Στην Τίτσα Πιπίνου με εντυπωσίασε το ανοιχτό της πνεύμα, η κοσμοπολίτικη φύση της, η διάθεσή της να γνωρίσει ανθρώπους και να τους αγκαλιάσει στον τόπο της. Παράλληλα έχει ένα απο τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία της Ρόδου, την περίφημη Ακαδημία, που απλώνεται σε δύο ορόφους προσφέροντας βιβλία αλλά και τραπέζι για διαβασματάκια.
Δε χόρταινα να τριγυρνώ σ΄αυτό το χώρο, όπου η λογοτεχνία μοιράζει τις μικρές χαρές της στον ανυποψίαστο αλλά και στον ταγμένο αναγνώστη. Παλιά έπιπλα αναμειγμένα με πρακτικά καινούρια ράφια φιλοξενούν στην Ακαδημία μία απο τις μεγαλύτερες συλλογές βιβλίων στην Ελλάδα. Η Τίτσα Πιπίνου με την οικογένειά της υπηρετούν τα Ελληνικά Γράμματα απο την κοσμπολίτικη γωνιά τους στη Ρόδο.
Αλλά το βιβλιοπωλείο της Τίτσας Πιπίνου δεν αντικατοπτρίζει μόνο την κοσμποπολίτικη φύση της. Αποπνέει την ίδια τη λογοτεχνική της κράση, μπολιασμένη με υπαρξιακές ανησυχίες. Συγγραφέας πολλών μυθιστορημάτων , με κορυφαίο το "Για να θυμάσαι τη Λοϊδα" (έκδόσεις Αγκυρα)η Τίτσα Πιπίνου εκφράζει την περιφερειακή λογοτεχνία στο απόγειό της.
Διάβασα απο τα έργα της το "Σ΄αγαπώ σε ξένη γλώσσα" και το "Για να θυμάσαι τη Λοϊδα". Στο πρώτο, η περιγραφή περιέχει κώδικες που ο αναγνώστης καλείται να αποκωδικοποιήσει. Στο δεύτερο αποκαλύπτεται ο χειμαρρώδης λόγος της Τίτσας Πιπίνου, η οποία φέρνει στη λογοτεχνία τον αέρα των απομακρυσμένων νησιών της Δωδεκανήσου με μια γραφή ερωτική, βαθειά και γνήσια. Τούτο το έργο αποτελεί σταθμό στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας κι ας αγνοήθηκε απ΄αυτήν.
Είμαι ευγνώμων στην Ελένη Γκίκα που μου γνώρισε τη συγγραφέα του βάθους και της εναργούς λογοτεχνικής πολυεπίπεδης φύσης. Ανυπομονώ να ξανασμίξω μαζί της στο επόμενο ταξίδι μου στη λατρεμένη μου Ρόδο. Τρελλαίνομαι να ανακαλύπτω τέτοια πληθωρικά ταλέντα στην πεζογραφία,για να επιβεβαιώνω την άποψή μου πως η Ελλάδα γεννάει ακόμη μεγάλη λογοτεχνία στη μικρή και τη μεγάλη φόρμα!
Ιουστίνη Φραγκούλη
Η υπογράφουσα ανάμεσα απο τη διττώς συνάδελφο Ελένη Γκίκα (οσονούπω η αναγγελία του νέου της μυθιστορήματος) και τη βιβλιοπώλισσα -συγγραφέα Τίτσα Πιπίνου, στο βιβλιοπωλείου της δεύτερης στη Ρόδο
Ενα βιβλιοπωλείο με άνετη αίθουσα για ψαγμένους αναγνώστες
Παλιά κομμάτια κοσμούν το χώρο του βιβλιοπωλείου αποτελώντας την κατάθεση γούστου της Τίτσας Πιπίνου
Ανετο, ευρύχωρο και βομβαρδισμένο απο βιβλία
Η Τίτσα Πιπίνου επι το έργον 
11 comments:
Ε δεν παίζεσαι! Απίστευτη! Και τί ωραία που ήταν! Αχ, αχ!
Σμουτς!
μα φυσικά η Ελλάδα γεννάει ακόμα μεγάλη λογοτεχνία! όταν ξαναδείς την κυρία Πιπίνου να της ζητήσεις τις 'τέσσερις μέρες του Μάρτη', έχει αποσυρθεί και δεν ξέρω γιατί. εξαιρετικό!
φιλιά πολλά πολλα
Αλεφάκι μου,
Να ξέρεις ότι την ανάρτηση μετα του κειμένου, την έκανα απο την Προβηγκία, όπου βρίσκομαι τώρα με την οικογένεια. Δεν υπάρχουν λόγια για τη λογοτεχνική δεινότητα της χειμαρρώδους Τίτσας.Η μάλλον τα λόγια δεν είναι αρκετά.
Σε γλυκοφιλώ και καλή αντάμωση
Τελικά εσύ είσαι η απίστευτη Μελισσούλα, που δεν σου έχει ξεφύγει κανένας μεγάλος συγγραφέας ή το έργο του. Μήπως έπρεπε να είχες γίνει κυνηγός συγγραφικών ταλέντων; Με έχεις αφήσει άναυδη με τις επιλογές και τη βαθειά κριτική στάση σου στα μεγάλα λογοτεχνήματα. Θα ζητήσω το βιβλιο απο την Τίτσα, τώρα που θα πάω στη Ρόδο. Ε! το κλασσικό δεν το αφήνουμε, έτσι;
Φιλιά στη μαννούλα
Πριν μερικά χρόνια όταν ήμουν πιο νέος θεωρούσα τα βιβλιοπωλεία κάτι σαν εκκλησία, έμπαινα με σεβασμό στο Β&Ν και ξεχνούσα να φύγω με το να ξεφυλλίζω, να παίρνω και να αφήνω, στο τέλος έψαχνα για αυτά που ήταν καταχονιασμένα στα ράφια, όχι με τα χρωματιστά φανταχτερά εξώφυλλα, ούτε τα Best Seller αυτά είναι για να εντυπωσιάζουν περαστικούς, αλλά τα παλαιά κάπως κιτρινισμένα φύλλα. Εκεί ανακαλύπτης λογοτεχνικούς Θησαυρούς.
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Αγαπημένε Γαβρίλη,
Αν έρθεις στο Μόντρεαλ, θα σε πάω στους μπουκινίστ, που πουλάνε πραγματικά κιτρινισμένα βιβλία για να δείς τί θηασυρός υπάρχει στην κλασσική λογοτεχνία.
Αλλά και τα σύγχρονα βιβλιοπωλεία έχουν ένα κλίμα άκρως ερωτικό, θα πρέπει να ομολογήσω.
Φιλιά απο τις υπέροχες Κάννες, όπου ο καιρός είναι λαμπερά ανοιξιάτικος
Καλημερα φρεσκια και δροσερη απο την "πρωτευουσα" των ποικιλων μαγειρευματων. Στην Προβηγκια λοιπον που σιγουρα θα μοσχοβολα (δεν παυει αλλωστε ολο το χρονο)
Η Καναδεζα περπαταγε στην κεντρικη λεωφορο της Ροδου. Πρωτα μπαινει σε ενα φαρμακειο και μετα σε ενα βιβλιοπωλειο. Περιμενω να το κανεις τριλογια με ενα ακομα εμμπορικο. Κανονισε!
Σημερα τον τιτλο θα αλλαζα σε "Μια συγγραφεας με ομορφο βιβλιοπωλειο" γιατι εχει και η ακολουθια τη σημειολογια της. Μη παραλειψεις να δοκιμασεις τα αρωματικα καλισον ντε Νις, οπου η αμυγδαλοπαστα με λεμονι σε ανεβαζουν πιο ψηλα κι απο τις Αλπ Μαριτιμ. Καλες διακοπες! Και φιλια!
Αγαπημένη Πρωτευουσιάνα,
Γράφεις με την τσίμπλα στο μάτι ή νομίζω; Α! ξέχασα είναι Πέμπτη και έχεις τάιμ άουτ μέχρι τις δέκα.
Λοιπόν, θάπρεπε να κάνω τριλογία και πολυλογία γιατί τα επόμενα μαγαζιά που με συγκίνησαν ήταν κάτι μεζεδομάγαζα-ουζερί να το πώ- που είχαν τις απίστευτες γεύσεις σε στρακοειδή και ψαροειδή. Δεν τα φωτογράφισα γιατί βουτήχτηκα στην αμαρτία του τρώγειν απο την πρώτη στιγμή! Οπότε δεν είχε νόημα!
Εδώ δεν βρίσκομαι μόνο για διακοπές. Δουλέυω πάνω στο αγγλικό κείμενο καθημερινά , όπως στο Μόντρεαλ.Ο Αλεξ κάνει διακοπές με τους φίλους του.
Α! χτές ήμασταν στο άνοιγμα του φεστιβάλ των Καννών, συγκλονιστικά. Θα φέρω υλικό και φωτό αύριο για το ρεπορτάζ.
Ετοιμάζομαι για τα λεβαντοειδή και για τη σπεσιαλιτέ που προτείνεις.
Οσο για τον τίτλο, δεκτός και ο δικός σου (Εχεις γίνει αρχισυντάκτρια του μπλόγκινγκ!)
Καλα μαγειρέματα εκεί στην Πρωτεύουσα!
Και φιλιά σβουρηχτά, ναι;
Επίσης, το όνειρο της Τίτσας ήταν να φτιάξει αυτό το ανεπανάληπτο βιβλιοπωλείο, λογοτέχνις είναι απο τα σπάργανα! Οπότε σωστά γράφεται στον τίτλο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΙΣΣΑ με λογοτεχνικό ταλέντο! Προηγείται το όνειρο που έχει πργαματοποιηθεί, you get it?
Αγαπημενη Καναδεζα Αϊ γκετ ιτ! Αλλα βασικα αλλο θελω να σχολιασω τωρα. Εκει που λες οτι διαβαζεις το αγγλικο, σε μια περιοχη σαν την Προβηγκια την Ανοιξη, οπου τα βραδια λαμβανουν μερος ποικιλες κοσμικουρες, εχω να παρατηρησω;
Δις ις ντογκ λαϊφ μαϊ ντηαρ, εγω ας πουμε δεεεν θα το αντεχα. Για δε τι φορανε φετος οι γαλλιδες του νοτου και πες μου σε περικαλω!
Δεσποινάριο,
Κι εγώ δεν θα το άντεχα αν μου το περιέγραφαν. Αλλά αντέχεται γιατί η δουλίτσα κρατάει μόνο το πρωί. Τα απογεύματα την κάνουμε για βολτίτσες.
Οι γαλλίδες του Νότου λίγο επαρχιώτισσες μου κάνουν και τα μαγαζάκια τους είναι ασορτί. Βέβαια, εδώ είναι άπαιχτα τα μαγαζιά για το σπίτι, όπου κυριαρχούν οι λεβάντες και τα σαπούνια Μασσαλίας. Εξοπλισθήκαμε καταλλήλως! Μοσχολβολάνε οι βαλίτσες!
Αύριο αναχωρούμε αφήνοντας πίσω μας την ωραία Προβηγκία!
Post a Comment