Ρέκβιεμ για τον Λάμπρο Παπαντωνίου

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Τον είχα δεί πολλές φορές στην Ουάσιγκτον κατα τις δημοσιογραφικές αποστολές με Ελληνες πολιτικούς και πολιτειακούς ηγέτες. Με το Λάμπρο Παπαντωνίου δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντες μεταξύ μας, γιατί είχα την αίσθηση πως κατεχόταν απο την καχυποψία του διεθνούς συντάκτη, που υπεράσπιζε τα δίκαια της Ελλάδας στην σκοτεινή πρωτεύουσα του κόσμου.

Ωστόσο τον γνώρισα καλύτερα στο Πατριαρχικό ταξίδι ανα τον Καναδά την άνοιξη του 1998.Ο Λάμπρος ήταν ο αγαπημένος ρεπόρτερ του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, καθώς αναμετέδιδε τους λόγους της Παναγιότητάς του ολάκερους στην τότε καθημερινή ομογενειακή εφημερίδα «Η Πρωινή».

Με τα χρόνια διάβαζα τις άτεγκτες θέσεις του για την ελληνική εξωτερική πολιτική, τις σκληρές ερωτήσεις του στους εκπροσώπους του Λευκού Οίκου. Ο Λάμπρος Παπαντωνίου χάρασσε πολιτική ανεξάρτητη, μακριά απο ισορροπίες, ειδησεογραφική σκοπιμότητα και προσωπικές φιλοδοξίες.

Ο Λάμπρος Παπαντωνίου είχε την εντιμότητα να στέκεται απέναντι στους ιστορικούς συμβιβασμούς προτάσσοντας το στήθος και την ακεραιότητά του στα στρογγυλέματα της ιστορίας, που επιχείρησαν και επιχειρούν οι κάθε λογής πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι της πεντάρας.

Παρότι δεν του τόχα γράψει ποτέ όταν ζούσε- τί κρίμα να χάνουμε την ευκαιρία να τιμούμε τους άξιους εκπροσώπους της ελληνικής δημοσιογραφίας απο βιασύνη να τα προλάβουμε όλα τα άλλα μικρά και ασήμαντα- θέλω να διατρανώσω πως είμαι περήφανη που τον γνώρισα απο κοντά, που διάβασα τις ευκρινείς απόψεις του για την ελληνική εξωτερική πολιτική μας.

Δεν ήξερα για την αρρώστεια που τον τραγάνισε γοργά και τον πήρε μακριά μας. Αλλά ίσως νάναι καλύτερα για το Λάμπρο να μας κοιτάζει απο τη γειτονιά του ουρανού με το ταπεινό του βλέμμα για να γίνουμε εμείς καλύτεροι δημοσιογράφοι και καλύτεροι άνθρωποι.

Λάμπρο, θα σε θυμάμαι πάντα για το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα σου. Για την ενδελεχή γνώση σου περι ιστορίας και δικαίου, για την επίμονη άρνησή σου να συμψηφίσεις την ιστορία μας.

Λάμπρο, σου υπόσχομαι με τα πενιχρά δημοσιογραφικά μου μέσα να συνεχίσω το δρόμο που έχεις χαράξει εσύ.

Χαιρετίσματα στην αδερφή μου αμα τη δείς στον ουρανό. Φοράει πάντα ένα χαμόγελο και καλοκαιρινά χρωματιστά ρούχα.

Αντίο αγαπημένε μου συνάδελφε.

Το βιογραφικό του

Ο Λάμπρος Παπαντωνίου γεννήθηκε στην Μάνδρα της Ξάνθης, από Μικρασιάτες γονείς, πρόσφυγες του 1922.

Απόφοιτος της Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, έφθασε στην Αμερική το 1973, όπου σπούδασε διεθνές δίκαιο και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϋ) στο οποίο και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ.

Το 1975, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ξεκίνησε την δημοσιογραφική του καριέρα και σύντομα ειδικεύτηκε στην αμερικανική εξωτερική πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Κατά τη διάρκεια της σημαντικής καριέρας του, ο Λάμπρος Παπαντωνίου δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρα και έλαβε μέρος ως ομιλητής σε πολυάριθμα συνέδρια εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ, Ελλάδα, Κύπρο και Αυστραλία.

Μέλος του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Σοφίας στην Ουάσιγκτων, ο Λάμπρος Παπαντωνίου αφήνει πίσω του πέρα από τους συγγενείς και φίλους, ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική δημοσιογραφική παρουσία στην Ουάσιγκτων. Η μεγάλη γνώση, η εμπειρία, η καθολική αποδοχή από τους συνομιλητές του, αλλά και το πάθος του για την Ελλάδα και την ελληνικότητα θα τον κατατάξουν στην μνήμη ως ένα από τους σπουδαίους έλληνες που έζησαν σ’ αυτή τη ως ένα από τους σπουδαίους έλληνες που έζησαν σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη.

(Το βιογραφικό του είναι απο τον Ελεύθερο Τύπο)