Κώστας Κρανιάς: Η πρόωρη αναχώρηση ενός τζέντλεμαν!!!

 

Αυτή η χρονιά είναι σημαδιακή. Μιά μιά οι απώλειες αγαπημένων προσώπων τη γεμίζουν, αδειάζοντας διαρκώς τις δικές μας ζωές.

Πρόσφατα έφυγε ο αγαπημένος φίλος και εκδότης απο το Τορόντο, ο Κώστας Κρανιάς, ένας άνθρωπος που πολέμησε με πάθος για την αλήθεια και την καθαρότητα της Ελληνικής παροικίας του Τορόντο.

Με τον Κώστα συνεργασθήκαμε στην παγκόσμια ομοσπονδία ομογενών δημοσιογράφων, μιλήσαμε πολύ, ονειρευτήκαμε περισσότερο και διαψευσθήκαμε στο τέλος ακυρωμένοι ως προς τις προσδοκίες μας με την αποτυχία του εγχειρήματος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού.

Ο Κώστας Κρανιάς μου προσέφερε στήλη στην εφημερίδα του «Ελληνικός Τύπος» και δεθήκαμε περισσότερο όταν συμπορευθήκαμε στην ελληνική τηλεοπτική ώρα.

Ηταν ένα ζωντανό πλάσμα, παθιασμένο για τη Μακεδονία και για όλα τα εθνικά ζητήματα. Ενας τζέντλεμαν με την ουσιαστική σημασία του όρου, που θα μείνει χαραγμένος στην καρδιά μου για την ήπια ομιλία και το γλυκό του γέλιο.

Εύχομαι στη σύζυγό του Αναστασία, τις κόρες, τους γαμπρούς και τα 8 εγγόνια του συλλυπητήρια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Ιουστίνη Φραγκούλη

 

 

 

 

Παραθέτω τον αποχαιρετιστήριο λόγο του συνεργάτη και συνεκδότη του Ηλία Κουτίνα, ο οποίος περικλείει όλα αυτά που ήταν ο Κώστας Κρανιάς.

 

 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Του Ηλία Κουτίνα

 

Ο ιδρυτής της αυτής της εφημερίδας που κρατάτε στα τώρα στα χέρια σας, δεν είναι πλέον ανάμεσα μας. Ο αδερφός, φίλος, οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας, παπούς, και μεγάλος Έλληνας, Κώστας Κρανιάς δεν ζει πλέον μαζί μας. Το νήμα της ζωής του κόπηκε την περασμένη Τρίτη το βράδυ, κτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Ο Κώστας μπορεί αδίκως να μην έφυγε πλήρης ημερών, έφυγε όμως πλήρης επιτευγμάτων. Μεγάλα και χειροπιαστά όλα τους στο σύνολο τους. Επιτυχημένος επιχειρηματίας με ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην αγαπημένη του Ντάνφορθ, επιτυχημένος εκδότης, μιας από τις εγκυρότερες, αν όχι η εγκυρότερη εφημερίδα της Παροικίας μας, Μα πάνω από όλα ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος και οικογενειάρχης. Τρυφερός σύζυγος της Αναστασίας, το μεγαλύτερο στήριγμα της ζωής του, τρφερός πατέρας της Τζένης και της Αθηνάς, και των συζύγων τους Κώστα, και Σπύρου και ακόμη πιο τρυφερός παπούς στα οχτώ του εγγόνια. Ήταν τέτοια η αγάπη του για αυτά, που κρυολογούσε και αυτός συνεχώς μαζί τους. Τόσο πολύ κοντά του τα είχε. Όταν τον πείραζα για τα συχνά του κρυολογήματα μου απαντούσε πως θα έρθει και μένα η σειρά μου.

Ο ήχος του κινητού μου είναι πάντα ο ίδιος. Όμως το βράδυ της Τρίτης μου ακούγονταν σαν «μην απαντάς», «μην απαντάς». Δεν ήθελα να απαντήσω γιατί ήθελα τα πράγματα να γίνουν όπως ήταν πριν.  Πριν όταν μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο, και σχολιάζαμε όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στην Παροικία και στην Πατρίδα. Για το που πάει η Κοινότητα μας, η άλλη μεγάλη αγάπη του Κώστα μετά την Αναστασία και τα παιδιά του. Τι μπορούμε να κάνουμε για να την βοηθήσουμε και να σιγουρέψουμε την μακροημέρευση της;  Γιατί σαν Παροικία δεν μπορούμε να τελειώσουμε το Πολιτιστικό κέντρο; Γιατί μπορούν οι άλλοι και όχι εμείς; Γιατί να υπάρχει αυτή η αντιπαράθεση με τον πνευτικό μας πατέρα; Γιατί, γιατί, γιατί.  Πολλά τα γιατί του Κώστα.

Ο Κώστας πίστεψε και πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για την αστική δομή της Παροικίας. Ονειρεύθηκε μια Παροικία που θα ξεκίναγε από τους συλλόγους, θα περνούσε στις κοινότητες, μετά στις επαρχιακές Ομοσπονδίες και θα κατέληγε τέλος στο Ομοσπονδιακό Κονγκρέσο. Παράλληλα με αυτή τη δομή ,πίστευε επίσης και στην ύπαρξη μιας άλλης παράλληλης υποδομής, αυτής της εκκλησιαστικής, με τις δυο τους να συνεργάζονται άψογα για το καλό της Ομογένειας πάνω στην αρχή του «τα του καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ».  Γι’αυτό εξάλλου έγινε και εκδότης. Για να προωθήσει αυτή την ιδέα. Εκδότης από αγάπη στα κοινά και όχι για επιχειρηματικούς ή βιοποριστικούς λόγους. Αποτύπωνε όλες αυτές τις σκέψεις του και τους προβληματισμούς του κάθε εβδομάδα στο χαρτί από την πιο δημοφιλή στήλη σε όλον τον Παροικιακό τύπο. Το τηλεσκόπιο. Οι γραπτές του σκέψεις καταβροχθήζονταν κυριολεκτικά από τους αμέτρητους φίλους του αλλά και από τους λιγοστούς μετρημένους στα δάχτυλα εχθρούς του. Καταβροχθήζονταν από εκείνους που αναζητούσαν την αλήθεια , αλλά και από εκείνους που επιζητούσαν να την σκεπάσουν για να μην γίνουν γνωστά τα σχέδια τους. Δεν μάσαγε τα λόγια του, ή μάλλον τις λέξεις του  πάνω στο χαρτί. Γι’ αυτό εξ άλλου πρόεδροι, πρόξενοι, πρέσβεις, αλλά και απλοί άνθρωποι επιζητούσαν την φιλία του και την συμβουλές του.Συγκρούστηκε για τα πιστεύω του μέχρι το τέλος και δεν μετάνοιωσε ποτέ . Δεν μετανοιώνεις εξ’ άλλου για κάτι που αγαπάς παθολογικά. Απλά πικραίνεσαι. Μερικοί τον πίκραναν. Αυτό όμως τον έκανε πιο αποφασισμένο να συνεχίσει τον αγώνα του. Μόνο ένας εχθρός τον λύγισε. Μόνο μια μάχη έχασε. Αυτή που τον πήρε από κοντά μας. 

 Ο Μάκης όμως επέμενε, και τελικά αναγκάστηκα να απαντήσω στο τηλεφώνημα με βαριά καρδιά.  «Έφυγε» είπε μονολεκτικά. Έφυγε ο συνεργάτης και φίλος σε βαθμό αδερφού. Έφυγε ένας από τους πιο ωραίους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Το κενό που ένοιωσα μέσα μου έρχισε να γεμίζει με όμορφες εικόνες από το παρελθόν με πρωταγωνιστή τον Κώστα. Τον έβλεπα μπροστά μου στις αμέτρητες κοινωνικές εκδηλώσεις της Παροικίας να σηκώνει την Αναστασία στην πίστα και να χορεύει μαζί της ένα καταπληκτικό βαλς με μαεστρία που θα ζήλευαν και επαγγελματίες χορευτές. Εκεί όμως που τον ζήλευα ήταν όταν εξωτερίκευε τον εσωτερικό του κόσμο σε ένα αρχοντικό ζεμπέικικο με μερακλωμένη μαστοριά και εμείς γύρω του να σιγοντάρουμε κρατώντας τον ρυθμό με τα παλαμάκια μας.

Στις λεπτομέρειες κρύβεται η ευτυχία μου έλεγε. Στην οικογένεια, στα παιδιά στα εγγόνια, στους φίλους, στους συνανθρώπους.  Και μια βόλτα στη Ντάνφορτη, την άλλη μεγάλη αγάπη του.

Αν μπορούσε να μας δει τώρα όλους μας εδώ μαζεμένους θα ήταν τρισευτυχισμένος.  Αυτή η έκρηξη αγάπης  είναι η δικαίωση του.

 Ο πανδαμάτωρ χρόνος μπορεί επουλώσει σιγά σιγά τον πόνο της απώλειας, δεν θα μπορέσει όμως να κερδίσει και το στοίχημα της μνήμης. Θα ζει για πάντα στη δική μας.

 Ο Κώστας  μπορεί να μην έφυγε πλήρης ημερών, έφυγε όμως πλήρης επιτευγμάτων.

Καλό σου ταξίδι φίλε και αδερφέ.