Μια Μάγισσα της Μαγειρικής Ταξιδεύει στο Σύννεφό μου

Την Μάγισσα της Μαγειρικής http://cookthebook.blogspot.com/ τη γνώρισα πριν απο ένα περίπου χρόνο όταν δειλά-δειλά μπήκε με τη σφυρίζουσα κατσαρόλα της στο μπλόγκ μου να με χαιρετήσει και να συστηθεί.

Μου είπε μάλιστα με απόλυτη ειλικρίνεια πως το 2003 πήγε να αγοράσει το πρώτο μου μυθιστόρημα «Πετάει , Πετάει το Σύννεφο» αλλά προτίμησε κάτι άλλο- γνωστότερο ίσως. (Πάντως είναι μεγάλη φιν φον φαν των εκδόσεων Ψυχογιός, όπως διαβάζω στις αναγνώσεις της).

Με ρώτησε μάλιστα ποιό απο τα βιβλία μου θα της πρότεινα να διαβάσει κι εγώ έσπευσα να την καλέσω στο «Ψηλά Τακούνια για Πάντα», μια και ήμουν δοσμένη- κι ακόμη είμαι- σ’ εκείνο το μεταφεμινιστικό μυθιστόρημα ( εγκρίθηκε απο το αγγλόφωνο θέατρο Infinitheatre του Μόντρεαλ και θα ανέβει στη σκηνή του οσονούπω!).

Εκείνη ωστόσο ξετρύπωσε αυτό το καλοκαίρι με τα πετάγματά της στους ουρανούς της Λευκάδας- τους ασυννέφιαστους – το Σύννεφό μου. Το διάβασε με ψυχή και με μια αγαπητική προσέγγιση για μένα, αφού νιώθουμε κάπως σαν οικογένεια με τις καθημερινές συναντήσεις στην μπλογκογειτονιά μας.

Κατάλαβε με μιας πως είναι μια προσωπική ιστορία, πως εκεί κρύβεται ένας άντρας (ο μακαριστός παππούς μου παπα -Κώστας Κακαβούλης) και μια αληθινή μεγάλη οικογένεια (εκείνη της μητέρας μου Μαρίας Κακαβούλη).

Ναί, το «Πετάει, πετάει το Σύννεφο» είναι η αληθινή ιστορία του λεβέντη παππού μου όπως την έφτιαξα βασισμένη στα απομνημονεύματά του, που άφησε ως παρακαταθήκη σε όλα τα 23 εγγόνια του και ιδιαίτερα σε μένα για να γράψω το βιβλίο του, επειδή ήμουν καλή στις εκθέσεις.

Σε ευχαριστώ Cook για την υπέροχη διεισδυτική ματιά σου στο book αλλα και για τις πληθωρικές συνταγές της μαγειρικής σου δεινότητας.

Και ναί, είσαι μάγισσα της μαγειρικής και μαέστρα της βιβλιοφιλίας.

Με ευγνωμοσύνη

Ιουστίνη


http://cookthebook.blogspot.com/


ΠΕΤΑΕΙ ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη
εκδ.Ψυχογιός
σελ.319

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω γραμμένο απο την Ιουστίνη,αγαπημένη φίλη στη μπλογκογειτονιά.
Εντελώς διαφορετικό από τα Ψηλά Τακούνια,μα το ίδιο ευαίσθητο στον τρόπο που προσεγγίζει η συγγραφέας τους ήρωές της.Τους αγγίζει με αβρότητα,πραγματικοί καλεσμένοι,αγαπημένοι,που δε θέλει με τίποτα να τους κακοκαρδίσει...αυτή ήταν η αίσθηση μου όταν τελείωσα την αναγνωση του βιβλίου.
Ο παπα Κωστάγγελος,μέσα από συχνά φλας μπακ που εμπλέκονται στο παρόν,παρουσιάζει την πολυπληθή οικογένειά του και μαζί το δικό του ταξίδι στα επίγεια,πριν ο ίδιος αναχωρήσει για εκείνο το ταξίδι,το βεβαιο για τον καθένα,όπου επιτέλους δίνεται η απάντηση στην ερώτηση "πετάει,πετάει το συννεφο;"
Ανάλαφρο,συγκινητικό ορισμένες στιγμές,με ήρωες λαμπερούς μα τόσο ανθρώπινους και καθημερινούς,με εικόνες της αγαπημένης Λευκάδας(πατριδα της Ιουστίνης)....
Ο παπα-Κωστάγγελος κι εγώ γνωριστήκαμε ένα "απόβροχο με λουκουμάδες",μετά με πήρε και με ταξίδεψε σε χειμώνες και καλοκαίρια άλλων χρόνων,ωσπου τέλος αποχαιρετιστήκαμε μια φωτεινή Σεπτεμβριάτικη μέρα...από ψηλά εκείνος,"πάνω σ'ένα λευκό πουπουλένιο σύννεφο"...

Ενα βιβλίο γλυκό...σαν τη συγγραφέα του...
...την Ιουστίνη,πέρα στο φθινοπωρινο Μόντρεαλ.


ΥΓ. Με την ευκαιρία θάθελα να σας καλέσω στο νέο μπλόγκ του συνεργάτη μου στο ραδιόφωνο CFMB Μιχάλη Τελλίδη. Κάνουμε κι εμείς μαγκιες στα ραδιοκύματα!!!

http://radiomichael.blogspot.com/