ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Friday, October 19, 2012

Το βελούδινο βλέμμα της γιαγιάς Αννας


 
Εφυγε χθές η γιαγιά Αννα από τη ζωή, πλήρης ημερών στα 94 χρόνια της. Η γιαγιά Αννα ήταν μητέρα της φίλης μου Μαίρης Καραμάνος, που με τη σειρά της είναι μητέρα του Μιχάλη Τσατσούλη, του καλύτερου αδελφικού φίλου του Αλέξανδρου.

Η γιαγιά Αννα είχε λευκή επιδερμίδα αλαβάστρινη και δυό μεγάλα βελούδινα μάτια που σε κοιτούσαν με σεμνότητα και κατανόηση. Είχε ολοστρόγγυλα κερασένια χείλη και ολόλευκα μαλλιά σαν φρέσκο χιόνι. Ηταν τόσο όμορφη και τόσο ευγενής που σε κατακτούσε αμέσως.

Η γιαγιά Αννα ήταν η επιτομή της γιαγιαδένιας ύπαρξης. Πάντοτε με το χαμόγελο μας καλοδεχόταν στο σπίτι, όπου μαγείρευε και φρόντιζε την οικογένεια της Μαίρης και προπάντων το μικρό Μιχάλη, για τον οποίο έτρεφε τρομερή αδυναμία. Βέβαια, ο Μιχάλη έχει από τα χαρακτηριστικά της κι έτσι καθρεφτιζόταν στο γλυκό πανέμορφο προσωπάκι του.

Η γιαγιά Αννα ήταν γλυκομίλητη, μελιστάλαχτη, αγαπημένη. Ποτέ δε μιλούσε άσχημα για κανένα και χαιρόταν να διαβάζει ελληνικά βιβλία. Απολάμβανε την κουβέντα μαζί μου γιατί μιλούσα «μορφωμένα ελληνικά», όπως συχνά μου έλεγε.

Α! Γιά τον Αλέξανδρο έβγαζε όλα τα καλούδια όταν πήγαινε στο σπίτι καθώς  ήταν το ταίρι του Μιχάλη στα παιχνίδια. « Παιδάκια» τα αποκαλούσε τα αγόρια και δεν παραπονιόταν ποτέ που κόντευαν να γκρεμίσουν τους τοίχους του υπογείου παίζοντας χόκεϊ με το πόκ ή ποδόσφαιρο με αληθινή μπάλα ποδοσφαίρου.

« Παιδάκια είναι τί να κάνουν μέσα στο χειμώνα;» μου έλεγε παρηγορώντας με για την ολική καταστροφή που προκαλούσαν στο σπίτι ο Μιχάλης κι ο Αλέξανδρος. Κι όλο τα καμάρωνε τα «παιδάκια» που έβγαζαν την ενέργειά τους κλωτσώντας πόκ και μπάλες και τοίχους και ό,τι νάναι.

Η γιαγιά Αννα ήταν μια ήρεμη δύναμη, δεν ύψωνε ποτέ τη φωνή της . Κι όμως σμίλεψε τα όνειρα των παιδιών της οδηγώντας τα στον ευγενή αγώνα της παιδείας και της επιτυχίας. Είμαι σίγουρη πως η αδελφή μου η Μαίρη οφείλει στη μητέρα της μέρος της επιτυχημένης καριέρας και σίγουρα το πάθος της να κατακτήσει τις κορυφές.

Θα μας λείψει η αριστοκράτισσα γιαγιά Αννα, αλλά το βελούδινο βλέμμα της το άφησε πίσω στα μάτια της Μαίρης της και του Μιχάλη της.

Καλό ταξίδι γιαγιά Αννα, σ΄ευχαριστώ που υπήρξες αληθινή δεύτερη  γιαγιά  για τον Αλέξανδρο εδώ στην ξένη χώρα. Νάναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει σ΄αυτή τη γή  που αγάπησες σα δεύτερη πατρίδα.

 
Ιουστίνη

2 comments:

Μηθυμναίος said...

Αυτό το βελούδινο βλέμμα της γιαγιάς Άννας να σε συνοδεύει και να σου προσφέρει γαλήνη...

Justine's Blog said...

Α! η γιαγιά Αννα ήταν μια κούκλα, που μας έδωσε τη γιαγιαδένια της υπσστήριξη όταν ο Αλεξ τη χρειαζόταν!
Φιλί χρυσοκόκκινο σαν τα φύλλα μας