Αρκεί ο διασυρμός!

Καθ οδόν προς την Αθήνα, στο αεδροδόμιο της Φραγκφούρτης διάβασα το πιό κατάπτυστο δημοσίευμα και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου και τις αμφιβολίες μου για το αν πρέπει να ανήκουμε σ΄αυτή την Ευρώπη που δεν έχει καμιά ιδέα περι αλληλεγγύης και συμμαχίας.

Σήμερα είναι η οικονομία, αύριο θάναι τα σύνορα.

Πώς μπορούμε να στηριζόμαστε σ΄αυτούς;

κι ακόμη, ο καιρός είναι βροχερός. Αφησα την άνοιξη στο Μόντρεαλ και βρήκα το χειμώνα στην Αθήνα. Αλλά το διακσεδάζω με τις φινφον ομπρέλες μου!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ενώ ο πρωθυπουργός αλωνίζει τις πρωτεύουσες του κόσμου για να λάβει πολιτική και ηθική στήριξη για την έξοδο από το αδιέξοδο, τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου συνεχίζουν να ρίχνουν το ανάθεμα στην Ελλάδα, που αποτελεί το 2% της οικονομίας της ευρωζώνης.

Η ενορχηστρωμένη επίθεση έχει αρχίσει να με τρομάζει παρότι δεν είμαι οπαδός της θεωρίας της συνωμοσίας.Στο αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης έπεσα πάνω στην εφημερίδα Financial Times , η οποία στο πρωτοσέλιδο και στο εσωτερικό της αφιέρωνε ολόκληρες σελίδες κατηγορώντας την Ελλάδα για τους χειρισμούς της σχετικά με δημοσιονομικό έλλειμμα και τη θέση της στην ευρωζώνη.

Αυτό που πραγματικά με εξόργισε τα πλείστα ήταν ένα ειδικό άρθρο γνώμης, το οποίο παρομοίαζε την Ελλάδα με ένα προτεκτοράτο της Αγγλίας, το Νιούφαουνλαντ που τελικά προσαρτήθηκε στην ομοσπονδία του Καναδά.

Ο αρθρογράφος David Hale ενώ παραδέχεται πως η Ελλάδα αποτελεί το 2% της ευρωπαϊκής οικονομίας, σημειώνει πως η χώρα παρουσιάζει δημοσιονομικό έλλειμμα 7,8% από το 1988 και ότι παραποίησε τα οικονομικά στοιχεία προκειμένου να μπεί στην ευρωζώνη το 2001.

Ο αγγλος οικονομολόγος υποστηρίζει ότι η Ελλάδα προκαλεί τριγμούς στην αγορά με το έλλειμμά της διότι υπήρξε χώρα με τρομερή πολιτική αστάθεια, αναφέροντας τον εμφύλιο, τη δικτατορία και την ανατροπή της βασιλείας.
Παρουσιάζοντας το μοντέλο του Νιούφαουντλαντ, που είχε ζητήσει την επιτροπεία της Αγγλίας για να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα κάποτε στο απώτερο παρελθόν , ο Ντέιβιντ Χέιλ σημειώνει με θράσος:

«Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα ζητώντας από την ελληνική κυβέρνηση να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να αναθέσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια επιτροπή έξι γραφειοκρατών, τριών από την Αθήνα και τριών από τις Βρυξέλλες.

Η επιτροπή θα μπορούσε να εγγυηθεί το χρέος της Ελλάδας και να κυβερνήσει τη χώρα μέχρι να εξυγιανθεί οικονομικά. Θα υπήρχαν σίγουρα περισσότερες διαμαρτυρίες για την απώλεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα αλλά θα έμαπινε ο θεμέλιος λίθος για την οικονομική ανασυγκρότηση που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στη δημοκρατία το 2015 με τη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη σε όλη την Ευρώπη.

Ο αρθρογράφος με ποταπή ειρωνία υποδεικνύει πως η Ελλάδα θα μπορούσε να ξεπεράσει τα προβλήματά της μιμούμενη το παράδεγμα του Ντουμπάι, που ονόμασε το μεγαλύτερο πύργο της χώρας στο όνομα του σεϊχη του Αμπουντάμπι, ο οποίος έδωσε σωτήριο δάνειο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο κρατίδιο προ της πτώχευσης.»Η Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ντουμπάι ονομάζοντας τον Παρθενώνα Ζαν Κλόντ Τρισέ...» καταλήγει ο Χέιλ.

Διαβάζοντας το άθλιο δημοσίευμα, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υψηλός οικονομολόγος προτείνει να παραδώσουμε τη δημοκρατία μας στην Ευρώπη εν ονόματι ενός δανείου και να κυβερνηθούμε από επιτροπή οικονομολόγων για να διορθώσουμε το δημοσιονομικό μας έλλειμμα, ένιωσα πως η Ελλάδα η χώρα της δημοκρατίας και των τεράστιων αγώνων για την κατάκτησή της, κάθεται στο σκαμνί από τον καθένα αγγλοσάξονα δοκησίσοφο και λαλούντα τη γλώσσα της υπεροψίας και της ιστορικής άγνοιας.

Ολοκληρώνοντας το κατάπτυστο άρθρο, όπου πάλι ο Παρθενώνας μας γίνεται αντικείμενο σεναρίου αγοραπωλησίας, σκέπτομαι πόσο βδελυροί μπορεί να γίνουν οι συνεταίροι της Ευρώπης ενάντια στις ρίζες του ιστορικού πολιτισμού μας /τους, στο όνομα μιας οικονομικής κρίσης.

Ειλικρινά θλίβομαι που σ’ αυτή την συγκυρία, οι Ευρωπαίοι αντί να τιμήσουν την ενότητα της νομισματικής ένωσης, ξιφουλκούν εναντίον της Ελλάδας ταπεινώνοντας το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας του λαού μας.

Μπορώ να ομολογήσω μετά από χρόνια πως μετανιώνω που η πατρίδα μου έγινε μέλος μιας Ευρώπης, η οποία δεν φαίνεται να έχει προσανατολισμό, ηθική, πνευματικό φρόνημα και προπάντων δεν είναι αλληλέγγυη προς τους λαούς που τη συναποτελούν.

Προς τι αυτή η συμμαχία τελικά;