Η Μίνα της Διαίρεσης

 

 

Η Μίνα Βανδώρου ήταν συμμαθήτριά μου και όχι μόνο. Ηταν συμμαθήτρια και μάλιστα με καταγωγή απο την Εγκλουβή, το χωριό του πατέρα μου για αυτό η οικογένεια έτρεφε μεγάλο σεβασμό στην οικογένειά της. Κάθε φορά που περνούσαμε να πάμε στην εκκλησία απο το τρίπατο Βανδωρέικο, η μαμά κοντοστεκόταν και μιλούσε με τη μαμά της Μίνας . Και η μαμά ρωτούσε για τη γιαγιά της και τον παππού της, που κατοικούσαν στην αγορά.

Η Μίνα ήταν εύσωμη για την ηλικία της, ψηλή θα την έλεγες και εντυπωσιακή. Κι εγώ την έβλεπα πολύ μεγάλη, τεράστια την έβλεπα καθώς οι δάσκαλοι την επέλεγαν λόγω ύψους να πρωταγωνιστήσει στις σχολικές παρελάσεις. Μου άρεσε όμως και καμάρωνα που ήταν απο την Εγκλουβή και ανήκε στην οικογένεια Βανδώρου, με κάποια συγγένεια απο το μέρος της γιαγιάς μου.

Η Μίνα έμελε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην σχολική μου εξέλιξη. Στην Τρίτη Δημοτικού έπαθα παιδική ηπατίτιδα κι έμεινα ένα ολόκληρο μήνα καρφωμένη στο κρεβάτι μου σε καραντίνα να μαζεύω στο παιδικό  κορμάκι μου ενέσεις απο την Κουλίτσα και να πετάγομαι όρθια απο τον πόνο. Και να διαβάζω ατέλειωτα παραμύθια, που εκείνα τα χρόνια δεν ήταν αρκετά για να μου φτάσουν. Και να διαβάζω Διονύσιο Σολωμό, Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και να αποστηθίζω την ποίηση για να περνάω υποφερτά τις ατέλειωτες ώρες της ακινησίας στο κρεβάτι.

Οταν άρχισα να αναρρώνω τέθηκε το ζήτημα αν θα επέστρεφα στο σχολείο ή αν έπρεπε να παραμείνω στο σπίτι καραντίνα να μην κολλήσω και τα άλλα παιδιά του σχολείου, καθώς τότε δεν υπήρχαν ακόμη προληπτικά εμβόλια κατά της ηπατίτιδας.

Ο παιδίατρος Κατσικογιάννης αποφάνθηκε μια μέρα πως μπορούσα να παρακολουθήσω την τάξη μου γιατί το λοιμώδες νόσημα είχε εξολοθρευθεί απο το παιδικό μου συκώτι. Τότε αποφασίσθηκε ότι η ζωή μου θα συνέχιζε στους κανονικούς της ρυθμούς.

Ωστόσο, έμεινα κλεισμένη στο σπίτι για δυό ακόμη εβδομάδες, καθώς οι γονείς μου περίμεναν να δυναμώσει το εξασθενημένο κορμάκι μου. Κι εγώ ζήτησα να αναπληρώσω τα μαθήματα που είχα χάσει στο σχολείο, καθώς δεν τολμούσα να διανοηθώ ότι θα επέστρεφα στην τάξη έξι εβδομάδες μετά έχοντας βουτηχτεί στο κενό της απουσίας.

Τότε η Μίνα έγινε ο άγγελός μου. Οι γονείς μου πήγαιναν καθημερινα μετά τα διαβάσματα κι έπαιρναν τα τετράδιά της για να μπορέσω να αντιγράψω όλα τα μαθήματα που είχαν μεσολαβήσει κατά την απουσία μου. Η Μίνα με μεγάλη προθυμία προσέφερε τα καλογραμένα της τετράδια, βοηθώντας με να γεφυρώσω το κενό.

Στα μαθηματικά είχαν ήδη προχωρήσει στη διαίρεση. Αυτή την δύσκολη πράξη, που μόνο στην Τρίτη Δημοτικού τη μάθαινες. Το τετράδιο των μαθηματικών της Μίνας ήταν γεμάτο διαιρέσεις μα το δικό μου μυαλουδάκι στριμωχνόταν πολύ να μάθει τη λειτουργία τους. Τότε μέσα μου θέριεψε η εικόνα της Μίνας σαν  ικανότατης λύτριας διαιρέσεων.

Ο πατέρας μου προσπάθησε να με διδάξει την διαίρεση, αλλά εγώ είχα στραμμένο το θαυμασμό μου στη Μίνα. Στη Μίνα που ήξερε να κάνει διαιρέσεις. Οσο κι αν προσπάθησε ο καλός μου πατερούλης δεν μπόρεσε να μου μεταδώσει αυτή την πονηρή μαθηματική πράξη.

Επέστρεψα στο σχολείο , η δασκάλα έδινε προβλήματα με διαιρέσεις, εγώ έλυνα με τη σκέψη αλλά άφηνα ημιτελή τη διαίρεση. Ηξερα πως μόνο η Μίνα θα μπορούσε να θεραπεύσει το έλειμμά μου. Σε ένα διάλειμμα την παρακάλεσα να μου δείξει τη μαγική πράξη. Κι εκείνη το έκανε έτσι απλά όπως τα παιδιά μαθαίνουν στα παιδιά τα αυτονόητα.

Της χρωστάω τη διαίρεση της Μίνας και μαζί την ολική επαναφορά μου στην Τρίτη Τάξη του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Λευκάδας. Και ίσως το μέλλον μου στα γράμματα...

Καθώς μεγαλώσαμε κι εκείνη πήγε στο πρώτο τμήμα του Γυμνασίου-Λυκείου σχεδόν χαθήκαμε ανάμεσα στις νέες συμμαθήτριες. Υστερα εκείνη πήγε στο εξωτερικό για σπουδές κι εγώ έφυγα για Καναδά. Χαθήκαμε εξ όψεως για πολλά πολλά χρόνια.

Τώρα την ξαναβλέπω στο φέισμπουκ τη Μίνα επιτυχημένη φαρμακοποιό στην Κυπαρισία με την ωραία της οικογένεια και την χαίρομαι απο μακριά. Και λέω μέσα μου η Μίνα , η Μίνα που με έμαθε διαίρεση.

Θέλω να σου πώ Μίνα ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα όσα -χωρίς να ξέρεις- με δίδαξες. Και προπάντων για τη γενναιοδωρία σου, που με ακολουθούσε σε κάθε βήμα της ενήλικης ζωής μου . Με έμαθες να μοιράζομαι τα αγαθά της γνώσης κι αυτό σου το χρωστώ. Είναι δικό σου!

 

Τζουστινάκι