Ζήτω η Εθνική συλλογική μας μνήμη!

25η Μαρτίου, ημέρα δοξης και τιμής, συνηθίζαμε να γράφουμε στις σχολικές μας εκθέσεις επί τη επετείω της απελευθέρωσης του Εθνους μας. Και στολίζαμε τις αίθουσες με τις φιγούρες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη,της Μαντώς Μαυρογένους, του Γιώργου Καραϊσκάκη, του Παπαφλέσσα , του Μιαούλη και άλλων ηρώων της εθνικής επανάστασης.

Προσωπικά, ήμουν παντοτε εντεταλμένη να απαγγέλλω ένα από τα επικά ποιήματα του μεγάλου ποιητή μας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη : "Ο Βράχος και το Κύμα" , "ο Κατσαντώνης" και άλλα. Με τα χεράκια απλωμένα στη σκηνή του πρόχειρου θεάτρου τρανταζόμουν από την περηφάνεια γιά το Γένος μου, που κατόρθωσε να ξυλώσει τον τουρκικό ζυγό από την Ευρώπη, ορθώνοντας πρώτο το μικρό του ανάστημα στην αρχή του 19ου αιώνα.

Τα χρόνια πέρασαν, παντρεύτηκα και ήρθα να ζήσω στον Καναδά. Ο γιός μου ο Αλέξανδρος πήγε σε γαλλικό σχολείο καθώς η επαρχία είναι αμιγώς γαλλόφωνη. Στην αρχή, όσο ήταν παιδάκι, τον ντύναμε τσολιά και παρακολουθούσαμε όλοι μαζί την παρέλαση της ελληνικής παροικίας στη λεωφόρο Ζαν Ταλόν. Εχουμε και φωτογραφία στην τοπική αγγλόφωνη εφημερίδα να μας θυμίζει εκείνες τις μέρες της αθωότητας.

Γύρω στα έξι του ο Αλέξανδρος μου είπε πως δεν ήθελε πιά να ντύνεται τσολιάς. Κι εγώ δεν επέμεινα. Εγραψα όμως ένα περιληπτικό σημείωμα γιά την Εθνική Γιορτή της Ελλάδας και το παρέδωσα στη δασκάλα του με μιά σακούλα μουστοκούλουρα παρακαλώντας την ανήμερα της 25ης Μαρτίου να το ανακοινώσει στα παιδιά και να τους μοιράσει τα κουλούρια χωρίς να πεί ότι προέρχονταν από μένα.

Το απόγευμα που γύρισε από το σχολείο ο Αλέξανδρος ήταν περήφανος : «Μαμά, θα ντυθώ τσολιάς γιατί ακόμη και η μαντάμ Φιλιόν ήξερε την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης . Ολοι με χειροκρότησαν που είμαι Ελληνας».

Εκτοτε κάθε χρόνο σε κάθε καινούρια δασκάλα παρέδιδα το σημειωματάκι γιά την ιστορία μας μαζί με τα μουστοκούλουρα. Και οι συμμαθητές του Αλέξανδρου αναθυμούνται τη γεύση συνδυασμένη με την ένδοξη εθνική μας ιστορία. Και μου χαμογελούν όταν με βλέπουν. Και επισκέπτονται την Ελλάδα με θαυμασμό γιά την αρχαία ιστορία της αλλά και τη σύγχρονη λεβεντιά της.

Γι αυτο απορώ που η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 21 σήμερα στρογγυλεύεται από Ελληνες ιστορικούς και δημοσιογράφους, που θεωρείται ντεμοντέ η εθνική μας υπερηφάνεια. Απορώ που, αντί να σηκώνουμε ψηλά το λάβαρο της εθνικής μας μνήμης, το τσαλακώνουμε με αυτοκαταστροφική μανία.

Δε λέω να καλλιεργούμε εθνικό μίσος γιά τους γείτονες Τούρκους , που μας αλλοίωσαν τη στάση απέναντι στη ζωή με τη σκλαβιά των 400 χρόνων, λέω όμως να διδάσκουμε την εθνική μας ιστορία αλώβητη και ωραία, όπως μας την παρέδωσαν οι ιστορικοί μας.Αλλά και όπως την παραλάβαμε από τα δημοτικά τραγούδια,που κατέγραψαν χωρίς μοντάζ τη συλλογική μνήμη της εποχής.

Ζήτω η Επανάσταση του 21, η αρχή της αποτίναξης του Οθωμανικού ζυγού από τα Βαλκάνια και την Ευρώπη !

Ζήτω !