Ενα ήρεμο οικογενειακό Πάσχα

Το Πάσχα φέτος κύλησε ήρεμα και οικογενειακά. Ο Αλεξανδρίνος μας έλειπε στο Τορόντο καθότι δίνει τις τελευταίες του εξετάσεις. Εγώ έπαθα τη μελαγχολία μου, δεν ήθελα να βάψω αυγά ούτε να κάνω τις σχετικές προετοιμασίες.

Αλλά Μεγάλη Πέμπτη χτύπησε μέσα μου το έθος της παράδοσης κι έτσι βάλθηκα να βάψω τα 12 αυγά που υπήρχαν στο ψυγείο, από τα οποία έμειναν τα εξής εννιά. Ωστόσο βάφτηκαν σε ωραίο πλούσιο κόκκινο χρώμα κι έτσι αποζημιώθηκα.

Ανάσταση έκανα πρώτα στο σπίτι όταν ο αδελφός μου μου έστειλε το βιντεάκι με τον πατερούλη στους Αγίους Αναργύρους της Λευκάδας να ψάλλει το Χριστός Ανέστη σκορπίζοντας το ανέσπερο φώς της Ανάστασης.

Στο Μόντρεαλ το φώς της Ανάστασης το πήραμε στο ναό του Αγίου Γεωργίου με τον πατέρα Παναγιώτη να ψάλλει το Χριστός Ανέστη με τη στεντορεία του φωνή και ν΄αντηχεί σε όλο το Ουτρεμόντ. Ο παπα Γιώργης απήγγειλε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο γεμίζοντάς με συγκίνηση. Στο προαύλιο του ναού είδαμε φίλους και συγγενείς κι ανταλλάξαμε ευχές της αγάπης. Υστερα κατευθυνθήκαμε στο σπίτι με το Αγιο Φώς ανά χείρας, όπου στρωθήκαμε στο Αναστάσιμο τραπέζι.

Το Τζουστινάκι είχε μαγειρέψει αρνάκι φρικασέ μετά λεπτοκομμένης μαρουλοσαλάτας. Η παρέα ήταν υπέροχη κι έτσι καταλήξαμε να εγκαταλείψουμε την τάβολα στις 4 το πρωί. Βέβαια, πρέπει να πώ ότι στον πόλεμο των αυγών κανείς δε βγήκε νικητής γιατί άλλοι έχασαν το μπροστινό κι άλλοι το πισινό τους. Ηταν ένας αγώνα χωρίς στεφάνι!

Την Κυριακή του Πάσχα πήγαμε με τη βαφτιστήρα μας την Ελένη και τα αδελφάκια της στην τελετή της Αγάπης στον Αη Γιώργη, όπου τα παιδιά άναψαν τις λαμπάδες τους επαναλαμβάνοντας το Χριστός Ανέστη.

Το μεσημέρι μας βρήκε στο τραπέζι του Στάμ και της Τόνιας, ξαδελφιών και κουμπάρων μας, όπου γευτήκαμε το απίστευτο αρνάκι δια χειρός θέιου Θέμι. Παίξαμε με τα παιδιά μέχρι τελικής πτώσεως και αποχωρήσαμε για το σπίτι μας αποκαμωμένοι από την Αναστάσιμη χαρά.

Ο καιρός αυτό το Πάσχα ήταν μαζί μας , ήταν χαμογελαστός ανοιξιάτικος κι έτσι ευχαριστηθήκαμε τη μέρα.

Παρότι μας έλειψε ο Αλεξανδρίνος μας τα μάλα, πρέπει να πώ ότι τελικά οι φίλοι μας και η οικογένεια μας έκαναν να νιώσουμε τη μέρα σε όλη τη διάσταση της ουσίας και της παράδοσής της.

Και του Χρόνου να είμαστε καλά και να περάσουμε όμορφα! Χριστός Ανέστη!

Τζουστινάκι



Με το αναστάσιμο Φώς της Αγάπης ανά χείρας

Με τους θείους μας Ειρήνη και Στήβ ανταμώσαμε στο προάυλιο του Αη Γιώργη και ανταλλάξαμε ευχές αναστάσιμες

Αντήχησε το Ουτρεμόντ από τα Χριστός Ανέστη!

Τα παιδάκια κρατούν το Αναστάσιμο φώς

Κόσμος πολύς προσήλθε στην Ανάσταση

Κι εμείς σαν παιδάκια με τα κεριά αναμμένα

Την Κυριακή όλη η παρέα πήγαμε για την Αγάπη στον Αη Γιώργη. Απο αριστερά ο Σταμ, η αφεντιά μου να κρατάει το Λουκά , η Τόνια με αγκαλιά την Ελένη, ο Νικόλας με τη νονά του, η αδελφη της Τόνιας

Ο τζούνιορ Νικόλας με τη νονά του

Η Ελένη ντυμένη στα ρόζ