ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Friday, December 14, 2012

Το Σύννεφό μου δεν ξεχάστηκε


ΠΕΤΑΕΙ, ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ


Μερικές φορές αναρρωτιέμαι πόσο όμορφη είναι η ζωή. Πόσο ανταποδοτική είναι η συγγραφή. Εκεί  στο πουθενά , νάτην πετιέται, νάτην πετιέται μια υπενθύμιση πως έγραψες ένα βιβλίο που χαράχτηκε βαθειά στα φυλλοκάρδια κάποιου κι ας έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε.

Ο λόγος για τον πρώτο μου μυθιστόρημα, που είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία του μητρικού παππού μου παπα-Κώστα Κακαβούλη. Τίτλος του «Πετάει, πετάει το Σύννεφο»(2003)  και ήταν το παρθενικό ταξίδι μου στη μυθιστορία με βάση τα απομνημονεύματα του γίγαντα-παππού μου.

Τα χρόνια κύλησαν μα φαίνεται πως η αληθινότητα της ιστορίας, το βάθος του συμβολισμού της, οι αναφορές στο ιστορικό πλαίσιο του εικοστού αιώνα συγκινούν ακόμη κάποιους αναγνώστες.

Ετσί σήμερα έλαβα ένα μήνυμα από ένα ώριμο κύριο στο φέισμπουκ που μου έγραψε τα κάτωθι.:

·         «Καλησπέρα σας! "Πετάει πετάει το σύννεφο". Το πρώτο βιβλίο που διάβασα της κας Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη. Μια εκπληκτική οικογενειογραφία, θα έλεγα, που διδάσκει ιστορία! Την απλή δική μας ιστορία, που τη βρισκεί κανείς μόνο στις αναμνήσεις του, σε παλιάς φωτογραφίες και, σε βιβλία όπως αυτό! Αν δεν το έχετε διαβάσει πρέπει να το διαβάσετε! Η ιστορία ενός Μεγάλου Ανθρώπου που πολέμησε, πάλεψε, αγωνισθηκε, μόχθησε για τα πιστεύω του, για την πατρίδα του, κυρίως όμως για την οικογένειά του! Ναι μια εξαίρετα δοσμένη, με απέρριτο λογοτεχνικό κάλος, οικογενειογραφία! Διαβάστε αυτό το βιβλίο! Κα Ιουστίνη σας ευχαριστώ για το ταξίδι, στον τόπο, και το χρόνο, αντάμα με τους ήρωές σας, κυρίως όμως που μου επιτρέψατε να αγγίξω έστω και νοερά το ράσο του παπα Κωστάγγελου.»

Πώς να μη νιώσω στα στήθη χαλασμό μετά από τη συγκινητική διαπίστωση ότι μετά από χρόνια το «Πετάει, πετάει το Σύννεφο» διαβάστηκε με τον πιό ευαίσθητο και διεισδυτικό τρόπο από ένα επαγγελματία δημοσιογράφο (όπως έμαθα εκ των υστερων) που έχει υψηλό αναγνωστικό κριτήριο και γνωρίζει από λογοτεχνία;

Ευχαριστώ τη φύση που μου έδωσε το χάρισμα της γραφής. Η επικοινωνία με τη γλώσσα μου και τους συνΕλληνες εδώ στην ξένη, είναι μια διαρκής πηγή ανατροφοδότησης της ίδιας μου της ύπαρξης!

Ιουστίνη Φραγκούλη

12 comments:

Μηθυμναίος said...

Τι να προσθέσω τώρα εγώ στα λόγια του νεαρού παιδιού, αφού κάπως έτσι αισθάνθηκα κι εγώ, όταν το διάβασα, ζώντας μακριά τότε, στα αγαπημένα χώματα της Βενεζουέλας, αν και πριν απ’ αυτό είχα διαβάσει το πρώτο σου βιβλίο: «Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου»
Μου το είχες στείλει… θυμάσαι;

Justine's Blog said...

Γλυκέ μου Στράτο,
Πάντα δίνεις το παρόν για να με ενθαρρύνεις στο έργο μου. Ναι, θυμάμαι ότι σου είχα στείλει τη βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος. Και θυμάμαι πως κάθε φορά που έβλεπες τα βιβλία μου σε εκθέσεις μου έστελνες φωτογραφίες. Είσαι ένας συγκινητικός φίλος για πάντα!

pylaros said...

Ότι γράφεται μένει,

οπότε πάντα θα είναι επίκαιρα, τα γραπτά, πάντα θα υπάρχει κάποιος αναγνώστης που για πρώτη φορά θα το διαβάσει και θα ενθουσιαστεί

Και τα γραπτα είναι αθάνατα,

Την καλησπέρα μου από την ΝΥ αγαπητή μου Ιουστίνη

χαιρετώ

Γαβριήλ

ionpars@gmail.com said...

Καλημέρα σας! Δεν ξέρω αν θα σας απογοητεύσω ή όχι, αλλά θα ήθελα να διορθώσω κάποια πράγματα που με αφορούν. Καταρχάς να σας ευχαριστήσω για τον χαρακτηρισμό "νέο παιδί". Η αλήθεια είναι πως αρκετές δεκαετίες πριν υπήρξα νέο παιδί! Τώρα πια έχω ξεπεράσει την 6η δεκαετία του βίου μου κι έτσι, ο χαρακτηρισμός σας με κολακεύει!
Ακόμα θέλω να σας ενημερώσω επίσης πως είμαι δημοσιογράφος-συγγραφέας στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης από το 1978! Ενδεχομένως δε, κυρία Ιουστίνη, να έχουμε "συνεργαστεί" στον ΑΘΗΝΑ 98,4 απ όπου "πέρασα" κι εγώ κάποιους μήνες.
Ακόμα θα ήθελα να τονίσω πως ως συγγραφέας γνωρίζω αρκετά καλά τα συναισθήματα που προκαλούνται στον δημιουργό, όταν το έργο του ή οι προσπάθειές του, αναταμείβονται από τόν απλό άνθρωπο στον οποίο απευθύνεται! Το δικαίωμα του συναισθήματος της ευφορίας ανήκει κυρίως στον αναγνώστη (στην συγκεκριμένη περίπτωση), όταν νιώθει τη χαρά, τελειώνοντας ένα ανάγνωσμα, να έχει γίνει ένας από τους ήρωες του! Φυσικά καθοδηγούμενος από τον Λόγο του συγγραφέα! Και κα Ιουστίνη επιτρέψτε μου, είστε εξαίρετος καθοδηγητής! Σας ευχαριστώ.
Με τιμή Παρασκευόπουλος Γιάννης
ionpars@gmail.com

Μηθυμναίος said...

@ Παρασκευόπουλος Γιάννης

Να με συμπαθάτε που παρεμβαίνω, κύριε Παρασκευόπουλε, διότι κι εγώ «παρασύρθηκα» με τον χαρακτηρισμό «μικρό παιδί» αλλά, όπως κι εσείς «έχω ξεπεράσει την 6η δεκαετία του βίου μου», παρ’ όλο αυτά δεν είναι αυτό το θέμα μου, μόνο θα ήθελα να ξέρω αν είστε ο Γιάννης Παρασκευόπουλος που διάβαζα χρόνια στην Ελευθεροτυπία.

Να είστε καλά

Justine's Blog said...

Γαβρίλη μου,
Ο,τι γράφεται μένει, δε σβήνεται, ξαναδιαβάζεται.
Κι όταν κάποιοι το αποτιμούν πολύ αργότερα, τότε νιώθεις μια δικαίωση.
Φιλιά από ηλιόλουστο Μόντρε΄λ

Justine's Blog said...

Καλημέρα σας κύριε Παρασκευόπουλε,
Επειδή είστε κάτω από ψευδώνυμο στο φέις, και μάλιστα άκρως ευρηματικό, φαντάσθηκα ότι είστε νέος. Αλλά είστε νέος στην ψυχή κιας διανύετε την 6η σας δεκαετία.
Τα συναισθήματα δεν αλλάζουν επειδή μου αποκαλύψατε την ηλικία σας, μια μικρή διόρθωση θα κάνω.
Να είστε καλά και να εκφράζετε την άποψή σας όταν διαβάζετε καλά βιβλία. Εμε΄να πάντως μου φτιάξατε το κέφι μου , μου αναζωπυρώσατε τον ενθουσιασμό για τη γραφή.
Καλημέρες από φωτεινό αλλά κρύο Μόντρεαλ

ionpars@gmail.com said...

Ευχομαι υγεία! Θα ήθελα να απαντήσω πρώτα στον κ. Μυθημναίο. Όχι δεν είμαι ο δημοσιογράφος που γράφει στην Ελευθεροτυπία! Πάντως δεν με ενόχλησε καθόλου ο χαρακτηρισμός, αντίθετα όπως προέγραψα με κολάκευσε και σας ευχαριστώ!
Κα Ιουστίνη το ψευδώνυμο "Άγιος Άθεος" το οποίο χρησιμοποιώ στο F/B και σας "παραπλάνησε" στον προσδιορισμό της ηλικίας μου, είναι ο τίτλος του βιβλίου μου, το οποίο αναφέρεται σε αληθινή ιστορία την οποία έζησε ο πατέρας μου πριν 60 χρόνια περίπου! Στο βιβλίο σας λοιπόν, στην ιστορία του παπα Κωστάγγελου βρήκα πολλά κοινά σημεία-στοιχεία με αυτά του πατέρα μου. Και πιστέψτε με σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας ένιωθα πως όλα αυτά αφορούσαν τον πατέρα μου! Στο τέλος δε, ένιωσα, πιστέψτε με, σαν το ένατο παιδί του παπά Κωστάγγελου. Και αφού και ο δικός μου πατέρας έχει φύγει καταλαβαίνετε την σπουδαιότητα της αναπλήρωσής του, έστω και μέσα από τις σελίδες ενός ζωντανού βιβλίου, όπως το δικό σας, έστω και με τον ήρωά του! Αυτό, κα Ιουστίνη είναι η αξία, η δύναμη και, το Θαύμα του Λόγου! Ιδιαίτερα δε όταν η γραφίδα δεν είναι προέκταση του χεριού αλλά της ψυχής! Κάτι που πιστεύω απόλυτα πως συμβαίνει μ' εσάς! Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο blog σας εύχομαι σε σας στα μέλη της οικογένειάς σας στους φίλους και σε όλους τους Έλληνες του Καναδά! Ευτυχισμένα Χριστούγεννα και κρατήστε στη θαλπωρή της καρδιάς σας την Πατρίδα μας και τις Παραδόσεις της.
Με τιμή Παασκευόπουλος Γιάννης.

Αστοριανή said...

... Διαμάντια και διαμαντάκια,
όλα λάμπουν...

Αρκεί να υπάρχουν μάτια να τα βλέπουν.

Χαίρομαι για την χαρά σου,
Ιουστίνη μου,
φιλιά στον Τέντυ σου και τον γοητευτικό σου γιο.

Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

Εγω περασα ν αφησω ευχες.
Tα πιο ομορφα Χριστουγεννα ευχομαι να περασεις κοντα μ αυτους που αγαπας και οτι ποθησεις να'χεις.ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ .Χρονια πολλα γεμάτα υγεια και του Χριστου η γέννηση ας μας φέρει ευτυχια!!!!

Justine's Blog said...

Γιώτα μου καλή,
Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα σε σ'ενα και την οικογένειά σου.
Φιλιά του χιονιού

Justine's Blog said...

Σκρουτζάκο,΅Ευχαριστώ που δεν μας ξεχνάς. Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά με υγεία και χαρές.