Το μπλογκ της Ιουστίνης

            ΕΘΝΟΣ, της Ελένης Γκίκα - 3/6/2007

Τη συναντάμε στη διεύθυνση http://www.ioustini.blogspot.com, η ιστοσελίδα της είναι «justines blog». Φαίνεται σα να ναι δίπλα μας, η Ιουστίνη Φραγκούλη όμως, δημοσιογράφος και συγγραφέας, είναι και μας γράφει από τον Καναδά. Γνωστή από τα βιβλία της «Σπυρίδων, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής - Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου», «Πετάει, πετάει το σύννεφο», «Στις αγορές του κόσμου», «Σπυρίδων - Η παρακαταθήκη» (δίγλωσση έκδοση) και «Ψηλά τακούνια για πάντα», εδώ και δύο μήνες διαθέτει και δικό της μπλογκ. Αλλά τα πότε, πώς και τα γιατί από την ίδια την Ιουστίνη:


«Πριν από δύο μήνες ένας καλός φίλος, εμπειρότατος περί τα ηλεκτρονικά, σκέφτηκε να μου ανοίξει ένα μπλογκ για να παρουσιάσει τους ιστότοπους των βιβλίων μου. Ως άσχετη περί το Διαδίκτυο (μόνο ηλεκτρονική αλληλογραφία κατάφερνα να κάνω μέχρι τότε) άφησα ανενεργό το μπλογκ επί μακρόν. Γενικά δεν ήμουν του Διαδικτύου, ποτέ δεν είχα λάβει μέρος σε φόρα, γιατί το θεωρούσα απώλεια χρόνου.


Ετσι, άρχισα να περιηγούμαι στο Διαδίκτυο και να μαθαίνω τα περί μπλόγκινγκ. Οχι πως με ενδιέφερε ιδιαίτερα, αλλά έβλεπα μια νέα τάση που με ξεπερνούσε. Είπα, λοιπόν, να μεγαλώσω ηλεκτρονικά και να καταθέτω τα κείμενά μου στο μπλογκ. Εμαθα τα διαδικαστικά και να μαι μια μπλογκίστ αλά γαλλικά. Φυσικά αυτή ήταν η πρώτη φάση της δράσης.


Επειτα από λίγο καιρό ήρθε και η διάδραση. Εμαθα για τα βιβλιοφιλικά μπλογκς μέσα από μια άκομψη σύμπτωση. Στο μπλογκ του Readers Diggest βγήκε το βιβλίο μου πρώτο στην ψηφοφορία του Δεκεμβρίου και κατηγορήθηκε ως ροζ. Αποφάσισα να επέμβω για να διορθώσω τις εντυπώσεις. Ετσι έγινα βιβλιόφιλη μπλόγκερ. Φανατική, αμετανόητη, ακλόνητη ιστολογόφιλη και ιστολόγος».


Πώς έχει επιδράσει στη ζωή της;

«Κατ αρχάς μαθαίνω τα πάντα περί των βιβλίων και του κόσμου των βιβλίων. Ως δημοσιογράφος και ως λογοτέχνις σχηματίζω μια σφαιρική άποψη για τα τεκταινόμενα στον χώρο μέσα από τα επώνυμα σχόλια αλλά και τις ανώνυμες βολές. Ετσι μπαίνω στη διαδικασία να ψάχνω κάτω από την επιφάνεια και να ανιχνεύω την αλήθεια στον χώρο του ελληνικού βιβλίου, που μέχρι χθες μου ήταν σχεδόν άγνωστος λόγω της απόστασης.


Με πείθουν ολοένα και περισσότερο οι βιβλιόφιλοι μπλόγκερς. Οχι γιατί είναι απαραίτητα αιρετικοί και ανεξάρτητοι, αλλά γιατί μέσα στη συμβατότητα υπάρχει ένα στοιχείο έκπληξης. Ξαφνικά από τα ευπώλητα και γνωστά, που αναφέρουν συχνά, πετούν τη δική τους πρόταση ή κρίση για άγνωστα βιβλία και σε ταξιδεύουν.


Επειτα όλος αυτός ο διάλογος περί βιβλίων, λογοτεχνίας, συγγραφέων, περιοδικών, δρώμενων στη σφαίρα των εκδόσεων είναι αποκαλυπτικός. Αναδεικνύει τις ήττες, τους πόνους, τα παράπονα, τη μοναξιά των συγγραφέων, την εχθρότητα για τους δημοφιλείς του χώρου! Για μένα είναι καινούργια στοιχεία και με εντυπωσιάζουν. Με δρομολογούν σε μια προσεκτικότερη κρίση για τους συσχετισμούς.


Πάντως απολαμβάνω στο μέγιστο αυτή την προσωπική περιπέτεια με τη διάδραση στις περιπέτειες των άλλων. Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς μπλόγκινγκ. Εχω εγκαταλείψει το καφέ Σουβενίρ της οδού Μπερνάρ του Μόντρεαλ. Τώρα πίνω εσπρέσο στον Λιμπρόφιλο, στην Εαρινή Συμφωνία, στην Anna BookLover, στην Καφεϊνη, στο Κατοικίδιο, στο Reader, στον Βιβλιοφάγο, στο Βιβλιοκαφέ, στον Δυτικό Ανεμο, στον Αρη Δαβαράκη, στον Βασίλη Ρούβαλη, στον Αλέξη Σταμάτη, στον Δημήτρη Μαμαλούκα. Τώρα σας καλώ όλους στο σπίτι μου για έναν γαλλικό με φίλτρο!».