω ούτε ντέικερι ούτε μοχίτο (εξωτικά κοκτέιλς με φρούτα και αλκοόλ), δεν θα πιώ Cuba Libra, αν και με κατατρώει η ανάγκη να κάνω κάτι σαν τον Χέμινγουαιη. Λες κι ερχόμενη εδώ θα μιμηθώ το ύφος του αμερικανού συγγραφέα, που πέρασε τις καλύτερες μέρες στην Κούβα γραφοντας τα μυθιστορήματα της μοναξιάς και της κατάθλιψής του.

Οχι, δεν είμαι παθιασμένη με τον Χεμινγουαίη, αλλά νιώθω την ανάγκη να μυριστώ την αύρα του μεγάλου άντρα, που πέρασε μέρες αίγλης αλλά και αποσύνθεσης στην προ του Κάστρο Αβάνα του διεθνούς τζέτ σέτ. Με πιάνει μια μελαγχολία. Η αδελφή μου δεν είναι εδώ να μου γεμίζει τα μυαλά με ιδέες και εικόνες για το λαμπρό παρελθόν της Αβάνας μας.

Παραγγέλνω ένα καφέ με λέτσε (γάλα) και τον πίνω αργόσυρτα και θλιμμένα , όπως ταιριάζει στην ψυχολογία της μοναχικότητάς μου. Παράξενο, αλλά απολαμβάνω τη μοναξιά σ΄αυτόν εδώ τον ευλογημένο τόπο.

Παρατηρώ τις φάτσες των τουριστών γύρω μου. Είναι όλοι μιάς κοπής, με βλέμμα βολεμένο και χαριστικό, με σκέψεις δοξαστικές για τις παλιές καλές μέρες της Αβάνας. Η ξεναγός μιλάει ακατάπαυστα για τον Χέμινγουαίη.

Πληρώνω βιαστικά το ποτό μου και απομακρύνομαι. Περπατώ ανάμεσα απο φτωχογειτονιές, όπου οι γέροι και οι γριές κάθονται έξω απο τις πόρτες τους λικνιζόμενοι στις κουνιστές μπαμπού πολυθρόνες τους. Μοιάζουν τόσο ανέμελοι, κι όμως ξέρω καλά πως αγωνιούν για το επιούσιο της μέρας. Αλλά αφήνονται στη νιρβάνα της μοιρολατρείας, καθώς τα κομμουνιστικά κουπόνια κάτι θα φέρουν στο τραπέζι τους κι απόψε.

Απο το ισόγειο ενός παλιού σπιτιού ξεπετιέται ηλεκτρικό φώς μέρα μεσημέρι. Κοιτάζω μέσα απο τα σιδερένια κάγκελα, που χρησιμεύουν για προστασία. Χώνω το κεφάλι μου ανάμεσά τους. Μια αφράτη λευκή ισπανίδα με φτηνά μπουκαλάκια πολύχρωμων βερνικιών (η ξαδερφη απο το Μαϊάμι τάχει στείλει) κάνει μανικιούρ και βάφει με ιεροτελεστία τα νύχια των χεριών μιας μαυρούλας.

-Μπορώ να δώ κι εγώ; Ρωτάω με όλη την τουριστική μου αφέλεια.

-Βέβαια, μπορείτε. Ελάτε μέσα να σας φιλέψουμε, μου λέει η μανικιουρίστρια καλωσυνάτα.

Είμαι καχύποπτη Ελληνίδα και με μια ευγενική δικαιολογία στέκομαι στα κάγκελα, παρατηρώ τη γυναικεία σκηνή, ζητώ συγγνώμη και αποχωρώ. Εχω πεισθεί πως εδώ σου λένε καλημέρα μόνο για τα πέσος.Τί κι αν η τροφαντή λευκή μέσα απο τα κάγκελα μου φάνηκε αθώα, εγώ φοβάμαι να ξανοιχτώ!

Κατηφορίζω προς την παραλία της Παλιάς Αβάνας. Σκαλώνω σε ένα υπαίθριο καφέ, όπου μια ορχήστρα παίζει μάμπο και σάλσα και όλους τους ρυθμούς της λατινοαμερικάνικης μουσικής. Σμίγω με ένα πλήθος ισπανών τουριστών, που λικνίζονται με πάθος και στροβιλίζονται στους ρυθμούς, που ξεσηκώνουν. Απο το διπλανό τραπέζι έρχεται ένας ξανθός νεαρός να μου ζητήσει να χορέψουμε. Δεν το σκέφτομαι δεύτερη φορά. Με εκπλήσσει που ξέρει να χορεύει μάμπο, αργεντίνικο τάνγκο και σάλσα. Πιάνουμε ψιλή κουβέντα και μαθαίνω πως είναι Βρετανός που κάνει διακοπές κάθε χρόνο στην Καραϊβική , γι αυτό είναι μαθημένος σε τούτους τους χορούς.

Κι εγώ πώς ξέρω να χορεύω; Μά, είμαι απο τη δυτική Ιόνια Λευκάδα, όπου πριν γίνω ντεμπυντάντ ώφειλα να χορεύω τάνγκο, και φόξ και σάλσα και απ όλα για να επιβιώσω στις λαμπρές χοροεσπερίδες της Φιλαρμονικής , υπό τους ήχους του σαξόφωνου του Καμινάρη ή του ακορντεόν του Μορίνα. Μέρες χαμένες για πάντα στη λησμονιά!

Η ώρα είναι 5μ.μ κιόλας. Ο ήλιος αρχίζει να γέρνει πίσω στην παραλιακή Μαλιακόν. Βιαζομαι να επιστρέψω στο ξενοδοχείο μου, όπου έχω δώσει ραντεβού με τη Χριστίνα για να περιηγηθούμε τη νυχτερινή ζωή της Αβάνας. Κάνω ένα δροσερό μπάνιο και ξαπλώνω για μια μίνι σιέστα.

Κατά τις 10 κατεβαίνω στο λόμπι. Πίνω ένα μοχίτο στο μπαράκι του ξενοδοχείου περιμένοντας τη νεαρή κοπέλα. Ενας κύριος μου γνέφει να μου το κεράσει. Οχι, ευχαριστώ, αρνούμαι ευγενικά.

Μου πιάνει κουβέντα. Είναι γάλλος και μάλιστα υψηλά ιστάμενος στο υπουργείο πολιτισμού της Γαλλίας. Βρίσκεται εδώ για δουλειές, ο τομέας του είναι οι πολιτιστικές ανταλλαγές με τη νοτιοαμερικάνικη ήπειρο. Τα γαλλικά του μυρίζουν βροχή. Είναι απο τη Μεριντιέν , μου λεέι γι αυτό αυτή η παράξενη προφορά. Το διαπιστώνω πως είναι βέρος Γάλλος, καθώς ακόμη και στην Κούβα φοράει το κλασικό Cartier ρολόι του.

Η Χριστίνα με παίρνει με το κόκκινο αυτοκινητάκι της και ανηφορίζουμε προς το Μιραμάρ όπου έχουμε κλείσει να πάμε στο
Casa de la Musica. Απόψε παίζει μια γνωστή κουβάνικη μπάντα, που αγαπάει πολύ η νεοαποκτηθείσα Ελληνίδα φίλη.

Η μουσική είναι ξεσηκωτική. Στην καρέκλα μου χορεύω νοερά με τα ζευγάρια που στροβιλίζονται στην πίστα. Εκστασιάζομαι, αλλά δεν βρίσκεται εδώ η Κωνσταντίνα για να χορέψουμε ανέμελα όπως τις παλιές μέρες. Πίνω μια άψητη μπύρα, που μου φέρνει αηδία με τη μυρωδιά της.

Στο διπλανό τραπέζι δυό νεαροί μουλάτοι μας κοιτάζουν επίμονα , εμάς τις μπονίτες με τα ξανθά μαλλιά και τη λευκή επιδερμίδα. Νιώθω μέρος μιας ταινίας που βλέπω να παίζεται διαρκώς εδώ στην Αβάνα των λάγνων βλεμμάτων. Είμαστε η εύκολη λεία για τους ντόπιους υποψήφιους εραστές, που αν μας πιάσουν κουβέντα, αμέσως θα μας ζητήσουν να τους κεράσουμε τα ποτά τους. Αυτή είναι νομοτέλεια στην κομμουνιστική Αβάνα των εφευρετικών κατοίκων της , που κυνηγούν με θρησκευτική προσήλωση το καυτό αντικείμενο του πόθου τους, λίγα ή πολλά διεθνή πέσος.

Αναπολώ τις νύχτες που περνούσαμε μαζί με την καλλονή αδελφή μου στην Αβάνα. Καθώς η ορχήστρα ανάβει την ατμόσφαιρα σκορπίζοντας ρυθμούς μπιτάτης σάλσα, αντιλαμβάνομαι πως η μουσική της Κούβας έχει περάσει με τον πιό δημιουργικό τρόπο στον 21ο αιώνα. Είναι η μόνη μουσική, που στο μιξάρισμά της με το μπίτ, δεν αλλοιώνεται αλλά ομορφαίνει περισσότερο. Θεέ μου, πόσο χαίρομαι που ανακαλύπτω τούτη την υπέροχη μουσική επιμειξία των Κουβάνων!

Αναχωρώντας απο το κλάμπ αργά μετά τα μεσάνυχτα λέω στην Χριστίνα απρόσμενα : «Δεν θα ξαναπατήσω στο Tropicana Club, γιατί αυτό το φτηνιάρικο καν-κάν με τα φτερά, τα πούπουλα και τις πούλιες στα φουστάνια των γυναικών με ενοχλεί αισθητικά εσχάτως.»

Τα καμπαρέ έχουν πεθάνει όχι μονάχα στο Παρίσι, αλλά και στην τουριστική πρωτεύουσα της Κούβας! Ζήτωσαν τα κλαμπάκια με τις μουσικές, τζάζ ή μπολερό έστω!



Μουσικές προτάσεις για τις νύχτες της Αβάνας

Απόλυτα ελεγμένες αλλά δανεικές απο το site του Monogram

Bar El Floridita
Για ντακίρι στο λίκνο του. Δοκιμάστε εκτός από το κλασικό, το Hemingwayμε το χυμό grapefruitκαι τη φράουλα.
Obispo 557

Bar Café de Paris
Αυτό που οι Κουβανοί εννοούν μπαρ. Το πνεύμα και το οινόπνευμα…

Bar La Bodegnita del Medio
Οι ιστορικοί αμφισβητούν αν ο Hemingway ήπιε mojito σε αυτό το bar. To mojtio πάντως, το φαγητό και το κέφι κυριαρχούν και θα σας αφήσουν πλήρως ικανοποιημένους…
Colle Empedrado No 206 Habana Vieza

Bar La Maison
Bar, αλλά και επιδείξεις μόδας από νέους Κουβανούς σχεδιαστές…
Calle 1be/7ma y 9na., Miramar

Bar Monserrate
Εδώ τα έπινε που και που ο Κάστρο πριν το 1954..
Τώρα μια καλή μπάντα, καλά φθηνά ποτά και Κουβανέζικη Κουζίνα
Monserrate a Obrapva

Bar Dos Hermanos
Το bar που άνοιξαν τα αδέλφια Luciano κάποτε.. Ο Lucky και ο άλλος…Το αγαπημένο του Federico Garcia Lorca το 1930
San Pedro No 304

Casa de la Musica Galliano
Αργά το βράδυ εμφανίζονται οι πιο γνωστές Κουβανέζικες μπάντες ..Νωρίς το απόγευμα για Κουβανέζικους χορούς.
Cha-Cha, Mambo, Rumba, Salsa

Club Macumba
Ακριβό στην είσοδο και στα ποτά αλλά το καλύτερο μακράν club της πόλης με πολλούς ντόπιους Κουβανούς κα Κουβανές και λιγότερους τουρίστες.
Calle 222 e/37 y Autopista, Repartola Coronella

Club Diablo Tu-Tun, Miramar
Για εισαγωγή στα Κουβανέζικα ήθη και έθιμα με το μαλακό.. Ας ληφθεί υπ’ όψιν ότι πηγαίνοντας στην Αμαλιάδα από την Αθήνα δεν κουβαλάς μαζί σου καρπούζι(ας μην
χάνουμε το χιούμορ μας)..

LA Zorra y el Cuervo Jazz Club
Το καλύτερο jazz club της Κούβας. 10 pesos είσοδος με ποτό.
Calle 23e/NyO Velado

Irakere Jazz Club
Για τους φίλους της Jazz.
Calle A e/3ra.y 5ta Miramar

El Gato Tuerto
Δίπλα στο Nacional για boleros και ολίγο χορό.
Colle O 17 y Calle 19 Velado

Dos Gardenias
Για boleros και μια βουτιά στο χρόνο. Must για γνωρίζοντες ολίγα περί μουσικής καθώς και για την κατηγορία των —ηντα.
Αν. 7 y Calle 26 Mindanao

Camparet Parisien
Ωραία κοστούμια, εντυπωσιακοί χορευτές και χορεύτριες, πολύ καλοί τραγουδιστές και μουσικοί.
Hotel National Calle 21 y O

Camparet Tropicana
Το παλαιότερο στην Κούβα.
Calle72e/41 y45

Turquino
Club και εστιατόριο με θέα που κόβει την ανάσα.
25ος Όροφος HotelTripHabanaLible, Calle23 Vedado

29 comments:

Μηθυμναίος said...

Να αρχίσω επιβεβαιώνοντας ότι η Κατερίνα αξίζει όλα τα κυκλάμινα του κόσμου!!! Ίσως και κάτι παραπάνω.
Ιουστινάκι, απ' ό,τι διάβασα, πέρασες υπέροχα στην Αβάνα, στη χαμένη πόλη των απολαύσεων. Θα περιμένουμε το νέο σου βιβλίο με ανυπομονησία.
Όλοι οι κάτοικοι της Καραϊβικής έχουν αυτή την εκπληκτική αίσθηση ταύτισης με τη μουσική. Και το ξέρεις.
Λογική η μελαγχολία και ο πόνος για την απουσία της αδελφούλας σου. Ευτυχώς που η κουβανέζικη μουσική σου κράτησε, έστω, ζωντανές τις μνήμες…
Να είσαι σίγουρη, καλή μου φίλη, πως αν τελικά με είχες για διερμηνέα, όπως ήθελες και bodyguard δεν θα σε άφηνα «εύκολη λεία» στα «λάγνα βλέμματα» των Κουβανών, με τίποτα. Θα ήσουν υπό την προστασία μου. Σίγουρη.

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Στράτο, πολύτιμε φίλε,
Θα πρέπει να συμφωνήσω μαζί σου πως η Κατερίνα είναι κυκλάμινο απο μόνη της. Απλώς, όταν στο πουθενά είδα αυτή τη γλάστρα, τράβηξα τη φωτογραφία έχοντας πρόθεση να της την αφιερώσω στο μπλόγκ μου κάποια στιγμή.
Και ναί, οι μουσικές της Καραϊβικής είναι περίπου ίδιες. Αλλά πουθενά, ο χορός δεν είναι τόσο αυθόρμητος όσο στην Κούβα. Αν κάποτε επισκεφθείς το νησί, θα καταλάβεις τη διαφορά με την επίσης μοναδική Βενεζουέλα σου.

Τώρα, δεν ξέρω πώς θα με προστάτευες απο τα αδηφάγα βλέμματα των Κουβανών. Εχουν τον τρόπο να κοιτάζουν πίσω απο την πλάτη των ανδρών που συνοδεύουν τις δυτικές μπονίτες. Πάντως, θα ήσουν ο απόλυτος διερμηνέας, αυτό σίγουρα!

Οσο για τις μουσικές, αυτές είναι αδιαπραγμάτευτες ακόμη και με την Κωνσταντίνα απούσα. Εκείνη εξάλλου στροβιλιζόταν διαρκώς με τα φτερά της πεταλούδας στην Αβάνα των λατρεμένων κοινών αναμνήσεων.
Φιλιά γιορτινά, Καλή Χρονιά σε σένα και την οικογένειά σου.
Με υγεία, ευτυχία και όμορφα γραψίματα να προκύψει ο Νέος Χρόνος.

κυκλάμινο said...

Ανάσα!ΣΟΚ!
Πάω να τα διαβάσω όλα και ξαναμπαίνω!
Αχ! ρε Ιουστίνη!

Ra Ma said...

Πόσο όμορφα με ταξίδεψες σε ένα τόπο που θα ήθελα πολύ να πάω...

Αχ πάλι με συγκίνησες με τις φωτογραφίες σου...

Δεν σε έχω ξεχάσει, είμαστε στον παππού για τις γιορτές, θα γυρίσουμε με τον νέο χρόνο και για να στείλω ένα σχόλιο είναι αγώνας!

Θέλω να σου ευχηθώ Χρόνια Πολλά, ευτυχισμένο το 2008 με αγάπη και υγεία. Φιλιά σε όλους σας.

κυκλάμινο said...

Ιουστινάκι μου, τι να σου πω;
Με καθήλωσες!
Τι να σου πω κορίτσι μου; Λες για μένα όταν η δική σου η ψυχή είναι τόσο καλή!!!!
Χρόνια Πολλά, Ιουστίνη μου!
Ευχαριστώ τόοοοσο γι' αυτό το δώρο ψυχής!
Με ταξίδεψες στην Αβάνα σου, στεναχωρέθηκα τόσο για κείνο το "ανυποψίαστες"...
που έχασα τα λόγια μου.
Καλή επιτυχία Ιουστινάκι μου στο νέο σου βιβλίο! Αξίζεις πολλά κι εσύ και η πέννα σου και θα φτάσεις πολύ ψηλά κι εγώ θα καμαρώνω!
Σ' αγαπάω κορίτσι μου!
Να σ' έχει ο Θεός καλά και να είσαι ευτυχισμένη με την οικογένειά σου και τα όνειρά σου.
Θυμώνω μαζί Του που σου πήρε την Κωνσταντίνα τόσο πρόωρα, μα φαίνεται πως ζήλεψε την ομορφιά της και την ήθελε κοντά Του!
Να είσαι καλά Ιουστίνη μου και να την θυμάσαι!
Φιλιά της!
Ήταν πολύ δυνατή η έκπληξή σου...
Θέλω χρόνο για να συνέλθω.

Justine's Blog said...

Θύμιε αγαπημένε,
Πώς τη μυρίζεσαι την πεταλούδα μου και της καταθέτεις σχόλια έστω και με τηλεφωνοκίνητο ίντερνετ; Πέσμυ, πώς;
Να μου φιλήσεις τα λατρεμένα κεφαλάκια των παιδιών σου.
Καλή Χρονιά
Με αγάπη

Justine's Blog said...

Κατερινάκι αγαπημένο,
Βλέπεις η χαρά και η λύπη είναι διαδοχικές , αλληλένδετες καταστάσεις στη ζωή.
Η απουσία της Κωνσταντίνας είναι μια πληγή, που όμως με υποκινεί στη δημιουργία.
Η παρουσία σου μέσα απο το Κυκλάμινο της Κούβας, ήταν θεϊκή. Τόνιωσα πως έπρεπε να το φωτογραφίσω για σένα, που αξίζεις όλα τα κυκλάμινα το κόσμου, όπως λέει και ο γλυκός μου Στράτος.
Φιλιά γιορτινά σε όλους εκεί στο Βόλο σας.
Με αγάπη

κυκλάμινο said...

Ευχαριστώ ρε Ιουστινάκι μου, από καρδιάς! Το καλύτερο δώρο!
Χαίρομαι που αυτός ο πόνος κι αυτή η ανοιχτή πληγή σε οδηγεί στη δημιουργία! Έτσι σε κερδίσαμε εμείς!
Να περάσεις υπέροχα κορίτσι μου την Πρωτοχρονιά και όλη σου τη ζωή!

Ιουστινάκι μου, τώρα που συνήλθα, μπορώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Στράτο που ξέρει να σκλαβώνει τις γυναίκες;

Βάλε και κανα δυο γαρδένιες Στράτο μου και θα έρθει στα ίσια της η ζυγαριά!
Φιλιά πολλά, Καλά να περάσεις!

Ας μη βγούμε εκτός θέματος όμως!

Ιουστίνη, σημείωσα τις διευθύνσεις! Μη τυχόν περάσω από κει και μου ξεφύγει κάτι!!!
Φιλιά της!
Τώρα είμαι καλύτερα...

δεσποιναριον said...

Αχ τι ομορφα, αυτη η χρυση αποχρωση στις φωτογραφιες σου, ζεστανε το χειμωνα. Καλη Χρονια!

Justine's Blog said...

Κυκλαμινάκι μου γλυκό,
Είδες τι φίλους έχω; Ενα Στράτο με μια αγκαλιά ανοιχτή, μια Κατερίνα που συγκινείται και φορτίζεται μέχρι δακρύων κι άλλους κι άλλους...
Καλή χρονιά σε σένα και την οικογένειά σου. Νάστε καλά και να περάστε υπέροχο 2008, γεμάτο υγεία, γράψιμο κι επιτυχίες.
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον,
Σ ευχαριστώ για τα χρύσά σου λόγια. Και η δική σου παρουσία ζεσταίνει τους Ελληνες μπλογκίστες απανταχού της γής. Να περάσετε υπέροχη Πρωτοχρονιά και να έχετε μια καινούρια χρονιά γεμάτη υγεία, αγάπη κι ευτυχία.
Χαιρετίσματα απο το βουνό μου. Αύριο έχω μεγάλο παρτυ στο σπίτι εδώ και μαγειρεύω, στρώνω, νοικοκυρεύομαι.

zero said...

Αγαπητη αγνωστη Ιουστινη.
Δηλωνω...
Μεγας Θαυμαστης της ομορφοτατης αδελφης σου
και υποκλινομαι στην ωραια αγνωστη Ιουστινη
που εχει την ευαισθησια να καταλαβει τι κανει ενα κυκλαμινο στην Κουβα.
Καταπληκτικο ποστ.
Ευχομαι Ευτυχισμενο το 2008 για σενα και την οικογενεια σου.
Πολλα φιλια σε σενα, δωσε κανενα και στην αδελφη σου πληζ.

Ενας αγνωστος μεγας Θαυμαστης της Ομορφιας.

κυκλάμινο said...

Είδα Ιουστινάκι μου! Είδα!
Καλά να περάσεις!Τον ζαλίσαμε τον Άει- Βασίλη φέτος! Θα έχει λόξυγκα!
Φιλιά της!

Justine's Blog said...

Αγαπητέ Ζερό,
Η καλλονή αδελφή μου δεν είναι πιά ανάμεσά μας. Κατοικεί στη γειτονιά του ουρανού. Αλλά της στέλνω φιλιά με τον αναθρώσκοντα καπνό των κεριών, που έχουν χρώματα κι αρώματα.
Καλή Χρονιά

zero said...

.

Babis Dermitzakis said...

Καλή χρονιά να έχουμε, γεμάτη ευτυχία,
Και φυσικά πολλά λεφτά, μα προπαντός υγεία

Χρόνια Πολλά Ιουστίνη, πήρα το βιβλίο σου από το λέξημα, και καθώς έπεσα πάνω και στο Πετάει το σύννεφο σε ένα βιβλιοπωλείο, το αγόρασα κι αυτό.

Justine's Blog said...

Γλυκέ μου Μπάμπη,
Είπα να γράψω γρήγορα να σε προλάβω στις ευχές πριν γυρίσει η Χρονιά.
Σε ευχαριστώ που με κρατάς στα χέρια σου, Πετάει και Ψηλά Τακούνια. Τί πιό ωραίος οιωνός για την καινούρια Χρονιά.
Σου εύχομαι το 2008 να είναι πλούσιο σε υγεία, ευχαριστήσεις, επιτυχίες και λεφτα! Χάρηκες που το εισέπραξα το μήνυμα;
Χρόνια πολλά απο τη χιονισμένη πόλη μου
Ιουστίνη

Justine's Blog said...

Για το Στράτο με αγάπη
Κι εκεί που περπατούσα στη χιονισμένη λίμνη, χτυπάει το τηλέφωνο. Κι ήταν ο φίλος μου ο Στράτος ο Μηθυμναίος, απο τη μακρινή Ελλάδα.
Μια νότα ζεστασιάς στην ξενητειά μου.
Χρόνια πολλά , Καλή Χρονιά Στράτο, σε σένα και την οικογενειά σου.
Με πολλά όμορφα εγγονάκια, κι ας είσαι τόσο νέος!
Χαιρετίσματα με άχνη χιονιού
Ιουστίνη

κυκλάμινο said...

Αρχή μηνιά κι αρχή χρονιά...
Κι ας πήγε 2 του Γενάρη του 2008, αγαπημένο μου Ιουστινάκι!
Καλή χρονιά το κορίτσι μου!
Με το δεξί!
Όλα καλά να πάνε στη ζωή σου, στην οικογένειά σου, στην Αβάνα σου!
Αγάπη και πάλι αγάπη!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι μου,
Ευπρόσδεκτο το ποδαρικό σου έστω και καθυστερημένα. Κι εγώ σου απαντώ καθυστερημένα, γιατί τρέχαμε χθες στις διάφορες γιορτές ανα τα σπίτια των φίλων μας.
Χιόνιζε αλύπητα όλη τη μέρα και οι δρόμοι έγιναν κάτασπροι πάλι και δύσκολοι. Αλλά είναι όμορφα. Σχεδόν ειδυλλιακά.
Καλή Χρονιά σε σένα και την οικογένειά σου. Να περάσετε με υγεία, χαρά και δημιουργικότητα.
Φιλιά σου

δεσποιναριον said...
This comment has been removed by the author.
δεσποιναριον said...

Αχ. μονο μια παρακληση, μη στειλετε προς τα νοτια τα χιονια γιατι με αγχωνουν, καλα αν ειναι Σαββατοκυριακο ενταξει αλλα τι να πω εχετε και μια μανια να σπρωχτετε τα weather fronts προς τα κατω. Να σου ζησουν οι φιλοι Βασιλακηδες και Βασιλικουλες!! Φιλια!

Justine's Blog said...

Αγαπητή Δέσποινα,
Παράδοξον αλλα αληθινόν! Φέτος δεν σας στείλαμε εμείς τα χιόνια αλλά εσείς σε μάς!
Απο το Τέξας ανέβηκε η χιονοθύελλα και μας έπνιξε όλους.
Δεν παραπονιέμαι,αλλά λέμε τώρα!
Καλή Χρονιά και να θυμάσαι πως διαβάζω όλα τα σωστά περιοδικά μόδας, καθώς τιμώ τη μεταφεμινιστική μου εποχή (αν και με ενοχλεί ΄σε επίπεδο σκέψης!)
Διαβάζω ανελλιπώς κάθε μήνα την αμερινάκικη Vogue και Bazaar καθώς και τη γαλλική Elle. Απεχθάνομαι το κατινίστικο In Style και το επίσης μπανάλ Cosmopolitan.
Εσύ;

δεσποιναριον said...

Κι εγω παιρνω την αμ. Βογκ σε συνδρομη και μου στελνουν και το αμερικ. Elle ετσι στο τζαμπα (ουτε καταλαβα πως προεκυψε αυτο αλλα αφου ερχεται το ξεφυλλιζω). Θα κανω ενσταση για το τευχος του Σεπτεμβρη που εσχατως με πιανει λουμπαγκο οταν παω να το σηκωσω. Ε δυο μοδατα περιοδικα φτανουν, ενας τοννος χαρτουρα σε περιοδικα καταφθανει στο σπιτι. Ελεος με τα δεντρακια δηλαδη! Προτιμω τα "καλοπερασουδικα " γκουρμε, νιου γιορκερ, ουασινγτονιαν, και απεχθανομαι οτι εχει σχεση με τεχνολογια. Εχω φτασει σε σημειο να μη μπορω να την παρακολουθησω πια. φφφφ!!

:)))) ο φεμινισμος δεν εχει καρντια μου χρονικα ορια. Αν δε ψηφηστει κι εδω στο αμερικα ο νομος για την ισοτητα δε το θεωρω ληξαν το ζητημα :)))))

Justine's Blog said...

Εννοείται,πως τα γυναικεία περιοδικά διαβάζονται μόνο σε απόλυτη χαλάρωση.
Κι εννοείται πως ξεκοκκαλίζω το Time Magazine και το Maclean's, που κυκλοφορεί εδώ στον Καναδά.
Οπως θα διαπιστώσεις , είμαι απόλυτα πολιτικό όν! Αδιαπραγμάτευτα πολιτικό!!!!
Σήμερα πάω μουσείο!Εχει έκθεση τέχνης των Ινουιτ, απροπό της εποχής.
Φιλάκια απο τα χιονισμένα μέρη μας

κυκλάμινο said...

Ιουστινάκι μου, που είσαι; Πάλι βόλτα; Άντε, χαλάλι σου! Καλά να περνάς!
Φιλάκια πολλά!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι,
Σωστά το μάντεψες πως είμαι μια ασυμμάζευτη γυριστρούλα. Σήμερα πήγα με τα παιδιά της φίλης μου και τη φίλη μου στο Μουσείο, όπου είδαμε τις προσωπικές συλλογές διαφόρων Μοντρεάλερς με Πικάσο και άλλους κλασικούς της Ευρώπης.
Καταπληκτική έκθεση, πραγματικά!
Το βράδυ έκλεισε με σινεμά, όπου είδαμε μια καταπληκτική ταινία για δυό παιδιά στο Αφγανιστάν.
Φιλάκια πάντα χιονισμένα

Anonymous said...

Και εγώ καθυστερημένο ποδαρικό σάς κάνω... Η μικρή αδειούλα φταίει, ξελογιάστηκα!

Καλή χρονιά με υγεία και γλυκιές νύχτες σαν και εκείνες στην Αβάνα!

Στενοχωρήθηκα για την αδελφή σας... Ειλικρινά...

Justine's Blog said...

Καλημέρα Πένυ μου και Καλή Χρονιά,
Γεμάτη υγεία, προσωπικές επιτυχίες και δημιουργικότητα.
Να περνάς υπέροχα στα ταξίδια σου και στα ταξίδια των άλλων.
Να έχεις τις πιό γλυκές φωτογραφίες στο μπλόγκ σου.
Φιλιά χιονισμένα
Ιουστίνη