Δημήτρης Καστανάς , ο Mr Greek TV

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

(άλλοτε Γενικής Γραμματέως των ΟΜΜΕ-ΣΑΕ)

 

Κεραυνός εν αιθρία ήταν η θλιβερή είδηση πως πέθανε ο Δημήτρης Καστανάς, ο Mr Greek TV, ο άνθρωπος που χαλούχησε την ομογένεια της Νέας Υόρκης μέσα από τον ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό του επί 37 ολάκερα χρόνια.

Προσωπικά γνώρισα το Δημητρη το 1995, όταν εκλέχθηκε πρόεδρος των ΟΜΜΕ (Ομογενειακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης)  κι εγώ εκλέχθηκα γραμματέας της ίδιας οργάνωσης, η οποία ανήκε στο ΣΑΕ ως δίκτυο των ομογενών δημοσιογράφων.

Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του και να γνωρίσω από κοντά το τρομερό ταμπεραμπέντο του. Ο πρόεδρος ήταν ισοπεδωτικός, δυναμικός, αεικίνητος. Μαζί και με τον Δημήτρη Φίλιο εκπονήσαμε το καταστατικό των ΟΜΜΕ μέσα στο ΣΑΕ και διεκδικήσαμε πέντε ψήφους στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού.

Κινήσαμε γή και ουρανό για να φτιάξουμε την οργάνωση, η οποία δυστυχώς διαλύθηκε για τους γνωστούς λόγους που διαλύεται κάθε δημιουργική προσπάθεια των Ελλήνων της γής. Μαζί με όλη την εκτελεστική επιτροπή επισκεφθήκαμε τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο, ο οποίος μας υποδεχθηκε θερμά αγκαλιάζοντας την προσπάθειά μας.

Ο Δημήτρης ήταν εκείνος ο οποίος έφερε τα ΟΜΜΕ στην έκθεση «Ερμής» του Πάυλου Κοτρώτσιου στο Ατλάντικ Σίτυ, όπου περάσαμε από τις φωτεινότερες μέρες των ΟΜΜΕ. Εκεί αποδείξαμε ότι εν τη ενώσει η ισχύς και ήμασταν έτοιμοι να κατακτήσουμε τα δικαιώματα των αποδήμων δημοσιογράφων, που είχαν ανέκαθεν αγνοηθεί από την ελληνική πολιτεία. Αλλά η προσπάθεια πυρπολήθηκε από τα γνωστά διαλυτικά στοιχεία.

Ο Δημήτρης και η γλυκύτατη γυναίκα του η Νομική έγιναν φίλοι μας. Ο Δημήτρης ήταν πάντα πληθωρικός, κεφάτος και η Νομική συμπλήρωνε με την μεθοδικότητά της το πολύπλευρο ταλέντο του συζύγου της, τον οποίο θαύμαζε.

Με το Δημήτρη χαθήκαμε τα τελευταία χρόνια γιατί η ζωή μαζς πήγε αλλού. Εκείνος έμεινε ταγμένος να υπηρετεί την ομογενειακή δημοσιογραφία από τον τηλεοπτικό σταθμό του και από το περιοδικό Εσείς στα οποία πολλάκις με φιλοξένησε μέσω του εκλεκτού συναδέλφου Πανίκου Παναγιώτου.

Μακρόθεν στέλνω ένα κλαρί ελιάς στο φέρετρο του Δημήτρη που σημάδεψε τον Ελληνισμό της Αμερικής με την ομορφιά του, τη λεβεντιά του, την αμιγή Ελληνικότητά του. Δεν τον αποχαιρετώ γιατί πιστεύω πως  θα βρίσκεται για πάντα ανάμεσά μας με το γάργαρο γέλιο του και το δυναμισμό του. Θα ηχεί για πάντοτε στ΄αυτιά μου η στεντορεία του φωνή όταν με αποκαλούσε στο τηλέφωνο: «Κυρία Γραμματεύ πού βρίσκεστε; σας χρειάζομαι άμεσα. Η οργάνωση των ΟΜΜΕ δεν μπορεί να περιμένει. Πρέπει να καλύψουμε κενό δεκαετιών»!

Δεν μας επέτρεψαν οι μικροπολιτικές και ο φθόνος των λίγων να ολοκληρώσουμε το έργο μας, αλλά εγώ κρατάω την πρόθεση και την αλληλεγγύη στην προσπάθειά μας να χτίσουμε ένα οργανισμό για τα Ομογενειακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Δημήτρη κρατώ για πάντα το χαμόγελό σου και την αισιοδοξία σου στο μέρος της καρδιάς μου.