ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, January 7, 2012

Το Τζουστινάκι και ο Τεντ 23 χρόνια μετά


 Με τον Αποστόλη στη γειτονιά μπροστά από το στολισμένο ντεσεβό
 Ημουν ελαφριά σαν αέρας، γι αυτό με σήκωσε αγκαλιά όπως ζητούσε το έθιμο

 Με τον Τεντ και τον Αποστόλη στην είσοδο του κελιού της Αγίας Μαρίνας
Τα στέφανα από λευκό δέρμα μας τα άλλαξε ο τρομερός κουμπάρος μας (και τότε αφοσιωμένος εργένης) Χρύσανθος Πετσίλας. Βίβα Χρύσανθε!!!


Σήμερα κλείνουμε αισίως 23 συναπτά έτη γάμου με τον Τεντ και πρέπει να πώ ότι χαίρομαι που μπήκα σ΄αυτή τη συνθήκη ζωής, παρότι της αντιστεκόμουν από τότε που κατάλαβα τον κόσμο. Ναι, ενώ ήμουν παρανυφάκι σε όλους σχεδόν τους γάμους της οικογένειας (θεία Χρυσαυγή, Θεία Λισάβω κλπ) με τα μπουκλωτά μαλλιά στεφανωμένα με λευκή κορδέλα  και το καλαθάκι γεμάτο λευκά άνθη, εγώ ορκιζόμουν μέσα μου πως δεν θα παντρευτώ ποτέ.

Αργότερα όταν εφήβεψα και κατάλαβα τον κόσμο, πατούσα και το πόδι στη μαμά και φώναζα τσιριχτά: «Εγώ δεν πρόκειται να παντρευτώ, θέλω να είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ». Η καημένη η συντηρητική μητέρα μου απελπιζόταν έτσι όπως με έβλεπε αγριοκόριτσο να μισώ τα αγόρια και το γάμο (ενώ ζούσαμε μια υπέροχη κι αρμονική οικογενειακή ζωή!)

Εννοείται πως στη φοιτητική περίοδο ούτε καν μου περνούσε από το νού πως θα ντυνόμουν νυφούλα, να φτάξω σπιτάκι, οικογένεια κλπ. Είχα βέβαια τις αγαπητικές μου περιπέτειες, είχα γνωρίσει και τον Τεντ, αλλά με αυτή τη σχέση είχα εξασφαλίσει πως ΔΕΝ ΘΑ παντρευόμουν ΠΟΤΕ, αφού εκείνος έμενε στον Καναδά κι εγώ στην Ελλάδα! Οι συναντήσεις ήταν υπερατλαντικές, διευρωπαϊκές, τίποτε δεν με  έπνιγε.

Ωσπου εφτασε η ώρα των 30 κι έπρεπε να αποφασίσω με ποιούς θα πάω και ποιούς θ΄αφήσω. Ο κύβος ερρίφθη, καθώς πάλι δεν με υποχρέωσε ο Τεντ να τον ακολουθησω. Μου πρότεινε γάμο μακρόθεν, χωρίς συγκατοίκηση. Είπα αβίαστα το ναι , γιατί είχα την εντύπωση πως η ζωή θα κυλούσε ανάμεσα σε δύο ηπείρους, εκείνος στη δουλειά του κι εγώ στη δική μου.

Ο γάμος έγινε με τις δικές μου προδιαγραφές, θα ήταν κλειστός μόνο οι απόλυτα οικείοι της Λευκάδας, απαίτησα. Οι γονείς μου έπαθαν ένα νταράκουλο, αλλά γρήγορα συνήλθαν γιατί υπήρχε πάντα η απειλή να μην παντρευτώ και καθόλου. Το νυφικό σχεδόν το σχεδίασα στου Μιχάλη Ασλάνη, ο οποίος το εκτέλεσε και μου το έκανε δώρο καθώς τότε συνεργαζόμασταν στη μόδα (έκανα στάιλινγκ σε περιοδικά γυναικεία εκτός των άλλων!!!)

Λοιπόν, ήρθε ο Τεντ από τον Καναδά, η βαλίτσα με το γαμπριάτικο κοστούμι δεν ήρθε μαζί του, αγωνία μέχρι να φτάσει τελικά μερικές μέρες αργότερα λόγω μπάχαλου στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Περάσαμε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά με πηγαινέλα στο σόι του και το σόι μου. Τελικά έφτανε η περίεργη μέρα του γάμου، 7 Ιανουαρίου με ήλιο και 20 βαθμούς Κελσίου. Παραμονή εγώ πέρασα τον ακοίμητο, ήρθε ο πατερούλης στο δωμάτιο και μου έκανε κουράγιο «μέρα είναι θα περάσει», μου έλεγε παρηγορητικά.

Κατά τις 10 το πρωί λούστηκα, έφτιαξα με τζέλ τα κατσαρά μαλλάκια μου, βάφτηκα μόνη μου, φόρεσα το ντε πιές  νυφικό μου, τις λευκές σατέν γόβες, ήμουν έτοιμη για τη μεγάλη στιγμή της «θυσίας». Οσο κι αν ηχεί παράξενο τώρα, εγώ ένιωθα ως Ιφιγένεια εν Αυλίδι.

Τέλος, πάντων ,  φτιάχτηκα , στολίστηκα, ο αδελφός μου ανέλαβε να με συνοδεύσει  στο εξωκκλήσι της Αγίας Μαρίνας, μια ανάσα από τη θάλασσα με το μαύρο μου ντεσεβό στολισμένο με τεράστιους λευκούς κρίνους και χρυσάνθεμα. Βγήκε η γειτονιά στα μαλκόνια κι ερράνθην από τις γειρόνισσες με μυρωδάτα γιασεμιά.

Η Κωνσταντίνα μου τραγουδούσε το τραγούδι από το «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα σε μουσική Χατζιδάκη. Ο Αποστόλης, είπε να κάνουμε γύρους στην αγορά να κορνάρουμε ακολουθωντας το έθιμο. Οπερ και εγένετο, εγώ τώρα είχα χαλαρώσει κάπως.

Ηταν μια λαμπρή χειμωνιάτικη μέρα με τον ήλιο να λούζει τη Λευκάδα απ΄άκρη σ΄άκρη και να κάνει το ντεσεβό να λάμπει μέσα στους λευκούς κρίνους. Στην εκκλησία με περίμενε ο Τεντ αγωνιώντας, καθώς ήξερε στο πίσω μέρος του μυαλού του πως μπορεί και να την έκανα την ύστατη στιγμή. Μαζί του συμπαραστάτης ήταν ο τρομερός κουμπάρος Χρύσανθος Πετσίλας, ο οποίος είχε έρθει από τη Νέα Υόρκη για να μας στεφανώσει.

Ωστόσο, στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων, μπήκα στην εκκλησία με τον αδελφό, ο πατερούλης τέλεσε το μυστήριο, κλαίγοντας καθ όλη τη διάρκεια από συγκίνηση. Η μαμά άλλαξε πέντε μαντηλάκια από το κλάμα, γενικά είχα ηρεμήσει καθώς γύρω μου βρισκόνταν μόνο οικεία πρόσωπα.

Πρέπει να πώ ότι την παράσταση έκλεψε η χωριάτικη κουλούρα της νύφης, που είχε ζυμώσει και στολίσει η αδελφή του πατέρα μου η θεία Χρυσαυγή. Της είχε φτιάξει ένα σωρό στολίσματα από ζυμάρι, την είχε πασπαλίσει με ζάχαρη άχνη και την είχε διακοσμήσει με πολύχρωμα κουφέτα. «Ετσι νάναι η ζωή σου» μου ευχήθηκε με την αγαθή της την καρδιά.

Σήμερα 23 χρόνια μετά από το επεισοδιακό γάμο μας, νιώθω ότι καλά έπραξα που μπήκα σ΄αυτή την κοινωνική συνθήκη. Με τον Τεντ περάσαμε έυκολα και δύσκολα, ματώσαμε ώσπου να βρούμε τον κοινό βηματισμό μας.

Αλλά θέλω να σας δηλώσω ότι ο άντρας  μου με έκανε να νιώθω διπλά ελεύθερη, γιατί κατάλαβε το χαρακτήρα μου και δεν προσπάθησε ποτέ να με χαλιναγωγήσει.

Αν ξαναζούσα τη ζωη μου απ΄την αρχή, πάλι θα παντρευόμουν αλλά μόνο το μοναδικό και ανεπανάληπτο άντρα της ζωής  μου, τον Τέντ Αργύρη, που είναι άπαιχτος, μάγκας και σίγουρος για τον εαυτό του!

Να ζήσουμε αγαπημένε σαν τα ψηλά βουνά, που έγραψε και η Λιάνα!

Τζουστινάκι

34 comments:

ritsa masoura said...

να στε παντα αγαπημενοι και ευτυχισμένοι με το γιοκα σας..φιλια

Γαβριηλ / Gabriel said...

χεχε ωραια!!
αειντε να παιρνουμε κι εμεις σειρα!αειντε πια!χαχα
να ζησετε! και στους Χρυσους!

ΓΙΑΝΝΑ said...

Να περασετε πολλα πολλα ευτυχισμενα χρονια μαζι και να εχετε υγεια.
φιλακια

δεσποιναριον said...

Σε δυο χρονια θα εχουμε λοιπον τους αργυρους γαμους. Ευχομαι να ειστε παντα μαζι κι αγαπημενοι και παντα καλα! Παντα! Τα φιλακια μου και στους δυο!

paramythou said...

Να είστε πάντοτε μαζί κι αγαπημένοι ! Χρόνια Πολλά !

paramythou said...

Να είστε πάντοτε μαζί κι αγαπημένοι ! Χρόνια Πολλά !

Μηθυμναίος said...

Αγαπημένοι μου Ιουστίνη και Τεντ, σας εύχομαι από καρδιάς, να είστε καλά, αγαπημένοι κι ευτυχείς και να περάσετε μαζί κι άλλα πολλά, πολλά χρόνια!

Δεν ξέρω, τι άλλο να πω… ΕΥΤΥΧΙΑ!!! … και να χαίρεστε το γιο σας!

Φωτεινή S said...

E, αφού περάσατε τρεις επταετίες και είστε ακόμα μαζί, αγαπημένοι και ευτυχισμένοι,είμαι σίγουρη πως θα είστε για πολλά πολλά χρόνια έτσι.
Πολλά φιλιά

My blueprint said...

Και εδώ σας εύχομαι πολλά πολλά χρόνια ακόμη αγάπης και ελευθερίας!!! Και τι όμορφη παλιά γειτονιά!
Φιλιά

Justine's Blog said...

Ριτσάκι μου,
Σ΄ευχαριστώ που πέρασες κι απ΄το επίσημο, όπου κατέθεσα εν πολλοίς την ιστορία της κοινωνικής συνθήκης.
Πολύ σε φιλώ και στων αγοριών σου τις χαρές

Justine's Blog said...

Γκάμπι βρες το κορίτσι κι εγώ θα ξενητευτώ στη Ρόδο για να παραστώ στο γάμο σου. Αντε γρήγορα!!! Επείγει η κατάσταση!

Justine's Blog said...

Γιάννα μου αγαπημένη,
Είδες τι σύμπτωση; Γιορτάζουμε μαζί, εσύ τη γιορτή σου κι εμείς την επέτειό μας. Χρόνια μας πολλά και καλά.
Φιλί του χιονιού

Justine's Blog said...

Στο τέταρτο αιώνα΄είναι οι αργυροί; κάτι θα ξέρεις εσύ που τους γιόρτασες,
Πρωτευουσιάνα μου ευχαριστούμε για τις ευχές σου
Φιλιά

Justine's Blog said...

Για πάντα μαζί, αλλά όχι παντού μαζί, γιατί θα έρθει και θα πήξει το είδος,
Παραμυθένια μου σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου. Καλές αφηγήσεις αγαπημένη μου

Justine's Blog said...

Α! λες στα 21 καίγονται οι αγάπες; Εμείς έχουμε περάσει 33 χρόνια ως ζεύγος και 23 ως επίσημο ζεύγος. Να τα εκατοστήσουμε πάντως κι εμείς κι εσείς.
Και πάλι Χρόνια πολλά παρότι δεν ήταν η ονομαστική σου γιορτή!
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Α! Δεσποινάκι γλυκό,
Η γειτονιά μας είναι ένα έργο τέχνης, γλάστρες με λουλούδια στολίζουν το σοκάκι μας. Είναι μια εκπληκτική σύνθεση, μια απίστευτη ομορφιά.
Χαίρομαι που βγήκα νύφη από το πατρικό μου γιατί έτσι διεθνής που ήμουν δεν τόχα σε τίποτε να παντρευτώ αλλού γι αλλού.
Ποτέ δε θα ξεχάσω το άρωμα του γιασεμιού αλλά ούτε και το τραγούδι του Λόρκα-Χατζιδάκι.
Φιλιά

LIA said...

Αγαπημένη μας Ιουστίνη,

Να έχετε υγεία, να είστε πάντα αγαπημένοι και να καμαρώνετε το μοναχογιό σας.
Πολύ όμορφα, ρομαντικά και συγκινητικά όλα όσα μας έγραψες για μια, από τις πιο όμορφες μέρες της ζωής σου.
Κι εμείς με το Νίκο 2 Ιανουρίου παντρυτήκαμε.

Σε φιλώ και σ' αγαπώ Τζουστινάκι μας

LIA said...

Αγαπημένη μας Ιουστίνη,

Να έχετε υγεία, να είστε πάντα αγαπημένοι και να καμαρώνετε το μοναχογιό σας.
Πολύ όμορφα, ρομαντικά και συγκινητικά όλα όσα μας έγραψες για μια, από τις πιο όμορφες μέρες της ζωής σου.
Κι εμείς με το Νίκο 2 Ιανουρίου παντρυτήκαμε.

Σε φιλώ και σ' αγαπώ Τζουστινάκι μας

Αστοριανή said...

Κούκλα μου,
δέκα ολόκληρα χρόνια βασάνιζες τον Τέντ!!!!!!!
Σίγουρος, σίγουρα,
γι΄αυτό και νίκησε!
Ό,τι καλλίτερο και στους τρεις σας, αγαπημένη Φίλη,
ότι το πιο επιθυμητό!

Είπα στην Αμαλία να μου στείλει την ΛΑΡΑ... ετοιμάσου γι΄αφιερώσεις!

Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα και Δημήτρης, ΝΥ

Μάνια said...

υποκλίνομαι.. περισσότερο δε σε αυτό που νιώθω όταν βρίσκομαι δίπλα σας... Σε αυτό το υπέροχο ζευγάρι ελεύθερων άγριων αλόγων ... Δύναμη.. αυτό νιώθω.. ήρεμη ανίκητη Δύναμη... την Δύναμη της Αγάπης !!!!!
Μάνια :)

Justine's Blog said...

Ιουλία πολυαγαπημένη φίλη της ωριμότητας,
Ενιωσα την ανάγκη σήμερα να μοιραστώ την ιστορία του γάμου με τους διαδικτυακούς φίλους μου. Είναι τόσο ιδιαίτερη και ξεχωριστή.Οπως κάθε ανθρώπινη ιστορία, άλλωστε.
Ωραίοι οι χειμωνιάτικοι γάμοι όταν γίνονται στο λαμπερό φώς της΅Ελλάδας.
Σε γλυκοφιλώ από το μουντό βορρά μου

Justine's Blog said...

Γιωτάκι αγαπημένο μου,
Πάντα γενναιόδωρη στους χαρακτηρισμούς σου. Ναι, η αυτοπεποίθηση και η μαγκιά του Τεντ με έπεισαν πως είναι ο τέλειος σύζυγος, ο ήρεμος βράχος. Δεν τον βασάνιζα να ξέρεις, ήταν μια αγάπη για το καλοκαίρι.
Οσο για τη Λάρα και τον Πόλ , ακονίζω την πένα μου για υπογραφές.
Φιλιά σας

Justine's Blog said...

Μανία με το Μόντρεαλ,
Τί όμορφη που είσαι στο Εθνος, μια αληθινή θεά. Νάστε καλά αγαπημένοι μου να σμίγουμε σε όμορφες στιγμές.
Ευχαριστούμε για τις ευχές.
Φιλάκια

La Gigi said...

σας λατρεύω! να είστε πάντα αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι.
σας φιλω πολυ

Justine's Blog said...

Ο Τεντ περίμενε το δικό σου σχόλιο, αγωνιούσε δηλαδή. Καταλάβαμε ότι γύρναγες η γυριστρούλα. Με πήγε σε γαλλικό ρεστοράν, έφαγα μεδούλι από οστούν βοδιού με σαλάτα για π΄ρωτο και κλάμς με καβουροκεφτέ για δεύτερο. Ο τεντ έκανε παραλλαγή στο π΄ρωτο με μούς ελαφιου και σος από σύκο. Θεϊκά πιάτα.
Εφερε και σαμπάνια το αγόρι, γιατί σήμερα ήταν ενθδουσιασμένο που κέρδισαν οι Καναδοί στο χόκει.
Και του χρόνου νάμαστε καλά!!! Φιλιά

katrine said...

Υπέροχες στιγμές που γίνονται ακόμη πιο πολύτιμες όταν μετά από τόσα χρόνια αγαπημένα πορεύεστε! Είναι μαγικό , είναι θησαυρός και πλούτος.

Να είστε πάντα καλά μπονίτα να ζήστε με υγεία πάντα μα πάντα μαζί, στο ίδιο προσκεφάλι.

Φιλιά γλυκά καλής Κυριακής:))

Ρούλα said...

Πολλές ευχές και από δω να προχωρήσετε έτσι αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, να γιορτάσετε και την αδαμάντινη επέτειο! Πολύ ξεχωριστή η ιστορία σας αγαπημένη μου, τέλειος συνδυασμός, ήρεμη δύναμη με αυτοπεποίθηση ο Τέντυ, εκρηκτικό και ελεύθερο πνεύμα το Τζουστινάκι που αγαπάμε. Μπορεί να ματώσατε όπως λες για κοινό βηματισμό, ποιος δεν μάτωσε άραγε αλλά και οι δυο πορευθήκατε με αρχές, αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας.
Πολλά ολόγλυκα φιλάκια και στους δυο.

STELLA said...

ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΜΑΖΙ

STELLA said...

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΒΑΘΙΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΣΑΣ ΦΙΛΑΚΙΑ

Justine's Blog said...

Μπονίτα μου αγαπημένη,
Ετχαριστούμε για τις ευχές, αλλά εκείνη που λέει στο ιδιο προσκεφάλι είναι η καλύτερη.
Ξέρεις η ζωή αλλάζει τους ανθρώπους, τους οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους, είναι σπάνιο να μεγαλώνεις μαζί με κάποιον στην ίδια ευθεία.
Νάσαι καλά και θα σου τηλεφωνήσω σύντομα.
Φιλί

Justine's Blog said...

Ρούλα του βορρά,
Ναι ματώσαμε για να βρούμε τον κοινό βηματισμό. Οσο κι αν ηχεί υπερβολικό, δύο άνθρωποι από δύο διαφορετικές κουλτούρες σε ξένους τόπους είναι δύκολο να επιβιώσουν αν δεν έχουν κοινές αξίες.
Με τη βοήθεια του Θεού και με την τετράγωνη λογική τα καταφέραμε ως εδώ.
Φιλιά σε σας που φαίνεστε να κινείστε στο ίδιο μήκος κύματος.
Καλημέρες του κρύου μας

Justine's Blog said...

Στέλλα καλή μου,
Ευχαριστούμε για τις ευχές, αντευχομαστε και σε σένα μια πορεία ήρεμης ευτυχίας.
Φιλί του χιονιού

Μηθυμναίος said...

Προσπέρασες τις ευχές του 7ου σχολίου...

Ας είναι...
Στις ξαναγράφω:

Αγαπημένοι μου Ιουστίνη και Τεντ, σας εύχομαι από καρδιάς, να είστε καλά, αγαπημένοι κι ευτυχείς και να περάσετε μαζί κι άλλα πολλά, πολλά χρόνια!

Δεν ξέρω, τι άλλο να πω… ΕΥΤΥΧΙΑ!!! … και να χαίρεστε το γιο σας!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου εσύ, συγγνώμη, δεν το προσπέρασα, απλώς όταν είναι πολλά τα σχόλια και κατεβαίνουν περνούν από μπροστά μας και ξεφεύγουν.
Και βέβαια διάβασα τις αγαητικές ευχές σας, σας λατρεύουμε κι εμείς. Εδώ θα έρθουμε Βενεζουέλα για το γάμο, για ποιούς άλλους θα ξενητευόμασταν;
Φιλιά πολλά και περιμένω ανυπόμονα να σμίξουμε στην Ελλάδα στο γνωστό πάρτυ του Μαρτίου εκτος των άλλων.