ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, July 5, 2008

Θεματική βραδιά: Φεγγάρι μου χλωμό

Το πόστ αυτό το αφιερώνω εξαιρετικά στην Αλεξάνδρα Μπλάνα, που ως Ανεμολογίτισσα με προσκάλεσε στο Ανεμολόγιο του Κωνσταντίνου Λαβίθη, στον ραδιοφωνικό σταθμό SKY FM την περασμένη Παρασκευή.

Πέρασα όμορφα γράφοντας το κείμενο για το φεγγάρι, μιλώντας με τον Κωνσταντίνο απο ραδιοφώνου και διαβάζοντας το εφημεριδάκι των Ανεμολογιτών στην ιστοσελίδα τους. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με φαντασία και πάθος, κι αυτό με κάνει ν΄ανασαίνω.

Την Αλέκα θα την βρείτε στο ιστολόγιό της:

http://gefyrismoi.blogspot.com/

Α! Ξέχασα να σας ζητήσω να μου παίξετε το θρυλλικό Χάρτινο το Φεγγαράκι του Μάνου Χατζηδάκι. Παραγγελιά για τη Δευτέρα!

Ιουστίνη


Απ’τους Ανεμολογίτες

Ακούστε απόσπασμαhhh
hπου φιλοξενεί συνέντευξηh
hτης Ιουστίνης Φραγκούληh

Φεγγάρι μου χλωμό
Της ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ*

Φεγγαράκι μου λαμπρό/Φέγγε μου να περπατώ…

Έτσι καταγράφηκε το φεγγαράκι στην παιδική μου μνήμη ως σημείο αναφοράς των σκλαβωμένων Ελληνόπουλων που πήγαιναν κρυφά στις εκκλησιές τις νύχτες να μυηθούν στα γράμματα και την Ορθοδοξία.

Το λάτρεψα στα παιδικά μου χρόνια γιατί έφεγγε την στράτα μου εκεί στα σκοτεινά σοκάκια της μικρής πολίχνης μου, όπου ο ουρανός ντυνόταν κατάμαυρος μετά την πρόωρη δύση του χειμωνιάτικου ήλιου.

Μου άρεσε να το θωρώ τις καλοκαιρινές νύχτες όταν έβγαινε τη βόλτα του στον ουρανό μέσα απο τα βουνά της Λάμιας βιαστικό και ανυπόμονο πριν ακόμη καλά καλά ο ήλιος πάρει τη νυχτερινή του βουτιά στη θάλασσα. Αυτό το ετερόφωτο φεγγάρι ξεπρόβαλε μεγάλο και καμαρωτό κάνοντας ζήλιες στον ηλιάτορα που αναχωρούσε γι΄ άλλες πολιτείες. Πόσο τολμηρό και αγνώμον φεγγάρι, συλλογιζόμουν συχνά πυκνά εκείνες τις ώρες που ο νους και οι ιδέες δεν είχαν ακόμη σχετικοποιηθεί μέσα μου!

Λάτρευα να βλέπω να μαζεύονται μέσα του τα συννεφάκια και να δημιουργούνται σχήματα, που προσπαθούσα να ερμηνεύσω με το παιδικό μυαλό μου. Κι όταν στο τέλος του κύκλου του γινόταν μια στενή φέτα, τότε ήθελα να πετάξω μέχρι εκεί σαν τον Μικρό Πρίγκιπα να κάνω αιώρα στη χλωμή αγκαλιά του.

Κι ύστερα στα χρόνια του γυμνασίου το φεγγαράκι έγινε σελήνη με τον πύραυλο Απόλλωνα ΙΙ να προσγειώνεται στο έδαφός του. Ολάκερη η πόλη κολλημένη στην ασπρόμαυρη τηλεόραση να χαζεύει το φαντασμαγορικό πάτημα του ανθρώπου στο φεγγάρι. Κι ο παππούς μου να με παίρνει παραδίπλα να μου ψυθυρίζει στ’ αυτί πως αυτό είναι μια απάτη, μια καλοστημένη προπαγάνδα των Αμερικάνων για να πιστέψει η υφήλιος πως μπορούν να κατακτήσουν όλο το σύμπαν.

Το απέρριψα το πατημένο απ΄ τους ανθρώπους φεγγάρι, που έτσι κι αλλιώς ήταν θύμα της πλεκτάνης ενός λαού που δολοφονούσε προέδρους και πολιτικούς. Είχα θυμώσει τόσο πολύ μαζί του, που δεν κοίταζα κατά το μέρος του στις βραδινές εξόδους. Άλλωστε, η γειτονιά είχε φωτισθεί με ηλεκτρικές κολώνες.

Ξαναφιλιώθηκα με το φεγγάρι στα φοιτητικά χρόνια, όταν στο γέμισμά του ξεσηκωνόμασταν και τρέχαμε στις παραλίες με όλα τα παιδιά της παρέας ν΄ ανάψουμε φωτιές, να κολυμπήσουμε στα νερά που γίνονταν ασημένια από την αντανάκλαση του. Στις πανσέληνους αφήναμε με την αδελφή μου τα παράθυρα του υπνοδωματίου μας ανοιχτά να μην κοιμηθούμε όλη τη νύχτα για να φτιάξουμε ιστορίες του φεγγαριού κι ας ήμασταν γυναίκες πια.

Εκείνη είχε άλλη σχέση με το φεγγάρι, το κοίταζε κατάματα κι εγώ της έλεγα να χαμηλώσει το βλέμμα μην κάψει τη ματιά της. Αλλά η μικρή μου αδελφή δεν χόρταινε να το ρουφάει, να παίρνει από την ετερόφωτη λάμψη του λες και ήξερε πως και τούτη η αγάπη της θάταν περαστική.

Στο Μόντρεαλ το φεγγάρι έχει δυο πρόσωπα. Το χειμώνα γίνεται μεγάλο και φωτεινό ακόμη και στο τελείωμά του. Λάμπει σαν το βόρειο σέλας ολάκερες τις νύχτες αντανακλώντας το φως του χιονιού, δίνοντας λάμψη στη λευκή παγωμένη ατμόσφαιρα. Σα να πανηγυρίζει το χειμώνα τούτο το μεγάλο φεγγάρι, μου φαίνεται, που εξοστρακίζει τον ήλιο από νωρίς το απόγευμα για να μονοπωλήσει τις πολιτείες του βορρά.

Κι όταν έρχεται το καλοκαίρι, εδώ στην πόλη μου το φεγγάρι μικραίνει, χάνεται στα ύψη του ουρανού αφήνοντας λίγες άνευρες και μακρινές ακτίδες τις θερμές νύχτες. Πώς να διεκδικήσει θέση στον ορίζοντα όταν ο ήλιος, ο ηλιάτορας ,ο βασιλιάς ο ήλιος κάθεται στο θρόνο του 16 ώρες το 24ωρο;

Τότε το φεγγάρι χλωμιάζει από ντροπή γιατί δείχνει την αδυναμία του. Η φύση αποκαλύπτει πως δεν είναι παρά ένας ετερόφωτος δορυφόρος που ζει στο περιθώριο του ζωογόνου ήλιου.

Τότε βγαίνω στο μπαλκόνι της λίμνης και του τραγουδώ με μια καρδιά γεμάτη συμπόνια για την ταπείνωσή του:

Φεγγάρι μου χλωμό/Μάθε πως σ’ αγαπώ/Γιατί εσύ μόνο μπορείς/Στην πεταλούδα μου να πεις/Πως η ζωή μου έχει χάσει/Τη λάμψη της τη μαγική/Τρελό, ανυπότακτο φεγγάρι/Είμαι αφώτιστη, λειψή!

* Η Ιουστίνη Φραγκούλη είναι δημοσιογράφος και λογοτέχνις, ανταποκρίτρια του ΑΠΕ στο Μόντρεαλ.

27 comments:

Φωτεινή S said...

Mπράβο!
Αυτό εννοούσα!
Κι έτσι ξανάκουσα την συζήτηση περί φεγγαριού, Λάμιας και Μόντρεαλ.
Τi γλυκιά και ζεστή που είναι η φωνή σου!
Πολλά φιλιά!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Φωτεινή,
Είσαι τόσο καλοπροαίρετη και τόσο γενναιόδωρη, στ αλήθεια. Και μπλογκάρεις με τρόπο αγαπητικό και συνεπέστατο. Είσαι και τεχνογνώστρια σε αντίθεση με μένα που δίνω αλλού να μου φτιάχνουν τα περίπλοκα ποστάκια. Πάντως, σε ευχαριστώ για την ιδέα. Ο γουγλοφίλος μου την ακολούθησε πιστά.
Φιλιά με γλύκα λίμνης

La Gigi said...

τη Δευτέρα ξανά ραντεβού στον αέρα?
ωραία θα είμαι εκεί!!!
φιλάκια βροχερά

Justine's Blog said...

Ζουζουνίτσα Μελισσούλα μου,
Ξεκίνησα απο νωρίς το μπλογκοκουτσομπολιό. Μπήκα στης Δεσποινούλας και είδα πως σήμερα γιορτάζεται το φιλί. Γι αυτό σου στέλνω ένα ηλιόλουστο σβουρηχτό απο τη λίμνη στο Μόντρεαλ.
Να μην τον παίρνεις κατάκαρδα τον άπιστο καιρό μας. Ετοιμάζεις καφεδιές για φίλους στη βεράντα;
Να περάσετε υπέροχα !!!

δεσποιναριον said...

Κι εγω για φιλια περασα και για να ξανακουσω το σποτακι του ανεμολογιου. Δε χορταινω να σε ακουω. Διακρινω μια μελωδικοτητα στη φωνη σου απο αυτη που μονο οι νυμφες του Ιονιου εχουν, και που γινεται πιο εντονη οταν μιλανε για το φεγγαρι. Την αγαπη μου.

Justine's Blog said...

Καλημέρα γειτόνισσα,
Πήρες τους δρόμους απ το πρωί κι εσύ; Το απολαμβάνεις το τετραήμερο με απόλυτη χαλαρότητα και σε χαίρομαι.
Σμουουτσσσσσσσσσσσσσ κι απο μένα με πολλή αγάπη.
Τη Δευτέρα μια και η εκπομπή θα είναι αφιερωμένη στην ομογένεια ας ακούσουμε και τη δική σου υπέροχη φωνούλα στο ραδιόφωνο. Νάι;

La Gigi said...

Ετοιμάζω καφέδες αλλά το προτζεκτ βεραντα ναυαγησε! Ήθελα φρέντο, γιατί έχουμε κι ένα επίπεδο, αλλά με τη βροχή... θα δούμε. Και το γλυκό μου ακόμα, καλοκαιρινό είναι, κομπόστα ανανά (που έφτιαξα εγώ, χα) με μους bitter σοκολάτας! Και είμαι και ψιλοκρυωμένη, πόσες μέρες ακόμα? 19 και έφυγα!!!!!
φιλάκια από μακριά μη σε κολλήσω :))

Justine's Blog said...

Μωρό μου κρυωμένο,
Χίλιες ευχές να γίνεις γρήγορα καλά. Οσο για το φρέντο, το φτιάχνεις άλλη φορά. Πάντως, θάθελα να δοκιμάσω το γλυκό σου. Τρελλαίνομαι για γλυκοφάγωτα φρούτα σπασμένα με μπίτερ σοκολάτα.
Κι εσύ να βγείς τη Δευτέρα στο Ανεμολόγιο, ναί; Να κάνουμε πάρτυ τα κορίτσια στον αέρα!
Φιλιά κυριακάτικα και περαστικούλια!

Γεφυριστές said...

Αγαπημένη Ιουστίνη, Ιουστίνη μου, τα έχασα γλυκειά μου και κοκκινίζω! Αχ και να ήξερες πόσο καλό μου έκανε η ενασχόλησή μου με τη συγκεκριμένη θεματική. Με έβγαλε, έστω και προσωρινά, από μια μακρά περίοδο "πτώσης".

Να είσαι ΠΑΝΤΑ τόσο ζωντανή τόσο γλυκειά και απλοχέρα. Ναι μόνο μ΄ αυτή τη λέξη μπορώ να περιγράψω τον ΑΛΗΘΙΝΟ επικοινωνιακό σου πλούτο.

Σε φιλώ γλυκά κι εσένα και τη Μελισσούλα και τη Φωτεινή και το Δεσποινάριο και όλη την παρέα σου από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Και φυσικά περιμένουμε τις φωνούλες και τα σχόλιά σας τη Δευτέρα, μεγάλη της ομογένειας ημέρα!!

Γεφυριστές said...

Ιουστίνη μου κι επειδή το ζήτησες άκου το από σήμερα από το blog μου "Χάρτινο το φεγγαράκι"
Φιλιά

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Αλέκα,
Τί δώρο δροσιάς κι αυτό σήμερα! Παραλίες, ψεύτικες υποσχέσεις, χάρτινο το φεγγαράκι!
Αλλά μήπως όμως υπάρχει κι αληθινότητα σε κάποιες σχέσεις έστω και μακρινές;
Αυτός είναι ο θησαυρός μου, εσύ, η Δεσποινούλα, η Μελισσούλα, η Φωτεινούλα και άλλες φίλες και φίλοι της ζωής και της μπλογκογειτονιάς.
Σ΄ευχαριστώ πολύ για όλα
Φιλί γιορτινό της μέρας και αύριο όλες μαζί στο Ανεμολόγιο. Ναί;

Γεφυριστές said...

Έτσι ακριβώς! Ναι!!! αύριο:) ΟΛΕΣ

Φωτεινή S said...

Kαι πώς θα γίνει τώρα;
Προχθές ήταν Παρασκευή, η επόμενη μέρα...πες χαλαρή και ακούσαμε το ανεμολόγιο.
Αύριο που είναι εργάσιμη κανονική, τι θα κάνουμε;
Θα μας το γράψεις πάλι να μη σε χάσουμε;
Θα είναι και το Δεσποινάριον;
Πολλά φιλιά!

La Gigi said...

κατ' αρχήν ευχαριστώ για τα φιλιά την Αλέκα και τον Κώστα! Και φυσικά ανταποδίδω.

Εσύ Ιουστινάκι μου το λες σοβαρά αυτό για αύριο το βράδυ? Γιατί το βλέπω να επαναλαμβάνεται στην κουβέντα...

Justine's Blog said...

Το λέω σοβαρότατα. Να είστε συντονισμένες μετα Δεσποινούλας για να μιλήσετε στο Ανεμολόγιο. Ωραίο; Ξενητεμένες στο βήμα!
Φιλιά

Justine's Blog said...

Φωτεινούλα,
Κι εσύ μπορείς να μιλήσεις στο ραδιόφωνο να μας πείς πώς νιώθεις που μιλάς με τόσο κόσμο του εξωτερικού απο το μπλόγκ σου.
Φιλιά

δεσποιναριον said...

Α! Χριστος και Παναγια. Σοβαρολογειτε τωρα; Εγω εχω τρακ, ντρεπομαι! Οχι δεν ντρεπομαι, πανικοβληθηκα, τι πρεπει να κανω; που πρεπει να ειμαι, τι πρεπει να πω; Παω να βρω τη μελισσα να μου πει. Η θα μου πεις εσυ; Παω να καταπιω γαργαρες να φιαξει η φωνη μου !!! ΩΩΩ!!!!

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι μου,
Μη μου αγχώνεσαι. Οπως είδες ο Κωνσταντίνος σε οδηγεί στο λόγο ο ίδιος με την ηρεμία του. Θα σου γράψω ιδιωτικώς τα πώς και πότε και τα δια ταύτα.
Αντε, να παίξουμε σε συγχορδία το απόσπασμα της εκπομπής οι ξενητεμένες μπλόγκερς. Αλήθεια, εκείνη η Πηνελόπη που ξενοπερπατάει άραγε;
Φιλάκια

La Gigi said...

τι να σου πει η μέλισσα βρε Δεσποινάριον στο ίδιο σκότος ζούμε..
ελα Ιουστινάκι μου διαφώτισέ μας τις ξενιτεμένες μπλογκερ...

δεσποιναριον said...

Η Πηνελοπη ειναι διακοπες καπου στα μερη μας. Δεν ειμαι καν σιγουρη αν διαβαζει μεηλ αυτες τις μερες. Εμενα εν τω μεταξυ μου περασε το αρχικο τρακ-πανικος και ειμαι ετοιμη να τα πω ολα. Χε χε.
Λοιπον καλημερα, φιλια και οτι ειναι να γινει ας γινει.

La Gigi said...

είμαστε εν αναμονή οδηγιών λοιπόν, δεν πιστεύω να μας εγκατέλειψε ο αρχηγός...

Justine's Blog said...

Η αρχηγός είναι παρούσα. Μπορείτε να στείλετε μηνύματα στη σελίδα των ανεμολογιτών και μετά τις 6 θα μιλήσετε ζωντανά απο τηλεφώνου. Θα γράψω την εκπομπή για να την παίζω στο μπλόγκ. Παρακαλώ, συγχρονιστείτε!
Φιλάκια

δεσποιναριον said...

Λοιπον Ιουστινακι, και μυνημα αφησα και τρια μεηλς εστειλα αλλα δε βγαζω ακρη.
Το cl@skairadio.gr με παρεπεμπψε στο
anemologites@yahoo.com και αυτο παλι μου επιστρεφει το μεηλ σαν undeliverable. Κατοπιν τουτου, θα σας ακουσω στην εκπομπη. Φιλια!

La Gigi said...

ομοιοπαθούσα :)

Φωτεινή S said...

Ξενιτεμένο μου πουλί
Στίχοι: Γιώργος Αρμένης
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μπαγιώκης
Άλλες ερμηνείες: Παντελής Θαλασσινός

Ξενιτεμένο μου πουλί
εκεί στα ξένα που 'σαι
σου στέλνω μήλο σέπεται
κυδώνι μαραγκιάζει

Σου στέλνω και το δάκρυ μου
σ' ένα μικρό μαντίλι
το δάκρυ μου είναι καφτερό
και καίει το μαντίλι

Ξενιτεμένο μου πουλί
εκεί στα ξένα που 'σαι
ξένοι σου πλένουν τα σκουτιά
ξένοι στα σαπουνίζουν

Στα πλένουν μια στα πλένουν δυο
στα πλένουν τρεις και πέντε
κι από τις πέντε κι ύστερα
τα ρίχνουν στο σοκάκι

Πάρε ξένε μ' τα ρούχα σου
πάρε και τα σκουτιά σου
και σύρε στην πατρίδα σου
σε καρτερεί η φαμελιά σου

Πολλά φιλιά!

Justine's Blog said...

Γλυκειά μου Φωτεινή,
Σε ευχαριστώ πολύ για τους στίχους και την αφιέρωση. Είσαι ένας θησαυρός.
Σήμερα ήρθε η φίλη μου με το γιό της και ξαναζούμε στιγμές παιδιών.
Πολλά γλυκά φιλιά
Ιουστίνη

Kleon Gelastos said...

ΦΕΓΓΑΡΙ…
(της κυρίας Ρωρερκάρ)

Φεγγάρι
μια μπλούζα της δώσε μου μόνο
να βάλω μέσα τις γροθιές μου
να τις δαγκώνω ως να ματώσουν.

Γιώργης Χολιαστός