ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, May 8, 2011

Γιορτή της μάννας με απουσία




Σήμερα είναι η γιορτή της μάννας. Και είναι η πρώτη χρονιά της ύπαρξής μου που δε στέλνω λουλούδια στη μάννα μου, παραγγελμένα από την ξαδέρφη μου την Καίτη Κακαβούλη στον Πάνο το Φέξη στη Λευκάδα. Τα τελευταία 22 χρόνια που ζώ στον Καναδά αυτή ήταν παραγγελία, ένα μπουκέτο λουλούδια γιά τη μάννα.

Το περασμένο καλοκαίρι η μάννα μου πέταξε στη γειτονιά του ουρανού κι έτσι φέτος έμεινε η παραγγελία αναπάντητη, κενή. Στη μνήμη της σήμερα αφιερώνω ένα απόσπασμα από το βιογραφικό μυθιστόρημα περί τον παππού μου παπα-Κώστα Κακαβούλη υπό τον τίτλο Πετάει, Πετάει το Σύννεφο (εκδόσεις Ψυχογιός). Η Σοφία του κειμένου υποδύεται τη μητέρα μου Μαρία Κακαβούλη-Φραγκούλη.ιός

«O παπα-Κωστάγγελος μένει μόνος με τη Σοφία του. Την κοιτάζει στα μάτια με λατρεία. Η αγαπημένη, η εκλεκτή του κόρη, η τέταρτη απ' τα οχτώ παιδιά του. Τη φέρνει στο νου του μικρό κορίτσι, με περιποιημένο το ένα και μοναδικό φουστάνι της στα στερημένα χρόνια της Κατοχής. Μια μικρή κυρία από τότε, κι ας έλειπαν τα μέσα. Ποτέ δεν του ταίριασε η εικόνα της στα χωράφια, γι' αυτό βιάστηκε να τη στείλει στη χώρα, στο Δεσποτικό, να βοηθήσει τ' αδέρφια της καθώς φοιτούσαν στο γυμνάσιο Λευκάδας.

Έπραξε άδικο σε βάρος των άλλων κοριτσιών του; Δε νομίζει, οι δύο άλλες θυγατέρες του θέλησαν γάμο με όποια συνέπεια. Η Σοφία είχε τ' όνειρο να γίνει μια αστή, να παντρευτεί αστό, να κατοικήσει στην πόλη. Κάλλιο κακή χώρα παρά καλό χωριό! ήταν το σύνθημα της ζωής της. Παρά τις τύχες που της έφερναν οι προξενήτρες, περίμενε υπομονετικά να βρει τον αβοκάτο, το δικηγόρο της. Ήπιος χαρακτήρας, καλή νοικοκυρά, άγγιξε όλα όσα είχε πεθυμήσει.

Κι ο άντρας της, ο Γιώργος Κοντογεώργης, μορφωμένος, δυναμικός, συνεπής στις υποχρεώσεις του, ήταν στα μέτρα της. Κάθε Σαββάτο ανελλιπώς της έφερνε λουλούδια και τη ζήλευε όλη η γειτονιά. Χρυσάνθεμα το φθινόπωρο, βιολέτες και κρινάκια την άνοιξη, πασχαλιές τον Απρίλη. Το καλοκαίρι πάλι ανακάλυπτε γαρίφαλα μοσχομυριστά για να μην της λείπει η ευωδιά, που έτσι κι αλλιώς ήταν διάχυτη στο σπίτι, καθώς εκείνη συνήθιζε να βάζει σε όλα τα ντουλάπια της άρωμα λεβάντας. Όσο για τη γιορτή της μάνας, η Σοφία ήταν η μόνη στη φαμίλια που έπαιρνε μιαν αγκαλιά τριαντάφυλλα απ' τα παιδιά της, ακόμη κι αν η βαρυχειμωνιά είχε κάψει τις τριανταφυλλιές. Λες κι άνθιζαν πάντα σε πείσμα των καιρών, μόνο για κείνη.

Πώς έγινε κι αυτή η κόρη στη μέση ακριβώς του μικρού του λόχου επέβαλε τα δικά της σχέδια χωρίς υποχωρήσεις, ακόμη δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Έτσι όπως ήταν ήσυχη απ' τη φύση της, θα πίστευε κανείς πως θα περνούσε απαρατήρητη στην οικογένεια κι αργότερα στη ζωή της. Κι όμως κατόρθωσε να γίνει σημείο αναφοράς της οικογένειας των Αργυρίου και όχι μόνο.»

Ιουστίνη

16 comments:

Efi Pylarinou said...

Η συναισθηματικη νοημοσυνη γινεται ολο και περισσοτερο σημαντικη καθως ζουμε το τελος της βιομηχανικης εποχης. Ευλογημενη νασια που την καλλιεργεις.
Χρονια πολλα στην Ιουστινη μητερα.

Αστοριανή said...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,
σε σένα και σε ΟΛΕΣ τις μάνες του κόσμου!

Ιουστίνη μου,
βιαστική γιατί σήμερα "κερνώ" ξεχωριστή μαγειρική...
χάρηκα το απόσπασμα, τρυφερά γραμμένο.

Καλή σου μέρα,
Φιλάκια,
Υιώτα

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,
Είμαι περήφανη που έγραψα ένα ολόκληρο βιβλίο αφιερωμένο στη μάννα μου για τη μάννα μου. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι ό,τι μας έχει απομείνει για να τα βγάλουμε πέρα στον οδοστρωτήρα που λέγεται πρόοδος.
Χρόνια πολλά στη μαννούλα σου και σε σένα γλυκειά μου.
Θα μου λέιψεις

Justine's Blog said...

Χρόνια πολλά Γιώτα μου,
Σε σένα και στις κόρες σου και μάλιστα στη φρέσκια μαννούλα της οικογένειας.
Κι εγώ μαγειρεύω λαγούς με πετραχήλια απόψε για να κεράσω τους καρπούς της αισιοδοξίας μου.
Φιλιά απο ηλιόλουστο λαμπερό Μόντρεαλ

Ρούλα said...

Αγαπημένη μου Ιουστίνη Χρόνια Πολλά! Είναι θαυμάσιο που η μαννούλα σου αξιώθηκε να διαβάσει το βιβλίο αφιέρωμα για την ίδια. Όσο για σένα θα είναι μεγάλη παρηγοριά που πρόλαβες και της το αφιέρωσες!
Καλά να περάσετε, σε φιλώ πολύ πολύ από μια βροχερή και κρύα πόλη!

My blueprint said...

Υπέροχη η αφιέρωση σας. Υπέροχη η μανούλα. Χρόνια σας Πολλά.
Δέσποινα

Justine's Blog said...

Ρούλα αγαπημένη μου,
Πρόλαβα να το γράψω και να το γιορτάσουμε όλη η οικογένεια πριν τη μεγάλη αναχώρηση της Κωνσταντίνας μας. Κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη ευτυχία.
Χρόνια πολλά σε σένα, να σε χαίρονται και να χαίρεσαι τ΄αγόρια σου.
Απο ηλιόλουστο, γιορτινό Μόντρεαλ (παρότι εγώ διορθώνω!!! κλεισμένη μέσα )

Justine's Blog said...

Χρόνια πολλά Δεσποινα,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, το βιβλίο μου μια προσφορά μνήμης στις υπέροχες μέρες που γνώρισα σαν παιδί.
Χρόνια πολλά και σε σένα

Anonymous said...

Ιουσστίνη, να είσαι πάντα καλά και να έχεις στην καρδιά σου την αγάπη της μάνας σου! Αυτό θα την κρατήσει για πάντα μαζί σου...

Μηθυμναίος said...

Θυμάμαι με πόση συγκίνηση διάβασα, εκείνα τα χρόνια (μακριά κι εγώ…) το βιβλίο σου «Πετάει, πετάει το σύννεφο».
Όμως ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μάνα του… ειδικά τέτοια μέρα.
Αλλά μιας και δεν τις έχουμε κοντά μας κι ένα κεράκι φτάνει για τις αγαπημένες μας μανούλες...

Ελπίζω να έλαβες τα δικά μου τριαντάφυλλα…

pylaros said...

Κάτι που σε τιμά ως άνθρωπο είναι οι αναμνήσεις της παιδικής μας ζωής, προπαντός της μάνας, κάτι που δεν ξεχνιέται ποτε!!!!!!
Με το γραπτό σου αυτό αισθάνηκες την αγιότητα της Μάνας...
Χρόνια πολλά Ιουστίνη μου

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

La Gigi said...

σε φιλώ πολύ πολύ!

Justine's Blog said...

χρυσούλα καλή μου,
Θα κρατήσω γιά πάντα φυλαγμένα τα μυστικά της γυναικείας της υπόστασης και θα την θυμάμαι για την ήρεμη δύναμή της.
Φιλί του ήλιου και της άνοιξης

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Στράτο,
Τα έλαβα τα τριαντάφυλλά σου και σ΄ευχαριστώ. Φιλιά στην Αλεξάνδρα σου για την γιορτή της.
Εμείς έχουμε δεθεί με τους ακατάλυτους δεσμούς της ξενητειάς μας, οι πρώτες μου απόπειρες στη λογοτεχνία, εσύ ενθουσιώδης, αγαπημένος, υποστηρικτικός, γενναιόδωρος.
Σ ευχαριστώ για τη φιλία σου

Justine's Blog said...

Καλέ μου Γαβρίλη,
Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου που χύνουν βάλσαμο στην ψυχή μου. Φιλί του ήλιου από το Μόντρεαλ που τώρα ζέι την πρώτη του άνοιξη!

Justine's Blog said...

Τζιτζινα μου,
Σ' ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες.
Επιτέλους ήλιος εδώ στο Μοντρεάλ.
Φιλί σου