ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Friday, May 29, 2009

Ρέκβιεμ για τον Λάμπρο Παπαντωνίου

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Τον είχα δεί πολλές φορές στην Ουάσιγκτον κατα τις δημοσιογραφικές αποστολές με Ελληνες πολιτικούς και πολιτειακούς ηγέτες. Με το Λάμπρο Παπαντωνίου δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντες μεταξύ μας, γιατί είχα την αίσθηση πως κατεχόταν απο την καχυποψία του διεθνούς συντάκτη, που υπεράσπιζε τα δίκαια της Ελλάδας στην σκοτεινή πρωτεύουσα του κόσμου.

Ωστόσο τον γνώρισα καλύτερα στο Πατριαρχικό ταξίδι ανα τον Καναδά την άνοιξη του 1998.Ο Λάμπρος ήταν ο αγαπημένος ρεπόρτερ του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, καθώς αναμετέδιδε τους λόγους της Παναγιότητάς του ολάκερους στην τότε καθημερινή ομογενειακή εφημερίδα «Η Πρωινή».

Με τα χρόνια διάβαζα τις άτεγκτες θέσεις του για την ελληνική εξωτερική πολιτική, τις σκληρές ερωτήσεις του στους εκπροσώπους του Λευκού Οίκου. Ο Λάμπρος Παπαντωνίου χάρασσε πολιτική ανεξάρτητη, μακριά απο ισορροπίες, ειδησεογραφική σκοπιμότητα και προσωπικές φιλοδοξίες.

Ο Λάμπρος Παπαντωνίου είχε την εντιμότητα να στέκεται απέναντι στους ιστορικούς συμβιβασμούς προτάσσοντας το στήθος και την ακεραιότητά του στα στρογγυλέματα της ιστορίας, που επιχείρησαν και επιχειρούν οι κάθε λογής πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι της πεντάρας.

Παρότι δεν του τόχα γράψει ποτέ όταν ζούσε- τί κρίμα να χάνουμε την ευκαιρία να τιμούμε τους άξιους εκπροσώπους της ελληνικής δημοσιογραφίας απο βιασύνη να τα προλάβουμε όλα τα άλλα μικρά και ασήμαντα- θέλω να διατρανώσω πως είμαι περήφανη που τον γνώρισα απο κοντά, που διάβασα τις ευκρινείς απόψεις του για την ελληνική εξωτερική πολιτική μας.

Δεν ήξερα για την αρρώστεια που τον τραγάνισε γοργά και τον πήρε μακριά μας. Αλλά ίσως νάναι καλύτερα για το Λάμπρο να μας κοιτάζει απο τη γειτονιά του ουρανού με το ταπεινό του βλέμμα για να γίνουμε εμείς καλύτεροι δημοσιογράφοι και καλύτεροι άνθρωποι.

Λάμπρο, θα σε θυμάμαι πάντα για το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα σου. Για την ενδελεχή γνώση σου περι ιστορίας και δικαίου, για την επίμονη άρνησή σου να συμψηφίσεις την ιστορία μας.

Λάμπρο, σου υπόσχομαι με τα πενιχρά δημοσιογραφικά μου μέσα να συνεχίσω το δρόμο που έχεις χαράξει εσύ.

Χαιρετίσματα στην αδερφή μου αμα τη δείς στον ουρανό. Φοράει πάντα ένα χαμόγελο και καλοκαιρινά χρωματιστά ρούχα.

Αντίο αγαπημένε μου συνάδελφε.

Το βιογραφικό του

Ο Λάμπρος Παπαντωνίου γεννήθηκε στην Μάνδρα της Ξάνθης, από Μικρασιάτες γονείς, πρόσφυγες του 1922.

Απόφοιτος της Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, έφθασε στην Αμερική το 1973, όπου σπούδασε διεθνές δίκαιο και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϋ) στο οποίο και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ.

Το 1975, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ξεκίνησε την δημοσιογραφική του καριέρα και σύντομα ειδικεύτηκε στην αμερικανική εξωτερική πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Κατά τη διάρκεια της σημαντικής καριέρας του, ο Λάμπρος Παπαντωνίου δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρα και έλαβε μέρος ως ομιλητής σε πολυάριθμα συνέδρια εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ, Ελλάδα, Κύπρο και Αυστραλία.

Μέλος του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Σοφίας στην Ουάσιγκτων, ο Λάμπρος Παπαντωνίου αφήνει πίσω του πέρα από τους συγγενείς και φίλους, ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική δημοσιογραφική παρουσία στην Ουάσιγκτων. Η μεγάλη γνώση, η εμπειρία, η καθολική αποδοχή από τους συνομιλητές του, αλλά και το πάθος του για την Ελλάδα και την ελληνικότητα θα τον κατατάξουν στην μνήμη ως ένα από τους σπουδαίους έλληνες που έζησαν σ’ αυτή τη ως ένα από τους σπουδαίους έλληνες που έζησαν σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη.

(Το βιογραφικό του είναι απο τον Ελεύθερο Τύπο)

8 comments:

Μηθυμναίος said...

Δεν τον γνώριζα, άκουσα όμως, τα καλύτερα γι' αυτόν τον εξαίρετο άνθρωπο και δημοσιογράφο.

Καλό του ταξίδι.

Justine's Blog said...

Καλέ μου Στράτο,
Ηταν ασυμβίβαστος, απόλυτος γνώστης των πραγμάτων και άτεγκτος κριτής της αμερικάνικης πολιτικής.
Ενας ακέραιος δημοσιογράφος, απ΄αυτούς που σπανίζουν στις μέρες μας.
Σ΄ευχαριστώ για τα μυστικά του καιρού.
Θα τα πούμε στη συμπρωτεύουσα

betty said...

Iουστίνη μ'ενδιαφέρουν τα νέα σου για την ομογένεια :) φιλιά

Justine's Blog said...

Μπέττυ μου,
Σ΄ευχαριστώ καλή μου. Θα είμαι Λευκάδα απο την άλλη Τετάρτη. Μήπως θα σκάσεις μύτη για Φανερωμένη; Αν ναι, πάρε με τηλέφωνο να ειδωθούμε.
Φιλιά

pylaros said...

Η μεγάλη γνώση, η εμπειρία, η καθολική αποδοχή από τους συνομιλητές του, αλλά και το πάθος του για την Ελλάδα και την ελληνικότητα θα τον κατατάξουν στην μνήμη ως ένα από τους σπουδαίους Έλληνες που έζησαν σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Απο την Εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ Νέας Υόρκης29/5/09 για τον Λάμπρο Παπαντωνίου...

Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Σωστά τα λέει ο Κήρυκας Γαβρίλη, αλλά εσύ έλειψες απ΄την παρέα μας χτές στη Θεσσαλονίκη.
Πολλά φιλιά απο θερινή Αθήνα

paramythou said...

Οσοι είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε απο κοντά, στα ταξίδια μας στην Ουάσινγκτον, γνωρίσαμε έναν πραγματικά ευαίσθητο άνθρωπο. Είμαστε ευτυχείς που υπήρξε, έζησε και εργάσθηκε σε αυτήν την περιοχή του κόσμου. Γιατί χωρίς αυτόν, πολλά θα ήταν αλλιώς για τους διπλωματικούς συντάκτες σήμερα.
Ο Λάμπρος ’’ενόχλησε’’ το σύστημα, όπως οφείλει να κάνει ένας αληθινός δημοσιογράφος.
Θα μας λείψει. Θα μας λείψουν και οι αξίες που πήρε μαζί του. Θα λείψει και απο την Ελλάδα.
Αντίο

Justine's Blog said...

Μαιρούλα μου,
Είμαι εδώ παρούσα στην Αθήνα μας. Εσύ γνώρισες την ακεραιότητα του ανδρός, τη στάση χωρίς εκπτώσεις. Αυτός ο μοναχικός λύκος μας δίδαξε να μένουμε πιστοί στις αξίες μας.
Θα βρεθούμε στην πόλη, ναι; Αναχωρώ για τη Λευκάδα να δώ τους γονείς.
Με την επιστροφή μου θα τα πούμε.
Σ΄αγαπώ