Η θανάσιμη μοναξιά του Μιχάλη Ασλάνη

 



Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 Τον γνώρισα στα μέσα του 80, όταν έκανα ρεπορτάζ μόδας για τα περιοδικά ΚΑΙ και TV3 του ομίλου Κοσκωτά. Ηταν εξ αρχής φιλικότατος και μπορώ να πώ ότι με τον μακαρίτη Μπίλλυ-Μπό με μύησαν στα μυστικά ενός κόσμου άγνωστου ακόμη σε μένα.

 

Ο Μιχάλης , έγινε γρήγορα φίλος μου γιατί ήξερε να απαντάει απλά στα ναϊφ ερωτήματά μου. Ηταν ο πρώτος που με κάλεσε σε επίδειξη μόδας, ένιωθα να τρέμω καθώς ανέβαινα τα σκαλοπάτια της Μεγάλης Βρεταννίας.

 

Με κάλεσε και στα εγκαίνια της γραμμής Πάτρα- Μπάρι με την εταιρεία Ventouris Lines, όπου έδειξε την κολεξιόν του κι όπου γιορτάσθηκε μέσα σε σαμπάνιες και τούρτες ο γκλάμ γάμος του Αρη Τερζόπουλου με τη Λάουρα Ντε Νίγκρις. Εποχές ατέλειωτης λάμψης και άπλετης σαμπάνιας.

 

Στα χρόνια που ακολούθησαν γίναμε πραγματικά φίλοι, περνούσα από το ατελιέ του στην Αναγνωστοπούλου κάθε φορά που το ρεπορτάζ της μόδας καλούσε πρωτότυπα σχέδια και χρώματα. Γιατί τότε η μόδα δεν γραφόταν στην Κίνα, αλλά στα ατελιέ του Ασλάνη, του Μπό και των άλλων σχεδιαστών της εποχής.

 

Ο Μιχάλης μου έφτιαχνε κάθε αρχή καλοκαιριού λουλουδάτα παντελόνια ψαράδικα, που ήταν εκτός μόδας, αλλά εγώ τα λάτρευα και τα λαχταρούσα από τις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Μου τα έβαζε σε ασορτί υφασμάτινες σακούλες και μου τα χάριζε βάζοντας πάνω πάντα τη σφραγίδα του.

 

Οταν βρισκόμουν στο απόγειο της δημοσιογραφικής καριέρας μου κι εκείνος στο απόγειο της δικής του καριέρας, εγώ εγκατέλειψα τη δουλειά και την Ελλάδα για έναν έρωτα. Ο Μιχάλης έντυσε τον έρωτά μου με το νυφικό του, το οποίο ακόμη κρατώ ως πολύτιμο φυλακτό της φιλίας μας.

 

Από τότε που έφυγα για Μόντρεαλ χαθήκαμε με τον Μιχάλη Ασλάνη. Εκείνος συνέχισε τις δραστηριότητές του , κάνοντας σχέδια για γυναίκες, μωρουδιακά , βαφτιστικά, ακόμη και για είδη σπιτιού. Τον παρακολουθούσα από μακριά και χαιρόμουν που είχε την ορμή και τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού. Στέλναμε χαιρετίσματα ο ένας στον άλλον μέσα από τρίτους κοινούς γνωστούς, αλλά δεν βρεθήκαμε εκ του σύνεγγυς έκτοτε.

 

Πρόσφατα έμαθα για την οικονομική του πτώση, που βέβαια έχει ακολουθήσει την κατρακύλα του ελληνικού οικονομικού συστήματος. Σήμερα στο Κολωνάκι μιλούσαν για την αυτοκτονία του Μιχάλη Ασλάνη. Στο άκουσμα της μακάβριας είδησης ένιωσα αυτή την απέραντη ανατριχίλα του κλεισίματος μιας ακόμη σελίδας από το παρελθόν μου.

 

Ο Μιχάλης Ασλάνης, που φαίνεται πως βίωνε έντονα τη μοναξιά της πτώσης, εφυγε κρατώντας τα τελευταία κομμάτια της αξιοπρέπειάς του. Καλό σου ταξίδι αγαπημένε, το νυφικό θα μείνει εκεί στη ντουλάπα της Λευκάδας ζωγραφισμένο και καμωμένο στο λατρεμένο ατελιέ του ταλέντου σου!!!

 

 

 Με τον αδελφό μού στο νυφικό του Μιχάλη

 Ο Τεντ σήκωσε το βάρος του νυφικού του Μιχάλη Ασλάνη

 Καμωμένο από μεταξωτή ταφταδένια ζακέτα και τούλινη φούστα με το ίδιο σχέδιο

 Το νυφικό άγγιζε τον στράγαλο και ήταν δύο κομμάτια

Ο έρωτάς μας ντύθηκε στο νυφικό του Μιχάλη Ασλάνη