Αιδώς Αργείοι!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Με δάκρυα στα μάτια παρακολουθούμε απο τις ειδήσεις των ξένων τηλεοπτικών σταθμών τη λυσσαλέα επίθεση των πυρκαγιών στην πατρίδα. Ανίκανοι να συνεισφέρουμε το παραμικρό αυτή την απόλυτη στιγμή της κρίσης απο το μακρινό τόπο της αποδημίας μας βλέπουμε τις πύρινες φλόγες να καταστρέφουν τις φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας εγκλωβίζοντας στο θάνατο αθώους πολίτες.

Η συγκλονιστική αποκάλυψη της απανθρακωμένης μάννας με τα τέσσερα βλαστάρια στην αγκαλιά της, κάνει τις καρδιές μας να ριγούν απο πόνο και το νού μας να βασανίζεται απο το αναπάντητο ερώτημα; Πώς έγινε τούτο το κακό; Πώς η Ελλάδα του 21ου αιώνα, αυτή που καμαρώναμε για τους άρτιους Ολυμπιακούς Αγώνες μόλις τρία χρόνια πρίν, πιάστηκε στο δόκανο της πιό απίστευτης φυσικής τραγωδίας;

Είναι θλιβερό για τους πολίτες της Ελλάδας να βιώνουν αυτό το αδιέξοδο της πύρινης λαίλαπας, που μοιάζει να μην αναχαιτίζεται ούτε με τις βολές των πυροσβεστικών αεροπλάνων, ούτε με τις επίγειες επιχειρήσεις των πυροσβεστών ούτε με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των απλών πολιτών. Ερμαιη η χώρα στις πολλαπλές εστίες της φωτιάς, με τους ανέμους να τρέχουν στα πολλά μποφόρ και τον καύσωνα να συνυπογράφει τη βιβλική καταστροφή.

Αλλά κι εμείς εδώ στον απόμακρο τόπο μας θρηνούμε όχι μόνο την παρούσα κατάσταση. Κλαίμε με αναφυλλητά για την καινούρια προσφυγιά που έρχεται, για το νέο κύμα των άστεγων, για την τραγική μοίρα μιας γενιάς που θυσιάστηκε στο αφύσικο φαινόμενο μιας παρατεταμένης πυρκαγιάς. Εμείς, οι περήφανοι Ελληνες, που νομίσαμε πως είχαμε κλείσει το κεφάλαιο της ζητιανιάς, νάμαστε πάλι νικημένοι, καταδικασμένοι να επαιτούμε βοήθεια απο τους εταίρους, απο τους σύμμαχους , απο τους φίλους για να μπαλώσουμε τα εγκαύματα του τραγικού ολοκαυτώματος.

Ομως ποιός άναψε όλες τούτες τις φωτιές; Ποιά άνομα χέρια πυροδότησαν την ανείπωτη τραγωδία; Ποιοί εγκληματικοί εγκέφαλοι έσπειραν τον όλεθρο όχι μόνο στα χωριά της Ζαχάρως, του Ταύγετου, της Εύβοιας και τη Αττικής αλλά κάρφωσαν το μαχαίρι της εθνικής ταπείνωσης για μια ακόμη φορά στα σπλάγνα μας;

Είναι τραγικό να παρακολουθούμε τις δημοσιογραφικές ομάδες της Ελλάδας να παριστάνουν τους αμείλικτους κριτές της πυροσβεστικής, της αστυνομίας, του στρατού και γενικά των φορέων που θα μπορούσαν δυνητικά και υποθετικά να ανακόψουν αποτελεσματικότερα τη φόρα των πολλαπλών μετώπων της φωτιάς.

Είναι σκέτη ειρωνία μέσα στον ολοφυρμό για τα αποτεφρωμένα θύματα της εθνικής καταστροφής να ρίχνονται βολές πολιτικών εντυπώσεων επ’ ωφελεία των κομμάτων εν όψει των εκλογών. Είναι πέραν της ηθικής, όλοι οι πολιτικοί συνδυασμοί να παίρνουν ένα κομματάκι εκδίκησης εναντίον μιας «ανάξιας κυβέρνησης». Και η κυβέρνηση να προσωποιεί τη λύπη της στο δακρυσμένο προφίλ του πρωθυπουργού, ο οποίος περιορίζεται στην έντονη θλίψη και στην απόφαση να κηρύξει την Ελλάδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ισως να είμαι ρομαντική, ίσως αιθεροβάμων. Αλλά τα δάκρυά μου είναι καυτά μόνο για την κόλαση των συμπατριωτών μου. Δεν περισσεύουν για τη νοσηρή διαμάχη μεταξύ των μικροπολιτικών και μικροδημοσιογραφικών συμφερόντων της πεντάρας.

Η μόνη κραυγή που μου απομένει να υψώσω είναι: Αιδώς Αργείοι!