ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, October 1, 2007

Κάποια γιορτάζει ... Μήπως εγώ;

Λοιπόν, λοιπόν, της Αγίας Ιουστίνης (Κυπριανού και Ιουστίνης για την ακρίβεια!)σήμερα και αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Κάτω τα μολύβια, κάτω οι ατελεύτητες μικρές υποχρεώσεις που μου κομματιάζουν την προοπτική. Ζήτω μια ανέμελη βόλτα στα χρυσοκόκκινα δάση της θέας μου.

Είπα να σας τραβήξω κι εσάς σ' αυτό το μοναδικό ταξίδι των αισθήσεων. Απο τη μιά η ακοή να παρασύρεται απο το θρόισμα των δέντρων, η όσφρηση να ανασταίνεται απο τις μυρωδιές του φθινοπώρου, η αφή να λυτρώνεται με το άγγιγμα των φύλλων, η όραση να βυθίζεται στα χρώματα, που εναλλάσσονται απο το χρυσαφί, μέχρι το κόκκινο, το πορφυρό, το πράσινο, το κίτρινο, το γαλανό του ουρανού.

Κι απο την άλλη εγώ μοναχική και εορτάζουσα σε μια χώρα όπου με αποκαλούν Justine και δεν ακολουθούν το Ορθόδοξο εορτολόγιο. Μόνο ο Αλέξανδρος με ξυπνάει με φιλί κι ο Τέντ με μια αγκαλιά λουλούδια. Είναι και οι αμήχανοι φίλοι μου που δεν ξέρουν πώς να μου ευχηθούν. Και οι γονείς που τηλεφωνούν χαράματα μετά τη λειτουργία που τελεί ο πατέρας υπερ υγείας και ευλογίας.

Το όνομά μου με παραξένευε σαν παιδί, παραξένευε και τους φίλους μου. Επρεπε να το επαναλάβω πολλές φορές για να το καταλάβουν και να μπορέσουν να το προφέρουν σχεδόν σωστά, τις περισσότερες φορές με αποκκλίσεις και με λάθη.

Οι γονείς μου ανήμερα της γιορτής μου έστελναν καραμέλλες στο σχολείο για να υπενθυμίσουν πως γιόρταζα, όταν τα περισσότερα παιδάκια είχαν κανονικές ονομαστικές γιορτές και ήταν αυτονόητο το "Χρόνια Πολλά" .

Στα μικρά μου χρόνια ήταν βάρος το όνομά μου που η μαμά μου αρνήθηκε να περικόψει κατηγορηματικά. Ηταν και περηφάνεια γιατί ξεχώριζε απο τα άλλα. Ηταν το ίδιο με της νονάς της Ιουστίνης, που ερχότανε στη γειτονιά και έφερνε σακούλες γεμάτες σοκολάτες για όλους τους φίλους μου. Τη χαιρετούσαν τα κορίτσια και τα αγόρια με ενθουσιασμό τη μικροσκοπική αιώνια δεσποινίδα που φορούσε πάντα μαύρα και τελείωνε την ενδυμασία της με κάποιο παράξενο καπέλο τρυπημένο με φανταχτερή καρφίτσα. Στους δρόμους της Λευκάδας η διαφορετική της όψη και η απαρέγκλιτη συνοδός της, αποτελούσαν θέμα συζήτησης.

Η νονά Ιουστίνη ήταν αδελφή του μακαριστού Μητροπολίτη Λευκάδας Δωρόθεου, γι αυτό μου ενέπνεε δέος. Την παρατηρούσα με το ευθύβολο βλέμμα μου,κι εκείνη χαμήλωνε το δικό της. Προσπαθούσα να καταλάβω τί κρυβόταν κάτω απο το λευκό διάφανο δέρμα της, ποιές σκέψεις τριγυρνούσαν στο νού της. Εκείνη χάιδευε τα μαλλιά μου, τα φουστανάκια μου, με ρωτούσε με περιέργεια για το σχολείο και τις επιδόσεις μου.

Χρόνια Πολλά Ιουστίνη! μου έλεγε όταν την επισκεπτόμουν 2 Οκτώβρη στο Δεσποτικό κι ένα δάκρυ κυλούσε απο τα μάτια της. Ηταν η μόνη που πρόφερε το όνομά μου τραγουδιστά με εκείνη την προφορά της Ζάκυνθος, απ΄όπου προερχόταν.

Αργότερα, στην Αθήνα ως φοιτήτρια ,κανείς δεν ήξερε για τη γιορτή μου. Κι όμως πολλοί είχαν λατρέψει το όνομα μέσα απο την Ιουστίνη, την παράφορη ηρωίδα του Λόρενς Ντάρελ στο Αλεξανδρινό Κουαρτέτο. Αλλοι πάλι είχαν βουτήξει στην αμαρτωλή Ιουστίνη του ντε Σάντ.

Τότε κατάλαβα πως το όνομά μου είχε ένα ειδικό βάρος, που με σύνθλιβε σαν παιδί αλλά μου χάριζε μια μορφή ανάτασης και αυτοπεποίθησης στα χρόνια της ωριμότητας.

Με αγάπη απο το Μόντρεαλ







17 comments:

Ra Ma said...

Χρόνια πολλά Ιουστίνη! σου το λέω με μεγάλη χαρά. Και εμένα μου έκανε εντύπωση την πρώτη φορά το όνομά σου, όπως και ο Γοδεφρείγος το αυτοκίνητό σου!!! Ομολογώ ότι πρώτα γνώρισα την αμαρτωλή Ιουστίνη και δεν έχω μετανοιώσει που σε συνάντησα αργότερα στο δρόμο μου. Να έχεις πάντα την υγειά σου.
Με πολύ αγάπη.

Stelios Frang said...

Χρόνια πολλά στον φθινοπωρινό Καναδά για την εορτάζουσα!

GeoKon said...

χρονια πολλά και απο μένα...να μας ταξιδευεις πάντα όπως εσύ ξέρεις....

Anonymous said...

Αγαπημενη μου Ιουστίνη σου εύχομαι χρονια πολλά από καρδιάς....για περισσότερα εδώ :)
Καταλαβαίνω τη θλίψη σου...τη μερα της γιορτής μου πάντα επιθυμώ να εχω κοντα μου ολους τους δικους μου,συγγενείς κι αγαπημενους φιλους....όμως το πανεμορφο μερος που μενεις σε αποζημιώνει για πολλά....υπεροχες φωτο...κι ακομη περισσοτερο ζωντανες οι φθινοπωρινές μυρωδιες που ξεχύνονται απο το ποστ σου :)
φιλια πολλά

Justine's Blog said...

Αγαπημένοι φίλοι ,
Θύμιε, Στέλιο, Γιώργο
Σάς ευχαριστώ που μοιράζεστε μαζί μου αυτή τη μέρα έστω και μακρόθεν. Οι ευχές είναι υπέροχες. Τελικά, το διαδίκτυο γεφυρώνει το χάσμα του ωκεανού.
Με φιλία μακρινή και άμεση

Justine's Blog said...

Μαγισσά μου εσύ,
Τι έκλπηξη ήταν αυτή ανήμερα γιορτής; Τί κέικ υπέροχο, σοκολατένιο, απ αυτά που λατρεύω;
Θα το αγοράσω έτσι όπως το βλέπω (ζαχαροπλαστική δεν επιχειρώ για τα κιλά, ξέρεις) και θα το προσφέρω στην οικογένεια απόψε.
Με συγκίνησες, με ανέβασες, με απογείωσες.
Να είσαι γλυκειά και σοκολατένια όπως το κέικ σου. Θα πρέπει νάσαι η χαρά του σπιτιού σου.
Περιμένω ανυπόμονα να έρθεις στη Λευκάδα για ένα μπάνιο και πολλά πολλά λόγια (θα είμαι εκεί μετά τις 15 Οκτώβρη).
Μου λείπουν οι φιλενάδες εδώ, το κατάλαβες;
Σε ευχαριστώ
Ιουστίνη
Φιλιά πολλά

Ελπίδα said...

Πολύχρονο και ευτυχισμένο το κορίτσι μας!
Άργησα να μπω, μα μόλις μπήκα και είδα ότι γιορτάζεις, έτρεξα στον παραμελειμένο κήπο μου στον Βόλο και έκοψα ότι βρήκα μπροστά μου.
Είχε μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και κάτι σκόρπια άλλα λουλουδάκια. Τα έκοψα όλα και στα χαρίζω με αληθινή αγάπη!
Σου εύχομαι ολόψυχα ΥΓΕΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ και ότι άλλο ποθεί η ψυχούλα σου!
Εγώ πρώτη φορά άκουσα το όνομά σου! Δεν το ήξερα!
Συγκινητικά τα όσα γράφεις και πολύ ωραίες οι φώτο!
Ζηλεύω! Πότε θα πάω στη Ζαγορά να βγάλω φωτογραφίες κι εγώ το φθινόπωρο; Πότε;
Φιλάκια άπειρα και καλά να περάσεις σήμερα!

Anonymous said...

Kαλή μου Ιουστινη
θα ηταν χαρα μου να συναντηθουμε και απο κοντα....γιατι να ξερεις απο τοτε που διαβασα τα Ψηλα τακουνια ειναι σα να αγγιξα ενα μερος της καρδιας σου...όποιος εχει ζησει τετοιες φιλιες γνωριζει πολυ καλα το τροπο που αυτές μιλουν στην ψυχή...τα Ψηλα Τακουνια ήταν ενα βιβλίο που διαβασα κυριολεκτικα απο καρδιας...
τωρα για το αν ειμαι η χαρα του σπιτιου..χαχα...μαλλον ειμαι το βασανο του αντρα μου...του ειμαι ευγνώμων για το οτι με αντεχει :)
ΥΓ:θαυμαζω την εγκρατεια σου απεναντι σε σοκολατενιους πειρασμους(η δικη μου ειναι ανυπαρκτη οπως καταλαβαινεις!)
φιλια πολλα

Θυμήσου πως με λένε… said...

Χρόνια πολλά................

ΠΡΕΖΑ TV said...

Χρονια πολλα,καλα και ευτυχισμενα γεματα υγεια!!!

Θυμήσου πως με λένε… said...

Συνέχεια πίσω μου σε έχω σατανά ..Πρεζα tv... :P ... φιλιά...

betty said...

Ιουστίνη, λίγο καθυστερημένα κι εγώ σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και καλές εμπνεύσεις! Με τέτοιο ομορφο φυσικό περιβάλλον είμαι σίγουρη ότι θα έχεις...

Ελπίδα said...

Που είσαι ρε κορίτσι; Μαράθηκαν τα λουλούδια μου! Ακόμα κρατάει το πάρτι ή δεν προλαβαίνεις γιατί ετοιμάζεσαι για το ταξίδι;
Δικαιολογημένη!
Φιλάκια!

Justine's Blog said...

Παραπονιάρα Ανασούλα μου,
Ξενύχτισσά μου εσύ πολύτιμη,
Ως εοαρτάζουσα είπα να απέχω απο την οθόνη. Τα είδα τα τριανταφυλλάκια μου και σε ευχαριστώ απο καρδιάς για όλα, μα πιότερο για την άδολη αγάπη.
Αύριο που θα ξαναπιάσω τα εργαλεία της δουλειας, θα δείς !
Φιλάκια

Ελπίδα said...

Είδα Ιουστινάκι μου, είδα!
Φιλάκια πολλά και χαίρομαι όταν δίνεις σημεία ζωής!
Να το ξέρεις! Αλλιώς ανησυχώ!

Μηθυμναίος said...

Ιουστίνη μου, αργοπορημένος κι εγώ σου στέλνω τις ολόθερμες ευχές μου και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, κορίτσι μου. Κι εγώ δεν γνώριζα για τη μέρα της γιορτής σου. Δηλαδή γιορτάζεις την ίδια μέρα με τον Ρωμανό τον Μελωδό! Γι' αυτό κι είσαι μια μελωδία εσύ και τα γραφτά σου. Κι απ' ότι βλέπω στις φωτογραφίες, εκτός από τα υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα, μπήκε και η ζακετούλα.
Να 'σαι καλά καλή κι αγαπημένη μου φίλη.

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Στράτο,
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Οντως, τυλιχθήκαμε κιόλας στα φθινοπωρινά μας. Είναι μαγικά,αν και σήμερα μας πήρε η βροχή.
Πολλά φιλιά