ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, February 16, 2009

Η συνέχεια της Ελβετικής Ριβιέρας και όχι μόνο


Στην καρδιά της Γενεύης


Μια άποψη του λιμανιού


Η θεϊκή καινούρια συλλογή του Louis Vuitton


Γενεύη με θέα


Πάντοτε στη λίμνη Λεμάν της Γενεύης


Λωζάννη αγαπημένη


Starbucks cafe στη Λωζάνη με χιονισμένα τραπεζάκια έξω! Η αντίστιξη!


Στο κέντρο της Λωζάννης


Το φιν φον μαγαζί της Μελισσούλας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Πήραμε τον παραλίμνιο δρόμο για τη Γενεύη. Ενα απαλό χιονάκι σαν αυτό του παραμυθιού – κι όχι του Μότρεαλ- μας συντρόφευε σε όλο το ταξίδι επικαθήμενο μόνο στις άκρες των δρόμων και στα πεζοδρόμια, ίσια για να δώσει τον τόνο του χειμώνα.

Φτάσαμε επιτέλους στη Γενεύη, που έστεκε μεγαλόπρεπη και πανέμορφη στις άκρες της λίμνης. Το μεγάλο επιβλητικό λιμάνι με τους ψηλούς φανούς κατα μήκος του, θύμιζε παλιές αριστοκρατικές εποχές.

Τα περίτεχνα κτίρια, καμωμένα με πολύ γούστο και διάφορα εξωτερικά στολίσματα πρόσθεταν στο γόητρο της επηρεασμένης απο τη Γαλλία πόλης. Σίγουρα, η Γενεύη διατηρεί έναν αέρα αυτοκρατορικής μεγαλόπολης περισσότερο απο κάθε άλλη πόλη της Ελβετίας.

Κρυώναμε και το Μελισσάκι πρότεινε να χωθούμε στο σαλόνι τσαγιού του Quatre Saison, που είναι εκπληκτικό για τη διακόσμησή του αλλά και το εξαιρετικό σέρβις του. Οι καφέδες μοσχομύριζαν εκπέμποντας αληθινό άρωμα και το κακάο της Μελισσούλας ήταν επίσης αληθινό. Φυσικά, ο κόσμος κάπνιζε αρειμανίως, γεγονός που με ξάφνιασε σε μια τόσο αυστηρή και συντεταγμένη χώρα σαν την Ελβετία. Παραγγείλαμε καναπεδάκια με αυγά ορτυκιών, πατέ, ελβετικά τυριά (που προσωπικά δεν τρώγω) και οι γεύσεις ήταν βγαλμένες απο παραμύθι θαρρείς.

Αφού ζεσταθήκαμε λίγο, ξαναβγήκαμε στην περιπέτεια του περπατήματος που το απολαύσαμε παρα το υγρό κρύο. Στη θέα μας είχαμε τη Γενεύη μέσα στο λευκό λεπτεπίλεπτο πέπλο του χιονιού της. Φυσικά, οι βιτρίνες του Louis Vuitton με την καινούρια κολεξιόν Μονόγραμμα με Τριαντάφυλλο μας ξετρέλλαναν. Η Μελισσούλα κι εγώ διαλέγαμε νοερώς κι ο Τέντ συναινούσε σε όλες μας τις προθέσεις. Αν ήταν ανοιχτά θα του είχε κοστίσει κάτι παραπάνω, αλλά βλέπετε οι Ελβετοί τηρούν αυστηρά το κλείσιμο τις Κυριακές, γιορτές και σχόλες!

Υστερα ο δρόμος μας έφερε στη γραφική Λωζάννη που είναι χτισμένη πάνω στο λόφο με περιφερειακή θέα στο λιμάνι. Ομορφη πόλη , ζωντανή με πολλή νεολαία εξαιτίας των Πανεπιστημίων. Κι εδώ υπάρχει ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία και κοινότητα, που αγκαλιάζει τους Ελληνες απόδημους με ζεστασιά. Κάναμε μια βόλτα στα φιν φόν κλειστά μαγαζάκια της πόλης και καταλήξαμε σε μια μπυραρία για παγωμένη σκούρα μπύρα, λουκάνικα και όλες τις ντόπιες σπεσιαλιτέ.

Το βράδυ έκλεισε με ένα τσάι γιασεμιού στο Trois Couronnes του Βεβέ, το λαμπρό ξενοδοχείο όπου τρώει και πίνει το Μελισσάκι μετα των φίλων μας. Μας σέρβιραν το τσάι σε τσαγερά με τεράστια σουρωτήρια, που κρατούσαν ανέπαφο το άρωμα του γιασεμιού σκορπίζοντάς το στο χώρο. Δεν χόρταινα να μυρίζω αυτή την ευωδία της ξεκούρασης.

Εκεί χωριστήκαμε με τη Μελισσούλα που μας έμαθε όλα τα μυστικά της Ελβετικής Ριβιέρας. Μάς έδειξε ακόμη και το περίφημο σπά της La Prairie , όπου έρχονται όλες οι πιο απαιτητικές γυναίκες του κόσμου για γενικό ρεκτιφιέ!!!

Εκείνη θα επέστρεφε στη ρουτίνα της Νεστλέ της. Οι βόλτες μας, που συνεχίστηκαν στην παραλία του Βιλνέβ, του Μοντρώ και του Βεβέ την επόμενη μέρα όπου είχε βγάλει λαμπρό ήλιο, ήταν ανεπανάληπτες. Η λίμνη παιχνίδιζε με τις ηλιαχτίδες και οι κορυφές των Αλπεων ξεπρόβαλλαν αλαζονικά απο την όχθη της Γαλλίας. Κάναμε μια στάση στον Πύργο του Σιόν αλλά δεν προλάβαμε να τον περιηγηθούμε πάνω στο ακρόβραχο, γιατί το ταξίδι προς το Chateuneuf δεν μπορούσε να περιμένει.

Περνώντας μέσα απο ατέλειωτους αμπελώνες, που προστατεύονται απο την Unesco, φτάσαμε στη μικρή γραφική πολίχνη Σατονέφ που είναι γνωστή για την κατακόκκινη εκκλησία στο κέντρο του λιμανιού της αλλά και για τον πύργο που στεγάζει τις δημόσιες υπηρεσίες. Ανεβήκαμε το φιδωτό δρόμο, φθάνοντας στο κυβερνητικό μέγαρο. Αγγίξαμε με το βλέμμα τις στέγες των σπιτιών της πόλης, που κατηφόριζε μέχρι τη λίμνη ήρεμη και γαλήνια. Μια μικρή επρχιακή πόλη με μεσαιωνικούς δρόμους και κτίσματα, μια απόλαυση των αισθήσεων που μας χάρισε ανάπαυλα καθ’ οδόν προς τη Βασιλεία!

16 comments:

Michael Tellides said...

Τί Λωζάννη, τι Κοζάνη...
Χιόνια η μιά και χιόνια η άλλη...
Με την Ιουστίνη νύχτα-μέρα να... blogάρει!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Μάικλ,
Έμείς το ζήσαμε το Τί Λωζάνη Τί Κοζάνη! Και ΄τώρα το γνωρίζουμε το είδος.
Λοιπόν, αν δεν μπλόγκαρα, δεν θα έπαιρνες μάτι τις ομορφιές του κόσμου έτσι όπως το παίζεις αφοσιωμένος παππούς του μίνι Μάικλ!
Φιλάκια πρωινά

Μηθυμναίος said...

Τέτοιες διαδρομές, Ιουστίνη, δεν χορταίνονται κι ας έχεις παρόμοιες εικόνες στον Καναδά. Πολύ όμορφη πόλη, μια φίλη μου με "ταξίδεψε" με εικόνες από το Λουγκάνο κι έμεινα κυριολεκτικά!!!
Είναι πανέμορφες!!!
Να έχεις πάντα τέτοιες υπέροχες διαδρομές και να τις μοιράζεσαι μαζί μας.
Φιλάκια από εδώ που δεν λέει να χειμωνιάσει...

Phivos Nicolaides said...

Όμορφες γειτονιές του κόσμου!

Justine's Blog said...

Τυχεροί εσείς εκεί που δε λέει να χειμωνιάσει! Οσο για την Ελβετία, απο Λουγκάνο μέχρι Λουκέρνη, Λωζάννη, Γενεύη, Αλπεις, Ζυρίχη, είναι ένα κέντημα φυσικών εικόνων με την παρεμβολή της ανθρώπινης τάξης.
Κι οι χειμώνες μας διαφέρουν εντελώς! Εκεί τα χιόνια μένουν στις κορυφές των Αλπεων, εδώ κάθονται επι μήνες στα πεζοδρόμια των πόλεων.
Τεράστια διαφορά τοπίου και χειμώνα!
Πολλά φιλιά.΄Παρατήρησα πως ήσουν απών απο το μπλόγκινγκ.

Justine's Blog said...

Φοίβο μου,
Πολύ όμορφες στ΄αλήθεια. Η ομορφιά είναι πηγή ζωής και έμπνευσης, στα αλήθεια. Είναι ανάπαυλα στην πεζή καθημερινότητα!
Χαιρετίσματα στη θερμή Κύπρο

Justine's Blog said...
This comment has been removed by the author.
La Gigi said...

κατ'αρχήν αγαπημένη κάνε τη διόρθωση είχαμε θέα τη Γενεύη και όχι τη Βιέννη! Αν ήσουν εδώ σήμερα θα έχανες πάσα ιδέα. Χιονίζει από χθες το βράδυ, αλλά χιονίζει πολύ. Οι ελβετοί της ριβιέρας δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες ποσότητες χιονιού οπότε είναι περιττό να σου πω ότι δεν υπάρχει καν πεζοδρόμιο να περπατήσεις, ο γιαπωνέζος έμεινε στο πάρκινγκ της εταιρίας γιατί είναι αδύνατον να μετακινηθεί και δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να κάνω το γκραζιέρη και να περνάω αλυσίδες. Ο ταξιτζής σήμερα το μεσημέρι μου έλεγε ότι τόσο χιόνι έχουν πάρα πολλά χρόνια να δουν εδώ κάτω, έτσι δεν υπάρχουν οι υποδομές και τα μηχανήματα να καθαρίζουν τους δρόμους. Και σκεφτόμουν... αα ρε Ζυρίχη με τα φορητά εκχιονιστικά που καθαρίζουν και τα πιο μικρά δρομάκια της παλιάς πόλης. Ετούτοι εδώ γάλλοι κανονικοί!!
φιλάκια πολλά

La Gigi said...

ααα επίσης η Κοζάνη είναι καλύτερη από τη Λωζάνη γιατί η πρώτη έχει αεροδρόμιο ενώ η άλλη τσου!

Justine's Blog said...

Είδες Μελισσούλα; Πάλι τη Βιέννη είχα στο νού μου. Δεν ξέρω γιατί έχω κόλλημα με το μπέρδεμα των δύο αυτών πόλεων! Συνεχώς μου συμβαίνει.
Λοιπόν, σας έπιασε μια χιονιά, που θα λιώσεις δηλαδή άυριο και παραπονιέστε; Τί να πούμε κι εμείς που ξανάρχεται η λευκή λαίλαπα αύριο πάλι να επικαθήσει για μερικές εβδομάδες στην πόλη μας; Εντάξει έχουμε εκχιονιστικά μηχανήματα, τα οποία απελευθερώνουν τισ κεντρικές αρτηρίες σωρεύοντας το χιόνι στα πεζοδρόμια, που γίνονται ΑΒΑΤΑ!
Οσο για την Κοζάνη, ας έχει τα μύρια όσα καλάκι αεροδρόμια και υπηρεσίες εξυπηρε΄τησης. Δεν καταπίνεται η ασχήμια αυτής της πόλης!
Μην παραπονιέσαι, εσύ στην Ελβετική Ριβιέρα ζείς την ωραιότητα της φύσης και τη χαλαρότητα των ανθρώπων!!!

δεσποιναριον said...

spinarionΜα τι φιν-φον αναρτηση ειναι αυτη! Καλα η εκφραση που καποτε ειχα εφευρει με την αδελφουλα μου για να δηλωνουμε τα υπεροχα πραγματα, κανει τωρα την βολτα της μπλογκοσφαιρας και την βλεπω γραμμενη παντου. Και παντα χαμογελαω. Μουντη μερα αλλα εχει κι αυτη τη χαρη της. Ο καιρος ποτε δε μου χαλασε τη διαθεση για τουρισμο. Οι τσαντουλες καλες βρε παιδι μου αλλα δε λενε να ξεφυγουν απο το σκουρο καφε χρωμα. Πανε ερχονται εκει.. ερχεται και ανοιξη παμε σε κατι πιο ανοιχτο.
Οι φωτογραφιες υπεροχες, αλλη μια γλυκεια αναμνηση καταγραφεται στην μπλογκοσφαιρα. Φιλακια.

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι μου,
Εσύ και η αδελφούλα βρήκατε τις μαγικές λεξούλες; Πολύ φίν φον είναι, όπως κι εσείς τα κοριτσάκια. Να το χαίρεσαι που το καθιερώσαμε στη μλογκογειτονιά και να φροντίσεις να επισφραγίσεις τα πενυματικά σας δικαιώματα.
Οσο για τη νέα κολεξιόν Louis Vuitton και πάλι καλά που φόρεσε ανοιξιάτικο τριαντάφυλλο. Τόσα χρόνια ήταν ακούνητο, αμίλητο το Μονόγραμμα!!!
Εδώ ήλιος και μόνο -2C. Καλοκαίρι δηλαδή. Πάω για την απογευματιή βολτίτσα και το μασάζ της εβδομάδας!
Φιλάκια

cook said...

καλη μου Ιουστινη
διαβαζοντας αυτο και το προηγουμενο ποστ ειπα...επιτελους πηγα κι εγω στην Ελβετια!! :)
θαυμασιο ,οπως παντα,το κειμενο και πολυ ζηλευτες οι φωτο :)

Justine's Blog said...

Cook ,
Πολύ χαίρομαι που σε πήρα στο ταξίδι μου. Κι επειδή ξέρω πως σου αρέσουν οι περιπέτειες, πρέπει να φυλάξεις μια εβδομάδα της ζωής σου για τη Ριβιέρα, Ελβετική, Γαλλική, Ιταλική. Είναι απο τους πιο ονειρεμένους τόπους επι γής.
Φιλιά και θα πάω να δοκιμάσω τη μαρμελάδα σου (αντε , όλο σε πειρασμούς μας εμβάλεις!)

Antoine said...

Αχ, δεν έχω επισκεφθεί ποτέ την Ελβετία. Ίσως "πεταχτώ" και στη χώρα των Άλπεων, αφού θα βρίσκομαι στη Γερμανία το θέρος...
Η καλύτερη φωτογραφία είναι αυτή του LV φυσικά! Χιχιχι!

Χαιρετώ!

Justine's Blog said...

Αντουάν καλέ μου,
Ενα βήμα απο τη Γερμανία είναι η Ελβετία. Η Βασιλεία ας πούμε συνορεύει με τη γερμανία. Οπότε με τα γρήγορα τραίνα της Ευρώπης θα είναι εύκολο ταξίδι. Θα τη λατρέψεις την Ελβετία, να μου το θυμάσαι.
Χαιρετίσματα στη Βόρεια Ελλάδα