Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας ένα ταξίδι στο Γκράν Κάνυον της Αμερικής, που αποτελεί θαύμα και μεγαλείο της φύσης. Φτιαγμένο θαρρείς απο γλύπτη, σμιλεμένο με την τέχνη της φυσικής τελειότητας, το βαθύ φαράγγι έχει πάρει με τους αιώνες δεκάδες αποχρώσεις του ρόζ, του κόκκινου, του κεραμμυδιού χαρίζοντας στον ταξιδιώτη το δέος του βάθους και του κάλλους.
Καθώς ακροπατείς στα χείλη του και το βλέμμα προσπαθεί να φτάσει στην κοίτη του ποταμού, θαρρείς πως βρίσκεσαι μετέωρος ανάμεσα στον κόσμο της αλήθειας και του παραμυθιού.
Η ζέστη της ερήμου σε κάνει να ιδρώνεις, μα ένα απαλό αεράκι έρχεται να σβήσει τη δίψα βουτώντας σε στην αγριότητα του βάθους αλλά και στην απαλή αλληλουχία των αποχρώσεων του ρόζ.
Περπατήσαμε με γενναιότητα στην κόψη του ξυραφιού με τον Τέντ, αχόρταγα ρουφώντας την ερημία του τόπου, απολαμβάνοντας τις έντονες ηλιαχτίδες του δειλινού που έβαφαν εντονότερα τα ροζ χρώματα.
Πραγματικά, ένα ταξίδι στο Γκράν Κάνυον είναι απο αυτά που δεν πρέπει να χάσει κανείς αν βρεθεί στη μεγάλη και πλούσια Αμέρικα.
Οσο για τον πηγαιμό ως εκεί μέσα απο την έρημο με τους μεγάλους κάκτους, τα φίδια, τις σαύρες και τα λαγουδάκια, η αίσθηση ήταν πως βρισκόμασταν σε ταινία του φάρ ουέστ.
Τζουστινάκι
Το δειλινό ρίχνει τις αποχρώσεις στο φαράγγι ζωγραφίζοντας σκιές
Το ύψος είναι τρομακτικό, αλλά το βλέμμα σβήνει στην κοίτη του ποταμού
Τζουστινάκι καλοκαιρινό
Η γλυπτική της φύσης σε όλο της το μεγαλείο
Οι αποχρώσεις του ρόζ εναλλάσσονται με εκείνες του πορτοκαλί στο πέτρωμα
Χρώματα και γραμμώσεις επι βράχων
Ατσράφτει η κοίτη
Τζουστινάκι με Μεγάοο Φαράγγι στο βάθος
Η λιοκαμμένος Τέντ απολαμβάνει
Μια ελάχιστη συστάδα πράσινου, μοναδική και σπάνια για την περιοχή
Ο δρόμος περνάει απο ατέλειωτη έρημο με κάκτους , φίδια και λαγούς
Η ίδια εικόνα σε όλη τη διαδρομή
Η αιωρούμενη πάνω απο το Γκράντ Κάνυον γέφυρα έχει διάφανο πάτο
Και οι σκηνές των Ινδιάνων που εκμεταλλεύονται τον τουρισμό
Δίνοντας παραστάσεις στο κέντρο του πλατώματος
Μια τεράστια οπή σκαμμένη απο τη φύση
Σχηματα και χρώματα εξπρεσσιονιστικής φύσης
Το αγαπημένο καουμπόϊκο τοπίο του Λούκυ Λούκ
Ο Τέντ είχε ξεχάσει τα γυαλιά ηλίου αλλά του δάνεισα τα δικά μου Channel κι έτσι κατάφερε να ανταπεξέλθει στη φωτεινότητα του εκτυφλωτικού ήλιου
22 comments:
Τι υπέροχες φωτογραφίες!!! Είναι ένα όνειρο μου που ελπίζω να γίνει πραγματικότητα, να περπατήσω και εγώ πάνω σ' αυτό το ροζ...:-)) Φιλάκια λονδρέζικα..
...κι εμείς, στον τόπο της διαφορετικής ομορφιάς....
να δούμε πότε!
Προς το παρόν,
ξεχιονιζόμαστε!!!
Ιουστίνη μου, αγάπη στον Τεντ! Γοητευτικός, με τα σσανέλ!!
Λευκά φιλιά,
Υιώτα!
φιδια και σαυρες;;; καλα που μου το ᾽πες να μη παω ποτε!! ευτυχως που υπαρχουν και οι φωτογραφιες :)
φιλια με πολυ πολυ ηλιο
Πω πω Justinάκι!!Τα ύψη και το τοπίο μ αγριεύουν λίγο να πω την αλήθεια.
Όμως αν η παρέα ήταν εξαιρετική θα με προκαλούσε να το κάνω.
Εδώ λοιπόν έχω να πω για την ομορφιά των ροζ, που συνδιάζεται με γλυκά πρόσωπα!!
Καλό ολόλευκο ΣΚ απο την ζεστή Αθήνα!
Φιλάκια
Ιουστινακι μου τελειο ειναι.Σου κοβει βεβαια την ανασα.Μου θυμιζει το ελληνικο Grand Canyon,που με δεος ειχα αντικρυσει οταν πηγα στο Βικο.Πραγματικα μερικες φορες μοιαζει εξωπραγματικο.Και στο πατο του φαραγγιου με τον ιδιο τροπο βλεπεις κι εδω τον Βοιδοματη να κυλαει τα νερα του.
Η φυση ο πιο μεγαλος καλλιτεχνης!
Καλησπερα Ιουστινακι, παντα με τρομαζαν αυτες οι φωτογραφιες και ποτε δεν μου δημιουργηθηκε η λαχταρα να επισκεφθω το Γκραντ Κανυον. Δε με τρομαζουν τα υψη και αυτα γιατι και ο Βικος που αναφερεται σε ενα σχολιο δεν εχει καμια σχεση με αυτο και ειναι υπεροχος. Νομιζω οτι με απωθει αυτη η ξεραϊλα. σα να βαρεθηκε η γη να ζει πια εκει. Μαλλον ειναι δυσκολο να το εξηγησω. Ο Τεντ με τη γυαλουμπα μου εφιαξε την διαθεση. Δε κολλαει σε τιποτα, γι αυτο μ'αρεσει. Μακια ηρεμα..
Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Αν κι έχω γυρίσει πολλά μέρη στις ΗΠΑ ομολογώ ότι δεν έχω πάει ποτέ μου προς προς το Grand Canyon National Park, ούτε στην Αριζόνα, τη γη που δεν παράγει (άγονος) αν πάρουμε από το Ισπανικό Aridazona
χαιρετώ
Γαβριήλ
Καταπληκτικές οι φωτογραφίες σας. Επειδή εκτιμάς την τέχνη δες ένα σπουδαίο αστέρι που πατά τα πόδια του γερά στη γη.: ΑΣΤΕΡΙ!!
Αγαπημένη Ευούλα,
Διαβάζω για τα μπλογκοπερπατήματά σου στο Λονδίνο και πολύ μου αρέσει η φυγή σου.
Ναι, αυτό το ρόζ θα το λατρέψεις σε όλες τους τις αποχρώσεις.
Φιλί
Αγαπημένη μου Γιώτα,
Εσείς ξεχιονίζεστε γιατί στείλαμε το χιονιά όλο προς τα κάτω. Κι εμείς μείναμε εδώ απαλλαγμένοι να τριγυρνούμε στους καθαρούς μας δρόμους.
Οσο για το Φαράγγι, εσείς το θεωρείτε δίπλα σας γι αυτό αναβάλλετε διαρκώς την επίσκεψη στα μέρη του.
Φιλί
Μελισσούλα,
Τα φίδια και οι σαύρες υπάρχουν αλλά δεν βγάινουν στην τουριστική περιοχή. Οπότε είσαι ασφαλής αν θέλεις να θαυμάσεις αυτή την ομορφιά που κόβει την ανάσα!
Πού είσαι μικρό μου;
Κατρινάκι,
Ναι η παρέας στα ταξίδια είναι όλα τα λεφτά. Με τον Τέντ εκστασιαζόμαστε απο τα ίδια πράγματα, αγαπούμε τη φύση και την περιπέτεια.
Συ εύχομαι μια μέρα να γνωρίσεις το ρόζ που δε χορταίνεται!
Φιλί
Γιάννα μου,
Η Χαραδρα του Βίκου είναι αλλοιώτικη, άγρια, γεμάτη πουρνάρια και θαμνοειδή να τη στολίζουν. Κι ο Βοϊδομάτης περπατιέται μάτια μου.
Εδώ πρόκειται για αβυσσαλέο βάθος. Το Ρίο μόνο απο ακροβάτες αγγίζεται.
Φιλί Κυριακάτικο της ηρεμίας
Δεσποινάκι μου,
Ο Τέντ δεν κολάει ούτε στα σανελάκια. Πάντοτε, παίρνω δυό ζευγάρια γυαλιά ηλίου μαζί μου στις εξορμήσεις και πάντα τυχαίνει να έχει ξεχάσει τα δικά του. Θα τον δείς σε άλλες παραλλαγές με άλλα γυαλικά και θα γελάσεις.
Ναι, συμφωνώ πως ο Βίκος και ο Βοϊδομάτης με τη θαλλερή φύση γύρω δεν μοιάζουν με την αποστραγγισμένη έρημο του Γκράν Κάνυον. Εχει όμως κι αυτό μια απίστευτη γοητεία που σου κόβει τα ήπατα.
Και η στέγνα όμορφη είναι έτσι όπως έχει επενδυθεί τις αποχρώσεις του ρόζ πετρώματος.
Θα σου αρέσει γλυκειά μου, αν πάς.
Αγαπημένε Γαβρίλη μου,
Μια μέρα όμως να πάς για να δείς τη διαφορετικότητα της φύσης. Θα τη λατρέψεις εσύ ο πολυταξιδεμένος κοσμοπολίτης!
Φιλί
Αγαπημένε Φοίβο,
Μπήκα στο μπλόγκ σου κι έμεινα με την υπέροχη εμπειρία της Ολυμπίας Δουκάκη. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία να φέρετε μια τε΄τοια φιγούρα του σινεμά στα μέρη σας.Κι εσύ ο πρώτος συνοδός. Και σε άλλα τέτοια με υγεία.
Περήφανη για σάς, για σένα
Βλέπω τόσες υπέροχες φωτογραφίες όχι μόνο από το Grand Canyon, αλλά και τις δικές σας που απορώ πως και δεν χόρτασες το ροζ που έψαχνες, ταξιδεύτρα μου, εσύ!!!
Φανταστικό το ταξίδι σου αγαπητή μου Ιουστίνη, το οπποίο είχα την τύχη να κάμω κι΄εγώ πριν μερικά χρόνια
Ομολογώ πως αν μου δινόταν η ευκαρία γιά άλλη μιά φορά δεν θα έλεγα όχι. Ζεις με την εντύπωση πως βρίσκεσαι σε κάποιον άλλο πλανήτη
Νάσαι καλά καλή μου φίλη
Ντένης
Η ταξιδεύτρα ποτέ δεν χορταίνει τις εικόνες και τα χρώματα. Ερχομαι στην πατρίδα σύντομα για βόλτες υπο τον ήλιο.
Φιλιά και καλή αντάμωση
Κύριε Ντένη μου,
Ναί ζείς με την αίσθηση πως βρίσκεσαι σ' έναν άλλον κόσμο μακριά απο τον δικό μας. Σαν να περπατάς στο φεγγάρι, κάπως έτσι νιώθεις με την απόλυτη γύμνια γύρω σου. Εικόνες ανοίκειες και μαγευτικές ξετυλίγονται σε όλες τις αποχρώσεις του ρόζ.
Φιλί
Αγαπητη Ιουστινη,
Συνχαρητηρια στον Καναδα για τους Ολυμπιακους και για την νικη της ομαδας του χοκι για το χρυσο μεταλιο!!!! ΟΙ φωτογραφιες σου ειναι φανταστικες και χαιρομαι που σας δωθηκε η ευκαρεια να πατε
στο γκραντ-κανιον. Ειναι κατι φανταστικο, και απεριγραπτο. Ειχα την ευκαιρεια να παω πριν πολλα χρονια. Φιλακια μουντα.
Μάρθα μου γλυκειά,
Με τα φτερά της αεροπορίας θάχουν δεί πολλά κι όμορφα τα δικά σου μάτια. Ναι, το Μεγάλο Φαράγγι είναι απο τις δυνατότερες στιγμές της φύσης.
Ελπίζω να επιστρέψεις και να ξαναδείς αυτό το θαύμα!
Post a Comment