ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, February 21, 2010

Δυό βιβλία, δυό ιστορίες

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Ανάμεσα στα βιβλία που διάβασα φέτος ήταν και εκείνα δύο νέων σχετικά συγγραφέων στην ηλικία και την πεζογραφία. Το ένα με τίτλο «Το Παιδί της Αγάπης» της Μαρίας Τζιρίτα (εκδόσεις Ψυχογιός) και το άλλο «Καθρέφτες στο Χώμα» του Νίκου Διακογιάννη (εκδόσεις Αρμός).

Το παιδί της Αγάπης της Μαρίας Τζιρίτα




«Έτσι απλά, τον πέταξαν στο ίδρυμα νεογέννητο μωρό κι ύστερα τον πήγαν πίσω στη φυσική του οικογένεια δυο χρονών παιδάκι. Έτσι απλά, τον έφεραν στην Αθήνα στα τέσσερά του κι ύστερα τον έδωσαν σε ανάδοχη οικογένεια στα δέκα του. Έτσι απλά, τώρα τον φέρνουν πάλι πίσω στο ίδρυμα, δώδεκα χρονών παιδί. Πόσο απλό ακούγεται, μα την αλήθεια! Με τη διαφορά ότι δε μιλάμε για βαλίτσα, αλλά για έναν άνθρωπο, για ένα αθώο παιδί. Η αληθινή ιστορία του Στέλιου και της μοναδικής μητέρας που γνώρισε ποτέ.», γράφει το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Πρόκειται για ένα βιβλίο απο τη νεομεφανιζόμενη το 2008 Μαρία Τζιρίτα του οποίου οι πωλήσεις εκτοξεύθηκαν στις 39.000 αντίτυπα. Τί έφερε όμως τις αναγνώστριες εν πολλοίς σ΄αυτό το βιβλίο;

Πιστεύω πως η ίδια η ανθρώπινη ιστορία με την αληθοφάνειά της δημιούργησε αισθήματα συγκίνησης στο αναγνωστικό κοινό. Διαβάζοντάς το έχεις την αίσθηση πως παρακολουθείς απο κοντά μια σχεδόν αληθινή ιστορία ενός ορφανού παιδιού που δεν κατέκτησε ποτέ την αγάπη των δικών του ή του συστήματος μένοντας στιγματισμένο με την ορφάνια και την αποβολή εκ μέρους της κοινωνίας στο περιθώριο μιας ζωής χωρίς ελπίδα.

Οι επανειλημμένες προσπάθειες μιας κοινωνικής λειτουργού να του προσφέρει δανεική αγάπη, πέφτουν στο κενό αφού οι συγκυρίες είναι εναντίον του ανήλικου παιδιού. Η ενηλικίωσή του στα ιδρύματα και έξω απ΄αυτά τον οδηγούν στην εύκολη λύση της εκπόρνευσης του σώματος και της ψυχής.

Θα πρέπει να πώ ότι η αφήγηση με παρέπεμεψε σε μυθιστορήματα συνεχειών στα παλιά περιοδικά της Ελλάδας, στον καθημερινό τρόπο γραφής της Ιωάννας Μπουκουβάλα. Το μυθιστόρημα δεν διεκδικεί θέση στη λογοτεχνική σκηνή αλλά ξεδιπλώνει την αφηγηματική αρετή της Μαρίας Τζιρίτα η οποία ακολουθεί την παλιά καλή συνταγή της δακρύβρεχτης ιστορίας.

Βρήκα το βιβλίο αξιοπρεπές και με απόλυτο αντίκρυσμα σε αυτό που διακηρύσσει η περίληψή του, συνεπές και έντιμο ως προς το υλικό και τον τρόπο αξιοποίησης μιας ανθρώπινης ιστορίας.

Η Μαρία Τζιρίτα βγήκε με ένα τρίτο μυθιστόρημα πριν απο μερικές μέρες υπό τον τίτλο «Αν δεν υπήρχε αύριο» (εκδόσεις Ψυχογιός).

Καθρέφτες στο Χώμα Του Νίκου Διακογιάννη



Το Νίκο Διακογιάννη τον γνώρισα ερήμην του μέσα απο το ιστολόγιό του. Τον παρακολούθησα κρυφά χωρίς να με κοιτάει όταν ξεδίπλωνε τη Νίσσυρο και τις χαρές της καθώς εγώ σε τούτη την όχθη του Ατλαντικού έγραφα μια ιστορία που ξετυλίχθηκε στο ηφαιστειογενές νησί στα πέτρινα χρόνια της Ιταλοκρατίας. Μπορώ να πώ ότι μέσα απ΄τα δικά του μάτια με οδήγησε στην καθημερινότητα ενός νησιού που είχα γνωρίσει τουριστικά αλλά και μέσα απο την ιστορική έρευνα για την εποχή.

Το πρώτο του μυθιστόρημα «Τέρα Αμμου» απέφυγα να το διαβάσω επειδή υλικό αποτέλεσε ο γενέθλιος τόπος του Νίκου Διακογιάννη συμπίπτοντας με το φόντο της δικής μου ιστορίας «Για την Αγάπη των Αλλων». Πιστεύω ότι θα μπορούσα να πέσω θύμα ενός διακειμενισμού τον οποίο προσπαθώ να αποφύγω όσο συνειδητά μπορώ στη συγγραφή μου.

Ετσι αγόρασα το δεύτερο λογοτεχνικό του εγχείρημα με τίτλο «Καθρέφτες στο Χώμα» (εκδόσεις Αρμός). Αλλωστε, ο εκδότης του Νίκου μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής και πιστεύω πως κάνει μια αξιοπρεπή επιλογή στα βιβλία που εκδίδει προτάσσοντας την ποιότητα έναντι της εμπορικότητας. (Τα λευκώματα του Κορδού καθώς και τα ψυχαναλυτικά εγχειρίδια του πατρός Φιλόθεου Φάρου είναι εξαιρετικές στιγμές των εκδόσεων Αρμός).

Διάβασα τους «Καθρέφτες στο Χώμα» με το νέο έτος. Πρόκειται για μια οικογενειακή σαγκά που ξετυλίγεται στην ορεινή Αρκαδία με αιχμή του δόρατος την μεγαλόπρεπη Δημητσάνα.

Δύο κόρες η πρωτότοκη Βενιώ και η δευτερότοκη Αργυρώ, ένα πιάνο, η μεγαλομανία της μητέρας Μάρθας για τα ωραία του κόσμου, το καλά κρυμμένο ένοχο μυστικό της για τη σχέση της με την πατρική της οικογένεια στοιχειοθετούν ένα καλά πλεγμένο μυθιστόρημα με τα στέρεα υλικά της αρχής, της μέσης και του τέλους. Η ψυχοκόρη Υακίνθη με τις γνωσεις της στη μουσική, η αποκάλυψη του οικογενειακού μυστικού, ο παραδοσιακός γάμος της Βενιώς, η αποκοτιά της Αργυρώς να τα μάθει όλα, ο πόλεμος και ο εμφύλιος σπαραγμός αποτελούν το πλαίσιο της ιστορίας που δεν ξετυλίγεται ισομερώς.

Αναλυτικό και πανέμορφο στο πρώτο μέρος το βιβλίο, θαρρείς πως βιάζεται να τελειώσει προς το δέυτερο αφήνοντας τον αναγνώστη με την αίσθηση πως θάθελε κάτι ουσιαστικότερο να συμβεί στους ήρωες και τις ηρωίδες πέρα απο την απλή περιγραφική αλληλουχία των γεγονότων.

Ευρηματικό το παιχνίδι με τις Κολυμπήθρες που επιτρέπουν στον συγγραφέα να θέσει ορισμένα υπαρξιακά ερωτήματα των ηρωίδων του προσθέτοντας κάποιο βάθος στο πόνημα. Κορυφαίο κεφάλαιο του έργου «Ο πιάνος, ο πιάνος» που αποθεώνει το δέος των χωρικών μπροστά στα άγνωστο και πρωτοφανές πιάνο. Η σκηνή της έλευσης του πιάνου πάνω στο κάρο με τιμές αρχηγού κράτους για να καταλήξει στο αρχοντικό της οικογένειας είναι επιεικώς συγκλονιστική.

Πιστεύω πως το έργο, που θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μια ιστορία με βαθύτερες διαστάσεις, φρενάρει σε μια επιδερμική εναλλαγή σκηνών που δεν καταλήγουν στην πολυπόθητη ανατροπή, αυτήν που υπαγορεύει ο νόμος της κάθαρσης.

Ευχάριστο στην ανάγνωση και συνεπές ως προς το γλωσσικό και ιστορικό ιδίωμα της περιοχής και της εποχής είναι ένα συμπαθητικό βιβλίο.

18 comments:

fevis said...

Μου αρέσει που τα διαβάζεις για μας και μας τα προτίνεις... Πάω βιβλιοπωλείο...:-))) Καλημέρα και φιλιά...

La Gigi said...

το δευτερο θα το διαβαζα χωρις δευτερη σκεψη, αλλα αργησες και τωρα ειμαι ηδη πισω! το Πασχα θα το παρω ομως.
φιλακια

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ said...

Ιουστινάκι, δεν θα διαφωνήσω καθόλου ως προς την κριτική σου, θα ήθελα να διαβάσεις κάποια στιγμή και το Τέρα Άμου, το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα. Όσο για τον Αρμό θα διαφωνήσω με τον ανύπαρτκο τρόπο προώθησης των συγγραφέων του.Δύσκολα βρίσκει κανείς τα βιβλία του.... Φιλιά πολλά από μια Ελλάδα παράξενα και αφύσικα ανοιξιάτικη....

δεσποιναριον said...

Καλημερουδια Καναδεζα μου, και καλη εβδομαδα. Για το Τερα Αμμου εχω διαβασει εξαιρετικες κριτικες, αλλα καταλαβαινω την αναβολη της αναγνωσης του απο σενα τοτε αφου οπως και να εχει επηρρεαζοματε απο τα κειμενα των αλλων. Φιλια Δευτερας που μολις αρχιζει απαιτητικη!

Mary Ka said...

Δεν τα έχω διαβάσει τα βιβλία Τζαστινάκι μου, αλλά βλέπω ότι η κριτική σου ματιά μπαίνει στην ουσία και τη διέπει μια αντικειμενικότητα.
Πάντως με ξεσήκωσες για το δέυτερο βιβλίο.
Καλησπέρα.

Justine's Blog said...

Διαβάζω τα βιβλία με αγάπη για τους συγγραφείς αλλά και για τους αναγνώστες. Δεν θέλω να δημιουργώ προσμονές, δίνω το στίγμα τους όπως το εισπράττω. Καλές αγορές στα βιβλιοπωλεία !

Justine's Blog said...

Μελισσούλα μου,
Δεν μου λές πως πάς για ανεφοδισαμό για να σου δώσω τη σωστή και πρέπουσα λίστα! Να το διαβάσεις το βιβλίο του Διακογιάννη, θα σου αρέσει. Είναι γραμμένο για ευαίσθητες Μελισσούλες!!!

Justine's Blog said...

Λένα μου,
Χαίρομαι που διαβάζουμε με ίδια οπτική. Οσο για τον Αρμό, είναι μικρός και συντηρητικός οίκος στη διακίνηση και διανομή, αλλά έχει ορισμένα διαμάντια. Ανάμεσά τους και ο Νίκος. Θα διαβάσω την Τέρα Αμμου τώρα που απελευθερώθηκα απο το σύνδρομο του διακειμενισμού.
Φιλί

Justine's Blog said...

Δεσπονάκι πρωτευουσιάνικο,
Εσύ έχεις ακόμη υλικό προς ανάγνωση.Θα σου στείλω μια χιονοθύελλα για να ολοκληρώσεις κι όταν γυρίσω απο Ελλάδα θα σε εφοδιάσω με τα βιβλία του Νίκου, ναι;
Καλή εβδομάδα!

Justine's Blog said...

Μαιρούλα μου,
Προσπαθώ να διαβάσω τα βιβλία με μια αντικειμενικότητα θέτοντας ως μέτρο την εντιμότητα του συγγραφέα απέναντι στο υλικό του και την ιστορική εποχή. Πιστεύω πως το βιβλίο του Διακογιάννη ΄στηρίζεται γερά στην έρευνα προσπαθώντας να τηρήσει το γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής και της εποχής κι ας προέρχεται απο το Αιγαίο. Μισώ τις προχειρότητες και τις ανεύθυνες προσεγγίσεις των προχειρογράφων.
Ψήνεσαι με τις προτάσεις μου;

ΓΙΑΝΝΑ said...

Ιουστινη μου ο λογος σου οπως παντα μεστος.Συναντας με δεξιοτεχνια την ουσια και την αναλυεις με ενδιαφερον.Παρατηρω οτι τα τελευταια χρονια ξεπηδουν συνεχως νεοι συγγραφεις και εχει αξια να αναγνωριζουμε τα ταλεντα για την πραγματικη αναταση του λογοτεχνικου πεδιου στην Ελλαδα.Η κριτικη σου ειναι πολυ χρησιμη προς αυτη την κατευθυνση.Καλημερα απο την πατριδα που σημερα ειναι μουντη και λενε οτι αργοτερα θα βρεξει.

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Όχι δεν έχω διαβάσει τα βιβλία αυτά, έτσι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, αλλά μας δίνεις την ευκαιρία να μάθουμε για αυτά μέσω της παρουσίαση τους από την ιστοσελίδα σου.

Χαιρετώ

Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Γιάννα μου γλυκειά,
Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις ποιά βιβλία θα διαβάσεις προπάντων των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων. Επειδή έχω τραβήξει το βάρος της περιφρόνησης απο την πιάτσα, προσπαθώ να διαβάζω και μεταφέρω τη γνώμη μου. Δεν είμαι επιεικής με τους πρωτοεμφανιζόμενους προπάντων όταν έχουν ταλέντο, Πρέπει να το δουλεύουν περισσότερο. Χαίρομαι αν βοηθάω στις επιλογές των βιβλίων σου.
Φιλί

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Γαβρίλη,
Κράτησε σημειώσεις για τα βιβλία που θα αγοράσεις το καλοκαίρι στην πατρίδα.
Φιλιά πολλά με χιόνι

Λίτσα Καραμπίνη said...

Αγαπητή Ιουστίνη είμαι κι εγώ ένα από τα παιδιά των εκδόσεων "ΑΡΜΟΣ". Από πρώτο χέρι, λοιπόν, συμφωνώ τόσο με τα γραφόμενά σου, σχετικά με αυτό τον εκδοτικό οίκο, όσο και με τα γραφόμενα της αγαπητής Λένας Μαντά μα θέλω ακόμη κάτι να προσθέσω. Σ΄ έναν εκδοτικό οίκο που δύο ή τρεις χιλιάδες πωλημένα αντίτυπα είναι μεγάλη επιτυχία, οι συγγραφείς ασφυκτιούν μεν αλλά δεν συρρικνώνονται. Παλεύουν, αγωνίζονται, δουλεύουν σκληρά για να υπερβούν όσο είναι δυνατό το εμπόδιο της μικρής διανομής και της υποτυπώδους διαφήμισης. Και πίστεψέ με - έξι βιβλία μου κυκλοφορούν απ΄ τον Αρμό - όλη αυτή η μετ΄ εμποδίων διαδρομή στο λογοτεχνικό στερέωμα είναι ό,τι χρειάζεται κανείς για ν΄ αποκτήσει, εκτός από το όποιο του ταλέντο, και τη στόφα, τη γερή στόφα του μυθιστοριογράφου, του γραφιά εκείνου που είναι απερίσπαστα σκυμμένος και σκάβει τη ψυχή του, πέρα από ανώφελες επάρσεις και πισώπλατα μαχαιρώματα. Αυτά έχω διαπιστώσει πως είναι τα θετικά ενός μικρού εκδοτικού οίκου χωρίς βέβαια να παραβλέπω και τα όποια αρνητικά…
Σχετικά με τα βιβλία του Νίκου Διακογιάννη τα έχω διαβάσει και τα δύο, μου αρέσουν πάρα πολύ με τον τρόπο που τα γράφει και θεωρώ ότι αν είχε την τύχη να συνεργαζόταν με κάποιον από τους πρωτοκλασάτους εκδοτικούς οίκους θα είχε πωλήσει αρκετές χιλιάδες αντίτυπα και ίσως... ίσως ακόμη και οι όποιες μικροαδυναμίες της γραφής του να περνούσαν ως δημιουργικές πρωτοτυπίες.
Γιατί, ξέρεις,,, συχνά συμβαίνει και αυτό.
Με την αγάπη μου Λίτσα Καραμπίνη.

Justine's Blog said...

Κυρία Καραμπίνη,
Καλώς ορίσατε στο μπλόγκ μου. Ναι, έχει τις αδυναμίες του ένας μικρός εκδοτικός οίκος, έχει και τα καλά του. Τα βιβλία και οι συγγραφείς αντιμετωπίζονται επι ίσιοις όροις. Ενώ στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους ΄πάρχουν διαχωρισμοί και μάρκετινγκ προτιμήσεων.
Για το βιβλίο του Νίκου, ίσως να είχε καλύτερη τύχη σε ένα εμπορικότερο οίκο. Ισως και όχι, όμως γιατί οι αναγνώστες έχουν άλλη ρότα.
Πάντως, εγώ θαυμάζω τον Αρμό για τις ωραίες και προσεγμένες του εκδόσεις.
Κι εύχομαι καλή επιτυχία στα δικά σας βιβλία.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση απο το μακρινό Μόντρεαλ
Ιουστίνη

Maria Tzirita said...

Ιουστίνη μου ζητώ συγνώμη καταρχήν που άργησα τόσο να δώσω το παρόν στην παρούσα ανάρτησή σου! Έλειπα στην Κύπρο και ξέρεις πώς είναι τον πρώτο καιρό που βγαίνει το βιβλίο σου - τρέχεις και δε φτάνεις! Αξίζει τον κόπο όμως, είναι ανεκτίμητο αυτό που εισπράττεις από την επαφή με τον κόσμο που έχει αγαπήσει εσένα και τα βιβλία σου. Είμαι σίγουρη πως το ξέρεις καλά εσύ και με καταλαβαίνεις.
Χαίρομαι πάρα πολύ και μόνο με το γεγονός ότι διάβασες ένα δικό μου βιβλίο. Με τιμά πολύ και ιδιαίτερα το γεγονός ότι μπήκες στον κόπο να το σχολιάσεις. Σ'ευχαριστώ από την καρδιά μου για την παρουσίαση αυτή, συμφωνώ με όλα όσα έγραψες και ξέρω πως ο λόγος που αγαπήθηκε τόσο πολύ είναι ακριβώς αυτός: είναι ένα απλά γραμμένο βιβλίο που αγγίζει κατευθείαν την ψυχή.
Επίσης έχω να σου πω ότι το δικό σου αριστούργημα το τελείωσα - να είναι καλά οι ώρες στο αεροπλάνο - και τις εντυπώσεις μου επιφυλάσσομαι να τις μοιραστώ μαζί σου σε ειδική ανάρτηση στο μπλογκ μου.
Σε φιλώ με αγάπη κι εύχομαι ν'ανταμώσουμε σύντομα και πάλι!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Μαρία,
Εύχομαι νάναι καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο, να πάει ψηλά όπως τα προηγούμενα.
Εγραψα απο την καρδιά μου για το βιβλίο σου, που ήταν έντιμο και άφησε να διαφανεί πως είσαι στόρυ τέλλερ.
Εγώ έρχομαι το επόμενο ΣΚ κι ελπίζω να τα πούμε απο κοντά.
Φιλί