Τα σκάνδαλα που ρίχνουν δύο δημάρχους στη μητρόπολη που λέγεται Μοντρεάλ

(Από τη στήλη μου Ιδιοχείρως στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης)

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 

Βρίθουν οι δήμοι του Μόντρεαλ και του Λαβάλ (πρόκειται για το δεύτερο μεγάλο νησί δίπλα από το νησί του Μόντρεαλ) σκανδάλων με επίκεντρο τα δημοτικά έργα. Μια άτυπη ανακριτική επιτροπή, η επιτροπή Σαρμπονό (που σημειωτέον δεν έχει δικαίωμα να υποβάλει αγωγές) φέρνει στο φώς μαρτυρίες που θα ανατριχιάσουν ακόμη κι αυτόν τον Ακη Τσοχατζόπουλο και άλλες ελληνικές πολιτικές παρεούλες της μίζας, με τις δοσοληψίες, τους χρηματισμούς και τις ατασθαλίες στα δημόσια έργα των δήμων του Μόντρεαλ και του Λαβάλ.

Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται από πρώην μέλη της μαφίας των κατασκευαστικών έργων μιλούν για διαρκή χρηματισμό υπαλλήλων του δήμου αλλά και χρηματοδότηση προεκλογικών εκστρατειών των δημάρχων του Μόντρεαλ και του Λαβάλ,  προκειμένου οι εν λόγω εταιρείες να αναλάβουν την εκτέλεση των έργων.

Στα όρια της γελοιότητας του σάπιου πολιτικού συστήματος υπήρξε η κατάθεση  του μάρτυρα Ζίλ Σουπρενάντ, ενός συνταξιούχου μηχανικού, ο οποίος παραδέχτηκε ότι έλαβε 600.000 δολάρια μετρητά για να υπογράψει τα συμβόλαια των δημοτικών έργων με συγκεκριμένες εταιρείες. Μάλιστα, ο εν λόγω μάρτυρας επέστρεψε σε σακούλες μετρητά πάνω από 100.000 δολάρια ενώ ομολόγησε ότι έπαιρνε τις μίζες και έπαιζε τα λεφτά στο καζίνο.

Στην επιτροπή Σαρμπονό ακολούθησε η μαρτυρία κι άλλου μηχανικού, ο οποίος έφερε ενώπιον της ανάκρισης επιστροφές μετρητών δολαρίων από τις μίζες που είχε λάβει για να προωθήσει υπογραφές για δημοτικά έργα. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι οι μάρτυρες επιστρέφουν σε σακούλες τα μετρητά της μίζας γελοιοποιώντας ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, που επί χρόνια είχε δοσοληψίες με μετρητά κάτω απ΄το τραπέζι.

Την ίδια ώρα η αστυνομία του Κεμπέκ εισέβαλε στο σπίτι του δημάρχου του Λαβάλ Ζιλ Βαγιανκούρ , ενώ άνοιξε όλες τις προσωπικές του θυρίδες προκειμένου να βρεί στοιχεία για υπεράκτιες εταιρείες, που ακούγεται ότι κρύβουν πολλά εκατομμύρια για τον υπόλογο δήμαρχο.

Τη Δευτέρα υπό τον ορυμαγδό των σκανδάλων παραιτήθηκε ο δήμαρχος του Μόντρεαλ Ζεράλντ Τραμπλαί, ο οποίος ένιψε για μια ακόμη φορά τας χείρας του σε σχέση με τον χρηματισμό και την κάκιστη διαχείριση στην υπόθεση της ανάθεσης των δημοσίων έργων ανά τον δήμο του.

Ο δήμαρχος Τραμπλαί, μεγάλος φιλέλληνας και αγαπητός φίλος της παροικίας του Μόντρεαλ, διατείνεται πως δεν εγνώριζε ότι οι συνεργάτες του είχαν αλέιψει τα χέρια τους με το μέλι του χρηματισμού, προκειμένου να δώσουν τα δημοτικά έργα σε εταιρείες της μαφίας του Μόντρεαλ.

Από την άλλη, ο δήμαρχος του Λαβάλ Ζιλ Βαγιανκούρ, που επίσης κατηγορείται όχι μόνο ότι έκλεισε τα αυτιά στον χρηματισμό των υπαλλήλων του δήμου του αλλά ότι έπαιρνε και ο ίδιος μίζες, (ίσως να έχει παραιτηθεί μέχρι τη στιγμή που εκδίδεται η εφημερίδα), υπήρξε φίλος της Ελληνικής παροικίας του Λαβάλ καθώς πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Δήμου είναι ο Ελληνοκαναδός δικηγόρος Βασίλης Αγγελόπουλος.Και ο αδιαμφισβήτητος επί 23 χρόνια ηγέτης του Δήμου του Λαβάλ αναγκάστηκε σε ταπεινωτική παραίτηση πριν από λίγες μέρες.

Θα πρέπει να ομολογήσω ότι επί των ημερών του δημάρχου Ζεράλντ Τραμπλαί, το Μόντρεαλ γνώρισε μέρες ευημερίας και ανάπτυξης. Εγινε το μεγάλο έργο της νέας στέγης της ορχήστρας του Μόντρεαλ, στήθηκε το Tετράγωνο των Θεαμάτων όπου στήνονται όλα τα πολιτιστικά φεστιβάλ της πόλης , πραγματοποιήθηκαν  μεγάλα δημοτικά έργα υποδομής,  καθαρίστηκαν τα πάρκα, μπαλώθηκαν γέφυρες και δρόμοι που είχαν καταρρεύσει.

Την ίδια ώρα το Λαβάλ που ήταν ένα μικρό χωριό, επί της δημαρχίας του Βαγιανκούρ αναπτύχθηκε κι έγινε μια τεράστια πόλη με υποδομές, καθαριότητα, δρόμους και κοσμοπολιτισμό.

Μπορεί, υπό τις διοικήσεις των δύο δημάρχων να παίχτηκαν τεραστια παιχνίδια χρηματισμού, μπορεί να ήρθε στο φώς η συστημική σαπίλα των δημόσιων έργων, μπορεί να τραυματίσθηκε για πάντα η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων στις δημοτικές αρχές του τόπου.

Αλλά παρά τα ατοπήματα και τα ανομήματα, παράλληλα έγιναν έργα σημαντικά σε αμφότερους τους δήμους. Ο χρηματισμός προσαύξησε με το χρημαστισμό των ενδιαμέσων το κόστος των δημοτικών έργων, αλλά τα έργα αυτά πραγματοποιήθηκαν και είναι εκεί αδιάσειστα στοιχεία ενός αναπτυξιακού οργασμού.

Αυτή είναι η διαφορά με την διαφθορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τα χρήματα σπαταλήθηκαν, μπήκαν στους λογαριασμούς κάποιων Ελλήνων πολιτικών και άλλων μιζαδόρων του κυκλώματος, αλλά ποτέ δεν παρήχθη έργο. Τούτη  είναι η τραγική ειρωνία του Ελληνισμού: ότι πλήρωσε με το αίμα του τις μίζες κι ακόμη τις πληρώνει χωρίς κανένα αντίκρυσμα!

Ω! Της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος μόνο για τις τσέπες!