Τολμά να αντιπαρατεθεί στις σειρήνες της εποχής, μεταφέρει τα γεγονότα όπως εξελίσσονται, αποκαλύπτει πληροφορίες που οι ηγέτες της Ελλάδας προασπαθούν να συγκαλύψουν, αφήνοντας στα τυφλά το βασανισμένο Ελληνικό λαό.
Στο πρόσφατο πόνημα "Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα", που συνέγραψαν με τον σπουδαίο επίσης δημοσιογράφο-εκδότη Κώστα Παπαϊωάννου, οι δύο έγκριτοι πολιτικοί συντάκτες αποκαλύπτουν τα γεγονότα της εποχής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που τον οδήγησαν στην περίφημη υπαρξιακή ερώτηση ...
Ενα αποκαλυπτικό βιβλίο για την εποχή
Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα” – Ενα νέο βιβλίο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Μια μοναδική ανασύνθεση της εικόνας της Ελλάδας, την περίοδο που σημαδεύτηκε από την σκληρή σύγκρουση του Παλατιού με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, σκιαγραφώντας την άνοδο και την πτώση του μακεδόνα πολιτικού, μέσα και από τα αποκαλυπτικά αμερικανικά απόρρητα τηλεγραφήματα επιχειρεί το νέο βιβλίο του Κώστα Παπαϊωάννου και του Μιχάλη Ιγνατίου με τον τίτλο «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή την χώρα» που κυκλοφορεί από αύριο από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
Στο βιβλίο ενώνουν τις δυνάμεις τους μια σημαντική μορφή της ελληνικής δημοσιογραφίας, ο Κώστας Παπαιωάννου που έζησε από κοντά όλη την ταραγμένη εποχή που οδήγησε τελικά στην Χούντα και ο Μιχαλης Ιγνατιου που πλέον έχει αναδειχθεί σε έναν σημαντικό ερευνητή των αμερικανικών αρχείων αποκαλύπτοντας άγνωστες μέχρι τώρα ψηφίδες κρίσιμων ιστορικών και πολιτικών γεγονότων.
Με την βοήθεια πλέον και των αμερικανικών απόρρητων τηλεγραφημάτων, μπορεί να επιχειρηθεί μια διαφορετική ανάγνωση των γεγονότων της πολυτάραχης εκείνης περιόδου. Της σύγκρουσης του Παλατιού με τον Καραμανλή, που προκαλούσε ανησυχία καθώς έθετε σε κίνδυνο την πολιτική «σταθερότητα» στην Ελλάδα, την δολοφονία του Γρήγορη Λαμπράκη, την ήττα Καραμανλή την φυγή του στο Παρίσι, την πεποίθηση των αμερικανών ότι μπορούν να διαχειριστούν την πολιτική κατάσταση έστω και με την κυβέρνηση του Κέντρου.
Το ερώτημα που είχε τότε θέσει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλης «Ποιος Κυβερναει αυτή την χώρα», πέρασε στην ιστορία παραπέμποντας σε ένα εξωθερμικό και παρασκηνιακό σύστημα πολιτικής εξουσίας, που κινούσε τα νήματα της χώρας. Σε αυτό το σύστημα, αμάνικο ρόλο είχε φυσικά η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και η αποκάλυψη από το βιβλίο των Μιχ. Ιγνατιου και Κώστα Παπαιωαννου των απόρρητων αμερικανικών εγγράφων της περιόδου εκείνης αποτελεί μια σημαντική συμβολή στην κατανόηση μιας από τις πιο σκοτεινές και περίπλοκες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα του βιβλίου:
Η (μή) ανάμειξη Αμερικανων στη διαμάχη Καραμανλή-Ανακτόρων
Η σύγκρουση ανακτόρων – πρωθυπουργού απασχόλησε από την αρχή τους Αμερικανούς, οι οποίοι, επίσημα τουλάχιστον, αποφάσισαν να μην παρέμβουν. Λίγο πριν από τα μέσα Ιουνίου, ο υπουργός Εξωτερικών Ντην Ρασκ, μ’ ένα επείγον και… αυστηρό τηλεγράφημα, έδινε σαφή «γραμμή» στην πρεσβεία της Αθήνας:
«Η πρεσβεία θα συμφωνεί, χωρίς αμφιβολία, ότι οιαδήποτε προσπάθεια από την πλευρά μας να επέμβουμε στην εσωτερική ελληνική πολιτική κατάσταση θα έκανε περισσότερη ζημιά παρά καλό. Θεωρούμε ότι οι εξελίξεις αυτές είναι καθαρά εσωτερικές, ελληνικές… Αν το παλάτι πλησιάσει την πρεσβεία, επίσημα ή ανεπίσημα, είστε εξουσιοδοτημένος να δηλώσετε, κατά την κρίση σας, ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν (επαναλαμβάνω) δεν επιθυμεί να αναμιχθεί σε αυτήν την υπόθεση και δεν (επαναλαμβάνω) δεν μας ενδιαφέρει να δώσουμε συμβουλές»!
Ο Κώστας Παπαϊωάννου
Ο Λαμπουΐς συμφώνησε απόλυτα – είχε ήδη δώσει ανάλογες οδηγίες…
Στις αρχές του μήνα (3 Ιουνίου 1963), ο υπουργός Συντονισμού Π. Παπαληγούρας βρέθηκε στις ΗΠΑ, όπου τον βρήκε η κυβερνητική κρίση. Εκεί συνάντησε τον πρόεδρο Κέννεντυ, παρουσία του Τάλμποτ και του προεδρικού συμβούλου Ρ. Κόμερ, μαζί με τον πρέσβη μας Αλ. Μάτσα. Θέμα, η αμερικανική βοήθεια και συγκεκριμένα: «Εξακολούθησις της βοηθείας εις στρατιωτικόν υλικόν», «εξακολούθησις βοηθείας κοινοχρήστων στρατού εκ 10 εκ. δολ.», «συμμετοχήν Αμερικής εις βοήθειαν ΝΑΤΟ», «θέμα δανείων αναπτύξεως» και «θέμα δανείων συνδεδεμένον προς ορισμένα σχέδια».
Για τη συνάντηση αυτή:
• Ο Παπαληγούρας τονίζει τον «άκρως εγκάρδιον και φιλικόν τόνον» της προεδρικής υποδοχής και τη θέληση του Κέννεντυ να βοηθήσει την ελληνική κυβέρνηση, «τον αγώνα της οποίας έναντι των υπονομευόντων την δημοκρατίαν και δη των κομμουνιστών εκτιμά και θέλει να στηρίξη».
• Στο σχετικό με τη συζήτηση αμερικανικό υπόμνημα αναφέρεται ότι:
– «Ο Πρόεδρος επισήμανε στον Παπαληγούρα ότι δεν θέλει οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες να αυξηθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να φτάσουν στο σημείο να αφαιρούν πόρους από την οικονομική ανάπτυξη. Είπε ότι η απειλή θα υπάρχει πάντα, όμως δεν περιμένει κάποια μείζονα επίθεση εναντίον της Ελλάδος ή γενικότερα. Μπορεί ο Ντε Γκωλ να διατείνεται ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να εμπιστεύεται τους Αμερικανούς για την άμυνα, όμως ο Χρουστσώφ δεν μπορεί να είναι βέβαιος και δεν έχει την πολυτέλεια να το διακυβεύσει. Έχοντας υπ’ όψιν του τις ελληνικές ανησυχίες για τη βουλγαρική απειλή, είπε ότι οι Σοβιετικοί δεν θα εξαπέλυαν τους Βούλγαρους ακόμα και αν ήταν ισχυρότεροι από ό,τι είναι σήμερα. Ο βασικός κίνδυνος για την Ελλάδα, όπως και για την Ιταλία, είναι ο εσωτερικός. Η Ελλάδα πρέπει να επικεντρωθεί στην εσωτερική ανάπτυξη. Ας μην επιτρέψουμε μια αναβίωση του κομμουνισμού στην Ελλάδα, όπως συνέβη στην Ιταλία».
– «Ο Πρόεδρος δήλωσε ότι θα εξετάσει όλες τις ελληνικές προτάσεις και ζήτησε να τον ενημερώσουν προσωπικά γι’ αυτές, ωστόσο δεν δεσμεύτηκε ότι θα ικανοποιήσει κάποιο συγκεκριμένο ελληνικό αίτημα».
Μετά την αναχώρηση του Καραμανλή για την Ελβετία, κι αφού πέρασε κάποιο διάστημα, άρχισαν οι αμερικανικές ανησυχίες: πόσο θα κρατήσει αυτή η κρίση, πού θα οδηγήσει, τι θα γίνει με τις εκλογές – και πότε θα γίνουν;
8 Ιουλίου 1963. Ο Λευκός Οίκος (Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας), μ’ ένα απόρρητο τηλεγράφημα προς τον Ντην Ρασκ, με θέμα «Εκτίμηση για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα», εκφράζει τον προβληματισμό του προέδρου Κέννεντυ:
«Πριν εγκριθεί το προτεινόμενο υπόμνημα για τη βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ελλάδα ως παρεπόμενο της επίσκεψης Παπαληγούρα, ο Πρόεδρος θα ήθελε να πληροφορηθεί τις εκτιμήσεις του υπουργείου για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Τον προβληματίζει ιδιαίτερα τι είδους εναλλακτική κυβέρνηση θα μπορούσε να προκύψει από την τρέχουσα πολιτική κρίση και ποιες θα είναι οι ενδεχόμενες συνέπειες για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Αν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την προοπτική παρατεταμένων μηχανορραφιών και μιας πιθανής αναβίωσης της αστάθειας στην ελληνική πολιτική ζωή, υπάρχει κάτι που μπορούν ή πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ;»
15 Ιουλίου 1963. Η απάντηση-ανάλυση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι ένα τετρασέλιδο έγγραφο με θέμα «Η πολιτική των ΗΠΑ και οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα», το οποίο προβλέπει εκλογική επικράτηση της ΕΡΕ, αλλά δεν θεωρεί απίθανο (ούτε φοβάται) μια κυβέρνηση συνασπισμού, αρκεί να μη συμμετέχει η ΕΔΑ. Όσο για το βασικό ερώτημα (αν υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ…), η απάντηση είναι αρνητική – και τεκμηριωμένη! Το έγγραφο:
• Αρχίζει τονίζοντας ότι «η πιο πιθανή έκβαση της τρέχουσας κρίσης στην Ελλάδα θα είναι σχετικά ευνοϊκή για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών – δηλαδή ο Καραμανλής και η ΕΡΕ θα επανέλθουν στην εξουσία. Καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι οποιαδήποτε ενέργεια των ΗΠΑ θα εκληφθεί ως παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική ζωή της Ελλάδος, με συνέπεια να μειωθεί αντί να αυξηθεί αυτή η πιθανότητα, ενώ θα δοθούν αφορμές τόσο στα ανάκτορα όσο και σε στοιχεία της αντιπολίτευσης να επιτεθούν εναντίον του Καραμανλή, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποφύγουν ένα τέτοιο διάβημα. Θα πρέπει, ωστόσο, να συνεχίσουμε τα υφιστάμενα προγράμματά μας στην Ελλάδα και να προχωρήσουμε στη χορήγηση της βοήθειας που προβλέπει το υπόμνημα, κάτι που θα σημαίνει ότι συνεχίζουμε την πολιτική της συνεργασίας και ότι είναι προς το συμφέρον μας η ευημερία της Ελλάδος».
Ο Μιχάλης Ιγνατίου
• Επισημαίνει ότι «πρέπει να έχουμε διαρκώς υπ’ όψιν μας ότι οι Έλληνες είναι εν γένει καχύποπτοι και αγανακτούν με πραγματικές ή φανταστικές ξένες παρεμβάσεις στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις τους. Η ελληνική κοινή γνώμη είναι μονίμως σε εγρήγορση για τις ενέργειες του λεγόμενου “αμερικανικού παράγοντα”».
• Εκφράζει φόβους για τη σύγκρουση ανακτόρων – πρωθυπουργού (Καραμανλή). Από τη μία λέει ότι υπάρχει «σοβαρός κίνδυνος τα ανάκτορα, υπό τον φόβο της χαλιναγώγησης της βασιλικής οικογένειας από τον Καραμανλή, να προβούν σε κάποια απεγνωσμένη πολιτική ενέργεια για να αναβληθούν οι εκλογές, με την ελπίδα ότι θα αποτρέψουν την επάνοδό του στην εξουσία. Για παράδειγμα, τα ανάκτορα θα μπορούσαν να επιδιώξουν τη συγκρότηση μιας συμμαχίας ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης και στοιχεία της ΕΡΕ, για να συγκροτηθεί μια πολιτική κυβέρνηση. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανόν ότι η ΕΡΕ θα παραμείνει ενωμένη και ότι η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα τις προετοιμασίες για τις εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν κατά πάσα πιθανότητα το φθινόπωρο». Και από την άλλη λέει ότι «οι τριβές ανάμεσα στον Καραμανλή και τα ανάκτορα ενδέχεται να αποδειχθούν ένα πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα, καθώς είναι πιθανόν ο Καραμανλής να επιμείνει στον περιορισμό του ρόλου της βασιλικής οικογένειας – μια προοπτική την οποία τα ανάκτορα, ιδίως η βασίλισσα, θα θεωρήσουν ιδιαιτέρως δυσάρεστη και θα προσπαθήσουν να την αποφύγουν».
• Και καταλήγει: «Αν για οποιονδήποτε λόγο –μια μεγάλη καθυστέρηση των εκλογών, μεταβολή του λαϊκού αισθήματος ή αναπάντεχες οικονομικές δυσκολίες– ο Καραμανλής δεν καταφέρει να αποκτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η πολιτική σταθερότητα της Ελλάδος θα αποδυναμωθεί σημαντικά. Ακόμα και αν η Ένωσις Κέντρου αποκτήσει την πλειοψηφία, οι διαμάχες για την ηγεσία, η έλλειψη συνοχής και η έλλειψη μιας σαφούς πολιτικής θα την αποσταθεροποιήσουν, τουλάχιστον σε ένα μικρό βαθμό. Ωστόσο, είναι μάλλον απίθανο η Ένωσις Κέντρου να αποκτήσει μόνη της την πλειοψηφία. Ένα πολύ πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι κανένα κόμμα να μην αποκτήσει την πλειοψηφία των εδρών, με συνέπεια να καταστεί αναγκαία μια κυβέρνηση συνασπισμού. Ενώ μια τέτοια κυβέρνηση, στην οποία ασφαλώς δεν θα συμμετέχει η ΕΔΑ, δεν θα είναι απαραίτητα βραχύβια ή δεν θα χαρακτηρίζεται από τη διαρκή ενασχόληση με πολιτικές μηχανορραφίες εις βάρος της αντιμετώπισης των προβλημάτων ενός έθνους που προσπαθεί να ενταχθεί στον σύγχρονο κόσμο, θα υπάρχουν ασφαλώς ισχυρές τάσεις προς αυτές τις δύο προοπτικές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε ότι μια κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου ή μια κυβέρνηση συνασπισμού, από την οποία θα εξαιρείται η ΕΔΑ, θα αποτελέσει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, μια απειλή για τη φιλο-δυτική εξωτερική πολιτική της Ελλάδος».
24 Αυγούστου 1963. Το ίδιο ερώτημα («τι μπορούν ή τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ») τέθηκε και στον πρέσβη Λαμπουΐς, ο οποίος απάντησε αναλυτικά, στο ίδιο πνεύμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προβλέποντας λανθασμένα ότι η ΕΡΕ θα κέρδιζε τις εκλογές και η ΕΚ θα «πήγαινε χειρότερα απ’ ό,τι το 1961»! Για τον Κ. Καραμανλή έλεγε ότι παρέμενε «ο αγαπημένος του κόσμου», αλλά δεν πρέπει να θεωρηθεί και ότι είναι «αναντικατάστατος»!
11 Οκτωβρίου 1963. Μετά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την πρεσβεία, έρχεται η σειρά της CIA να δώσει τη δική της εικόνα για την κρίση και να προβλέψει το αποτέλεσμα του εκλογικού αγώνα, καθώς έχουμε μπει στην τελική ευθεία για τις κάλπες. Ο «σταθμός» του Μώρυ, μ’ ένα επίσης τετρασέλιδο έγγραφο προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κάνει τις ίδιες προβλέψεις (επικράτηση της ΕΡΕ), θεωρεί «αλώβητο» τον Καραμανλή και δεν απο-κλείει «εκδικητική διάθεση» από την πλευρά του απέναντι στο παλάτι, αν επιστρέψει στην εξουσία! Είναι φανερό ότι οι Αμερικανοί περισσότερο εκφράζουν τις επιθυμίες τους, παρά προβλέπουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα…
Share this:
One Response to “Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα” – Ενα νέο βιβλίο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
Read more: http://mignatiou.com/?p=17455#ixzz2s697WwKG
No comments:
Post a Comment