Εχω ένα φίλο επαναπατρισθέντα απο την ξενητειά της Βενεζουέλας. Τον γνώρισα σε μια απο τις περιπέτειές μου στο νότο της Αμερικής και με εντυπωσίασε τότε το πάθος του για την Ελλάδα . Το όνομά του είναι Στράτος Δουκάκης και σήμερα ζεί στην πατρίδα επιστρέφοντας διαρκώς στον τόπο του, το Μόλυβο της Λέσβου.
Ο Στράτος είναι λόγιος, είναι αγωνιστής, είναι ευαίσθητος στα θέματα της ιδιαίτερης πατρίδας του αλλά και του περιβάλλοντός της. Σήμερα απο το μπλόγκ του καταγγέλλει την προσπάθεια κάποιων συμπατριωτών του να καταστρέψουν τα σαλκίμια του Μόλυβου, τα δέντρα που με τα μόβ απαλά λουλούδια τους στολίζουν την κεντρική οδό του γραφικού χωριού, τραγουδισμένου απο ποιητές και πεζογράφους.
Στηρίζουμε το Στράτο και τους συμπατριώτες του στην προσπάθειά τους να κηρύξουν το πολύτιμο δέντρο τους ως μνημείο της φύσης . Προσυπογράφουμε για τις φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας και σημειώνουμε την ανάγκη να διαφυλαχθούν ανέγγιχτες απο την αδηφάγο όρεξη ενίων καπηλευτών τους.
Περισσότερα στο μπλόγκ του Στράτου Μηθυμναίου (http://mithymnaios.blogspot.com) και καλόν αγώνα!
6 comments:
Μπράβο Ιουστινάκι μου!
Φιλάκια στο αυτάκι, να περάσει γρήγορα!
Γλυκειά μου ανάσα,
Δεν υπάρχουν λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα όσα κάνεις εσύ για μάς. Είσαι η δροσιά μας, είσαι η ανάσα μας, είσαι η απαντοχή μας. μια μεγάλη αγκαλιά στη μαγική μπλογκόσφαιρα.
Φιλιά γλυκά
Καλή φίλη Ιουστίνη,
Πρωτίστως ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!
Συμμερίζομαι τα συναισθήματα, ασχέτως αν εδώ υπάρχουν πολλά άσχημα που ούτε εμείς μπορούμε να κατανοήσουμε, όμως το να έχεις προδιαθέσει ψυχή και σώμα για δροσερές βουτιές και να μένει με το εισιτήριο στο χέρι ...έ, δεν υποφέρεται.
Ευαισθητοποιημένη κι' εγώ με τον αγώνα για τη διάσωση του πανέμορφου φυτού, θέλω να ρωτήσω, προκειμένου να διορθώσω το εξ' αγνοίας λάθος μου:
Χαλκίμια ή Σαλκίμια
Δροσερές Γλαρένιες αγκαλιές
Αγαπημένη Γλαρένια,
Τί όμορφο ψευδώνυμο έχετε διαλέξει! Παραπέμπει στα φτερά που πετούν, αυτά που μου κάπηκαν τούτο το απρόβλεπτο καλοκαίρι.
Σας εχαριστώ για τη βουτιά στα γαλάζια νερά της πατρίδας εν ονόματί μου.
Ναί, είναι σαλκίμια, λάθος και παραδρομή δικιά μου, συγχωρείστε με.
Φιλιά πρωινά απο τούτη την πλευρά του Ατλαντικού!
Καλή και ευγενική μου φίλη,
΄Ολα θα περάσουν και εντάξει...η πτήση θα ΄ρθει με καθυστέρηση.
Πάντως, βαλίτσες...δεν αδειάζουμε.
Ενικό, παρακαλώ, για να μην αισθάνομαι ξένη
Πολλές Γλαρένιες αγκαλιές
Το να με συγκαταλέγεις στους φίλους σου, Ιουστινάκη μου, όχι μόνο με τιμά αλλά και με εξυψώνει!!!
Όλα αυτά είμαι εγώ; Αναρωτιέμαι…
Σ’ ευχαριστώ καλή μου φίλη.
Κι εσύ, πολύ καλά το ξέρεις, το πώς μας σκλαβώνουν οι μικρές μας πατρίδες. Ας είναι, αφού τόσο μας έλειψαν.
Χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τη συμπαράσταση.
Σ’ αγαπώ… και το ξέρεις!
Post a Comment