Την γραφή τPsilatakounia.jpgης Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη την γνώρισα πρώτη φορά στο μυθιστόρημα "Για την αγάπη των άλλων", (16η χιλιάδα εκδόσεις Ψυχογιός), στο οποίο πραγματευόταν την αληθινή ιστορία του Τζον Κατσιματίδη και μέρος της εδραζόταν  στον τόπο μου, την Νίσυρο. Τώρα είχα τη χαρά να ταξιδέψω σε άλλη θεματολογία, με τρόπους εκφραστικούς άλλους και να φθάσω από "την αγάπη των άλλων" στην αγάπη (ή μήπως ύμνο;) προς το πιο μυστηριώδες πλάσμα επί γης που ακούει στο όνομα Γυναίκα. Κι αν είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, είναι άβυσσος εις την νιοστή η των γυναικών ιδιοσυγκρασία. Των γυναικών που βιάζονται να μεγαλώσουν φορώντας ψηλά τακούνια, των γυναικών που ανακαλύπτουν τον έρωτα, τον ρόλο ή τους ρόλους που η εκάστοτε εποχή έχει γι' αυτές προδιαγράψει, των γυναικών που πίστεψαν στα κατά καιρούς κινήματα απελευθέρωσης από τα στερεότυπα και συμπεριφορές "συντηρητικές", των γυναικών που μπορεί να διαψεύστηκαν κάποτε μα τολμούν εκ νέου. Και υπομένουν. Και πετυχαίνουν αλλιώς.

Εν προκειμένω μια παρέα συμμαθητριών που μεγαλώνουν στην Λευκάδα της δεκαετίας του εξήντα θα δουν τη ζωή τους να αλλάζει μόλις φθάσει η μέρα της αποφοίτησης από το εξατάξιο (τότε) Γυμνάσιο. Ένας φόνος, ένας χωρισμός, η "λύση" της ξενιτειάς για μία εκ των μελών της ομάδας, μα και τα σχέδια που η Μοίρα καταστρώνει ούτως ή άλλως, όλα αυτά υφαίνουν το πολύχρωμο πέπλο που τελικά είναι η ίδια η ζωή. Έτσι, είκοσι και πλέον χρόνια μετά την αποφοίτηση εκείνη η υπόσχεση επανένωσης των κοριτσιών γίνεται πραγματικότητα και μάλιστα όχι επί ελληνικού εδάφους μα στο Μόντρεαλ του Καναδά, προσκαλεσμένες από την Τζούλια, την κοπέλα που μετά τον θάνατο του πατέρα της αναγκάστηκε να ξενιτευθεί. Αυτή τη συναντηση αποτελεί ουσιαστικά τον κεντρικό πυρήνα του μυθιστορήματος, το σημείο όπου σαν αχτίδες από ηλιακό δίσκο ταξιδεύει η ιστορία κάθε κοριτσιού, με τρόπο μάλιστα αριστοτεχνικό. Τόσο ώστε -υποθέτω- μήτε η πλειονότητα των γυναικών μπήκε ποτέ στη διαδικασία να ανιχνεύοει!

Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος δεν μπορεί παρά να θίγει θέματα που αφορούν στην λανθασμένη πορεία του φεμινιστικού κινήματος, στις ματαιώσεις από την λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, τις λάθος επιλογές.

Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στη Λευκάδα, η περίοδος προσαρμογής της Τζούλιας στην ξένη γη καθώς και το σημειολογικό κλείσιμο της ιστορίας με έναν χορό που έφερε προς στιγμή ρίγος στην ψυχή μου. Ίσως επειδή και η ίδια η συγγραφέας αυτό ακριβώς αισθάνθηκε γράφοντας την εν λόγω σκηνή.

Εγχειρίδιο της γυναικείας ψυχολογίας;
Αποτύπωμα για τα όνειρα που διαψεύστηκαν;
Ύμνος στη γυναικεία φιλία;

Όπως και να το δει κανείς, το βιβλίο αυτό ξεκίνησε το ταξίδι του δυναμικά ανάμεσα στους αναγνώστες και εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.
Επισκεφθείτε το προφίλ της συγγραφέως στο ΦΒ με κλικ εδώ
IMG.jpg
μία γεύση από την γραφή
IMG_0001.jpg
...και μία ακόμη γεύση
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τελικά η φιλία των γυναικών γεννιέται τα χρόνια της ανιδιοτέλειας, φουντώνει με την άνθηση των ορμονών, υποσιτίζεται τον καιρό του έρωτα, ανασταίνεται μετά το γάμο, αναβιώνει με την ωριμότητα. Δεν ξεχνιέται ποτέ όπως το ποδήλατο και το κολύμπι!
Έξι κορίτσια σμίγουν την εποχή της αθωότητας στο νησί τους. Μεγαλώνουν με όνειρα για μια ζωή ομορφότερη από εκείνη των μανάδων τους. Η Τζούλια, η Νάνσυ, η Αθηνά, η Έμυ, η Μαρία, η Καίτη ωριμάζουν στη σκιά της δικτατορίας, ευελπιστώντας πως θα νικήσουν τις δύσκολες συνθήκες. Στη γιορτή της αποφοίτησης δίνουν τον όρκο να βρεθούν στη "στροφή για τα σαράντα". Την ίδια μέρα ένας αναπάντεχος τραγικός θάνατος τις χωρίζει. Η Τζούλια, σημαδεμένη από τις κηλίδες του αίματος, καταφεύγει στην ξενιτιά.
Οι φίλες θα ξανασμίξουν είκοσι χρόνια μετά. Στο σπίτι της Τζούλια, στο Μόντρεαλ, για να τιμήσουν εκείνο το περίφημο ραντεβού "στη στροφή για τα σαράντα". Αμήχανες αλλά σημαδεμένες από τους ακατάλυτους δεσμούς της κοινής ιστορίας, οι έξι γυναίκες ξεδιπλώνουν τη ζωή τους, αποκαλύπτοντας, η μια στην άλλη όσα δεν τόλμησαν ποτέ να ξεστομίσουν. Γέλια, χαρές, πίκρες, απογοητεύσεις, φθαρμένοι έρωτες, ανεκπλήρωτα όνειρα, τολμηρές αποφάσεις συνθέτουν αυτή τη συνεύρεση, που κορυφώνεται με μια εντυπωσιακή γιορτή γυναικών σε ψηλά τακούνια. Οι άνδρες γίνονται συνένοχοι καθώς απολαμβάνουν τον ηδονικό ήχο του χορού τους