Μαμούλα

Παιδάκι και Μαμούλα!

Σήμερα είναι η γιορτή της μητέρας και πρέπει να πώ ότι αν και προέρχομαι από τη μικρή Λευκάδα, ο πατερούλης πάντοτε είχε αυτή τη γιορτή στο ημερολόγιό του. Ο πατερούλης ήταν διεθνής κι έτσι κάθε πρώτη Κυριακή του Μαίου έφερνε λουλούδια να τα προσφέρουμε στη μητέρα. Ετσι κι αλλοιώς της έφερνε λουλούδια κάθε Σάββατο να στολίζει τα βάζα της.

Οταν έμεινα έγκυος , τρόμαξα με το ρόλο που ανοιγόταν μπροστά μου. Πανικοβλήθηκα, φοβήθηκα. Τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης αναρρωτιόμουν διαρκώς αν θα μπορούσα να τα καταφέρω να μεγαλώσω αυτό το πλασματάκι που αναπτυσσόταν μέσα μου. Τυραννιόμουν με τη σκέψη αν θα μπορούσα να του  μάθω το περπάτημα, τα γράμματα, τις αξίες της ζωής.  αν είχα την ικανότητα να το κάνω.

Οταν γεννήθηκε ο Αλέξανδρος, όλα ήρθαν φυσικά όπως συμβαίνει στη ζωή. Η φύση παίρνει τα ηνία και διορθώνει τις αγωνίες και την ανικανότητα. Οταν άρχισε να μιλάει στα ελληνικά και είπε τη λέξη μαμά, εγώ τρελλάθηκα. Αυτη ήταν η ανταμοιβή μου.

Λίγο αργότερα θέλησε να με αποκαλέσει χαϊδευτικά. Η μητέρα μου του είπε να με φωνάξει μαννούλα. Ο Αλέξανδρος γύρισε και της απάντησε, μαμούλα θα την λέω που βγαίνει από το μαμά.

Εκτοτε εγώ είμαι η μαμούλα κι εκείνος το παιδάκι. Ετσι αλληλοαποκαλούμαστε και για μένα είναι ο πιό γιορταστικός προσδιορισμός.

Χρόνια πολλά στις μαμούλες του κόσμου!

Justinaki