Η τιμωρία του δημόσιου τομέα

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Στη δίνη του κυκλώνα έχει μπεί η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων εν Ελλάδι μετά τα γεγονότα της αποκάλυψης του μεγάλου δημοσιονομικού ελλείμματος στη χώρα μας για το οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε αλλά ταυτόχρονα και να τιμωρηθούμε. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι η τάξη που απο το υστέρημά της οφείλει να πληρώσει για όσα λάθη και παραλείψεις έχουν διαπράξει επι σειρά ετών ή μάλλον δεκαετιών οι κυβερνήσεις της Ελλάδας.

Σίγουρα έχει κατασπαταληθεί αλόγιστα το δημόσιο χρήμα επι δεκαετίες τώρα. Απο την κρατική τηλεόραση με τις φανφάρες της Γιουροβίζιον, τις εκπομπές με τα πολλά χρυσοπληρωμένα πρόσωπα μέχρι τα πολυτελή ταξίδια των πολιτικών δι ασήμαντον αφορμήν στις ξένες χώρες (20 μέλη της Βουλής βρέθηκαν πέρισι στη Νέα Υόρκη για την παρέλαση και διακοπές με δαπάνες του Ελληνικού Κοινοβουλίου) και άλλες σπατάλες ών ουκ εστι αριθμός, η χώρα κυβερνήθηκε χωρίς καμία συναίσθηση ότι ανήκε στην ευρωζώνη που έχει τους δικούς της νόμους αλλά και σε μια παγκόσμια αγορά η οποία δεν συγχωρεί ανόητα παιχνίδια.

Ετσι, η ελληνική κυβέρνηση, που δυστυχώς δεν έχει δείξει έργο σε κανένα τομέα μέχρι σήμερα κατά τους τέσσερις μήνες στην εξουσία, αποφάσισε να ρίξει τη δαμόκλεια σπάθη της περισυλλογής των φόρων στις πλάτες των δημόσιων υπαλλήλων, αφού είναι η μοναδική τάξη απο την οποία μπορεί να εισπράξει χειροπιαστά ευρώ.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα είναι οι τιμωρημένοι της καταχρεωμένης Ελλάδας, καθότι είναι η εύκολη λεία. Ηδη είναι απο χρόνια οι «δακτυλοδεικτούμενοι», οι «τεμπέληδες», οι «αραχτοί», οι «λίγοι» μιας κοινωνίας η οποία τους λοιδωρεί και τους ζηλεύει για τη θέση τους προσπαθώντας ταυτόχρονα να προωθήσει τα παιδιά της σ΄αυτό το χώρο.

Θα πρέπει να πώ ότι καμία ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει αποδεχτεί το γεγονός ότι ο δημόσιος τομέας είναι ένας απο τους μεγαλύτερους χώρους στους οποίους απασχολείται το ελληνικό εργατικό δυναμικό και τούτο γιατί η χώρα ζεί απο τον τουρισμό και τη ναυτιλία, ενώ ο βιομηχανικός τομέας (πλήν του αγροτικού) βρίσκεται σε διαρκή συρρίκνωση.

Αντί, λοιπόν, κάποια απο τις κυβερνήσεις της Ελλάδας να εγκύψει στο θέμα του δημοσιοϋπαλληλικού τομέα, να αποδεχτεί το γεγονός ότι το ¼ των Ελλήνων απασχολούνται σ αυτόν και να αναβαθμίσει το έργο τους ασκώντας ποιοτικό έλεγχο στις προσφερόμενες υπηρεσίες, όλοι οι πολιτικοί αναθεματίζουν το δυσκίνητο δημοσιοϋπαλληλικό σώμα αποδίδοντας τις προσλήψεις στις προηγούμενες κυβερνήσεις και ούτω καθεξής. Ετσι συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος.

Ωστόσο, οι δημόσιοι υπάλληλοι της Ελλάδας αμείβονται με τους χαμηλότερους μισθούς απ΄όλη την υπόλοιπη Ευρώπη και ο δημόσιος τομέας χρησιμεύει ως απορροφητικός για την απασχόληση εργατικού δυναμικού κατεβάζοντας τα ποσοστά της ανεργίας.

Αν έτσι τον έβλεπαν οι κυβερνήσεις , αν αξιοποιούσαν τους πολυάριθμους δημοσίους υπαλλήλους, τους οποίους έτσι κι αλλοιώς πληρώνουν , ίσως οι υπηρεσίες της χωρας να ανέβαιναν σε ένα ανεκτό επίπεδο. Αντ΄αυτού, ο δημόσιος τομέας είναι ανεξέλεγκτος , οι υπάλληλοι υποσαπασχολούνται, χάνουν το ενδιαφέρον για τη δουλειά τους και συνεχίζεται το γαϊτανάκι της κακής λειτουργίας και διαχείρισης του κράτους.

Τώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι κυρίως καλούνται να κατεβάσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και βέβαια θα γίνουν θύματα αυτής της οικονομικής τιμωρίας απο την Ευρώπη και τις χρηματαγορές του κόσμου.

Πάντως, η κυβέρνηση αντί να επιτεθεί ανηλεώς στις ασθενείς τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων που είναι η εύκολη λεία, θα πρέπει να διορθώσει το σύστημα της φοροδιαφυγής, που οφείλεται εν πολλοίς στο σώμα ελέγχου εκ μέρους των εφοριακών οι οποίοι δυστυχώς και αποδεδειγμένα «τα παίρνουν» απο το μεγάλο κεφάλαιο για να κάνουν διευκολύνσεις.

Αυτή η κυβέρνηση, που έχει καλή και τίμια πρόθεση ας προσπαθήσει να εξυγειάνει το δημόσιο τομέα, επανεφευρίσκοντας το σύστημα ελέγχου της αξιότητας των δημοσίων υπαλλήλων και τιμωρώντας τη λαμογιά και την κλοπή υποδειγματικά επιτέλους. Ολοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν α δρώμενα πίσω απ΄τις κουρτίνες!!!