ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Friday, November 27, 2009

Η κριτική της Πέρσας και το βίντεο της Κατερίνας μου

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας δυό μεγάλες χαρές σήμερα. Την εκπληκτική κριτική της Πέρσας Κουμούτση και το γιορταστικό βίντεο της Κατερίνας-Κυκλάμινο Βουνού απο τη βραδυά της παρουσίασης.

Τις ευχαριστώ και τις δυό, την καθεμιά ξεχωριστά γιατί με αγκαλιάζουν δίχως όρια σ΄αυτή μου τη συγγραφική προσπάθεια. Η Κατέρίνα μου γιορτινή και πληθωρική. Η Πέρσα μου σεμνή και γενναιόδωρη.

Ευχαριστώ για την αγάπη. Αγάπης και Αλήθειας γωνία μένω εδώ στη μπλογκογειτονιά!

Ιουστινάκι

ΥΓ. Ευχαριστώ το φίλο μου Στράτο Δουκάκη που πέρασε το βίντεο και άλλες λεπτομέρειες στο μπλόγκ μου

Η κριτική της Πέρσας Κουμούτση

Εν μέσω τετριμμένων και μη υποχρεώσεων, σωρείας προβλημάτων της δουλειάς και της καθημερινότητάς μου, επιτέλους βρήκα το χρόνο για να γράψω αυτά τα λίγα για το βιβλίο της φίλης μου, Ιουστίνης Φραγκούλη, με τον πολύ όμορφο τίτλο Για την αγάπη των άλλων- βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός και ήδη σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το μυθιστόρημα της Ιουστίνης ή για να ακριβολογήσω αρκετές από τις πτυχές και τις αρετές του είχα την τύχη να ‘γνωρίσω’ πριν ακόμα το διαβάσω, γιατί βρισκόμουν και εγώ ανάμεσα στους φίλους της συγγραφέως, στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του, και άκουσα με προσοχή τις εισηγήσεις των εξαίρετων ομιλητών που κέντρισαν ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον και τη λαχτάρα μου να το διαβάσω. Μάλιστα, εκεί έμαθα πως η συγκλονιστική ιστορία του βιβλίου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αποτυπώνει τη ζωή και τις συναισθηματικές και άλλες περιπέτειες μιας υπαρκτής οικογένειας της Νισύρου στη διάρκεια της Ιταλοκρατίας, και πως ένα σημαντικό μέρος του υλικού της ,η συγγραφέας άντλησε από τις αφηγήσεις προσώπων που σχετίζονταν άμεσα ή ακόμα και συγγενικά με κάποια από τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα της ιστορίας.

Όμως διαβάζοντας το βιβλίο Για την αγάπη των άλλων, ίσως κι από τις πρώτες του ακόμα σελίδες , διαπίστωσα πως η συγγραφέας του δεν έχει γράψει απλά ένα ηθογραφικό αφήγημα, ούτε περιορίζεται στη στεγνή καταγραφή των γεγονότων ούτε και στην επίπεδη περιγραφή των προσώπων που πρωταγωνιστούν σε αυτό, αλλά επιδιώκει να αποτυπώσει με πειστικό τρόπο μορφές και σχέσεις ζωής που πλέον δεν υπάρχουν και που είναι άγνωστες για τους περισσότερούς μας. Στην ιστορία της διασταυρώνει τις συναισθηματικές δοκιμασίες των ηρώων με τους γενικότερους όρους ζωής και τις κοινωνικές συνθήκες, και συνδέει την μυθοπλασία της με τις άμεσες ή οι έμμεσες αναφορές σε γεγονότα που σημάδεψαν καθοριστικά τον 20ό αιώνα.

Σκιαγραφεί γεγονότα και χαρακτήρες με τη γενναιόδωρη πινελιά ενός αναγεννησιακού ζωγράφου προσθέτοντας με τον λόγο της και τις πιο λεπτές αποχρώσεις μιας τοιχογραφίας ανθρώπων, γεγονότων και συνθηκών που πραγματικά συγκινούν και μας συγκλονίζουν. Και πέρα από όλα αυτά, δηλαδή πέρα από το ηθογραφικό πλούτο του βιβλίου, τη λογοτεχνική του αξία, την εξαιρετική ψυχογραφία των ηρώων του, ειδικότερα των γυναικείων προσώπων, είναι ένα βιβλίο που ακουμπάει ζητήματα διαχρονικά, και μάλιστα- χωρίς να θέλω να υπερβάλλω- ζητήματα πανανθρώπινα. Γιατί αν αφαιρέσει κανείς το σκηνικό και το χρονικό πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία των δυο κυριότερων ηρωίδων, της Τζανής και της κόρης της Μαργαρίτας – η ιστορία της Ιουστίνης θα μπορούσε να είναι η ιστορία της κάθε γυναίκας πάνω στη γη, της γυναίκας που στερεύει ερωτικά και που ακρωτηριάζεται συναισθηματικά από τις κοινωνικές συνθήκες οι οποίες εξουσιάζουν τη ζωή της ως τον θάνατο- ίσως πάλι και αυτόβουλα για όλα τα παραπάνω. Της γυναίκας που υποτάσσεται χωρίς αντίσταση στους απαράβατους κανόνες της ηθικής αλλά και της προκατάληψης οι οποίοι διέπουν τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες ακόμα και σήμερα και πολύ συχνότερα στις ανατολίτικες κοινωνίες.

Ο έντονος συμβολισμός που κυριαρχεί στο βιβλίο ενισχύσει την πεποίθηση μου αυτή. Παρότι αδιόρατος και διακριτικός, ο συμβολισμός ή τα συμβολικά στοιχεία παίζουν τον ρόλο τους στο μυθιστόρημα της. Τα θαλασσοδαρμένα τοπία της Νισύρου, ο καθρέφτης της σάλας στο οποίο η ηρωίδα κοιτάζει το είδωλο της αλλά και ολόκληρη τη ζωή που την προσπερνά και τη αφήνει πίσω, το μαντήλι που δένει σφιχτά κάτω από το πιγούνι της και κάτω από το οποίο η ηρωίδα κρύβει τη ντροπή της, η προίκα που ξεπουλιέται από την κόρη για χάρη του έρωτα και της αγάπης, όλα αυτά παρότι σύμβολα που θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει τοπικά, ή μιας συγκεκριμένης εποχής και κοινωνίας η Ιουστίνη τα μετατρέπει σε σύμβολα πανανθρώπινα, οικουμενικά..
«Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη», μοιάζει να επαναλαμβάνει η ηρωίδα σαν διαπίστωση ή σαν σύνθημα που καθοδηγεί την ίδια και τις πράξεις της. Στην πραγματικότητα ίσως την επαναλαμβάνει σαν να θέλει να πείσει τον εαυτό της.

Σκληρό και συνάμα τρυφερό , ρεαλιστικό και ονειρικό, γλαφυρό αλλά και δηκτικό βιβλίο. Όμως η δηκτικότητα αυτή μοιάζει σαν να λειτουργεί ερήμην της συγγραφέως, ίσως ως απόρροια της εσωτερικής στάσης της απέναντι στα πράγματα, της εξέγερσής της εναντίον των συνθηκών που επιβάλλουν μια τέτοια νοσηρή κατάσταση, καθώς ως αφηγήτρια δε δικαιούται να κρίνει παρά μόνο να εξιστορεί τα γεγονότα από απόσταση και να τα καταγράφει χωρίς να επεμβαίνει. Το μυθιστόρημα της Ιουστίνης πράγματι είναι ένα σπουδαίο και τρυφερό μυθιστόρημα, ίσως από τα καλύτερα που εκδόθηκαν αυτό το φθινόπωρο.

25 comments:

pylaros said...

Αγαπητή Ιουστίνη, οι δυο μεγάλες χαρές σου, όπως γράφεις, ένα εύγε σε όλους σας που καλλιτεχνικά αναρτήσατε αυτή τη σελίδα, αλλά θεωρώ ως μαέστρο de ceremonias τον αγαπητό μας Στράτο Δουκάκη.

Είναι η αόρατη ευγενική, αισθηματική ηλεκτρονική ψυχή των Μπλογκ μας.
Συγχαρητήρια και πάλι, (Για υην αγάπη των Άλλων)
όταν θα έρθει εδώ θα το διαβάσω...

Χαιρετώ
Γαβριήλ

Αστοριανή said...

...Ιουστίνη μου,

...κι ήρθες ξανά στον τόπο σου γεμάτη συγκινήσεις...
να και τα "πρώτα" δώρα σου,
ρόδι να ...ξεσπορίσεις (!!!)
κι ενώ εδώ προσμένουμε τον "Κήρυκα"-ντελάλη
-βιβλιο-ανακοίνωση
στα γρήγορα να βάλει-...
μένουμε στο ..."περίμενε"
και πότε θα το δούμε...
πριν πάρουμε τον...Ψυχογιό
και τότε
θα τα πούμε...

(αυτό... για λίγη έμμετρη πλευρά
της ...υπόθεσης!!!)
σε φιλώ,
Υιώτα
ΝΥ

La Gigi said...

τελικά, η αγάπη, η τρυφερότητα και η προσοχή που χάρισες στην ιστορία της κυρίας Δέσποινας γυρίζει όλη πίσω σε σένα Ιουστινάκι μέσω όλων αυτών που έχουν να πουν κάτι δημοσίως αλλά και εκείνων που κλείνοντας το βιβλίο νιώθουν πολύ τρυφερά στην ψυχη τους αλλά δεν το μοιράζονται!
φιλάκια πολλά

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Γαβρίλη,
Ναι ο Στράτος μας είναι το αόρατο χέρι της καλλιτεχνικής επιμέλειας των μπλόγκ μας. Μεγάλη υπόθεση η συνεισφορά του.
Τώρα θα με φροντίζει και μένα. Είναι ένας σπάνιος φίλος, ένας καταπληκτικός άνθρωπος.
Θα μπώ να διαβάσω καμια ιστορία. Μου έλειψαν οι περιπέτειές σου.
Οσο για το βιβλιο, συνεννοηθήκαμε σήμερα με τον Κήρυκα να το κάνει εισαγωγή. Soon!

Justine's Blog said...

Μικρή μου Γιώτα,
Πόσο δίκίο έχεις. Ο Κήρυκας άργησε πολύ, δεν είχε γρήγορα αντανακλαστικά γι αυτό υπάρχει το κενό.
Ωστόσο, αυτό το κενό σου έδωσε την έμπνευση κι έβγαλες το ποιηματάκι για χάρη μου!
Ο Κήρυκας σύντομα θα φέρει το βιβλίο, οπότε θα μπορέστε να το παραγγείλετε.
Δυστυχώς, εγώ έχω μόνο τρία αντίτυπα,τα οποία οφέιλω να χαρίσω στις θείες μου εδώ για τα Χριστούγεννα.
Φιλια σας

Justine's Blog said...

Μελισσάκι μου,
Πρέπει να σου πώ ότι η κυρά Δέσποινα της μακρινής Νισύρου με κατέκτησε απο την αρχή που άκουσα την ιστορία της. Εζησα μαζί της τέσσερα χρόνια πριν ξεκινήσω να γράφω το μυθιστόρημα. Νομίζω πως η Πέρσα, που ξέρει να διαβάζει πίσω απο τις λέξεις (ολόκληρο Μαχφούζ μεταφράζει!), έπιασε αυτές τους λεπτούς συμβολισμούς που τοποθετούν το βιβλίο πέρα απο το απλό αφήγημα.
Αυτή είναι η πρόκληση, να ΄διηγείσαι μια ιστορία προσθέτοντας τα διαχρονικά ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Και ναι η αγάπη της Δέσποινας είναι ανταποδοτική.
Φιλιά χαραματιάτικα γιατί το τζέτλεγκ δε λέει να περάσει.
Τζουστινάκι

Μηθυμναίος said...

Γενναιόδωρες κι οι δυο αναμφίβολα, Ιουστινάκι μου!
Η «γιορτινή και πληθωρική» (παρότι αδικαιολόγητη - και οι δυο σας ξέρετε το γιατί… έλα όμως που την αγαπάω) Κατερίνα, κέντησε με το βιντεάκι της αλλά και η ξεχωριστή, αξιοθαύμαστη και γοητευτικότατη Πέρσα που ξεδίπλωσε το κριτικό της ταλέντο κι έβγαλε με λέξεις και με θαυμαστή αμεσότητα όλες της τις αλήθειες για την αξία του βιβλίου σου.

Κι οι δυο, με τον τρόπο τους, έδειξαν πόσο σ’ αγαπούν!

Και ποιος δεν σ’ αγαπάει εσένα… για να λέμε και την αλήθεια!

Όσο για το υστερόγραφο, ένα έχω να σου πω: Πάντα στη διάθεσή σου…

Justine's Blog said...

Στράτο λατρεμένε μου φίλε,
Απο τον καιρό που άρχισα να ζώ στον Καναδά κατάλαβα πως η μόνη πργαματική αξία της ζωής είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Σ΄αυτές επενδύω, στις φιλίες, που πολλαπλασιάζονται και στερεοποιούνται με το χρόνο. Δεν είναι λίγο αυτό.
Οσο για την Κατερίνα΄, είναι άτακτο κορίτσι και το ξέρει.
Η λεπτή, πολυδιαβασμένη Πέρσα με το εκπληκτικό κείμενό της έβαλε στο πάνθεον της λογοτεχνίας κι αυτό για μένα είναι η απόλυτη επιβράβευση.
Σ ευχαριστώ για όλα ευαίσθητέ μου φίλε. Απο Βαλένθια-Αθήνα, το περίμενες;
Θα έχω το Κόνιο καλεσμένο μετα της οικογενείας για Παραμονή Χριστουγέννων.

Μηθυμναίος said...

Να συνεχίσεις να επενδύεις στις ανθρώπινες σχέσεις, καλή μου!
Στο «μαζί» και στις στιγμές είναι το νόημα της ζωής. Ας μη το χάνουμε.

Δεν θα έλεγα αυτό για την Κατερίνα… είναι ψυχάρα μωρέ!

Καλά η Πέρσα ξέρει να γράφει και ν’ αφήνει πινελιές ζωγραφίζοντας τις λέξεις που ομορφαίνουν τη γραφή.

Αυτή ήταν η πορεία μου, Ιουστίνη: Μήθυμνα-Βαλένσια-Αθήνα… Όταν με το καλό επισκεφτείς και το γενέθλιο τόπο μου, θα πω ότι, όχι δεν το περίμενα.

Χαίρομαι που θα είσαστε μαζί με τους κοινούς μας φίλους τα Χριστούγεννα.

δεσποιναριον said...

Πολυ ωραιο το βιντεακι, με την συλλογη των φωτογραφιων απο την παρουσιαση. Εχω καποια δυσκολια να γραψω ουσιαστικο σχολιο αφου ακομα δεν εχω διαβασει το βιβλιο, αλλα καποτε θα γινει κι αυτο.
Σε συλλαμβανω να παραδεχεσαι οτι εχεις τζετ λαγκ! Και σε φιλω!

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Α, ρε (φιλικότατον) Ιουστίνη μου, αν ήξερες τι έπαθα απόψε!

Είδα αργά την ανάρτησή σου και άρχισα να σου απαντάω. Όταν είδα πως δεν το δεχόταν ο μπλόγγερ, τότε κατάλαβα ότι ήτανε πολύ μεγάλο!
Το αντέγραψα λοιπόν και το πήγα στο γουόρντ να το συμπτύξω, γιατί εγώ όταν πάρω φορά, γράφω πολλά!

Έκανα εκεί ότι έκανα, πάλι δεν το έπαιρνε και μετά αποφάσισα να το ανεβάσω σαν ανάρτηση.
Εκεί να δεις παίδεμα! Εκατό σφάλματα μου έβγαλε ο μπλόγγερ και έκοβα ταγκ συνέχεια, μέχρι κατά τις 3 και που το δέχθηκε. Μετά, πάω να το δω και να ρθω να σε ενημερώσω και εξαφανίσθηκε ο εξυπηρετητής! Τρελάθηκα! Που να κοιμηθώ;
Μέχρι τώρα περίμενα, χωρίς ίντερνετ!
Τώρα που ήρθε στα συγκαλά του, εδώ είναι το μεγάλο σχόλιο(αν κι εγώ θα το έλεγα μίνι, εφόσον δεν έγραψα κι άλλα για τον Στράτο, την βραδιά, το βιβλίο, κ.λ.π ).

http://kyklaminovounou8.blogspot.com/2009/11/blog-post_29.html

Τα λιγκ τα άλλα και τυχόν διορθώσεις ή συμπληρώματα δεν τα κάνω τώρα, όχι μόνο γιατί πέρασε η ώρα και είμαι τέζα, (γιατί εγώ δουλεύω δεκάωρα και δωδεκάωρα, συν το σπίτι κ.λ.π. κάθε μέρα), αλλά και γιατί φοβάμαι τυχόν νέο μπλοκάρισμα.

Καλημέρα σε όλους, τα ξαναλέμε!

Justine's Blog said...

Στράτο μου,
Είναι μεγάλο πράγμα να αναγνωρίζεις στη ζωή τις προτεραιότητες. Μπορεί όταν είμαστε στο χώρο μας να θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα, αλλά η ξενητειά ξέρει να ξυπνάει τα κενά μέσα μας.
Ναι, η Πέρσα είναι πολύτιμη στην ελληνική λογοτεχνική σκηνή. Και το Κυκλαμινάκι μας είναι ψυχάρα με μεγάλες ικανότητες στην ιντρνετική γειτονιά.
Πόσο χαίρομαι που το βίντεό της στόλισε το κείμενο της Πέρσας!
Οσο για τη Μήθυμνα, έχω έρθει και θα ξανάρθω. Μην ξεχνάς τί μας ενώνει Λέσβο-Λευκάδα. Η Αθάνατη Σαπφώ.
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Δεσποινάριον,
Οπως σου είπα και δια ζώσης δεν έχω τζέτ λάγκ συνήθως. Αλλά σ΄αυτή την επιστροφή με έχει χτυπήσει η ΄πληθωρικότητα των γεγονότων, τα οποία συνεχίζουν να τρέχουν. Κι έτσι ξυπνώ απο τα χαράματα για να προλάβω!
Φιλιά κυριακάτικα λαμπερά με ήλιο

Justine's Blog said...

Κυκλαμινάκι μου γλυκό,
Αυτός ο Γούγλης όλο σε παιδεύει. Η μάλλον είσαι τόσο κουρασμένη ΄που ίσως τα μπερδεύεις η ίδια τα κουμπάκια του! Πάντως, κι εγώ την παθάινω συχνά. Ο Γούγλης είναι προδοτάκος.
Σ΄ευχαριστώ για όλα
Χίλια ηλιόλουστα φιλιά απο το Μόντρεαλ

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Για να διορθώσω τις παρενέργειες του μπλογγερ.
(Μια χαρά τα πατάω τα κουμπάκια εγώ, Ιουστίνη μου!)

Πάμε, γιατί εδώ ήταν η θέση του:

Μεγάλο Σχόλιο...

Ήταν ένα μεγάλο σχόλιο, που δεν χωρούσε πουθενά, γι' αυτό το ανεβάζω εδώ!

Αφορά την ανάρτηση της Ιουστίνης, εδώ!


Ιουστίνη μου, τι γίνεται εδώ; Με ξάφνιασες, τόσο στην ανάρτηση, όσο και στα σχόλια!

Θα με τρελάνετε, ρε παιδιά!

Ιουστίνη μου, δεν έκανα τίποτα, κορίτσι μου! Τις φωτογραφίες σας "έκλεψα", δικές σου και του Στράτου και τις έντυσα με ένα πολύ ωραίο τραγούδι! Τι το συζητάτε και με βάζετε στο ίδιο τσουβάλι με την Πέρσα; Έλεος!

Ξέρω ότι μ' αγαπάτε, κι ας με λέτε άτακτη κι ότι άλλο θέλετε, (ότι και να πείτε, μέσα θα είστε!) και πάμε στην ουσιώδη κριτική της Πέρσας. Μου έκανε εντύπωση που ενώ έζησε και σπούδασε στο Κάιρο, μπήκε πολύ βαθιά στην ιστορία σου, Ιουστίνη μου, λες και είχε ζήσει στην Ελλάδα, λες κι ήξερε από στερήσεις και φτώχεια!

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Αυτά και μόνο τα λόγια της, φτάνουν:

«Η ιστορία της Ιουστίνης θα μπορούσε να είναι η ιστορία της κάθε γυναίκας πάνω στη γη, της γυναίκας που στερεύει ερωτικά και που ακρωτηριάζεται συναισθηματικά από τις κοινωνικές συνθήκες οι οποίες εξουσιάζουν τη ζωή της ως τον θάνατο- ίσως πάλι και αυτόβουλα για όλα τα παραπάνω. Της γυναίκας που υποτάσσεται χωρίς αντίσταση στους απαράβατους κανόνες της ηθικής αλλά και της προκατάληψης οι οποίοι διέπουν τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες ακόμα και σήμερα και πολύ συχνότερα στις ανατολίτικες κοινωνίες».

Όσο και να μορφωθείς, όσο και να διαβάσεις, αυτά τα λόγια δεν τα γράφεις εύκολα και πολύ περισσότερο, δεν τα πιάνεις εύκολα στην έννοια τους, παρά μόνο αν έχεις εμπειρίες ζωής. Γι’ αυτό την συγχαίρω!

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί της! Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να ήταν της κάθε γυναίκας στη γη! Γι’ αυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ απ’ το ξεκίνημά του αυτό το βιβλίο σου, Ιουστίνη μου! Γιατί κάπου εκεί μέσα, πολλές γυναίκες, βρήκαν εικόνες απ’ την δική τους ζωή, ή των μανάδων τους. Εγώ, ας πούμε, θυμόμουνα σκηνές, σύγκρινα με την μάννα… έβλεπα αντιθέσεις, ομοιότητες, κ.λ.π. Γι’ αυτό το βιβλίο σου θα μπορούσα να είχα γράψει σελίδες ολόκληρες, αλλά το απέφυγα, γιατί δεν το έχω ξανακάνει σε κανένα βιβλίο και θα ήταν άδικο για τους άλλους συγγραφείς. Ήταν γιατί με πόνεσες εκεί που πονάω… και μου θύμισες πολύ την μάννα κ.λ.π.

Με τη ευκαιρία όμως, μιας και επεκτάθηκα τόσο πολύ, μου έκανε εντύπωση και το δικό σου πάθιασμα μ’ αυτή την ιστορία κι εκεί σε συγχαίρω και σένα! Μπήκες πραγματικά πολύ μέσα στην ουσία της ιστορίας, λες και ήσουνα η ίδια και μάνα και κόρη, αν και μερικές φορές νευρίαζα με την λογοτεχνία σας και τις ωραίες περιγραφές, και έλεγα από μέσα μου: «Ιουστίνη μου, προχώρα στο ψαχνό, κι άσε τα τοπία»! (Γι’ αυτό εγώ δεν θα γράψω ποτέ μου λογοτεχνικά! Ή που το’ χεις ή που δεν το’ χεις!)

Να μην σας ζαλίσω όμως! Σας συγχαίρω και τις δυο! Εύχομαι και στις δυο σας, Υγεία και Καλή επιτυχία στα πνευματικά σας παιδιά και να γίνεται πολύτεκνες!

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Υγ. (μεγάλο)

Την Πέρσα έτυχε να την γνωρίσω πριν τρία χρόνια, μαζί με την Ελένη Γκίκα. Ήταν στην βιβλιοπαρουσίαση του πρώτου της βιβλίου «Δυτικά του Νείλου» που το παρουσίαζε η Ελένη και μάλιστα το είχε αφιερωμένο η Πέρσα, σ' εκείνη! Για την Ελένη ξέρετε όλοι πως νιώθω και απόδειξη είναι το "διότι", οπότε, δεν το συζητάμε! Με την Πέρσα χαθήκαμε, γιατί εκείνη δεν ασχολήθηκε με το ίντερνετ. Απ' την πρώτη στιγμή όμως, μου έκανε μεγάλη εντύπωση η καλωσύνη της να με δεχθεί στην παρέα της, λες και με ήξερε χρόνια, να με κεράσει, να είναι γλυκιά, ζεστή και φιλικότατη.

Φυσικά πήρα το βιβλίο της, τότε, μ' άρεσε πολύ η γραφή της, με συγκίνησε πολύ η ιστορία της, (κι εκείνη την γέφυρα, ακόμα την θυμάμαι), το παρουσίασα στο κυκλάμινο και φυσικά εκείνη το έμαθε και μ' ευχαρίστησε!

Ήθελα να πω, πως, όντως η Πέρσα είναι μια πολύ σεμνή κοπέλα και πολύ καλή συγγραφέας και μεταφράστρια, απ’ ότι λένε! Αν και δεν διαβάζω βιβλίο δεύτερη φορά, το βιβλίο της θα το ξαναδιάβαζα ευχαρίστως, για να θυμηθώ λεπτομέρειες που έχω ξεχάσει με το πέρασμα του χρόνου. Το έχω χαρίσει όμως στην βιβλιοθήκη του χωριού μου, μαζί με τα δικά σου και ήδη με περιμένουν πολλά βιβλία αδιάβαστα στη στοίβα, γι' αυτό, πάμε τώρα στα καινούργια!
Οπότε, για την κριτική της, ως γραφή, δεν το συζητάμε, Ιουστίνη μου! Ούτε για τα γραφόμενά της, εννοείται!

Μ’ αυτά τα πολλά (λίγα;) ήθελα να πω, πως είναι κι ένας πολύ ωραίος Άνθρωπος!

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Blogger Ο/Η Ιουστίνη Φραγκούλη είπε...

Οντως Κυκλαμινάκι μου,
Η Πέρσα είναι μια σπουδαία μεταφράστρια, λογοτέχνις και κριτικός βιβλίου. Η διευσδυτικότητα και η γενναιοδωρία της είναι μοναδικές αρετές στο οπλοστάσιο της λογοτεχνικής της ματιάς.
Πρέπει να πώ ότι είναι και καταπληκτικός άνθρωπος η Πέρσα μας, σπάνια αρετή στις λογοτεχνικές παρέες.
Οσο για τις περιγραφές, πρέπει να σου πώ ότι πιστεύω πως ήταν όσο οικονομικές γίνονταν στο εν λόγω βιβλίο. Ισως αυτή να είναι η αρετή του, πως δηλαδή το φόντο είναι λιτό και λακωνικό. Αλλά άμα θέλεις να ρουφήξεις την ιστορία και η ελάχιστη περιγραφή εμπόδιο σου φαίνεται.
Σ ευχαριστώ για την ωραία σου κριτική απο καρδιάς. Είναι όλα τα λεφτά
Πολλά φιλιά

29 Νοέμβριος 2009 3:04 μμ
Διαγραφή
Blogger Ο/Η Κατερίνα Δε.Στα.Πα; είπε...

Ιουστίνη μου, της νύχτας τα καμώματα... τα βλέπει η μέρα και γελάει... Ερχόμουνα να μοιράσω την ανάρτηση σε μικρά σχόλια και να την αντιγράψω στην σελίδα σου και με πρόλαβε το σχόλιό σου.
Δεν πειράζει!
Θα τα μεταφέρω όλα εκεί, μετά!
Σιγά την λιτότητα, Ιουστίνη μου! Μια χαρά τα περιέγραφες όλα και τα σύννεφα και τις θάλασσες και τα υφάσματα κι εγώ καιγόμουνα να μάθω τι έγινε παρακάτω!
Εμ, γι' αυτό το λένε λογοτεχνικό μυθιστόρημα, θα μου πείς!
Μπράβο, ρε (φιλικότατο), Ιουστίνη μου!Αυτό είναι που θαυμάζω σε σένα και σε όλους τους λογοτέχνες: τις περιγραφές σας! Εγώ, αν και παρατηρώ την παραμικρή λεπτομέρεια στην φύση, μόνο σε φωτογραφία μπορώ να το "παγώσω"!Δεν έχω λέξεις! Τις πήρατε όλες εσείς!
Φιλάκια, Ιουστίνη μου! Αν βλέπεις ώς κριτική ένα σχόλιο για την περιγραφικότητά σου, σκέψου να έγραφα και πραγματική κριτική!

Πάμε τώρα για διορθώσεις και συμπληρώματα, γιατί τώρα πήρα είδηση ότι η Πέρσα άνοιξε δικό της μπλογκ. Την συνάντησα στο Φεισμπουκ κι εκεί έμαθα για το νέο της βιβλίο, το οποίο δεν πήρα ακόμα!
(Αυτό πάλι με τα βιβλία και την ανάγνωσή τους, είναι μεγάλο κεφάλαιο, αλλά θα το ανοίξω άλλη στιγμή, που θα έχω περισσότερο χρόνο).

29 Νοέμβριος 2009 3:45 μμ

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

Έτσι, για να είναι τα πράγματα στη θέση τους!

Με συγχωρείς Ιουστίνη μου που καταχράστηκα τον χώρο σου!

Δεν ήταν πρόθεση! Προέκυψε!

Μια μεγάλη συγγνώμη κι απ' τους φίλους!

Καλό υπόλοιπο Κυριακής!

Justine's Blog said...

Α! Κυκλαμινάκι όλα κι όλα,
Εγώ μπορώ να κάθομαι να περιγράφω κάθε ίνα ενός υφάσματος. Είμαι παθιασμένη με τις κλωστές, τα χρώματα , τις συνθέσεις. Να το ξέρεις, γι αυτό πάντα τα δώρα μου είναι πασμίνες και φουλάρια. Μιλάμε για το απόλυτο πάθος, δεν μετριαζεται.
Μπορείς να γράφεις όσα και όταν θέλεις στο μπλόγκ μου. Το διαμέρισμα ανοιχτό στη διάθεσή σου.
Και μην ξεχάσεις να διαβάσεις το Καφέ Κλεμέντ της Πέρσας, είναι ατμοσφαιρικό, νοσταλγικό , υπέροχο!
Φιλάκια

Νικολές said...

Έχω να πω πως το διάβασα.
Μια απ' αυτές τις μέρες θα μπω ξανά, θα γράψω αυτά που πρέπει να γράψω.
Φρόντισε να δώσεις πολλά φιλιά στην ιερή οικογένεια.

Νικολές.

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Νικολέ,
Τί ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή να μπλογκάρεις μαζί μου. Και τί περηφάνεια να με διαβάσει ο ανηψιός μου! Περιμένω τη φρεσκάδα της σκέψης σου με απόλυτη ειλικρίνεια, ναι;
Αλλωστε, περάσαμε μέρες αγάπης στη Ρόδο αυτό το καλοκαίρι.
Φιλιά σου

alef said...

Αυτό θα πει ιαματική αγάπη, λοιπόν κόρες όμορφες και συνήλθα (εκ του πυρετού, λέμε τώρα) και σας ήνοιξα και τα σχόλια (στο ημικωματώδες Golem). Κοριτσάκια, τις ιστορίες κατ' οίκον (ήτοι alef5@otenet.gr) Διότι αν μου στέλνετε μέιλς στην εφημερίδα, ατυχήσαμε, σπίτι ναι, ακόμα σπίτι Ιουστίνη σαν Μαργαρίτα Γκωτιέ ένα πράγμα!
Καλό μας Μήνα και να ξαναγεννηθεί για χάρη μας πάλι και πάλι!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,
Ανεστήθης; Κι ό,τι ήθελα να σου τηλεφωνήσω, αλλά άφηνα να ηρεμήσεις απ΄τον πυρετό. Ποιός βάσκανος οφθαλμός σε μάτιασε; Ανοιξες και τα σχόλια; Επιτέλους! Χαράς Ευαγγέλια! Σε λίγο θα σου στείλω την παραγγελιά (ΑΝΑΘΕΣΗ) στο μέιλ του σπιτιού.
Το πάω και το φέρνω για να το τελειοποιήσω.
Φιλιά σου πρωινά