Αλκηστις Πρωτοψάλτη και Ελευθερία Αρβανιτάκη: Δύο κορυφαίες φωνές στο Μόντρεαλ!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Δυό γυναικείες φωνές, δυό ελληνικές παρουσίες θα πλημμυρίσουν με την ερμηνεία και το μπρίο τους την αίθουσα του Ριάλτο την 1^η Οκτωβρίου.Η παράσταση αρχίζει στις 7.30 αλλά οι πόρτες ανοίγουν στις 7μ.μ

 Πρόκειται για δυό εμηνεύτριες που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους στην ελληνική μουσική σκηνή, δύο γυναικείες φωνές που είχαν σημαδέψει την ακμάζουσα και εξελισσόμενη μέχρι πρότινος ελληνική δισκογραφία.

Η Ακληστις Πρωτοψάλτη, την οποία γνωρίζω προσωπικά, καθώς είχα συντονίσει τη φωτογράφισή της και τη συνέντευξή της στο Πάρίσι το σωτήριον έτος 1988, οπότε έκανε πρεμιέρα η εφημερίδα «24 Ωρες», είναι μια διαχρονική αξία στο τραγούδι, που δεν παύει να μεταλλάσσεται μέχρι σήμερα.

Τη θυμάμαι με αθλητικό λούκ να ερμηνεύει  τα τραγούδια του Δήμου Μούτση σε στίχους των μεγάλων ποιητών στο δίσκο «Τετραλογία». Κι αργότερα σμίγει με το Διονύση Σαββόπουλο στη "Ρεζέρβα" καθώς και με άλλους έντεχνους συνθέτες.

Ωστόσο, η στιγμή της Αλκηστης ήρθε με το ¨Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ" του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Ακολούθησαν δίσκοι φωτιά με αποκορύφωμα το «Σαν Ηφαίστειο που ξυπνά». Το «Δικαίωμα» είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας της στη μπαλάντα. Τραγούδια του δίσκου έχουν περάσει μέσα στο καθημερινό μας γίγνεσθαι ως μότο της ανθρώπινης ζωής.

Η Ακληστις δεν αρκέσθηκε ποτέ στις επιτυχίες της. Απλώθηκε σε λαϊκά, μπαλάντες, ελαφρά, τραγούδησε ακόμη και λάτιν όταν ήταν η εποχή τους.

Αυτό που την καταξιώνει όμως είναι η σκηνική της παρουσία, το απόλυτο δόσιμό της στην παράσταση όταν τραγουδάει και ξεσηκώνει τον κόσμο με τη φωνή και την ζωτικότητά της.

Αντίποδας στη συναυλία του Μόντρεαλ είναι η Ελευθερία Αρβανιτάκη , η ήρεμη δύναμη της αναβίωσης του ρεμπέτικου. Τη γνωρίσαμε με την Οπισθοδρομική Κομπανία και την παρακολουθήσαμε να ακροβατεί ανάμεσα απο το λαϊκό και τη μπαλάντα στηρίζοντας με το ταλέντο της και τους δύο μουσικούς τρόπους.

Για μένα η κορυφαία της στιγμή ήταν και θα παραμείνουν οι δισκογραφικές δουλειές της με το Σταμάτη Σπανουδάκη στο «Κοντραμπάντο» και την «Τανιράμα». Η Ελευθερία στράφηκε στη  τζάζ, πολλή τζάζ τόσο που έφτασε να τραγουδήσει με την ιέρεια της, την Σεζάρια Εβόρα στο Λυκαβηττό, γράφοντας ιστορία.

Την Ελευθερία Αρβανιτάκη την έχω δεί πολλάκις στη σκηνή αλλά δεν της έχω πάρει ποτέ συνέντευξη. Μάλιστα, κάποτε σε μια εκπομπή της ΕΡΤ φιλοξενηθήκαμε διαδοχικά η μιά μετά την άλλη και είχαμε μια διαπροσωπική κουβέντα. Αλλα ως εκεί.

Πρέπει να πώς ότι η συναυλία της Αλκηστης Πρωτοψάλτη και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη την 1η Οκτωβρίου με ιντριγκάρει πολύ.Με ενθουσιάζει , καθώς οι δυό αγαπημένες γυναικείες φωνές θα προσφέρουν  την μαγική ερμηνεία τους και την ευαισθησία τους σε μας τους ακροατές που αναζητούμε αυθεντική ελληνική μουσική στη Βόρεια Αμερική.

Ανυπομονώ να βρεθώ στην πιό εστέτ συναυλία της χρονιάς.

Συγχαρητήρια στους διοργανωτές που εκτός απο τον αγαπημένο Γιώργο Νταλάρα, τη Γλυκερία και την Ελένη Βιτάλη (25 Σεπτεμβρίου στο Μόντρεαλ) , τολμούν να διοργανώσουν μια συναυλία ευαισθησίας, στυλ και ελληνικού μπιτ.

Εισιτήρια προπωλούνται στο Delfi Variety και στο θέατρο Rialto!

Αγαπώ!


Με την Αλκηστι στο Παρίσι

Φωτογραφίες Βαγγέλη Ρασσιά

Σε μια εποχή που άρχιζε να ακμάζει η δημοσιογραφία με τα έντυπα του Κοσκωτά, κι ενώ ήμουν χρεωμένη με τις μεγάλες συνεντεύξεις των καλλιτεχνών στην εφημερίδα 24 Ωρες, η πρόταση να συνοδεύσω στο Παρίσι την Αλκηστι Πρωτοψάλτη για μια εξτραβαγκανς φωτογράφιση υπήρξε θεόπεμπτη.

Ετσι κινήσαμε μια μεγάλη ομάδα με αρχηγό τον εξαιρετικής τέχνης και αισθητικής φωτογράφο , Βαγγέλη Ρασσιά. Η Αλκηστις με την ομάδα του κομμωτή και του στυλίστα της μεταμορφώθηκε σε ντίβα, φωτογραφήθηκε στην Αψίδα του Θριάμβου, κάτω απο τον Πύργο του Αίφελ, πίσω απο την Παναγία των Παρισίων απο το μαγικό φακό του Βαγγέλη Ρασσιά.

Με την Αλκηστι μιλήσαμε εφ’ όλης της ύλης σε μια συνέντευξη-ποταμό κάτω απο τα φώτα του λατρεμένου Παρισιού. Μου είπε για τις μέρες της Αλεξάνδρειας, για την εγκατάσταση στην Αθήνα, για την αθλητική της δραστηριότητα, για τα πρώτα μουσικά της βήματα, για τις μπαλάντες που περιείχε ο νέος της τότε δίσκος.

Μου είπε, είπε, είπε... Κι έγραφα ακατάπαυστα, χειμαρρωδώς  ένα κείμενο απο τα ωραιότερα της καριέρας μου. Ισως μια μέρα να τη βρώ εκείνη τη συνέντευξη και να την φέρω στο μπλόγκ μου. Θάναι μια λαμπρή μέρα του Παρισιού!

 Η Αλκηστις στην Γέφυρα του Αλεξάνδρου Φ

 Υπομονετικά να παίρνει χίλιες πόζες για τη φωτογράφιση

 Με φόρεμα ντίβας νύχτα στην Αψία του Θριάμβου

 Να τρέχει στις κε

Πάνω στο μπαλκόνι της Παναγίας των Παρισίων. Στα πόδια της απλώνεται το Παρίσι