Ακρόπολη: Μακράν των νεοθαυμάτων!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Χθές ήρθε ξαφνικά ο ήλιος κι επικάθησε στην πόλη μου χαρίζοντάς της ομορφιά. Οι δρόμοι, οι αγροί, ο Αγιος Λαυρέντιος, οι 900 λίμνες στα Λαυρεντιανά βουνά έλαμψαν μέσα στα ζωηρά τους χρώματα. Σήμερα, βγήκαν οι καταιγίδες και σάρωσαν πάλι την αισιοδοξία πως μπορεί τελικά να μας προκύψει καλοκαίρι.

Με ζηλεύουν οι φίλοι μου γιατί εδώ έχω πρασινάδα και δροσιά. Τους ζηλεύω κι εγώ γιατί «είναι παίδες εν καμίνω» , που όμως σβήνουν την κάψα τους στα δροσερά νερά της Μεσογείου.

Με καλομελετούν γιατί απολαμβάνω θερμοκρασίες φθινοπώρου. Τους καλοτυχίζω επειδή πνίγονται στην υψικάμινο του καλοκαιριού. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, ούτε εκείνοι με την καλοκαιρία τους ούτε κι εγώ με τη φθινοπωριάτικη χροιά αυτής της εποχής.

Αυτή η εβδομάδα κύλησε με σκέψεις για την τραυματική εμπειρία της Ελλάδας να μην συμεριληφθεί η Ακρόπολη στα 7 θαύματα του κόσμου. Οι Ελληνες του εξωτερικού ένιωσαν πιό βαθειά στην ψυχή τους αυτή την εκληφθείσα ως ταπείνωση ,γιατί ψήφιζαν ανελέητα μέσα απο το διαδίκτυο για να προωθήσουν το θαύμα μας στη μαρκετίστικη πασαρέλα του κόσμου.

Η είδηση δεν με βρήκε απροετοίμαστη , ούτε μου περιποίησε λύπη. Το μάντευα απο καιρό πως η Ακρόπολη δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στα 7 θαύματα των διεθνών σκοπιμοτήτων. Ευτυχώς, που τελικά δεν συνέβη, γιατί προσωπικά θα ένιωθα θιγμένη. Αλλωστε συνειδητά αρνηθηκα να βάλω την ψήφο μου σ΄αυτή την ασεβή λογική.

Δεν πιστεύω δηλαδή πως η καλλιτεχνική, αρχιτεκτονική και γλυπτική τελειότητα των προγόνων μας μπορούσε να φιγουράρει ισότιμα με το πρωτόγονο Σινικό Τείχος των Κινέζων ή με την ακατέργαστη πυραμίδα της Τσιτσενίτσα ( είχα μετανιώσει που πήρα αεροπλανάκι να προσγειωθώ στην περιοχή , να καώ στη ζέστη για να δώ μια πλινθόκτιστη πυραμίδα κάποιους αιώνες μΧ όταν οι Αιγύπτιοι είχαν πραγαματώσει το θαύμα τους 2000 χρόνια πριν) ή με τον Ιησού του Ρίο ή με την Πέτρα της Ιορδανίας ή ακόμη και με αυτό το Κολοσσαίο της Ρώμης (μια ανθρωποβόρα αρένα δεμένη με ιστορία μίσους κι αίματος!)

Θα μου πείτε πως προσπαθώ να δώ την ιστορία απο την αισιόδοξη πλευρά της. Κι όμως όχι. Προσπαθώ να δώ την αλήθεια στην πραγματική της διάσταση.

Εννοείται πως η Ακρόπολη δεν ήταν θαύμα, αλλά το φυσικό και αναμενόμενο έργο ενός πολιτισμένου έθνους, που τον 5ο πΧ αιώνα γνώριζε περί τέχνης, φιλοσοφίας, ρητορικής, γλυπτικής, αρχιτεκτονικής, δημοκρατίας, δράματος όσα γνωρίζει ο δυτικός κόσμος σήμερα.

Ο Παρθενώνας ήταν απλώς η κορυφαία πράξη ενός λαού που διέπρεψε χτίζοντας θέατρα,περιστύλια, ναούς, οικοδομώντας στάδια, ανακαλύπτοντας τον κλάδο της ειρήνης μέσα στον πόλεμο, καθιερώνοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως προϋπόθεση συγγένειας των λαών μέσα απο την άμιλλα.

Και είναι φυσικό οι σημερινοί πολιτισμένοι λαοί να ζηλεύουν θανάσιμα τον Ελληνικό Παθρενώνα ως σύμβολο της ευημερίας και της απόλυτης τέχνης όταν εκείνοι τις ίδιες χρονολογίες περιφέρονταν νομαδικά στα σπήλαια της Ευρώπης. Γιατί λοιπόν να ψηφίζουν ως θαύμα το σύμβολο της ανυπαρξίας τους 2500 έτη πρίν;

Είναι γνωστοί οι Φαλμεράιερς του δυτικού κόσμου , που προσπαθούν να καπηλευτούν την ελληνική κληρονομιά επι αιώνες τώρα για να νιώσουν πολιτισμένοι στις τότε βάρβαρες γαίες της Ευρώπης. Είναι και μη εξαιρετέοι, ιδιαιτέρως οι Βαυαροί που προσποιούνται τους συνεχιστές του ιστορικού παρελθόντος μας , προσπαθώντας να μας εξοστρακίσουν στο πύρ το εξώτερον της εξίσου πολύτιμης Βυζαντινής ιστορίας μας.

Ειρήσθω εν παρόδω πως χθές βλέποντας στην ΕΡΤ σε επανάληψη ένα καταπηκτικό ντοκυμαντέρ της σειράς «Μονόγραμμα» του ζεύγους Σγουράκη, έμεινα αμήχανη με τα λόγια του μεγάλου χαράκτη Τάσσου, ο οποίος ομολογούσε πως η τότε πρυτανεύουσα γερμανική ιμπρεσιονιστική σχολή απαγόρευε στους σπουδαστές της Ελληνικής Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της δεκαετίας του 30 να μελετήσουν τα έργα του Δομίκινου Θεοτοκόπουλου και τα έργα της βυζαντινής αγιογραφίας ως παραποιούντα και παραμορφώνοντα την ανθρώπινη φύση.

Πραγματικά νιώθω μια λύτρωση , μια ανακούφιση που η Ακρόπολη στάθηκε ψηλότερα απο τα 7 θαύματα του κραυγαλέου νεοπολιτισμού. Δεν της αξιζε τέτοια τύχη της Κυράς μας, που στέκει αναλλοίωτη 2500 χρόνια τώρα (παρά τις ανελέητες λεηλασίες απο πολιτισμένους λαούς!) για να μας θυμίζει πως εμείς είμαστε οι ωραίοι και παντοτινοί διάδοχοι της ιστορίας μας!