Γυναίκα μύθος

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Κωνσταντίνο Αλαβάνο με την ελπίδα πως θα το δεί...


Αυτή η κιτρινισμένη σελίδα εφημερίδας και η οδός Μελίνας Μερκούρη είναι στην καθημερινή μου θέα, καθώς είναι κολλημένα στο ντουλάπι της κουζίνας μου...Μέχρι να γίνουν όλα αληθινά!



Σήμερα έχει τα γενέθλιά της
Γυναίκα μύθος, γυναίκα φλόγα
Ερωτας, αγώνας, γοητεία και όραμα
Παθιασμένη Ελληνίδα, κόρη της Αθήνας
Σαν παιδί δεν έπαιξε με κούκλες
Αλλά με κούρους
Δεν έκλαψε για σπασμένα παιχνίδια
Μα για σπασμένα μάρμαρα
Εβαλε φωτιά στις οθόνες
Επαιξε τάβλι τους ρόλους και τους νίκησε
Εκανε τα απλά τραγούδια αρχαία χορικά
Πήρε τα θαμπά όνειρά μας
Και μας τα ξανάδωσε πίσω όλο λάμψη
Δε φοβήθηκε τίποτε. Ούτε το ανεξέλεγκτο πάθος
Κοίταξε τους θεούς ισότιμα
Γι αυτό την κάλεσαν στο τραπέζι τους
Τα κεριά της τούρτας σου δεν θα σβήσουν Μελίνα
Θα καίνε μέσα μας ανέσπερο φώς
Σαν χάρτινο φεγγαράκι
Σαν χάδι πάνω στις πληγές του Παρθενώνα
Μέχρι να γίνουν όλα αληθινά...

Απο μια ευγενική προσφορά της MCcan Erricson πριν απο χρόνια

(Στη Μνήμη Της..)

Το επόμενο κείμενο το έγραψε ο ποιητής Δημήτρης Ιατρόπουλος. Υποκλίνομαι στο πάθος και το βάθος. Και το αναδημοσιεύω

ΑΜΑΡΤΙΟΥ 6.
^^^^^^^^^^^^
(Στη Μνήμη Της..)
*
Θυμωμένος είμαι απόψε, θυμωμένος, Μελίνα!
Απροσδιόριστη είναι η νύxτα, γεμάτη ύποπτες σκιές.
Και βρίσκομαι πολύ κοντά, στο ατέλειωτο συναίσθημα.
Εκεί, που γιορτάζουν τα απροσδόκητα νεύματα.
Το μυαλό μου, μια φούχτα χρυσή άμμος που τρίβεται στα δάχτυλα.
Ο υπόγειος τρόμος, ρεύμα μυστικό.
Τροφοδοτεί τη λογική του βάθους.
Ενορχηστρώνει τα ιδιαίτερα σήματα.
Αγγίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της άτυπης εντολής:
Αυτοί που έπρεπε να μείνουν, έπρεπε και να φύγουν επίσης!
Λοιπόν, φύγανε!

Μελίνα!
Έρχονται χρόνια όπου η μεγάλη ομάδα των ικανών, θα κυβερνήσει.
Ο θρόνος της θα είναι ένας τύμβος από μουχλιασμένες μνήμες!
Έρχονται χρόνια, δίχως αίμα!
Μόνο κόκκινο νερό, απ' αυτό που ξέπλυναν τα χέρια τους,
οι χωμάτινες νύχτες...
Όμως το χρώμα, ξεγελάει μόνο τον άνθρωπο..
Ποτέ την αλήθεια!
Κι άσε να ταΐζουν τα λεξικά, με διάσπαρτες ανωνυμίες
Όσοι δεν μεσολαβούν στην Ιστορία
Όσοι απέχουν απ' το παρασύνθημα των γεγονότων

Μελίνα, σε ποιούς θα χαρίσεις το ένθετο νόημά σου;
Εσύ πηγαίνεις το δρόμο σου αργά και υποδόρια
Αντιστρέφοντας τις δονήσεις
Επιμένοντας στη σκιά ενός όνειρου
Και θυμίζοντας, την ύπατη αλήθεια.
Πως είναι λάθος να σβήνουμε τα λάθη.
Γιατί, τι μένει τότε, να διδάσκει τα όρια της διαδρομής;

Μελίνα, τόσο καλά που το ήξερες αυτό.
Τόσο καλά που το υπερασπίστηκες:
Η μεγάλη ώρα δεν απογράφεται στα ωρολόγια.
Κοιμάται συνταρακτικά στο βλέφαρο του ανύποπτου σκύλου.
Στο ρόμβο που ζωγραφίζει στα φτερά της πεταλούδας, ο ήλιος.
Η μεγάλη ώρα, είναι προϊόν συμπαντικής φωτοσύνθεσης..

Όπως εσύ.
Μελίνα μου...

----------------------------------
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ