Ερωτας στην Ομίχλη, 20 Σεπτεμβρίου στα βιβλιοπωλεία

Ενα καινούριο μυθιστόρημα προστέθηκε στη ζωή μου, αφού πέρασε τις γνωστές διαδικασίες, της σύλληψης, της κύησης και τώρα της εξόδου. Περί τις 20 Σεπτεμβρίου ο «Ερωτας στην Ομίχλη» θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία κι εγώ θα αγωνιώ γιά το ταξίδι του.

Πρόκειται γιά ένα μυθιστόρημα με βαθειά ανθρώπινους χαρακτήρες, βασισμένο στην αληθινή ιστορία μιας κυρίας , που μου το αφηγήθηκε με μεγάλη συγκίνηση, πιστεύοντας πως θα μπορούσα να ζωντανέψω την κορυφαία και μαζί τραγικότερη καμπή  της ζωής της.

Δεν θα προχωρήσω περισσότερο, καθώς θα αφήσω τον πρόλογο να δώσει το στίγμα.

Ερχομαι στην Ελλάδα και θα προσπαθήσω να βρεθώ με ανθρώπους που αγαπώ και αγαπούν να με διαβάζουν.Είναι η πιό ανταποδοτική στιγμή της συγγραφής, η διάδραση με τους αγαπημένους φίλους που ξεκίνησαν απο αναγνώστες κι έφτασαν μέχρι την καρδιά και το μυαλό μου.

Καλή αντάμωση στην πατρίδα, καλή πατρίδα αγαπημένες και αγαπημένοι μου...

Ιουστίνη



Πρόλογος

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το μυθιστόρημα με βαρύ αίσθημα ευθύνης απέναντι στο πρόσωπο που μου αφηγήθηκε την ιστορία και που θέλησε να κρατήσω την ανωνυμία του.

Πρόκειται για τη διάδραση ενός ολάκερου χωριού, όπως τη βίωσε η πρωταγωνίστρα, μια δασκάλα που έφτασε απο την Θεσσαλονίκη με όνειρα να εργασθεί στο ορεινό χωριό για να μεταδώσει τη γνώση της στα παιδιά ενός επαρχιακού σχολείου της Ελλάδας στα χρόνια του 70.

Η καχυποψία των κατοίκων για το καινούριο πρόσωπο, που έφερνε νέα ήθη και προτάσεις στον πεπερασμένο τους χώρο αλλά και η ανάγκη των γυναικών να ταυτισθούν με τη δασκάλα, έφερε ανατροπή των ισορροπιών στη μικρή κοινωνία που πάλευε να σταθεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν υπό τις συνθήκες της καταπιεσμένης και επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας.

Τα καλά κρυμμένα μυστικά των χωρικών, που είχαν μια σχέση σχεδόν καρμική με την απώλεια, η προσπάθεια της ηρωίδας να ακροβατήσει ανάμεσα στην πρόθεσή της να μεταλαμπαδεύσει την παιδεία αλλά και να επιβιώσει ανάμεσα στις τόσες βαριές σκιές της κλειστής κοινωνίας, αποτελούν το φόντο του μυθιστορήματος.

Και μέσα σ΄αυτό το δύσβατο πλέγμα γεννιέται ένας έρωτας, που είναι καταδικασμένος να χαθεί, όπως χάνονται οι άνθρωποι σε τούτο τον παράξενο τόπο. Η Αμαλία αγωνίζεται να λύσει τα δεσμά που φυλακίζουν την αγάπη επιβαρύνοντάς την με πολλαπολές σκιές.

Τα τσακάλια ουρλιάζουν στο βουνό τις νύχτες. Κι εκείνη ακροπατεί στο φεγγαρόφωτο τρέμοντας απο φόβο στα φυλλοκάρδια της, με πρόθεση να ξορκίσει τη μοίρα των αλύτρωτων. Γιατί τούτο το χωριό κατοικείται απο πλάσματα που είναι σημαδεμένα απο μια μοίρα παράξενη κι αιρετική.

Μα, η Αμαλία πιστεύει πως η αγάπη νικάει όλες τις συμφορές. Αθώα κι άμαθη προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη δική της αισιοδοξία και την αναποδραστη αλήθεια.

Η ζωή της είναι μια ασυνηθιστη πορεία προς το άγνωστο. Κι όμως η νεοδιόριστη δασκάλα πιστεύει με σθένος πως μετά τη σταύρωση έρχεται εκείνη η πολυπόθητη ανάσταση! Με αυτό τον προσωπικό μύθο , απορροια της χριστιανικής παιδείας της, αγωνίζεται σιωπηρά για να βρεί το μονοπάτι στο σκοτάδι.

Τούτη η ιστορία της Αμαλίας με έφερε αντιμέτωπη με την πολυπλοκότητα της ζωής και την πάλη των λίγων, που είναι οι εκλεκτοί αλύτρωτοι της φύσης. Μέσα απο την αφήγησή της μπήκα στο ταξίδι μιας κοινωνίας που δεν τη γνώριζα και που την ανακάλυψα σιγά-σιγά.

Οσα με τρόμαζαν για τους ανθρώπους εξανεμίσθηκαν με μιας. Η Αμαλία με έκανε μέρος της προσωπικής της εμπειρίας, φορτώνοντας την αποσκευή της ζωής μου με αμφιλεγόμενα αισθήματα αλλά και μ΄ένα απρόσμενο σθένος για τις απρόβλεπτες στροφές πέρα απο την ευθεία της πλατειάς λεωφόρου!

Ευχαριστώ την Αμαλία για τον πλούτο που πρόσθεσε στην ύπαρξή μου και ελπίζω να μην πρόδωσα την λεπτεπίλεπτη αλήθεια της ούτε γιά μια στιγμή!!!