ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Tuesday, October 6, 2009

Ερωτας σε ρόζ περιτύλιγμα



Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Εχω ξαναγράψει σ΄αυτό το μπλόγκ για την πληθωρική προσωπικότητα της Λένας Μαντά, η οποία υποστηρίζει τα βιβλία της με πάθος αλλά και πρωτοφανή πρόθεση να ταξιδέψει μαζί τους σε κάθε σημείο της Ελλάδας. Πιστεύω πως η αρετή της να συνομιλεί με τους αναγνώστες σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε βιβλιοπωλείο την έχουν κατατάξει ψηλά στις προτιμήσεις του αναγνωστικού της κοινού.

Το τελευταίο της έργο «Ερωτας σαν Βροχή» σε ρόζ περιτύλιγμα για να δείξει πως δεν φοβάται το ρόζ της γραφής και πως δεν τσιμπάει με διάφορα απαξιωτικά που της σέρνουν οι σοβαροφανείς, είναι ένα χορταστικό βιβλίο που απλώνεται σε 500 σελίδες.

Η ιστορία, που ξετυλίγεται στην όμορφη Κέρκυρα με πολλές αναφορές στα τοπία της , παίρνει σάρκα και οστά μέσα απο την Κλαίλια, ηρωίδα του Ξενόπουλου στην Αναδυομένη και αγαπημένη ηρωίδα της ίδιας της συγγραφέως. Αυτή είναι το πρόσωπο κλειδί του μυθιστορήματος, που κυλάει σε δύο επίπεδα, το χθές και το σήμερα. Οπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«Κλαίλια… Ένα όνομα-σταθμός στη ζωή της. Η μητέρα της λάτρεψε την ηρωίδα του Ξενόπουλου και της έδωσε, λίγο προτού φύγει από τη ζωή, το όνομά της. Μαζί όμως της δώρισε χωρίς να το θέλει και τη μοίρα της λαμπερής κοντεσίνας. Υπήρχε και για κείνην ένας Παύλος, βαθιά, απόλυτα ερωτευμένος, για μια ζωή. Αλλά η Κλαίλια ήθελε να γνωρίσει τον έρωτα όπως ζωντάνευε μέσα στις σελίδες των βιβλίων. Και βρήκε τον Ντένη της στο πρόσωπο του Νικηφόρου. Χρόνια μετά, μόνη και κλεισμένη στον εαυτό της, ανάμεσα σε βράχια και σπασμένα όστρακα, εξακολουθεί να ζει παρέα με θύμησες που πληγώνουν και επιθυμίες που κοιμούνται. Μα ξαφνικά ένα μικρό κορίτσι μπαίνει στη ζωή της. Και… τι παράξενο… έχουν το ίδιο όνομα! Μια ιστορία ρομαντική, όπως τα τρυφερά κοριτσίστικα όνειρα. Μια γυναίκα που αναδύεται από το σκοτεινό πέλαγος του έρωτα, για να αντικρίσει, ώριμη πια, τον εκτυφλωτικό ήλιο της αγάπης!”

Η Λένα Μαντά παρουσιάζει σε προφορικό λόγο μια ιστορία αγάπης, που πελαγοδρομεί ανάμεσα στη γνησιότητα και το ψέμμα, ανάμεσα στον εγωισμό και τη διαχρονικότητα των αισθημάτων.

Η Κλαίλια της, παρα τα εξωτερικά πλούτη και την ομορφιά θα ατυχήσει στον έρωτα πέφτοντας ακούσια στην αγκαλιά ενός παντρεμένου. Θα συρθεί στη αδιέξοδη σχέση για 7 χρόνια. Ταυτόχρονα θα καταδικάσει τον έρωτα του παιδικού της φίλου σε μια ανερμάτιστη πραγματικότητα. Ωστόσο, οι καταιγιστικές ανατροπές που θα την φέρουν ενώπια ενωπία με την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια της ζωής, θα την κάνουν να καταλάβει πως το πάθος δεν θάπρεπε να γείρει στη ζυγαριά της σταθερότητας.

Η Λένα Μαντά γράφει σα σε σίριαλ, όπου περνούν εικόνες, διάλογοι και πρόσωπα σε ρυθμό καθημερινότητας. Δε βιάζεται να προχωρήσει το κείμενό της, πχ την περίοδο της παράνομης σχέσης Κλαίλιας και Νικηφόρου, αφήνοντας τους αναγνώστες να χαίρονται τις λεπτομέρειες των διαλόγων, που θα μπορούσαν άνετα να ήταν και δικοί τους ή να γίνουν εν δυνάμει δικοί τους.

Το ίδιο αργά και μάλιστα με ένα αίσθημα ευφορίας κυλάνε οι μέρες της καρμικής επανεύρεσης με την κόρη και την εγγονή της, οι συγκρούσεις με τον εαυτό της, τα ονειροπολήματα για την απώλεια του αληθινού έρωτα, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Παύλου.

Το μυθιστόρημα «Ερωτας σαν Βροχή» είναι σαν ένα παραμύθι με αρχή, μέση και τέλος. Μια ερωτική ιστορία, με πολλή σασπένς που προσπαθεί να ζυγίσει την κάλπικη αγάπη με την αληθινή, προσφέροντας χορταστικές , ζωντανές λεπτομέρειες στο αναγνωστικό κοινό.

Πιστεύω πως το κλίκ της Μαντά με τους χιλιάδες αναγνώστες δεν είναι τυχαίο. Θεωρώ πως το άμεσο και προφορικό γράψιμό της, ο ρομαντισμός της στο κυνικό περιβάλλον του σήμερα, αλλά και το δέσιμο μιας ιστορίας- έστω και φαινομενικά απίστευτης- της χαρίζει την αγάπη των αναγνωστών / αναγνωστριών σε κάθε της αφήγημα.

Η Λένα Μαντά μέσα απο το τελευταίο της βιβλίο δείχνει πως πατάει γερά στις λογοτεχνικές της μνήμες, αναδεικνύοντας τα αναγνώσματά της σε εξελίγματα παλιών καλών μυθιστοριογράφων.

Δεν διεκδικεί δάφνες λογοτεχνικών αξιώσεων αλλά πρέπει να της αναγνωρισθεί χωρίς καμία επιφύλαξη η μεγάλη επιρροή της στο μαζικό αναγνωστικό κοινό. Κι αυτό δεν είναι αμαρτία, αρετή είναι!

18 comments:

Αστοριανή said...

Ιουστίνη μου,
στο τέλος του Μάη (?)και μετά από το ταξίδι της "Ανθολογίας" στη Θεσσαλονίκη, όπου σε συναντήσαμε... είμαστε στον "Ιανό", μαζί με τον Στράτο, φυσικά τον Δημήτρη και τον Γιάννη -που μας φιλοξενούσε-, στην παρουσίαση του βιβλίου της Λένας... ο Δημήτρης κι ο άνδρας της, τα είχαν βρει πολύ πιο πριν... εκεί γνωρίσαμε κι άλλες συγγραφείς, ήδη γνωστά ονόματα στο ελληνικό κοινό.
Και βέβαια, πήρα το βιβλίο της, και κάπως... περίεργη από την δημοτικότητά της, το διάβασα μ' ευχαρίστηση... Ξέρει, πλέον, να κινεί ευέλικτα τους χαρακτήρες της,
και να πιστεύει ότι αυτό που προσφέρει, θ' αρέσει, σίγουρα...
και αρέσει!
Να είστε κι οι δυο πάντα άξιες!
Περιμένω τώρα το δικό σου με ανυπομονησία.
Καλοτάξιδες, όπως λένε...
Υιώτα
Αστοριανή,
ΝΥ

δεσποιναριον said...

Δεν εχω διαβασει βιβλια της κυριας Μαντα. Παρατηρω οτι εχετε τον ιδιο εκδοτη. Η τελευταια σου παραγραφος δεν με παρακινει να το διαβασω. Και ο τιτλος σου.. με μπερδεψες με αυτη την αναρτηση. Προταση ειναι η απλα μια κριτικη;
Καληνυχτουλες!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Αστοριανή,
Είδες τί σούπερ κυρία είναι η Λένα Μαντά; Πόσο ζεστή, ευχάριστη, πληθωρική;
Και το γράψιμο της αγγίζει τον κόσμο, που θέλει να αφεθεί σε μια ιστορία αγάπης.
Φιλιά καληνύχτας

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι της πρωτεύουσας,
Ο τίτλος μου είναι περι εξωφύλλου, γιατί μου αρέσει που η Λένα φωναχτά γράφει μια ρομαντική ιστορία αγάπης. Γιατί σε μπέρδεψα; Επειδή λέω πως είναι ιστορία αγάπης;
Να ντρέπονται δηλαδή όσοι αγγίζουν τη ρομαντική πελυρά της ζωής;
Τα ρομαντικά αναγνώσματα ήταν, είναι και θα είναι αγαπημένα στους αναγνώστες και γι αυτό ευπώλητα.
Πολλά φιλιά καληνύχτας. Ελπίζω να σε ξεμπέρδεψα!

Μηθυμναίος said...

Η επιτυχία για την συγγραφέα Λένα Μαντά, και η ευτυχία της είναι ότι τα βιβλία της είναι πάντα στις πρώτες σειρές των ευπώλητων και οι επανεκδόσεις των τρέχουν με μεγάλες ταχύτητες. Είναι να μην τρελαίνεσαι όταν ένας τίτλος π.χ. «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι» πούλησε 110.000 αντίτυπα;

Πάντως έχει πιάσει τον σφυγμό του κοινού, πιστεύει σ' αυτό που κάνει κι όπως, πολύ σωστά γράφεις, υποστηρίζει με πάθος τα βιβλία της (τα παιδιά της όπως τα ονομάζει εκείνη) και επόμενο είναι η ανταπόκριση από τους φανατικούς αναγνώστες της.

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Στράτο,
Συμφωνώ πώς όλα μαζί, οι ιστορίες μέσα απο τη ζωή, η ρέουσα γραφή μιας καθημερινότητας αλλά και η προσωπικότητα της Λένας, έχουν απογειώσει τα βιβλία της.
Ολοι οι συγγραφείς θα ζήλευαν την αναγνωσιμότητά της και τη μαζική της διείσδυση στο αναγνωστικό κοινό.
Φιλιά βρεγμένα απο πρωτοβρόχια

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη, πάει καιρός που δεν σου γράφω κανένα σχόλιο αν και διαβάζω τα δημοσιεύματά σου.

Ένεκα ας το πούμε πικράς πείρας παλαιότερα όπου οι πολιτικοί μας χρησιμοποιούσαν σαν πιόνια, για το δικό τους συμφέρον, μετά όταν κατάλαβα τη ζωή αυτό μου έφερε μια απέχθεια για τα πολιτικά και σπάνια μιλάω...
Για το βιβλίο της κ. Μαντά δεν το έχω διαβάσει, έτσι δεν μπορώ να έχω κάποια γνώμη, αλλά στην Ελλάδα μου έκαναν δώρο ένα βιβλιο της κ. Ε Τσαμαδού, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ 500+ σελίδες.
Δεν κρατήθηκα το διάβασα, για εμένα ένα λογοτεχνικό αριστούργημα...


Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Νέα Υόρκη

δεσποιναριον said...

Οχι αλλοιμονο Καναδεζα, το μπερδεμα μου δεν ηταν στο ρομαντισμο. Καθολου! Κατ' αρχας θεωρω τον Ομηρο κρυφο-ρομαντικο, μετα στην τεχνη ο ρομαντισμος και η αγαπη κρατανε τα σκηπτρα, ο Μπαλζακ, η Περλ Μπακ, ο λορδος Βυρων, ο Γρηγορης ο Ξενοπουλος, και οποια εποχη να πιασεις εχουν οι ανθρωποι υμνησει την αγαπη. Απλα επειδη σε διαβαζω τοσο πολυ με εχεις συνηθισει σε ενθουσιωδεις κριτικες. Εδω οι αναφορες τονιζουν το "ευπωλητον" . Για το οποιον ειμαι σιγουρη οτι ο εκδοτικος οικος χαιρει χαρα μεγαλη. Κριτικη δεν μπορω να κανω στο βιβλιο ουτε στην συγγραφεα γιατι δεν γνωριζω τιποτα, ομως ευχομαι ολοψυχα να παει καλα για να ανταμειφθουν οι κοποι της. Το βρισκω ειλικρινα πολυ καλο να κυνηγα η ιδια την επιτυχια του βιβλιου παρα να επαφιεται σε τριτους φορεις να την προβαλλουν. Θελει σκληρη δουλεια η επιτυχια και φυσικα εσεις που γραφετε και εκδιδετε το ξερετε πιο καλα απο μενα. Η κυρια Μαντα εχει ιστοσελιδα;
Αυτα τα πρωϊνα, φιλουμπες!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Γαβρίλη,
Σε καταλαβαίνω που κρατάς σιωπή σχετικά με τα πολιτικά. Ολοι μας έχουμε αποκαρδιωθεί με τις φρούδες υποσχέσεις του ενός και του άλλου.
Οσο για την Ελένη Τσαμαδού, σε παρασύρει με τη γραφή της, ειναι αλήθεια.
Χαιρετίσματα απο φινοπωριάτικο Μόντρεαλ

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,
Ενθουσιώδες είναι το κείμενο, απλώς τα βιβλία της Νένας Μαντά αποτελούν εκδοτικό φαινόμενο, γι αυτό στέκομαι στο ευπώλητό τους. Αυτό είναι όλο. Λάθος ερμήνευσες τας γραφάς μου.
Η Λένα Μαντά γράφει ρομαντικές ιστορίες βγαλμένες απο τη ζωή, γι αυτό πιάνει τον παλμό του κόσμου.
Ιδού η ιστοσελίδα της http://mantapsichogios.blogspot.com, οπου μπορεις να την αναζητήσεις.
Με την ευκαιρία, πρέπει να διαθέσω χρόνο να κάνω ανανέωσης των μπλόγκς που επισκεπτομαι.
Φιλιά βροχερά μεσημεριανά

Eleni Tsamadou said...

Αγαπημένη Ιουστίνη,
Πέρσυ τέτοιον καιρό έγραψα κάτι για τη Λένα στο παλίο blog μου, από εκεί μεταφέρω ένα απόσπασμα με την άδειά σου.
"Η Λένα Μαντά, είναι γνήσια, είναι αληθινή. Τα βιβλία της γραμμένα σε γλώσσα γλαφυρή και απλή, χωρίς περιττά στολίδια που κουράζουν χωρίς να προσθέτουν, διηγούνται απλές ιστορίες. Οι αναγνώστες της Λένας Μαντά βρίσκουν απλόχερα αυτά που ζητούν στα βιβλία της, ήρωες αναγνωρίσιμους και μύθο με πλοκή που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο ως την τελευταία σελίδα. Ο αναγνώστης μπορεί να κάποτε να θυμώνει με τα ελαττώματά ή να διαφωνεί με τις επιλογές των ηρώων και τις λύσεις που δίνει η συγγραφέας, δε μένει όμως αδιάφορος, αμέτοχος σε όσα συμβαίνουν στους ήρωες του βιβλίου γιαυτό και τελειώνοντας την ανάγνωση αισθάνεται πως έζησε μαζί τους τις αγωνίες και τις χαρές τους. Αυτός είναι, κατά τη γνώμη μου, ο βασικός λόγος που τα βιβλία της Λένας Μαντά αγαπιούνται από τόσες χιλιάδες αναγνώστες
Τελειώνοντας δίνω μια ευχή στη Λένα Μαντά. Να μην αλλάξει ποτέ το χαρακτήρα της, να παραμείνει αληθινή και σεμνή όπως τη γνώρισα και να έχει πάντα την αγάπη του κόσμου να της ζεσταίνει την καρδιά και να την εμπνέει."
Φιλιά

Justine's Blog said...

"Τελειώνοντας δίνω μια ευχή στη Λένα Μαντά. Να μην αλλάξει ποτέ το χαρακτήρα της, να παραμείνει αληθινή και σεμνή όπως τη γνώρισα και να έχει πάντα την αγάπη του κόσμου να της ζεσταίνει την καρδιά και να την εμπνέει" γράφει η Ελένη Τσαμαδού.
Συμφωνώ και επαυξάνω με την προλαλήσασα.
Η Λένα είναι η πιο γλυκειά συγγραφέας του κόσμου. Ο άντρας μου πεθαίνει να τη γνωρίσει, να σας γνωρίσει όλες απο κοντά.
Φιλιά σας

La Gigi said...

Τζουστινάκι όπως σου έχω ήδη πει, δεν έχει τύχει να διαβάσω κανένα βιβλίο της κυρίας Μαντά αλλά της εύχομαι και αυτό το βιβλίο της να πάει όσο καλά και τα προηγούμενα.
φιλιά πολλά με σερί βροχοπτώσεων που άρχισαν να μας έρχονται!

Justine's Blog said...

Αγαπημένο μωρό,
Πρέπει να αλλάξεις επειγόντως την κράτηση. Η παρουσίαση τελικά θα γίνει στις 6 Νοεμβρίου Παρασκευή, καθώς ο κ. Κατδιματίδης δεν μπορούσε τη Δευτέρα.
Η Λένα είναι σούπερ και το βιβλίο της έχει απογειωθεί.
Φιλιά

panathinaeos said...

ιουστινη μου, δεν την εχω διαβασει την μαντα, αλλα εχω μπερδευτει απο το ολο θεμα...
αν δεν εχει λογοτεχνικες αξιωσεις, μαλλον για αρλεκιν φαινεται, με ελληνικα χρωματα!
για να εξηγουμαι, δεν εχω κανενα προβλημα με τα αρλεκιν, και τα θεληματικα πηγουνια, και τα σαρκωδη ηδυπαθη χειλη της Λεωνορας μου αρεσουν, ομως αυτο δεν εχει καμμια σχεση με τον ερωτα της Τατιανας για τον Ευγενιο!
ο καθενας στο ειδος του κι ο λουμιδης ...
οσον αφορα το ευπωλητον, αυτο αφορα περισσοτερο τους μανατζερς και οχι εμας ως αναγνωστικον κοινον!
καταληγοντας, εκεινο που θεωρω διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογοτεχνια και το (ευπωλητο η μη) λαιφσταιλ (και το αρλεκιν λαιφσταιλ ειναι) ειναι η υπαρξη πραγματικων ανθρωπων σε αντιπαραθεση με τα κλισε και τα πλαστικα αψυχα προτυπα...
η ικανοτητα του καθε συγγραφεα να δημιουργησει (η οχι) πραγματικους χαρακτηρες ειναι το καθοριστικο στοιχειο! τα αλλα ειναι δευτερευοντα!

Justine's Blog said...

Αγαπητέ και αυστηρέ μου Παναθήναιε,
Η Λένα Μαντά δημιουργεί ωραίους καθημερινούς χαρακτήρες, οι οποίοι παιδεύονται με τα αισθήματά τους.
Το ότι τα βιβλία της δεν είναι λογοτεχνικών δαφνών αφορά στην έλλειψη πυκνότητας του κειμένου. Γι αυτό ΄λέω πως γράφει προφορικά και αυτό είναι το κλίκ της με το κοινό. Μπάινει στις καθημερινές σκέψεις και ανησυχες των ανθρώπων.
Δεν είναι άρλεκιν τα βιβλία της, ούτε θεληματικά πηγούνια ούτε ψέυτικοι ήρωες κυριαρχούν σ΄αυτά.
Επομένως, άκυρη η παρατήρηση. Θα σε καλούσα να την διαβάσεις και να δείς τι ακριβώς εννοώ.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ said...

Κατ' αρχήν Ιουστινάκι ευχαριστώ για την ανάρτηση, απ' ότι κατάλαβα μάλλον ο Έρωτας κατάφερε να σε ταξιδέψει και αυτό ήταν το ζητούμενο. Φιλιά στην Αστοριανή και στον Μηθυμναίο που είχα την χαρά να γνωρίσω από κοντά και τα πιο γλυκά μου στην Ελένη Τσαμαδού. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον κύριο Γαβριήλ, για το βιβλίο της "Ο χορός των μυστικών"! Που να διαβάσετε και το "Της ζωής και της Αγάπης" ή το αγαπημένο μου "Οι θεοί πέθαναν στην "Ρώμη"!
Όσο για το.... ροζ μου, ήθελα τόσο να γράψω ένα μυθιστόρημα που να στάζει ρομαντισμό από κάθε του σελίδα, που κάθε κριτική ευπρόσδεκτη, αλλά.... γνώμη δεν αλλάζω! (που έλεγε και η γιαγιά μου!)
Εμείς δίνουμε ραντεβού στην παρουσίασή σου στις 6 του Νοέμβρη! Πρώτα ο Θεός θα είμαστε εκεί με τον Γιώργο να σε καμαρώσουμε! Εκείνος ξεκίνησε ήδη το βιβλίο σου και του αρέσει πολύ! Ελπίζω να είναι και ο άντρας σου εκεί και επιτέλους να γνωριστούμε!
Χίλια γλυκά φιλιά από το επίσης βροχερό Καπανδρίτι!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,΄
Τόνισα το ρόζ στην ανάρτηση επειδή εσύ το τόνισες στο εξώφυλλό σου κι απέδειξες για μια ακόμη φορά πως δεν σε αφορούν τα σχόλια των βαρέου τύπου φιλοσόφων.
Θέλω να πώς ότι με ταξίδεψε το βιβλιο σου και γι αυτό έγραψα πως πατάς γερά στις λογοτεχνικές σου μνήμες, απο Ξενόπουλο μέχρι Μπουκουβάλα και βάλε.
Πιστεύω πως έχεις μια αμεσότητα και μια εντιμότητα στη γραφή, που κατακτάει τους αναγνώστες.
Ο Τέντ ήδη σε έχει λατρέψει απο την ομορφιά σου. Ανυπομονεί να σας γνωρίσει απο κοντά, γιατί είναι Καναδός και θέλει να δεί το απόλυτο θάυμα, την ευπώλητη των ευπωλήτων.
Πες στο Γιώργο μεγάλο, σκαστό φιλί απο μένα που με διαβάζει. Οι άντρες μας είναι ό,τι ωραιότερο έχουμε στη ζωή μας καθώς τα παιδιά είναι λατρεμένα αλλά έχουν βγάλει τα φτερά τους κιόλας.
Κι εδώ ο καιρός κρύος και βροχερός. Μια αγαπητική αγκαλιά απο τα βόρεια.
Ανυπομονώ να βρεθούμε όλοι μαζί σε μια γιορτή που ελπίζω να είναι αγαπημένη.
Φιλιά και περιμένουμε το επόμενο!!!