ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, April 15, 2012

Ενα ήρεμο οικογενειακό Πάσχα

Το Πάσχα φέτος κύλησε ήρεμα και οικογενειακά. Ο Αλεξανδρίνος μας έλειπε στο Τορόντο καθότι δίνει τις τελευταίες του εξετάσεις. Εγώ έπαθα τη μελαγχολία μου, δεν ήθελα να βάψω αυγά ούτε να κάνω τις σχετικές προετοιμασίες.

Αλλά Μεγάλη Πέμπτη χτύπησε μέσα μου το έθος της παράδοσης κι έτσι βάλθηκα να βάψω τα 12 αυγά που υπήρχαν στο ψυγείο, από τα οποία έμειναν τα εξής εννιά. Ωστόσο βάφτηκαν σε ωραίο πλούσιο κόκκινο χρώμα κι έτσι αποζημιώθηκα.

Ανάσταση έκανα πρώτα στο σπίτι όταν ο αδελφός μου μου έστειλε το βιντεάκι με τον πατερούλη στους Αγίους Αναργύρους της Λευκάδας να ψάλλει το Χριστός Ανέστη σκορπίζοντας το ανέσπερο φώς της Ανάστασης.

Στο Μόντρεαλ το φώς της Ανάστασης το πήραμε στο ναό του Αγίου Γεωργίου με τον πατέρα Παναγιώτη να ψάλλει το Χριστός Ανέστη με τη στεντορεία του φωνή και ν΄αντηχεί σε όλο το Ουτρεμόντ. Ο παπα Γιώργης απήγγειλε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο γεμίζοντάς με συγκίνηση. Στο προαύλιο του ναού είδαμε φίλους και συγγενείς κι ανταλλάξαμε ευχές της αγάπης. Υστερα κατευθυνθήκαμε στο σπίτι με το Αγιο Φώς ανά χείρας, όπου στρωθήκαμε στο Αναστάσιμο τραπέζι.

Το Τζουστινάκι είχε μαγειρέψει αρνάκι φρικασέ μετά λεπτοκομμένης μαρουλοσαλάτας. Η παρέα ήταν υπέροχη κι έτσι καταλήξαμε να εγκαταλείψουμε την τάβολα στις 4 το πρωί. Βέβαια, πρέπει να πώ ότι στον πόλεμο των αυγών κανείς δε βγήκε νικητής γιατί άλλοι έχασαν το μπροστινό κι άλλοι το πισινό τους. Ηταν ένας αγώνα χωρίς στεφάνι!

Την Κυριακή του Πάσχα πήγαμε με τη βαφτιστήρα μας την Ελένη και τα αδελφάκια της στην τελετή της Αγάπης στον Αη Γιώργη, όπου τα παιδιά άναψαν τις λαμπάδες τους επαναλαμβάνοντας το Χριστός Ανέστη.

Το μεσημέρι μας βρήκε στο τραπέζι του Στάμ και της Τόνιας, ξαδελφιών και κουμπάρων μας, όπου γευτήκαμε το απίστευτο αρνάκι δια χειρός θέιου Θέμι. Παίξαμε με τα παιδιά μέχρι τελικής πτώσεως και αποχωρήσαμε για το σπίτι μας αποκαμωμένοι από την Αναστάσιμη χαρά.

Ο καιρός αυτό το Πάσχα ήταν μαζί μας , ήταν χαμογελαστός ανοιξιάτικος κι έτσι ευχαριστηθήκαμε τη μέρα.

Παρότι μας έλειψε ο Αλεξανδρίνος μας τα μάλα, πρέπει να πώ ότι τελικά οι φίλοι μας και η οικογένεια μας έκαναν να νιώσουμε τη μέρα σε όλη τη διάσταση της ουσίας και της παράδοσής της.

Και του Χρόνου να είμαστε καλά και να περάσουμε όμορφα! Χριστός Ανέστη!

Τζουστινάκι



Με το αναστάσιμο Φώς της Αγάπης ανά χείρας
Με τους θείους μας Ειρήνη και Στήβ ανταμώσαμε στο προάυλιο του Αη Γιώργη και ανταλλάξαμε ευχές αναστάσιμες

Αντήχησε το Ουτρεμόντ από τα Χριστός Ανέστη!

Τα παιδάκια κρατούν το Αναστάσιμο φώς

Κόσμος πολύς προσήλθε στην Ανάσταση

Κι εμείς σαν παιδάκια με τα κεριά αναμμένα

Την Κυριακή όλη η παρέα πήγαμε για την Αγάπη στον Αη Γιώργη. Απο αριστερά ο Σταμ, η αφεντιά μου να κρατάει το Λουκά , η Τόνια με αγκαλιά την Ελένη, ο Νικόλας με τη νονά του, η αδελφη της Τόνιας


Ο τζούνιορ Νικόλας με τη νονά του
Η Ελένη ντυμένη στα ρόζ




10 comments:

pylaros said...

Χριστός Ανέστη,


Με αγάπη

Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Αληθώς Ανέστη αγαπημένε. Χρόνια πολλά με όλη την οικογένεια.
Σύντομα θα ειμαστε μαζί!

Αστοριανή said...

...και του Χρόνου!
με υγεία και Αγάπη.

____
σίι γιου σουν!!!!!!!!!!!!!!!!!
όπως λένε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Φιλάκια,
Υιώτα και Δημήτρης, ΝΥ

Justine's Blog said...

Και του χρόνου αγαπημένη μου με υγεία και πολλές χαρές!
Σιι γιου του!

Μηθυμναίος said...

Χριστός Ανέστη καλοί μου φίλοι!
Να περνάτε καλά!

Eleni Tsamadou said...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Τζουστινάκι,
Τα παιδιά μας μας λείπουν πιο πολύ τις άγιες μέρες. Σε καταλαβαίνω, αλλά παρ΄όλα αυτά μπράβο σου, κράτησες τη λαμπάδα της συνέχειας της φυλής ψηλά.
Να είσαι καλά φιλενάδα.

La Gigi said...

και του χρονου να ειστε καλα μαζι με το παιδακι αγαπημενη μου!
σε φιλω

Justine's Blog said...

Καλέ μου Στράτο,
Αναρρωτιέμαι πώς Ανέστη Χριστός μετά από τόσα χρόνια απουσίας! Θα ήταν μαγικά! Καλά στέφανα στα παιδιά.
I wish I were there!

Justine's Blog said...

Ναι, τα παιδιά μας λείπουν γι αυτό βαφτίζουμε για να τα φέρουμε πάλι κοντά μας. Η Κυριακή της Αγάπης ήταν ένα ξαναβάφτισμα στις αναμνήσεις από τον Αλεξανδρίνο.
Και βέβαια, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ θέλω να ξέρω ότι οι Ελληνες συνειδητοποιούν το βάρος της κληρονομιάς και το μεταφέρουν ακέραιο στις επόμενες γενιές.
Φιλί

Justine's Blog said...

Ευχαριστούμε μικρή πανέμορφη Τζίτζη. Να είσαι καλά με όσους αγαπάς. Οι φωτογραφίες σου έδωσαν κάλλος στο φέις.
Και του χρόνου καλό μου!