Ο τρίτος πυλώνας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Με το ρολόι να μετράει αντίστροφα για τις εκλογές στην Ελλάδα οι δύο μονομάχοι του προεκλογικού αγώνα είναι το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και το δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνούσε τη χώρα μέχρι την πτώση της κυβέρνησης.

Στις δημοσκοπήσεις προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ, που προκαλεί άγχος στις διεθνείς αγορές αλλά και στο εκλογικό σώμα, το οποίο παρότι δεν εμπιστεύεται το κόμμα με τις ακραίες θέσεις, ωστόσο ζητάει αλλαγή απο τη μνημονιακή στασιμότητα της χθεσινής κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα η Νέα Δημοκρατία δια στόματος του ηγέτη της  Αντώνη Σαμαρά προσπαθεί να προκαλέσει κύμα πανικού στους ψηφοφόρους, χωρίς να προσφέρει μια ρεαλιστική πρόταση για καλυτέρευση της κατάστασης που έχει βυθίσει τη χώρα σε ύφεση και τους πολίτες της στην ανεργία και την απελπισία.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, κανένα απο τα δύο κόμματα δεν πρόκειται να πάρει αυτοδυναμία για να σχηματίσει κυβέρνηση στις 26 Ιανουαρίου κι έτσι όποιος κι αν επικρατήσει θα χρειαστεί τη στήριξη και ίσως τη συγκυβέρνηση απο τα τρίτα μικρότερα κόμματα.

Εδώ βεβαίως δυσκολεύει πολύ η κατάσταση. Το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου έχει σχεδόν κάψει το πολιτικό του μέλλον μετά τις δραματικές κορώνες του βουλευτή Πάνου Χαϊκάλη, ο οποίος διέσυρε τους Κοινοβουλευτικούς θεσμούς, παρουσιάζοντας ένα δήθεν σκάνδαλο δωροδοκίας για την προεδρική εκλογή. Η αξιοπιστία του αρχηγού Πάνου Καμμένου έχει τραυματισθεί ανεπανόρθωτα και το εκλογικό σώμα σ΄αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν πρόκειται να συγχωρήσει ολιγωρίες και ελαφρότητες.

Το άλλο μικρό κόμμα που ίσως μπεί στη Βουλή είναι το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Παρότι στις ευρωεκλογές πήρε ένα αξιόλογο ποσοστό ενώ ήταν πρωτοεμφανιζόμενο, οι ψηφοφόροι θα έχουν δυσκολία να ψηφίσουν το Ποτάμι, ένα άγουρο κόμμα, το οποίο δεν έχει καμία ιδεολογική πλατφόρμα, διακηρύσσει ένα ασαφές πολιτικό πρόγραμμα, δεν κατέχει καμία εμπειρία στον κοινοβουλευτικό μηχανισμό ΄ή στη διακυβέρνηση και στέκεται εκεί για να εισπράξει τις ψήφους διαμαρτυρίας. Η αλήθεια είναι ότι στις ευωροεκλογές το εκλογικό σώμα ψηφίζει με ελαφρά καρδία , ενώ στις εθνικές εκλογές δύσκολα δίνει την ψήφο του σε ανερμάτιστο κόμμα.

Στο μεταξύ, έχει προκύψει και το νέο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, γιού του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος προκελογικά το 2010 έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», έδεσε την χώρα στο πρώτο μνημόνιο, συνδέοντας το όνομά του με την εποχή της τρόικας και τη δεινή οικονομική κατάπτωση της Ελλάδας.

Αναγκασμένος να παραδώσει τον πρωθυπουργικό θώκο σε μια κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στην ευρωζώνη και χάνοντας την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σήμερα θεωρεί ότι με κάποιους παλιοκομματικούς τύπους που του χρωστούν, μπορεί την τελευταία στιγμή να πατήσει στο όνομα του παππού και του πατέρα του για να πάρει ένα ποσοστό της τάξης του  3% προκειμένου να εισέλθει στη νέα Βουλή. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος κατηγορείται απο τον ελληνικό λαό για ολιγωρία και απο το επίσημο ΠΑΣΟΚ για προδοσία, ονειρεύεται για τον εαυτό του το ρόλο του ρυθμιστή στις πολιτικές εξελίξεις.

Τέλος, υπάρχει και το επίσημο ΠΑΣΟΚ με ηγέτη τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπήρξε υπουργός άμυνας στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, που έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο. Επίσης, με τεράστιο πολιτικό κόστος για τον ίδιο και για το Σοσιαλιστικό κόμμα, συγκυβέρνησε με τη δεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί μια δημοσιονομική εξυγείανση της χώρας, γεγονός που απαίτησε τεράστιες θυσίες απο τον ελληνικό λαό.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου αποτελεί τη μοναδική λύση για τον τρίτο πυλώνα της εκλογικής αναμέτρησης. Το ΠΑΣΟΚ παρά τη φθορά του απο τα πολλά χρόνια στην εξουσία, εξακολουθεί να αποτελεί ένα σοσιαλιστικό κόμμα το οποίο έχει κεντροαριστερή ιδεολογία. Επίσης, παρά τις αποχωρήσεις των νεποτόφιλων στελεχών προς  το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου και πολλών ψηφοφόρων προς το ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μια δύναμη που στήριξε τη χώρα σε χαλεπούς καιρούς.

Οσο για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, είναι αυτός που έσωσε τη χώρα απο το δημοψήφισμα του Grexit κι έβαλε πλάτη για να στηρίξει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αποτελώντας το διαχρονικότερο και εγκυρότερο συνομιλητή των Ευρώπης.

Εάν τελικά, εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα , θα χρειασθεί τις πλάτες και την πείρα του Βενιζέλου για να οδηγήσει ομαλά τη χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή.

Εάν εκλεγεί η Νέα Δημοκρατία , δεν θα μπορέσει με σαλτιμπάγκους της πολιτικής να επιβιώσει για να ολοκληρώσει το πρόγραμμα των μνημονιακών υποχρεώσεων.

Και στις δύο περιπτώσεις, μόνο το ΠΑΣΟΚ ως τρίτος πυλώνας μπορεί να στηρίξει μια βιώσιμη κυβέρνηση της επόμενης μέρας.