ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, December 27, 2009

Απολογισμός Δεκαετίας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Πριν το συνειδητοποιήσουμε πάει η δεκαετία. Πριν προλάβουμε να στοιχηθούμε στον καινούριο αιώνα, μάς προλαβαίνει η άφιξη του 2010 και μαζί μιας νέας δεσμίδας χρόνων που θα μας οδηγήσει άλλους στη νεότητα, άλλους στην ωριμότητα και άλλους στο απρόσμενο ή επιθυμητό τέλος.

Κοιτάζοντας πίσω, θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό απολογισμό για τη δεκαετία που πέρασε, τη δεκαετία που σημάδεψε τη ζωή μου παντοιοτρόπως αφήνοντας σκιές και βαθειά πλήγματα στο ψυχισμό μου.

Αρχές του 2000 ανακάλυψα πως το ανθρώπινο σώμα είναι φθαρτό και υποκείμενο σε διάφορες απρόσμενες ασθένειες. Ετσι, κι εγώ στα 40 μου, εκεί που νόμιζα ότι θα ζούσα την ευωχία της ωριμότητας, ήρθα αντιμέτωπη με την φθορά του κορμιού μου, την οποία νίκησα σε όλα τα σημεία κατα την εξέλιξη της δεκαετίας.

Απο το 2000 άρχισα τη συγγραφική μου δραστηριότητα γράφοντας και εκδίδοντας μέχρι σήμερα οκτώ βιβλία διαφορετικού περιεχομένου. Απο τη βιογραφία του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος μέχρι τα πολυποίκιλα αφηγήματα και το πρόσφατο μυθιστόρημά μου «Για την Αγάπη των Αλλων» , μπήκα για τα καλά στην εσωστρέφεια της συγγραφής χαρίζοντας στον εαυτό μου την ηδονή της απόσυρσης στα έγκατα του εγώ μου. Αυτό ήταν το πιο μεγάλο όφελος αυτού του μεγάλου και ατέρμονος-ελπίζω- συγγραφικού ταξιδιού.

Τα βιβλία μου γνώρισαν αποδοχή απο το αναγνωστικό κοινό,αν και οι επιλογές μου ως προς τους εκδοτικούς οίκους υπήρξαν εν πολλοίς ατυχείς. Στον εκδοτικό χώρο της Ελλάδας δεν έπαυσα ούτε παύω να απογοητεύομαι απο την έλλειψη αξιοκρατίας, ευγένειας και οριακού επαγγελματισμού. Καταθέτω την άποψή μου με παρρησία και σθένος γιατί πλέον γνωρίζω ως τα τρίσβαθα το δυσλειτουργικό εκδοτικό σύστημα της πατρίδας.

Κι όμως αν με ρωτήσει κανείς έστω και τώρα αν θα επιχειρήσω να γράψω στην αγγλική το επόμενο έργο μου, θα δηλώσω πως όχι, διότι αναγνωρίζω και συνειδητοποιώ στο έπακρον την ηδονή της γραφής στη μητρική γλώσσα μου, την αποδοχή του έργου στην πατρίδα μου, σ΄αυτό το γενέθλιο τόπο των οικείων ανθρώπων.

Αυτή την περασμένη δεκαετία απέκτησα και ορισμένους φίλους, στους οποίους έδωσα τον εαυτό μου. Ετσι είμαι στις διαπροσωπικές μου σχέσεις, πληθωρική κι απόλυτη.

Δυστυχώς, οι φιλίες της δεκαετίας εξανεμίσθηκαν με το πέρασμά της, άλλες γιατί έφυγαν απο τη ζωή οι άνθρωποι, άλλες γιατί οι φίλοι μετακόμισαν σε ξένες πολιτείες κι άλλες γιατί αποδείχθηκαν άφιλοι οι φίλοι μου. Ετσι βρίσκομαι πάλι με τους αγαπημένους φίλους των παιδικών μου χρόνων, αυτούς κι αυτές που σημάδεψαν την ιστορία και τις ρίζες μου στην πρώτη αθώα νιότη.

Η κορυφαία τραγωδία της δεκαετίας ήταν η φυγή της αδελφής μου Κωνσταντίνας και μαζί ο κλονισμός ολάκερης της καλοστημένης ύπαρξής μου. Η ραγδαία επιδείνωση της ασθένειάς της, οι απελπισμένες μέρες των νοσκομείων εδώθεν κακείθεν του Ατλαντικού και η τελική φυγή της για άλλες ουράνιες πολιτείες με άφησαν άναυδη.

Ο οριστικός αποχωρισμός με την Κωνσταντίνα μου το Σεπέμβρη του 2004 μου έφερε ένα τεράστο κενό κι ένα αναπάντητο ερώτημα, πώς και γιατί μου γλύστρησε απο τα χέρια και χώθηκε στα βάραθρα της γής ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, μια γυναίκα που ήταν συνώνυμη της ζωής;

Το ερώτημα δεν βρήκε απάντηση κι έτσι η υπαρξιακή μου αγωνία κορυφώθηκε κατα τη διάρκεια της δεκαετίας καθαιρώντας μέσα μου πατροπαράδοτες αξίες και τα μέχρι τότε αδιαμφισβήτητα πιστεύω μου.

Θα μπορούσα ευθέως να παραδεχτώ πως έμεινα φτερό στον άνεμο, χωρίς τις βάσεις μου και χωρίς τους φίλους της ωριμότητας. Αλλά τώρα βαδίζω πιό ήσυχη κάτω απο τη βαρειά σκιά της απουσίας με τη γνώση πως αυτή τη δεκαετία θα είμαι ο εαυτός μου χωρίς εκπτώσεις, θα είμαι η Ιουστίνη χωρίς στρογγυλέματα , υποχωρήσεις και παραχωρήσεις.

Νόμιζα ότι μεγαλώνοντας θα γινόμουν λιγότερο απόλυτη. Αλλά οι περιστάσεις χαλίβδωσαν την απόφασή μου να είμαι μόνο «όσα πιστεύω κι αγαπώ»!

ΥΓ. Α! την περασμένη δεκαετία άρχισα να γίνομαι και ξανθειά κατα μία τούφα!

36 comments:

fevis said...

Ο μεγαλύτερος φόβος της ζωής μου είναι μην χάσω δικούς μου ανθρώπους.. Το παιδί μου, πάνω απ' όλους και απ' όλα, και στην συνέχεια τον άντρα μου και την μαμά μου... Είναι η μόνιμη κατάληξη στις προσευχές μου αυτό το παρακάλι.. Σαν μάντρα που δεν θα σταματήσει να αντηχεί ποτέ... Φαντάζομαι βέβαια, πως τέτοιες απώλειες μετράνε τις δυνάμεις που δεν ξέρουμε πως έχουμε... Όπως λένε άλλωστε και οι Κινέζοι νομίζω, ας μας φυλάει ο Θεός απ' όσα μπορούμε να αντέξουμε.. Παρόλα αυτά, σαν γνήσιο παιδί της αυτογνωσίας και της ψυχανάλυσης, ξέρω πως ακόμα και μέσα απ' όλα αυτά, μπορεί να βγει κάτι καλό... Κάτι που θα σε πάει παρακάτω... Απλά το παιδάκι μέσα μου θα συνεχίσει να παρακαλάει τον Θεό, το Σύμπαν και όλες τις δυνάμεις του, όλα τα δυσάρεστα να αργήσουν.. Πολύ.. Πάρα πολύ... Και μερικά να μην έρθουν και καθόλου... Και παρόλο που δεν σε ξέρω καλά, θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να σε πάρω μια μεγάλη αγκαλιά.. Φιλιά και καλημέρα...

Justine's Blog said...

Εύη γλυκειά μου,
Αυτός ο φόβος της απώλειας των αγαπημένων προσώπων ελπίζω να καταλλαγιάσει μέσα σου καθώ ςη μοίρα θα ακούσει τις προσευχές σου και θα κρατήσει τους αγαπημένους σου κοντα σου.
Ευχαριστώ για την αγκαλιά. Τί σημασία έχει αν με ξέρεις λίγο ή πολύ; Η δύναμη της ψυχής μετράει.
Καλή Χρονιά μας με Υγεία και Χαρά!

Unknown said...

Ομορφο,τρυφερό,γλυκό μα πάνω από όλα συγκινητικό το άρθρο σου!
Καλή και ευλογημένη χρονιά πλάι στα αγαπημένα σου πρόσωπα!

δεσποιναριον said...

Διασπαρτη μια μελαγχολια σημερα στην μπλογκοσφαιρα Καναδεζα. Και ολοι κοιτανε δεκα χρονια πισω. Τα τελευταια σου δυο χρονια τα εζησα λιγο εδω διαβαζοντας τις αναρτησεις σου. Ειναι ομως τοσο ανθρωπινο να θελουμε να κλεινουμε κυκλους οπως η δεκαετια που περασε. Θελω κι εγω να σε κανω μια αγκαλια.

Phivos Nicolaides said...

Ιουστίνη μου να είσαι «όσα πιστεύεις κι αγαπάς», αλλά πάντοτε ο εαυτός σου! Φιλιά από Λευκωσία.

pylaros said...

Ιουστίνη, πολύ αισθηματικό γεμάτο ανθρωπιά το κλείσιμο της δεκαετίας σου.
Πρώτα έρχεται η οικογενειακή θαλπωρή κι αγάπη, αυτή η οποία δεν αλλάζει με τα χρόνια, μετά έρχονται οι φίλοι που έτσι απότομα γίνονται άφιλοι, μετά βρίσκεις την δύναμη να φιλοσοφίσεις τη ζωή, με τη δύναμη της πένας, εκεί αρχίζει το συγγραφικό σου δαιμόνιο, το οποίο όμως κουβαλά πίσω του σαν ουρά την μοναξιά, την αυτοσυγκέντρωση...

Χρόνια σου πολλά, ευτυχισμένος ο Νέος Χρόνος.

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis said...

Φίλη μου
Υπέροχος ο απολογισμός της δεκαετίας σου αλλά και συγλονιστικός. Ιδιαίτερα οι στιγμές του αποχωρισμού της αδελφής σου. Καταστάσεις, που δεν μπορούμε, καλη μου φίλη, ούτε να τις προβλέψουμε ούτε να τις αποφύγουμε.
Να σου ευχηθώ να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένειά σου
Καλή χρονιά με κύριο σύντροφο την υγεία.
Νάσαι καλά
Ντένης
ΥΓ. Στις 15 Ιανοαρίου η φιλολογίσουσα παρέα μας έχει μιά εκδήλωση με θέμα το Ιστορικό μυθιστόρημα. Τι λες; Θα σε δούμε;

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Αφροδίτη,
Οι απώλειες δεν ξεπερνιούνται, μόνο σωρευτικά μετρούν στη ζωή που φεύγει και δεν γυρνάει πίσω λέμε.
Νάσαι καλά και νάχεις μια υπέροχη Χρονιά γεμάτη αγάπη, φιλίες και επιτυχία στη δουλειά σου.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Α! Λέω νάρθω να με κάνεις μια σφιχτή αγκαλιά να τη νιώσω πέρα απο το σάιμπερσπέις. Είμαστε εξοντωμένες απο τα ψώνια. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά κι αφήνουμε πίσω τους απολογισμούς για λίγο.
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Φοίβο καλέ μου,
Αν είμαι αυτά που πιστεύω κι αγαπώ θάμαι σίγουρα ο εαυτός μου χωρίς εκπ΄τωσεις!
Χαιρετίσματα στην Κύπρο και καλή Χρονιά ίσως με λύτρωση!

Justine's Blog said...

Γαβρίλη πολυαγαπημένε μου φίλε,
Σ ευχαριστώ που τα έβαλες τόσο όμορφα σαν παραμύθι ζωής. Οι άφιλοι φίλοι είναι το χειρότερο πλήγμα στην ανθρώπινη συνθήκη.
Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία, αγάπη και ναυτικές ιστορίες!

Justine's Blog said...

Γλυκέ μου κύριε Ντένη,
Πόσο με τιμά η πρόσκλησή σας, αλλά δυστυχώς δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ γιατί οι δουλειές του συζύγου είναι προγραμματισμένες για εκείνες τις μέρες.
Αν θέλετε όμως ένα συμμετοχικό κείμενο στη βραδυά σας, μετα πολλής της ευχαριστήσεως.
Καλή χρονιά γεμάτη υγεία και δημιουργικότητα

Αστοριανή said...

...φορτωμένη μ' ένα πανέρι αγάπης, και πίκρας, αξιολόγησες τα μεγαλύτερα, τα εντονότερα που σου έδωσε η δεκαετία...
Δικά σου, όλα, αγαπημένη, σιγά σιγά θα αμβλυνθούν και θα σκεπαστούν ή παραμεριστούν από άλλα... μόνον ο θάνατος δεν αντέχεται... κι ας τον προκαλείς με τις πεταλούδες σου...
Πιστεύω ότι μόνο καλύτερες μέρες θα πλαισιώσουν την ζωή σου.. το αξίζεις, όπως και πολλοί από μας.

Έσω αισιόδοξη, Ιουστίνη μου!
Αυτή θα είναι η δύναμή σου.

Καλή Πρωτοχρονιά,

Υιώτα-Δημήτρης,
ΝΥ

La Gigi said...

εγω θελω απλα να σου ευχηθω να εισαι παντα γερη και αισιοδοξη οπως σε ξερω αυτον το λιγο καιρο για να λατρευεις το γιο σου (χαζομαμα) και τον μοναδικο Τεντ, για να κρατας την αγαπημενη σου αδελφουλα παντα κοντα σου ζωντανη, για να μας χαριζεις υπεροχα μυθιστορηματα, για να εισαι οσα πιστευεις κι αγαπάς, για να είσαι αυτή που σιγά σιγά αγαπάμε εμείς που μόλις σε μαθαίνουμε.
πάω τώρα γιατί πρέπει να ετοιμαστώ για τη συνέχεια του ταξιδιού :)

katrine said...

Πολύ μεγάλο και δύσκολο το μονοπάτι της πρόωρης απώλειας ενός τόσο αγαπημένου προσώπου Ιουστίνη μου. Το σίγουρο είναι πως έχει μεγάλη ζεστασιά εκεί, μόνο από τη σκέψη σου που είναι τόσο δυνατή, αληθινή και έντονη.
Ο απολογισμός Justinάκι είναι μια διαδικασία νομίζω δύσκολη. Έτσι όπως την καταθέτεις και η στροφή μετα από μια πενταετία πένθους που έλεγες είναι μεγαλείο. Και ίσως μάθημα για εμάς.Για μένα.
Είπαμε αγαπησιάρικες ευχές και γιορτές, ναι????
Φιλί και στα δυο κοριτσάκια:))

Justine's Blog said...

Γλυκειά μου Αστοριανή,
Και τα γραψίματα και οι χαρές και οι λύπες και οι απογοητεύσεις, όλα δικά μας είναι. Και ο παντοτινός αποχωρισμός αυτός είναι ολοδικός μου.
Η αδελφή μου θα είναι πάντα δίπλα μου, θα της συνομιλώ μέσα μου όταν θα πετούν οι πεταλούδες γύρω μου.
Καλή Χρονιά γεμάτη αγάπη και ευτυχία με τους αγαπημένους σου

Justine's Blog said...

Μελισσάκι λατρεμένο μου,
Θα είμαι όσα πιστεύω κι αγαπώ, το υπόσχομαι για τη νέα δεκαετία και για πάντα.
Οσο θυμάμαι τον Τεντ με τα ψώνια χτές, δεν μπορώ να σταματήσω τα γέλια!
Καλή συνέχεια του ταξιδιού μας με πολύ κρύο, βλέπω.
Σε λίγο για καφέ!

Justine's Blog said...

Κατρίν μου,
Ευχαριστώ για τα λόγια σου και για τη γενναιόδωρη τοποθέτηση των πραγμάτων εκ μέρους σου. Μερικές φορές πρέπει κάποιος να βάλει σε τάξη όσα πιστεύεις κι αγαπάς.
Νάσαι καλά και να περάσεις υπέροχες γιορτές με όσους αγαπάς και να πιστεύεις πάντα πως άυριο θάρθει μια καλύτερη μέρα!
Καλή Χρονιά

Maria Papapanou said...

Ιουστίνη σας εύχομαι καλές γιορτές και μια όμορφη καινούρια χρονιά γεμάτη χαρές, αγάπη και ευχές που θα πραγματοποιηθούν. Συγχαρητήρια για το τελευταίο σου βιβλίο. Το διάβασα και το βρήκα συγκλονιστικό.Εύχομαι να είναι καλοτάξειδο, πάντα να έχεις έμπνευση και να μας δίνεις ωραία βιβλία..

Φιλικά,
Μαρία Παπαπάνου

Μηθυμναίος said...

Σε τούτη τη νέα δεκαετία που πλησιάζει, εύχομαι να πολλαπλασιάσεις όλα τα καλά κι όλες τις προσδοκίες σου! Να είσαι, δίχως εκπτώσεις, στρογγυλέματα, υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, ο εαυτός σου!!! Να έχεις τις καλύτερες εμπνεύσεις! Τρυφερό αεράκι να ταξιδεύει τα όνειρά σου και το χαμόγελο να γλυκαίνει τις σκέψεις σου!

Καλή Χρονιά εύχομαι Ιουστινάκι σε σένα και την οικογένειά σου!!!

Justine's Blog said...

Αγαπητή Μαρία,
Η δική σου κριτική μού δίνει τρομερή χαρά γιατί ξέρω πως ξέρεις να διαβάζεις πέρα απο τις γραμμές.
Ευχαριστώ και για τις θερμές ευχές σου. Αντεύχομαι ο Νέος Χρόνος να σου φέρει Υγεία, Χαρά και Ευτυχία με τους αγαπημένους σου.
Χαιρετίσματα απο την Πρωτεύουσα του κόσμου

Justine's Blog said...

Γλυκέ μου Στράτο,
Εχω αέρα στα πανιά μου προς το παρόν. Και μέσα μου νιώθω ένα μεγάλο απόθεμα αγάπης για όλους τους φίλους που συναντώ εδώ κι εκεί στον κόσμο. Απόψε σου στέλνω χαιρετίσματα απο την Ουάσιγκτον και το Δεσποινάριον.
Καλή Χρονιά με Υγεία, Αγάπη κι Ευτυχία!

βασίλης said...

Μετά τα κόκκινα σου τακούνια ετοιμάζομαι για να σε ξαναδιαβάσω στο νέο σου πόνημα! Χρόνια πολλά Ιουστίνη με υγεία και αγάπη.. Και η νέα χρονιά να είναι γεμάτη εμπνεύσεις και χαμόγελα!

Meropi said...

Ιουστίνη μου γλυκιά,
αν κρίνω από όλες τις φωτο που έχω δει κατά καιρούς, πράγματι νίκησες κατά κράτος τη φθορά και παραμένεις νέα και όμορφη!!!!
Συνέχισε να γράφεις και κατά τη νέα δεκαετία, αυτό φαντάζομαι σε κρατά δημιουργική.
Εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε σένα και την οικογένεια σου, να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια και να θυμάσαι πάντα με αγάπη την αδελφούλα σου.

Justine's Blog said...

Βασίλη μου,
Χρόνια πολλά για την επερχόμενη γιορτή σου. Και Καλή Χρονιά, γεμάτη υγεία, χαρά και αγάπη.Σε ευχαριστώ που με διάβασες και που θα με ξαναδιαβάσεις. Με φόντο τον Ευβοϊκό είναι ωραίο να μπαίνεις στην αντίστιξη του αμέιλικτου Αιγαίου.
Φιλιά απο την Πρωτεύουσα του κόσμου

Justine's Blog said...

Μεροπάκι γλυκό,
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Κι εσύ να είσαι καλά με την οικογένειά σου εδώ και κάτω στην Κύπρο. Εύχομαι το 2010 να σου δώσει όσα σου στέρησε τα προηγούμενα χρόνια και προπάντων ένα χαμόγελο ικανοποίησης για την πορεία των παιδιών σου.
Ευχαριστώ για τα κομλπιμάν περι νεότητας. Θα σου στείλω λουλούδια !!!
Φιλιά

paramythou said...

Ιουστινάκι μου γλυκό,
καθώς οι σελίδες της δεκαετίας γυρίζουν η μια μετά την άλλη,
γίνεσαι πιο δυνατή και πιο χαρούμενη.

Εύχομαι να συνεχίζεις έτσι και να χαρίζεις στους γύρω σου την αγάπη σου απλόχερα. Μακάρι το 2010 να είναι χρονιά χαμογελαστή και παραμυθένια.

radiomichael said...

Πόσες φορές δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να θέλουμε να σταματήσουμε το χρόνο σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και πόσες πάλι να τον κάνουμε να τρέξει και το περίεργο είναι ότι όταν βιαζόμαστε να περάσει, αυτός αργεί και όταν πάλι τον θέλουμε στάσιμο, φεύγει βιαστικός....

(Από πρόσφατο άρθρο των Ελληνοκαναδικών Νέων με τίτλο: "Ο χρόνος της ζωής μας")

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ said...

Ιουστίνη μου τα όσα έγραψες θεμελιώνουν οτι πιστεύω... Η ζωή είναι στιγμές...Και στο τέλος κάνουμε τη...σούμα. Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την... απομάκρυνση εκ του ταμείου! Χίλια φιλιά γλυκό κορίτσι! Κράτησε τις καλές στιγμές και ετοιμάσου για τις ακόμα καλύτερες! Καλή χρονιά!

Γιώτα Φώτου said...

Ιουστίνη εύχομαι η νέα χρονιά και η νέα δεκαετία σου να είναι γεμάτη από χαρές και επιτυχίες. Μόλις προχτές διάβασα την ιστορία της Μαργαρίτας σου και εύχομαι να έχει μεγάλο δρόμο μπροστά της.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Γλυκειά παραμυθού,
Μόνο απο σένα ελπίζω να γίνει το παραμύθι μια αλήθεια. Κι εύχομαι η ζωή σου να είναι γεμάτη συγκινήσεις απο τα υπέροχα παιδιά σου και απο τις επιτυχίες που αυτή τη χρονιά θα γίνουν ένα πελώριο δέντρο, το εύχομαι και το ξέρω.
Σ΄αγαπώ πολύ. Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία, χαρά και δημιουργικότητα!

Justine's Blog said...

Α! Τί όμορφα που τα γράφεις Μάικλ μου. Ναι, εννοείς πως θέλεις να κυλήσει ο Χρόνος όταν βρίσκεσαι σε βαρετά τραπεζώματα και να σταματήσει όταν παίζεις με το Μίνι Μάικλ!
Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία, χαρές και δημιουργίες!!!

Justine's Blog said...

Λένα πολυαγαπημένη,
Ναι, η ζωή είναι στιγμές, αλλά πού να ξέρεις τί κρύβει η επόμενη γωνία, για να τις φυλακίσεις στα χέρια σου. Ετσι απομένει μόνο η μνήμη, εχθρός της λήθης και της λησμονιάς.
Σου εύχομαι κι αυτό το Νέο Χρόνο να είσαι η Ευπώλητη των Ευπωλήτων!!!
Με υγεία και χαρά να έρθει η νέα δεκαετία!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Γιώτα,
Ευχαριστώ για το κατευώδιο της Μαργαρίτας μου. Φαίνεται πως τώρα αρχίζει η μακριά πορεία της στην οικουμενικότητα.
Κι εσύ να έχεις καλή τύχη με το νέο σου μυθιστόρημα.
Καλή Χρονιά, γεμάτη υγεία, χαρές κι επιτυχία!

luna said...

Καλη και δημιουργικη χρονια με υγεια
για ολους σας

Justine's Blog said...

Ευχαριστώ Λούνα μου και ανταποδίδω τις ευχές αο καρδιάς!