ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Tuesday, November 10, 2009

Η πιο ωραία στιγμή

Το βράδυ της Παρασκευής δεν το φώτισαν μόνο οι υπέροχες παρουσίες των αγαπημένων προσώπων, αλλά και οι απρόσμενες κουβέντες για το βιβλίο και την υπογράφουσα αυτό. Κοκκίνησα για τους μοναδικούς λόγους που με γενναιοδωρία εξέφεραν οι πανελίστες μου. Αλλά αυτό συνολικό ΄κομμάτι της βελούδινης Ελένης Γκίκα με έκανε να νιώσω το τρέμουλο ενός μικρού κοριτσιού μπροστά στα καινούρια λευκά παπουτσάκια του Πάσχα. Θα το κρατώ κάτω απο το μαξιλάρι μου για πάντα, επειδή είναι δικό σου, επειδή με διαβάζεις μέσα έξω, επειδή θέλω να προστρέχω σ΄αυτό όταν με πληγώνουν οι συνθήκες.
Ελένη με τη βελούδινη παρουσία και τη μεταξένια φωνή Σ αγαπώ! Γιατί η αγάπη και η φιλία δεν έχουν σύνορα!!!Νικούν την απόσταση, το χρόνο.

Ιουστίνη


Αναζητώντας αενάως τον Χαμένο Παράδεισο...Της Ελένης Γκίκα

“Για την αγάπη των άλλων”, ό,τι κι αν έκανε,
για την αγάπη των άλλων μοιάζει να το 'κανε,
το σκεπτόμουν αρχίζοντας να γράφω για την Ιουστίνη

και αυτή τη φορά.

Την Ιουστίνη που γνώρισα αλλόκοτα, μυστικιστικά και παράδοξα.
Την γνώριζα ως συνάδελφο, μου είχε μιλήσει για κείνη κοινή και καλή φίλη, αλλά δεν είχε έλθει η ώρα φαίνεται.

Η ώρα έφτασε με το βιβλίο της... “Στις αγορές του κόσμου”. Ένα έργο, επίσης, αλλόκοτο και παράδοξο και νεωτερικό, όπου συνένωνε το προσωπικό με το διαχρονικό, τις ανθρώπινες ιστορίες με τα σταυροδρόμια του κόσμου. Το ψυχικό άλγος με την περιπλάνηση, το προσωπικό με το οικουμενικό, Εκανε τον ατομικό πόνο, δωρεά, και ομορφιά και μαγεία, Μεταμόρφωνε κάτι τόσο εφήμερο, σε αιωνιότητα.
Είχα γράψει, θυμάμαι, ένα μικρό σημείωμα.
Θυμάμαι τόσο καλά το βιβλίο!
Επικοινωνήσαμε. Αμέσως αισθάνθηκα ότι εδώ κάτι συμβαίνει.
Αλλά αυτό που υπήρξε τελικά αποκαλυπτικό, ήταν το διαδίκτυο και θα σας φανεί τρελό!
Εκείνη στον Καναδά κι εγώ σε μιαν ακρούλα πότε στο Κορωπί και πότε στο Χαλάνδρι.
Από το blog εκείνη, άλεφ στο δικό μου Γκόλεμ εγώ. Κι από επίσκεψη σε επίσκεψη, από σαλονάκι σε σαλονάκι, διαδικτυακό λέμε, ε? από βιβλίο σε βιβλίο, γίναμε φίλες! Καρδιάς.

Βρισκόμαστε όποτε έρχεται, αλλά είναι ωσεί παρούσα στη ζωή μου κι όταν απουσιάζει. Την νοιάζομαι και με νοιάζεται. Γενναιόδωρη απίστευτα, με ψυχικά αποθέματα θαυμαστά, το διαπίστωσα πρόσφατα στη Ρόδο σε κοινό μας ταξίδι. Οξυδερκής, δίκαιη, κομψή, ευαίσθητη, δοτική, με εκείνη την κοσμοπολίτικη αύρα.
Παντός καιρού, κυριολεκτικά.
Χαλκέντερη συνάδελφος (έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη του ρεπορτάζ και με απίστευτη πάντοτε επιτυχία) χαλκέντερη και συγγραφέας, τελικά.
Πατώντας γερά σε τρεις βασικές σταθερές: Πατρίδα, Οδύσσεια και Νόστος, Παράδοση και Ορθόδοξος Πολιτισμός.
Γνωρίζοντας καλά τις τεχνικές της γραφής, τους απαράβατους όρους: δομή, ήρωες, πλοκή, αληθοφάνεια, ατμόσφαιρα, σφαιρική αντίληψη κόσμου.
Εξάλλου, πολυταξιδεμένη, μπορεί, είναι σε θέση να έχει αντίληψη σφαιρική.
Υποτάσσοντας πάντοτε το γλωσσικό οπλοστάσιο και τα αστείρευτα εκφραστικά της μέσα, στην ιστορία.

Για την αγάπη των άλλων, πάντοτε.

Στη “Μοναξιά ενός ασυμβίβαστου” ήταν το χρέος της να διασώσει την διαδρομή, τα έργα και τις ημέρες του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος. Και το έκανε με μέτρο και σύνεση, δίκαια και συνετά.
Στο “Πετάει, πετάει το σύννεφο” την αθανασία του ενός, την ιστορία του παππού κάνοντάς την ανθεκτική κι αλώβητη μέσα στον χρόνο.
“Στις αγορές του κόσμου” η Κωνσταντίνα της ήταν η πληγή. Για κείνην άπλωσε την καρδιά της στο Σύμπαν.
Στα “Ψηλά Τακούνια Για πάντα”, το χρέος της στη Γυναίκα. Υπογράφοντας ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα και μεταφεμινιστικό, που κατ' εμέ δεν έχει ακόμα διαγράψει όλη του τη διαδρομή στη λογοτεχνία.
Με το “Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λυκόφως του Κάστρου” επέστρεφε. Εκεί που ήλπισε, πως θα νικήσει τον Χρόνο. Κι ήταν εκείνη που νίκησε, τελικά. Διασώζοντας καλοκαίρια, ταξίδια, αναμνήσεις, ανθρώπους και μια Κούβα μέσ' απ' τα μάτια της τόσο πολύ διαφορετική! Που ίσως και να χαθεί, το πιο πιθανό δηλαδή, να χαθεί στο μέλλον. Εχει προλάβει όμως η Ιουστίνη να την διασώσει έτσι αθώα, στο βιβλίο.

Με το καινούργιο της μυθιστόρημα “Για την αγάπη των άλλων” πέτυχε το ακατόρθωτο: να διασώσει ένα μεγάλο κομμάτι Ιστορίας και Ελλάδας, κι ελληνισμού. Μέσα από μια προσωπική ιστορία και μια συγκλονιστική, τελικά, οικογενειακή σάγκα.
Η ηρωίδα της, σχεδόν αρχετυπική. Αντιγόνη. Έξυπνη, όμορφη, μορφωμένη και σίγουρα τόσο μπροστά από την εποχή, ερωτεύεται με πάθος: Τη ζωή κι έναν άνδρα. Και γνωρίζει όλα αυτά τα διαχρονικά κι αρχετυπικά της ζωής: πάθος, ελπίδα, προδοσία, και ξεκινώ ξανά απ' την αρχή, γιατί ακόμα και η ζωή του ενός, πολλαπλοί κύκλοι είναι.
Στον αντίποδα, η γαλλοτραφής, πολίτισσα, ανδρόγυνη μάνα. Αναγκασμένη εκ των συνθηκών. Τα δυο πρόσωπα της ίδιας γυναίκας τελικά, και η ζωή που δεν έζησα και για τη μία και για την άλλη.
Διότι όπως σοφά θυμάμαι είχε στην Πολίτικη Κουζίνα από την ηρωίδα που αρνιόταν τον έρωτά της επωθεί, ότι εκείνο εν τέλει που μετρά και βαραίνει είναι και όσα αρνούμαστε να ζήσουμε γιατί έτσι πρέπει. Κι εδώ επιτρέψατέ μου να κάνω μια μικρή αλλαγή, εφαρμόζοντας ένα μικρό τέχνασμα ζωής που μου έχει μάθει η καλή μου φίλη Μάρω,
αντικαθιστώντας τα πρέπει με αξίζει,
για να ξεδιαλύνουμε τη γενναιότητα από τη δειλία μας στη ζωή, την προσωπική απόφαση του ενός από την υποταγή μας στη νοοτροπία των άλλων.

Το αποτέλεσμα, μια ιστορία νομοτελειακή σαν ζωή, εξάλλου είναι ζωή. Την έψαξε κυριολεκτικά την τράβηξε από το μανίκι την συγγραφέα της αυτή εδώ η ιστορία!
Και η Ιουστίνη, που είναι πάντοτε ανοιχτή να δει την πρόκληση και να αντιδράσει με συγγραφική γενναιοδωρία σε ό,τι αξίζει, ανταποδίδει στα πολλαπλάσια εκείνη την δωρεά.
Χαρίζοντας σε μιαν οικογένεια την αθανασία στην προσωπική τους πορεία και σε μια γυναίκα τη δικαίωση και το αλώβητο χρονικά πρόσωπό της. Στην ελληνική λογοτεχνία δε, ένα κομμάτι που έλειπε: εκείνο της ξενιτιάς, με τρόπους παντοίους: η ηρωίδα της ξένη στο σπίτι της, στην οικογένειά της, στον τόπο της, στην ξένη γη, εφόσον τόσο πολύ διαφορετική αλλά κι τόσο υπεύθυνα δική τους!
Ένα μυθιστόρημα σαν παλίμψηστο που σκιαγραφεί ως τοιχογραφία εποχής, όχι μόνο τη Νίσυρο, αλλά την Ελλάδα εκείνων των χρόνων: ήθη και έθιμα, νοοτροπία και πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο, το αμερικάνικο όνειρο, όλα βρίσκονται εκεί. Με ατμόσφαιρα που σε καθυποβάλλει, με χαρακτήρες σχεδόν ψυχαναλυτικούς, με γεγονότα που υπαινίσσονται περισσότερα κι απ' όσα αφηγούνται, με μια γλώσσα αυστηρή, λιτή και συγκρατημένη κατά πως αρμόζει. Με αποδοχή τέλους σοφή, αποκαλύπτοντας όλη τη νομοτελειακή δικαιοσύνη ζωής αλλά πάνω απ' όλα το έλεος! Με ένα εντυπωσιακό φράκταλ ζωής και πως η ζωή του ενός καθορίζει και συμπαρασύρει τους άλλους. Πως η Ιστορία συμπαρασύρει και καθορίζει την ιστορία του ενός. Μια αλυσίδα που δεν γίνεται εν τέλει να κοπεί ούτε κρίκος!

Ένα βιβλίο που μας χαρίζει ένα μεγάλο κομμάτι ελληνισμού και ένα μέρος από την χαμένη ταυτότητα που τόση ανάγκη έχει ο νεοέλληνας.
Από μια συγγραφέα που γνωρίζει γλωσσικούς και λογοτεχνικούς κανόνες τόσο καλά και που σέβεται όσο κανείς ιστορία, παράδοση, γυναικεία
μοίρα.
Καθόλου τυχαία η τόσο σπουδαία μέσα σε ένα μόλις μήνα διαδρομή (νομίζω είναι στη δέκατη χιλιάδα?) και η μεγάλη και συγκινητική ανταπόκριση των αναγνωστών.
Η Ιουστίνη παρακολουθεί μέχρι εσχάτων τις ανθρώπινες διαδρομές, δικαιώνοντας λάθη, επιλογές, θυσίες και πάθη.
Σε ένα βιβλίο όπου η Αγάπη ταυτίζεται με τη Ζωή.

Ιουστινάκι μου καλό, καλοτάξιδη μάτια μου, στα σταυροδρόμια του κόσμου και με αυτό το βιβλίο. Και για άλλη μια φορά σε ευχαριστώ για τη φιλία και την εμπιστοσύνη και για τον τρόπο που εξακολουθείς να βλέπεις γλώσσα, λογοτεχνία, φιλία και Ελλάδα. Για την αγάπη σου στις ηρωίδες που δικαιώνονται έτσι ή αλλιώς, για τη ζωή που έζησαν αλλά και για κείνη που αρνήθηκαν, διότι έτσι το θέλησαν οι καιροί.
Και επειδή είμαστε, τελικά, όλοι, ό,τι κάνουμε αλλά και ό,τι δεν κάνουμε!

Να είσαι πάντα καλά, να γράφεις, να ταξιδεύεις, να μας τα αφηγείσαι και να διασώσεις ό,τι αξίζει. Όπως γνωρίζεις έτσι με γενναιοδωρία και οξυδέρκεια να κάνεις καλά!
Σε ευχαριστώ και πάλι για το ταξίδι.

Ελένη Γκίκα, Νοε 2009

25 comments:

Μηθυμναίος said...

Ιουστινάκι καλημέρα,

Η βελούδινη σε όλα της Ελένη Γκίκα ξεδίπλωσε, με τον καλύτερο τρόπο, τις αλήθειες για σένα και το έργο σου και γι’ αυτή την καρδιά που σύνορα δεν έχει!!!

Να ’στε καλά και οι δυο σας!

Justine's Blog said...

Η Βελούδινη με απογείωσε γιατί διάβασε κάθε πτυχή της ψυχής μου. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο!
Σε ευχαριστώ που είσαι αγαπημένος μου, Το Σάββατος στις 3.15 στο καφέ της Αγκυρας για μια συνάντηση με μπλογκογειτονιά, ναι;

alef said...

Ιουστινάκι μου γλυκό, σ' ευχαριστώ πολύ για την αγάπη και για την εμπιστοσύνη. Μηθυμναίε μου, αχ, αχ, ντρέπομαι... Τώρα έπρεπε να με δείτε με τις σπασμένες φλεβίτσες στο πρόσωπο σαν την Πίπη Φακιδομύτη αλλά με φακιδούλες στο κόκκινο! Σας γλυκοφιλώ και τους δυο, και σας ευχαριστώ! Ιουστίνη, εμείς θα τα πούμε οπωσδήποτε, είπαμε... Σμουτς!

Justine's Blog said...

Βελούδινη, με πορσελάνινη επιδερμίδα διανθισμένη με πιτσιλιές,
Σου αξίζουν όλα τα ωραιότερα επίθετα του κόσμου, γιατί ξέρεις να τιμάς τους ανθρώπους. Και γι αυτό κατακτάς την αγάπη. Αυτή την πολυπόθητη διαδρομή της αγάπης και την αγάπη την ίδια.
Φιλιά και όπως είπαμε. Δικοί σου, καταδικοί σου...

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Μετα από τις αλήθειες που σου έγραψε η κ. Ελένη Γκίκα, δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο παρά να σε συγχαρώ...
Η εδώ εφημερίδα 9/11/09 έχει στην πρώτη σελίδα μια ανταπόκριση από την Αθήνα του "Αντώνη Κράτση" από το ξενοδοχείο King George Palace, με τίτλο
"Η εκπλήρωση του χρέους προς την Μάνα"
Είναι η ιστορία της παρουσίασης του βιβλίου σου και μερικά ονόματα των παρευρισκόντων...

Σύμπτωση το 2003 στο ίδιο ξενοδοχείο έγινε η βράβευση του βιβλίου μου.

Χαιρετώ από νέα Υόρκη

Γαβριήλ

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Αυτή είναι η Ελένη, Ιουστίνη μου! Ένας Άγγελος στην γη!Αγκαλιάζει όλους τους φίλους της με το χαμόγελό της, την αγάπη της, την καλή της την καρδιά και τον καλό της λόγο!
Να είναι καλά, γερή κι ευτυχισμένη και να δίνει έτσι απλόχερα σε όλους τους συγγραφείς, όπως δίνει!
Εγώ και συγκινήθηκα! Φαντάζομαι, εσύ!
Πάντα τέτοιες συγκινήσεις, Ιουστίνη μου, γιατί τις αξίζεις!
Να είστε καλά και οι δυο σας και Καλή επιτυχία και στις δυο σας και στα νέα σας βιβλία!

δεσποιναριον said...

Τωρα πες μου ζεις η δε ζεις μερες τελειες και μερες απιστευτες! Χαιρομαι πολυ με την χαρα σου και την επιτυχια σου. Την κυρια Γκικα δεν την γνωριζω αλλα την συμπαθω ιδιεταιρα και ξερει γιατι. Φιλακια, αντε γυρνα!

Justine's Blog said...

Γαβρίλη λατρεμένε μου,
Στο ίδιο ξενοδοχείο έγινε η βράβευσή σου; Χαίρομαι γιατί σου άξιζε το βραβείο, σου αξίζουν χιαλιάδες έπαινοι για τον τρόπο με τον οποίο γράφεις τις υπέροχες ανεξάντλητες ιστορίες σου.
Δηλώνω θαυμάτσρια της γραφής σου. Σαπό , που λένε οι γάλλοι σε΄σένα και τη Γιώτα την Αστοριανή!

Justine's Blog said...

Γαβρίλη λατρεμένε μου,
Στο ίδιο ξενοδοχείο έγινε η βράβευσή σου; Χαίρομαι γιατί σου άξιζε το βραβείο, σου αξίζουν χιαλιάδες έπαινοι για τον τρόπο με τον οποίο γράφεις τις υπέροχες ανεξάντλητες ιστορίες σου.
Δηλώνω θαυμάτσρια της γραφής σου. Σαπό , που λένε οι γάλλοι σε΄σένα και τη Γιώτα την Αστοριανή!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι,
Τί παραπάνω να πώ για την Ελένη, που διαβάζει με τέτοιο συγκεντρωτικό τρόπο, βάζοντας τους συγγραφείς στη θέση τους; Και η καλοσύνη της είναι αστείρευτη. Χαίρομαι που τη γνώρισα μέσα απο τη μπλγοκογειτονια΄στο μακρινό μου Μόντρεαλ.
Αλλά κι εσύ δεν πάς πίσω σε αγάπη και γενναιοδωρία. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το ότι ήρθες κι ας ξέρω πόσα εμπόδια θα βρήκες στο δρόμο!
Φιλί

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι μου,
Με ξεμυάλισε η χαρά , εκμαυλίζομαι απο την ωραιότητα της ζωής στην Αθήνα. Πρέπει να γυρίσω σύντομα πριν παρασυρθώ περισσότερο. Σε μια εβδομαδα λέω...
Μου έλειψες πολύ.

Αστοριανή said...

...και μετά σου λένε "μερικοί" ότι ανάμεσα στις... γυναίκες δεν υπάρχει γνήσια αγάπη...
Υπάρχει και πάρα-υπάρχει...
Είναι εκείνη η ειλικρινής, μαγνητικά ελκυστική εκτίμηση στην "άλλη" γυναίκα, που φτάνει σ' ένα ξεχωριστό ύψος... ίσως πολλοί θα επιθυμούσαν ν' αντανακλά κατά τον ίδιο τρόπο η αγάπη, δίχως υπεροψίες και "κρυφά μαχαιρώματα..."

Ιουστίνη μου,

Ελένη μου,

κυριολεκτικά όμορφές μου φίλες της έντεχνης γραφής,
σας συγχαίρω για τις επιτυχίες σας.
Χαρά μου να έχω την εκτίμησή σας και να σας εύχομαι
Πάντα μ' Επιτυχίες.
Με την αγάπη μου,
Υιώτα
(αστοριανή)
ΝΥ

Thalassini said...

Μια βελούδινη παρουσία, σαν χάδι παιδικό στο μάγουλο ήταν η Ελένη,
Το βιβλίο επίσης ένα χάδι που θέλει να απαλύνει τον πόνο σε μια ιστορία πολύ βαθειά κρυμμένη.
Ανυπομονώ να σας ξαναδώ!

καλημέρα φωτεινή και βελούδινη!

La Gigi said...

ήταν η πρώτη φορά που άκουγα την κυρία Γκίκα και είναι στ' αλήθεια βελουδένια!!
φιλιά

Justine's Blog said...

Γιώτα πολυαγαπημένη,
Σε εχυαριστούμε για τα κομπλιμάν. Οι συγγραφείς είναι πάνω και πέρα απ' όλα γυναίκες!
Σε λατρεύουμε και μας λείπει το φιλόλογο πνεύμα σου.
Χίλιες αγκαλιές

Justine's Blog said...

Αγαπημένη αύρα της θάλασσας,
Περιμένουμε να σμίξουμε το Σάββατο με μυρωδιές μωρού, να βαφτιστούμε στην ομορφιά της κόρης σου και τη δική σου.
Ως τότε φιλιά

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Μελισσάκι,
Προσαρμόστηκες επιτέλους στην καρδιά της Ευρώπης; Σε χαρέκαμε έστω και για λίγο και ΄νιώθουμε χαρούμενοι που το ποδαράκι κόβει τρελλές βόλτες στην πόλη.
Καλή αντάμωση κάπου αλλού!

Ρούλα said...

Ιουστίνη,συγχαρητήρια!το βιβλίο σου το πήρα σήμερα από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου στην Ξάνθη!μπορεί για σένα να ήταν η ωραιότερη στιγμή αλλά θέλω να ξέρεις και την πιο συγκινητική στιγμή,όταν έδωσα τυπωμένη την ανάρτηση-ρέκβιεμ στην αδερφή του συναδέρφου σου.Σου στέλνει τις ευχαριστίες της και μου είπε ότι η παρηγοριά της τώρα είναι το κείμενο αυτό και κάτι λίγα που μπόρεσε να βρει από τις εφημερίδες!
καλή επιτυχία και στα επόμενα βιβλία!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Ρούλα,
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να πείς στην αδελφή του αγαπημένου Λάμπρου πως σαν κι αυτόν δεν έχουν περάσει πολλοί δημοσιογράφοι, προπάντων απο την Ουάσιγκτον. Πως έβαλε ψηλά τον πήχυ κι εμείς οι υπόλοιποι ακολουθούμε. Ο Λάμπρος ήταν κεφάλαιο για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Εγώ τον λάτρεψα και ασπάστηκα το σπάνιο ήθος του.
Να ζήσει η αδελφή του να θυμάται αυτό τον υπέροχο λόγιο και μαχητή.
Θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω ό,τι έχει γραφτεί στο διαδίκτυο για κείνον. Και να μιυ γράψεις πού να τα στείλω.
Με ιδιαίτερη τιμή

Phivos Nicolaides said...

Συγχαρητήρια Ιουστίνη μου για την εξαιρετική δουλειά και το δημιουργικό σου ταλέντο. Καλή συνέχεια και πάντα επιτυχίες.

Justine's Blog said...

Σ ευχαριστώ Φοίβο μου, είσαι πολύ γλυκός!!!

Babis Dermitzakis said...

Ιουστίνη μου η Ελένη σου έψαλε έναν ύμνο, αλλά τον αξίζεις. Λυπήθηκα που δεν ήμουν εκεί. Ήδη είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου, τι να πούμε, ακόμη πιο καλοτάξιδο.

Justine's Blog said...

Μάς έλειψες Μπάμπη μου, αλλά ευτυχώς σε είδα έτσω και για λίγο το Σάββατο. Σας χάρηκα παρα την απουσία πολλών μπλογκογειτόνων μας.
Και η Ελένη είναι πένα βελούδινη, καρδιά μεταξένια.
Είμαστε τυχεροί που την αγαπάμε!

MarthaD said...

Αγαπητη Ιουστινη,
Συνχαρητηρια για την εκδοση του βιβλιου σου και σου ευχομαι μελοντικες επιτυχιες. Εχω λειψει απο την μπλογκογειτονια για λιγο.
Λοιπον, φευγω γοα Ελλαδα για δυο εβδομαδες κατα τα το τελος του μηνα, και μολις φτασω θα τρεξω να παρω το βιβλιο σου. Με αρασει τοσο πολυ το στυλ του γραψειματος σου.
Καλο σου ταξειδι πισω στο Καναδα.

Justine's Blog said...

Μάρθα πολυαγαπημένη,
Σέ ευχαριστώ που θα με διαβάσεις. Να περάσεις υπέροχα στην Ελλάδα. Ο καιρός τώρα είναι ανοιξιάτικος.
Να περνάς καλά και να έχεις ένα υπέροχο ταξίδι.
Φιλιά σου