ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, January 7, 2019

Ένας Αντισυμβατικός Γάμος!


Φωτογραφίες: Καίτη Κακαβούλη
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα στη Λευκάδα, η 7η Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 1989. Η φύση είχε φροντίσει να κρατήσει ανοιξιάτικες θερμοκρασίες για την τελετή του γάμου μας με τον Θεόδωρο Αργύρη, που τελέσθηκε από τον μακαριστό πατέρα μου π. Νικόλαο Φραγκούλη στο αγαπημένο του εξωκκλήσι, την Αγία Μαρίνα.

Κάναμε ένα μικρό γάμο με τα ελάχιστα ξαδέλφια μου που βρισκόνταν στη Λευκάδα, αποφεύγοντας την πολυκοσμία και τις άσκοπες φιοριτούρες. Για μένα ο γάμος αποτελούσε και αποτελεί άκρως προσωπική υπόθεση, που δεν ήθελα να μοιραστώ με μακρινό κόσμο.

Το νυφικό μου σχεδιάστηκε και ήταν δώρο του μακαριστού σχεδιαστή Μιχάλη Ασλάνη, με τον οποίο συνεργαστήκαμε στη μόδα όλα τα χρόνια της καριέρας μου εν Ελλάδι. Μεταξωτό μίνι σακάκι στολισμένο με μεταξωτά κορδόνια και φούντες και μια τούλινη φούστα επίσης στολισμένη με μεταξωτά κορδόνια συμπλήρωσαν το ντε πιες πρωτότυπο νυφικό  μου. Τα μαλλιά μου ήταν περιπλεγμένα με μια τιάρα, απλά όπως τότε τα χτένιζα στην καθημερινότητά μου.

Το μαύρο μου 2CV στολίστηκε περίτεχνα από τον Πάνο Φέξη με τρία μπουκέτα κρίνους αποτελώντας επίσης αισθητική πρωτοτυπία για την εποχή του.

Το τραγούδι του γάμου που πλημμύρισε τη γειτονιά της Μιχαήλ Σκένα μαζί με χούφτες ρύζι απο τις αγαπημένες γειτόνισσες δεν ήταν παραδοσιακό αλλά ήταν παρμένο από το Ματωμένο Γάμο του Λόρκα. Το τραγούδούσε σε όλο το δρόμο προς την εκκλησία μεσα στο αυτοκίνητο η αγαπημένη μου αδελφή, η Πεταλούδα μου σκορπίζοντας τους όμορφους καθάριους στίχους σε μετάφραση του Νίκου Γκάτσου...

Ο αδελφός μου βρισκόταν στο τιμόνι κι αντί να πάμε κατευθείαν στο ξωκκλήσι εκείνος ανέμελα και επιδεικτικά χτυπούσε το κλάξον στους δρόμους της Λευκάδας, σκορπίζοντας τη χαρά του γάμου σε γνωστούς και άγνωστους.

Ο Θεόδωρος περίμενε ανυπόνομα, μπορεί να του τριβέλιζε το νού η υποψία πως ίσως και νάλλαζα γνώμη, καθώς δεν ήμουν φτιαγμένη από το υλικό του κατεστημένου.Δίπλα του ήταν ο υπέροχος κουμπάρος μας Χρύσανθος Πετσίλας που έκανε το μεγάλο ταξίδι από τη Νέα Υόρκη για να μας αλλάξει τα στέφανα.

Ο αγαπημένος μου μέλλων σύζυγος  περίμενε με λαχτάρα, που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα τη θυμάμαι στα φωτεινά μάτια του. Ο πατερούλης τέλεσε το μυστήριο του γάμου μέσα σε δάκρυα συγκίνησης. Η μαμά πετούσε από τη χαρά της, οι ελάχιστοι εκπρόσωποι των οικογενειών μας έδειχναν ευτυχείς.

Ο γάμος ολοκληρώθηκε με ένα μίνι γλέντι στην τότε ταβέρνα ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ και ήταν όλα τόσο όμορφα κι αληθινά! Η κουλούρα της νύφης φταγμένη και στολισμένη με πολύχρωμες καραμέλες από τη θειά τη Χρυσαυγή ήταν η επιτομή της εθιμικής παρέμβασης σε ένα γάμο μή συμβατικό.

Τριάντα χρόνια έχουν περάσει από το γάμο μας κι όμως οι στιγμές έμειναν ακατάλυτα αλησμόνητες.

 Χρόνια πολλά αγαπημένε μου!

 Πάντα μαζί και Δυνατοί!

 Τζουστινάκι














2 comments:

litsa t. said...

πολυ ωραιες οι φωτογραφιες.που βλεπω ενα ευτυχισμενο ζευγαρι
να ειστε παντα ετσι.ομορφοι.χαρουμενοι και υγιεις.

josephine said...

No matter how old you are, family history is important. While you might not think so at the time, as you get older there will be things you and your grandchildren will want to know. Most of us don't realize it until the older generations are gone and you can't replace first hand comments. Don't just put in about the good times, add in the harder times and how you overcame those trials. Another thing to remember is what caused the deaths of those you loved. There are many things that have been found to continue into future generations that knowing it runs in the family can be helped with now or possible in the future. prevention starts with knowing where to start. I wish someone had taken the time to write these things down for mew to be able to go back to. My Grandmother and my mother told us many stories of what things happened in their lives and about the people in their lives. I now wish someone had written those things down since both have passed now. But I never thought at that busy point in my life that I would one day want to remember all those things. So much family history is lost when the older generations are gone. Please pass it on to your family while you can. You can even just do it digitally so it can be accessed by family later on.Family pictures are something to cherish also. Just be sure to write down who is pictured in them, where they are taken and when. I have found family pictures that no one now even knows who is in them.

AKHERETEMPLE@gmail.com
or
call/whatsapp:+2349057261346