Ιερή αγανάκτηση εναντίον των ισχυρών του κόσμου

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Οι σκηνές με τους διαδηλωτές να τα σπάνε με μανία στο δήθεν πολιτισμένο Τορόντο κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης κορυφής του G20 το περασμένο Σαββατοκυριακο έκαναν το γύρο του κόσμου.

Ο κατά τα άλλα συνεταγμένος Καναδάς , όπου ποτέ δεν γίνονται συλλαλητήρια και πορείες, απέδειξε πως παρά τα 1,1 δισκετομμύρια δολάρια που ξοδευτηκαν για την ασφάλεια και περιφρούρηση των δύο μεγάλων διακέψεων δε μπόρεσε να χαλιναγωγήσει την αγανακτισμένη μάζα των διαμαρτυρόμενων πολιτών.

Και θα πρέπει να τονίσουμε πως το υπερβολικό κόστος της διοργάνωσης του G8 και του G20 είναι ο τεράστιος λογαριασμός που θα κληθούν να πληρώσουν με τους φόρους τους οι μέσοι καναδοί πολίτες χωρίς να έχουν συναινέσει σ΄αυτή την αλόγιστη σπατάλη.

Αυτός ο παραφουσκωμένος λογαριασμός, που τώρα θα αρχίσει να ερευνά η γενική ελεγκτής του Καναδά Σίλα Φρέιζερ, ήταν προορισμένος για να εξασφαλίσει την ήρεμη και ομαλή διεξαγωγή των διασκέψεων κορυφής. Την ώρα που το Πίτσμπουργκ για την ανάλογη διοργάνωση είχε ξοδέψει 16 εκατομμύρια δολάρια και το πολυσύχναστο Λονδίνο 50 εκατομμύρια δολάρια, η Οττάβα αποφάσισε να ξετινάξει τον προϋλογισμό στα ύψη, λές και τα χρήματα προερχόνταν απο τον κουρβανά του πρωθυπουργού ή των υπουργών του.

Ακόμη και ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κάρφωσε τον καναδό πρωθυπουργό βεβαιώνοντας πως η συνδιασκέψεις κορυφής, που θα γίνουν στη Γαλλία του χρόνου, θα στοιχίσουν το ένα δέκατο απο όσα ξόδεψε ο Καναδάς.

Ετσι λοιπόν, με ένα παράλογα υψηλό λογαριασμό και με την απόλυτη διαβεβαίωση της Οττάβας πως δεν θα γίνουν έκτροπα , άρχισε η συνδιάσκεψη των 20 στο Τορόντο. Ο κόσμος όμως ξεχύθηκε στους δρόμους διαμαρτυρόμενος όχι μόνο για όσα κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ σολωμού και σαμπάνιας αποφασίζουν οι μεγάλοι για τους μικρούς, αλλά και για όσα αφειδώς ξοδεύονται προκλητικά σε τέτοιες διοργανώσεις.

Η αστυνομία χτυπούσε αλύπητα, πετούσε δακρυγόνα, έπιανε αθώους πολίτες που είχαν κατεβεί στους δρόμους του Τορόντο να σηκώσουν φωνή διαμαρτυρίας για τέτοιου είδους διασκέψεις που δεν οδηγούν πουθενά, αλλά αποτελούν αφορμή για ακριβά δείπνα, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και γενικά για ανούσιες δημόσιες σχέσεις ηγετών.

Οι πολίτες- ακόμη και οι κούλ Καναδοί- είναι αγανακτισμένοι γιατί βλέπουν τα τελευταία χρόνια να ξοδεύονται δισεκατομμύρια δολάρια για να πλουτίζουν οι τράπεζες και οι ατοκινητοβιομηχανίες και γενικά τα μεγάλα καρτέλ του κόσμου.
Είναι έξαλλοι απο θυμό γιατι γίνονται μάρτυρες μιας παγκόσμιας συμπαιγνίας εις βάρος τους, η οποία γεμίζει τις τσέπες των λίγων αδειάζοντας τον κοσμάκη στα πεζοδρόμια.

Φυσικά, τίποτε απολύτως ουσιαστικό δεν προέκυψε απο τις δύο παγκόσμιες διασκέψεις κορυφής που έγιναν στο Οντάριο με τα χρήματα των φορολογούμενων Καναδών.

Αποφασίστηκε μια ψιλοβοήθεια για τις μητέρες των φτωχών χωρών (να δώσουν και μια ελεημοσύνη για τα μάτια του κόσμου!) και επίσης αποφασίσθηκε να μειωθούν τα κρατικά ελλείμματα (πάλι με κόστος των μέσων εργαζομένων πολιτών).

Πιστεύω πως αυτός ο παραλογισμός της συνευρεσης των αρχηγών των πλουσίων χωρών του κόσμου, όλο και περισσότερη αγανάκτηση θα προκαλεί, καθώς τίποτε ουσιαστικό (ούτε οι ατομικές ελευθερίες στην Κίνα , ούτε οι κοινωνικές παροχές στην Ινδία θίχτηκαν για μια ακόμη φορά) δεν βγαίνει απ΄αυτές.

Ας καθήσουν, λοιπόν, οι ισχυροί του κόσμου στις χώρες τους να λύσουν τα εν οίκω τους και μετά να πάρουν τους δρόμους για τα εν δήμω.

Κι ο Στίβεν Χάρπερ με τους υπουργούς του ας πληρώσουν απο την τσέπη τους το λογαριασμό, που είναι τεράστιος, ανυπόφορος, προκλητικός για το μέσο Καναδό. Ας πληρώσουν και το λογαριασμό της κακής δημοσιότητας της χώρας, που έδειχνε τριτοκοσμική και άναρχη καθώς οι αστυνομικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να χαλιναγωγήσουν ούτε μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές στους δρόμους του Τορόντο.

Ντροπή για την αλαζονεία του πρωθυπουργού, ντροπή για την ανικανότητα του καναδικού συστήματος ασφάλειας των πολιτών!