Τα εύθραυστα καλοκαίρια της Λευκάδας!!!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Η πυρκαγιά που απλώθηκε ανελέητη στο ιστορικό κέντρο της Λευκάδας κάνοντας στάχτη 8 σπίτια, τον ιστορικό κινηματογράφο ΑΠΟΛΛΩΝ και τις καρδιές των Λευκαδίων ανακίνησε μνήμες έντονες παρόμοιων καλοκαιριών στην γενέθλια πόλη.

Εκεί , λοιπόν, που παίζαμε ανέμελα στη γειτονιά μας, ξαφνικά ακούσθηκε η σειρήνα της πυροσβεστικής. Η μαμά άφησε στη μέση το άπλωμά της στο μπαλκόνι και κατέβηκε στο σοκάκι ρωτώντας πού συνέβη το κακό. Θα ήμουν κοριτσάκι 8 χρονών που άκουσα για την πυρκαγιά, για τη φωτιά, για το κακό θεριό που έτρωγε τα σπίτια των ανθρώπων.

Η μαμά μας πήρε μαζί της κι όλη η γειτονιά, όλη μα όλη η γειτονιά κατηφόρησε προς το σπίτι του Βρακατσέλη που είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Και μαγγελευόταν η οικοδέσποινα και λιποθυμούσαν οι άνθρωποι απο τις αναθυμιάσεις. Και η πυροσβεστική είχε φέρει δύο οχήματα που έρριχαν τόνους το νερό πάνω στο φλεγόμενο σπίτι με τις τεράστιες μάνικες, καταστρέφοντας ό,τι είχε απομείνει.

Και είπε η μαμά –ωιμέ, κυρά Φανερωμένη μου βοήθα να μην απλωθεί η πυρκαγιά στην πόλη όλη- και όλη η Λευκάδα σιγοντάριζε τις προσευχές της. Και ο πατερούλης πήγε στο ναό των Αγίων Αναργύρων κι έκανε δέηση να σταματήσει η πύρινη λαίλαπα, να σταματήσει το κακό, να μην απλωθεί απο κανένα αεράκι του απογεύματος σε όλη τη Χώρα.

Και καθώς γυρίζαμε στο σπίτι σακατεμένοι απο το θέαμα της απερίγραπτα επιθετικής φωτιάς, στο μυαλό μου γυρόφερναν οι θρήνοι των οικογενειών που έχασαν τα σπίτια τους απο μια στάλα απροσεξία, απο μια στάλα ατυχία...

Ο πατερούλης μας εξήγησε ότι επειδή τα σπίτια στη Λευκάδα είναι φτιαγμένα απο ξύλο για να είναι ελαστικά στο σεισμό, είναι ευάλωτα στη φωτιά. Κι επειδή το ένα είναι κολλημένο δίπλα στο άλλο, είναι εύκολο να αρπάξει φωτιά ένα ολόκληρο τετράγωνο...

Ετσι συνέβη στην πόλη της Λευκάδας χθες. Ξυπνήσαμε με εικόνες φρίκης στο φέισμπουκ απο συμπαριώτες που κατέγραψαν τον πύρινο όλεθρο με τον πιό άμεσο τρόπο. Με τους καπνούς να απλώνονται στην πόλη και τα πυροσβετικά ελικόπτερα να πετούν βομβαρδίζοντας με νερό την φωτιά που απλωνόταν με ταχύτητα φωτός.

Η φωτιά, λοιπόν, χτύπησε την καρδιά της Χώρας, σύλλησε σπίτια Λευκαδίων που μετρούν έναν αιώνα και βάλε. Εκαψε μνήμες αστικών οικογενειών, θρυμμάτισε τις αντοχές των ανθρώπων, λεηλάτησε τις ψυχές των ιδιοκτητών και των γειτόνων τους.

 

Η πυρκαγιά στο αστικό κέντρο άφησε ερείπιο εκτός απο τις κατοικίες και το κινηματοθέταρο Απόλλων, το θρυλικό σινεμά των παιδικών μας χρόνων. Σαν όρθια φαντάσματα στέκουν οι καρέκλες που μας φιλοξένησαν ως παιδιά στις μαθητικές παραστάσεις. Το «προσεχώς» δεν θα ξαναπροβάλει στις οθόνες μας, η βυσσινί κουρτίνα της αυλαίας δεν θα ξανανοίξει. Ο ΑΠΟΛΛΩΝ έγινε στάχτη.

Οι σωστικές δυνάμεις κατόρθωσαν να σταματήσουν τη φωτιά να μην επεκταθεί στο νεοκλασσικό κτίριο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, που αποτελεί το κόσμημα της πόλης και φιλοξενεί τις μείζονες πολιτιστικές εκδηλώσεις των καλοκαιριών μας.

Επίσης, απεσωβήθη ο κίνδυνος να καεί ο ναός της Παναγίας των Ξένων. Μαθαίνω πως ο δικός μας ιερεύς των Αγίων Αναργύρων, ο παπα-Γρηγόρης ανέβηκε στη στέγη του ναού θωρακίζοντας με μάνικες νερού την Παναγιά μας και συμμετέχοντας στην κατάσβεση της φωτιάς σε ολόκληρο το τετράγωνο.

Επίσης, πληροφορήθηκα ότι τα οχήματα της Πυροσβεστικής άργησαν να πλησιάσουν στην εστία της πυρκαγιάς, λόγω των πολλών παρκαρισμένων αυτοκινήτων στους στενούς δρόμους της Λευκάδας.

Σε μια πόλη με ξύλινα σπίτια, ας μπουν επιτέλους πυροσβεστικοί κρουνοί ανά 200 μέτρα κι ας απαγορευθεί η στάθμευση των αυτοκινήτων στα στενά της. Είναι μεγάλη οδύνη να χάνονται περιουσίες και η πολύτιμη ιστορία των ανθρώπων για  λόγους μη πρόληψης και μη άμεσης καταστολής.

Πάντως, εύχομαι στα θύματα αυτής της ανελέητης φωτιάς κουράγιο και προσευχή στην Παναγιά που δεν θρηνήσαμε θύματα. Ηταν κι αυτή μια παρηγοριά στη λαίλαπα που έσκαψε τα σωθικά της Χώρας.

Και πάντως, τούτη η πύρινη καταστροφή χτύπησε την καρδιά μου σα σίφουνας και την θρυμμάτισε καθώς θυμήθηκα τις τόσες πυρκαγιές των εύθραυστων καλοκαιριών της πόλης μου...

Εύχομαι δύναμη στους πληγέντες και συμπαράσταση απο όλους μας!