Η Κοντυλένια του Νησιού. Το Νέο Λογοτέχνημα της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΚΟΝΤΥΛΕΝΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

"Η Κοντυλένια είναι όπως την περιγράφει το όνομά της, μια πεντάμορφη ηρωίδα του Μεσοπολέμου που έζησε στο Μεγανήσι, το καταπράσινο νησί απέναντι από τη Λευκάδα.

Η ομορφιά της έγινε ξακουστή, τη ζωγραφίζανε οι μάστορες στα ταβάνια όταν χρωμάτιζαν τα σπίτια, την κεντούσανε κομπλέν στις «πάντες» οι ανύπαντρες κοπέλες, την υφαίνανε στα διακοσμητικά του τοίχου οι μανάδες, την τραγουδούσανε οι λυράρηδες στα πανηγύρια...

Το πρόσωπό της ήταν καμωμένο με το κοντύλι, όλα τα χαρακτηριστικά της ζυγιασμένα και καλοβαλμένα πάνω στην κατάλευκη επιδερμίδα που ήταν αψεγάδιαστη λες κι ο Θεός πήρε ένα κοντύλι  και τη ζωγράφισε...”

Το σώμα της ψηλό και στητό, το στήθος της ομορφοφτιαγμένο, ο λαιμός της σαν του κύκνου... Το παρουσιαστικό της επιβεβαίωνε το όνομα που της έδωσε ένα ολάκερο χωριό. Κοντυλένια…

Λένε πως από την τόση ομορφιά ό,τι άγγιζε καιγόταν, τα φυτά μαραίνονταν, οι βρύσες στέρευαν, η θάλασσα φουρτούνιαζε. Διηγούνται πως ήταν τόσο εκθαμβωτική η όψη της που όταν την αντίκρυζαν τα ζώα μπερδεύανε τα πόδια τους και γλιστρούσαν στον γκρεμό…

Αυτή, λοιπόν, η Κοντυλένια που όλοι την ερωτεύθηκαν, παντρεμένοι κι ανύπαντροι, νέοι και γέροι, αυτή η μοναδικής ομορφιάς γυναίκα έμελλε νά ’χει τύχη δεμένη με μια προαιώνια κατάρα... αυτήν της εύθραυστης τελειότητας!

Βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα που διαδραματίσθηκαν στο Μεγανήσι και τη Λευκάδα το μεσοπόλεμο!

Βιογραφικό Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

  Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση. 

 Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας.

Είναι μέλος τπης ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ).

Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (μέχρι Μάιο 2015) και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα The Huffington Post.

            Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).

Συγγραφικό έργο:

Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου (Εκδόσεις Εξάντας, 2000), (The Lonely Path of Ιntegrity, Exandas Publishers, 2002). Πετάει, πετάει το σύννεφο (μυθιστόρημα, Eκδόσεις Ψυχογιός, 2003), Στις Αγορές του Κόσμου, Επώνυμες Ευκαιρίες και Μικρές Αναλώσιμες Ιστορίες (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2004), Η Παρακαταθήκη - The Legacy (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»,2005),  Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (μυθιστόρημα ,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006). Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λύκόφως του Κάστρο( Εκδόσεις Ηλέκτρα 2008), Γιά την Αγάπη των Αλλων (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2009),Ο Πόλ και η Λάρα ταξιδεύουν (παιδικό βιβλίο με μουσικό cd, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), Ερωτας στην  Ομίχλη(μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), επανέκδοση Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (Εκδόσεις Αρμός, Δεκέμβριος 2013), «Ξυπόλυτες στην Αμμο» (εκδόσεις Αρμός 2014).    

    Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορεί το βιβλίο της με τίτλο Η Τρικυμία.  

 

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Η Κοντυλένια του Νησιού

Της δρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Η Κοντυλένια του Νησιού

Της δρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Η «Κοντυλένια του Νησιού» έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα μυθιστορήματα της  Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη, ως μια συνέχεια προσέγγισης, κατανόησης και ενσυναισθητικής ακρόασης της ανθρώπινης τραγωδίας, που εκπροσωπούν οι ηρωίδες κυρίως των έργων της: μια ανασκαφή της γυναικείας ψυχής καθώς συναπαντιέται με τη γυναικεία επίσης εικονοποιΐα της άτεγκτης ανθρώπινης μοίρας. Η «Κοντυλένια» ενσαρκώνει το αρχέτυπο της γυναικείας ομορφιάς, όπως τη σμιλεύει η λαϊκή φιλοσοφία και το δημοτικό τραγούδι: η εξωτερική ομορφιά και λάμψη, που κατοπτρίζει και την ηθική ομορφιά και κείνη της ψυχής.

«Με ρώτησε ψιθυριστά «Τι έφταιξε»; Η ομορφιά, του απάντησα». Με τους στίχους της Έμιλυ Ντίκινσον η συγγραφέας μας προϊδεάζει για την πορεία της ηρωΐδας της και την ενοχική της ταυτότητα, που θα λειτουργήσει ακούσια, γέννημα προνομιακής φυσικής χειρονομίας, ως η ύβρις της αρχαίας τραγωδίας. Και θα την συντρίψει τελικά με τους αλλεπάλληλους, σταδιακούς αναβαθμούς της μέσα στη χοάνη μιας απροσμέτρητα σκοτεινής Νέμεσης.

Τι εκπροσωπεί το νέο πολυσέλιδο μυθιστόρημα της προικισμένης με το χάρισμα της αφήγησης, Ελληνοκαναδής -και Λευκαδίτισσας- συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη;  Θα μπορούσε να μιλήσουμε για σεβαστική προσευχή της μνήμης για πρόσωπα που γεννήθηκαν και έζησαν τον καθορισμό της μοίρας τους, πόνεσαν από τη γέννησή τους, πάλεψαν, ονειρεύτηκαν, εξορίστηκαν βίαια από τα όνειρά τους και χάθηκαν στη διαταραχή της αβυσσαλέας πίκρας τους κατακερματισμένα και αδικαίωτα.

Η Ιουστίνη μας αιφνιδιάζει κάθε φορά με τις αιμάσσουσες περιπλοκές της μυθοπλασίας της. Τόσο επώδυνες όσο μονάχα η πραγματική ζωή μπορεί να μας αφηγηθεί. Έτσι, η συγγραφέας μυημένη από ιδιοσυγκρασία στην ενσυναισθητική ακρόαση, αναδημιουργεί λογοτεχνικά βιωμένες ανθρώπινες ιστορίες, που της αφηγούνται «θειάδες» κυρίως των χωριών^. και η ίδια αξιοποιώντας τις γραμμικές τεχνικές του γνήσιου αφηγητή, όπως τον γνώρισαν οι αιώνες της προφορικής παράδοσης των λαών, τις μετακινεί σ’ένα νέο παρόν οικειώνοντάς μας με τις ρίζες: της ζωής μας, της ψυχής μας προπάντων.

Ο Ηippolyte Taine υποστήριζε ότι ένα λογοτεχνικό κείμενο πρέπει να θεωρείται έκφραση της ψυχολογίας του ατόμου, συνυφασμένης με τον τόπο και τους χρόνους του, με το γένος στο οποίο ανήκει. Η λογοτεχνική πατρίδα της κεντρικής ηρωίδας, της Κοντυλένιας, και των άλλων ηρώων που γύρω της στροβιλίζονται σε επώδυνες διαπλοκές με τη δική της μοίρα, μετακινείται από τον μικρό, καχεκτικό τόπο στο πολυπολιτισμικό πανόραμα της προσδοκίας της, στον ανεκπλήρωτο εντέλει παράδεισο της εκτροπής των φαντασιακών της ψευδαισθήσεων. Μήπως αυτή η παλίνδρομη δημογραφία πάνω στην οποία υφαίνεται η συγκλονιστική μυθιστορηματική σύνθεση της εύκαρπης συγγραφέως, εκτός από τη λογοτεχνική της eυταξία, ανοίγει και τη συνομιλία του παγκόσμιου με το τοπικό, μέσ’από τους χιλιοπάτητους δρόμους της ελληνικής εμπειρίας της ξενιτιάς;