"Με ξαστεριές και καταιγίδες η Τρικυμία", γράφει η Ιουλία Ζαφειράκη

Η Τρικυμία δίπλα από το έργο της φίλης της Ιουλίας!

 

 

Με γνώρισε από το μυθιστόρημα «Για την Αγάπη των Αλλων».Τη γνώρισα δια ζώσης στην παρουσίαση του μυθιστορήματος «Ερωτας στην Ομίχλη», εκεί στον πεζόδρομο του βιβλιοπωλείου ΘΕΜΑ στο Παγκράτι.

Η Ιουλία Ζαφειράκη, συνταξιούχος δασκάλα, είναι μια Κρητική λεβέντισσα με ανάστημα, γαλάζιο βλέμμα και ποιότητα ζωής. Είναι αυτή η γυναίκα με την οποία λίγο γνωριζόμαστε αλλά μας δένει η εκλεκτική συγγένεια.Εκείνη απο την Κρήτη , εγώ απο τη Λευκάδα, εκείνη ψηλή γαλανομάτα, εγώ μέτρια με βλέμμα κεχριμπαρένιο, κι όμως είμαστε αδελφές στο πνεύμα...Σα να μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά και να κοιταζόμαστε με το ομοιόχρωμο βλέμμα. Από πάντα ...Για πάντα!

Η Ιουλία μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση του τελευταίου μου μυθιστορήματος «Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ» (εκδόσεις Ωκεανός) και γράφει με την σαφήνεια της παιδείας της, την εξής καταπληκτική κριτική:

«Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ»

 

ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ-ΑΡΓΥΡΗ (εκδόσεις Ωκεανός)

Της Ιουλίας Ζαφειράκη

«Η τρικυμία», είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο, ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε πραγματική ιστορία. Ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας αφηγείται τα γεγονότα, οι ανατροπές, οι ξαστεριές και οι καταιγίδες που σαρώνουν τη ζωή των ηρώων και πάνω από όλα η αγάπη της μάνας για το παιδί της, μας κρατούν το ενδιαφέρον και την αγωνία μέχρι και την τελευταία λέξη.

Ένα βιβλίο τρυφερό και σκληρό, εύκολο και δύσκολο, με καταιγίδες και νηνεμίες, μα πάνω απ’ όλα ανθρώπινο και συγκινητικό.

Όλα ξεκινούν σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί, με όλα τα μπλε της θάλασσας, με το θυμό και την ηρεμία της, με την αλμύρα και τη γλύκα της. Εκεί γεννιέται ο δυνατός έρωτας του γιατρού Υπερείδη, για τη γλυκιά Ελληνοκαναδέζα Πολέτ, και σαρώνει σαν σίφουνας τη ζωή του. Η Πολέτ, νιώθει την αύρα της αγάπης του νεαρού γιατρού και ανταποκρίνεται στον έρωτά του, έναν έρωτα γεμάτο πάθος και αλμύρα, μια αλμύρα που γλυκαίνει την ψυχή της και της δίνει το κουράγιο να θάψει βαθιά μέσα της, τους παιδικούς φόβους που σκέπαζαν τη ζωή της, τους δράκους εκείνους που πλήγωσαν την αγνή παιδική της ψυχή.

Ο γάμος τους και η εγκατάστασή τους στην Αθήνα είναι για την Πολέτ το ήρεμο λιμάνι, είναι η πηγή της χαράς της, βρήκε επιτέλους τη γωνιά της σ’ αυτό τον κόσμο, είναι επιτέλους ευτυχισμένη!

Η μοίρα όμως, άλλα σκαρώνει...

Στην Αθήνα, ο Πέτρος, αγαπά τη γυναίκα του, αλλά μεθά από την επιτυχία και τη δόξα και προσπαθεί να κρύψει τα πάθη και τη σκοτεινή πλευρά του, στα σκοτάδια της νύχτας, σε δρόμους δύσκολους, χωρίς να το καταφέρει. Σύντομα θα πνιγεί στην τρικυμία των κρυφών του αδυναμιών, χωρίς να προλάβει να αντικρίσει το παιδί του, που με τόσες δυσκολίες η Πολέτ κατάφερε να φέρει στη ζωή.

Μέσα σε μια νύχτα, η Πολέτ, με σφιγμένη καρδιά, βλέπει να λεηλατείται η ζωή της, να στροβιλίζεται από μια τρικυμία που την «ξεβράζει» σ’ ένα ψυχιατρείο, σταλμένη από άνομες συνομωσίες,και μίζερες πράξεις των ανθρώπων.

Ανυπεράσπιστη στη δίνη των γεγονότων, μαζεύει όλα τα χαμόγελα και τα δάκρυα της ζωής της και δραπετεύει, έχοντας στην αγκαλιά της, την πολύτιμη παρουσία του γιου της. Με πολλές δυσκολίες καταφέρνει και ξαναγυρίζει στον Καναδά. Εκεί, μεγαλώνοντας το γιο της, το Ρωμανό της, το μυαλό της στροβιλίζεται και αναδιπλώνεται διαρκώς, βουλιάζοντας μέσα στο γκρίζο ωκεανό των αναμνήσεων, παλεύοντας απεγνωσμένα να ξεφύγει από τα απειλητικά δίχτυα μιας τρικυμίας που νιώθει να την κυνηγά, έτοιμη να της επιτεθεί και να της πάρει ό,τι πολυτιμότερο έχει στη ζωή της. Παρηγοριά της, η γλυκιά ανάμνηση του άντρα της. Όμως, η αποκάλυψη για τις αδυναμίες του, για τα άνομα μυστικά του, θα γκρεμίσει την όμορφη γέφυρα των αναμνήσεων της και θα δυναμώσει την πίστη της, να μεγαλώσει σωστά το παιδί της και ποτέ να μη μάθει την αλήθεια για τον πατέρα του.

Πόσα μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος; Πόση δύναμη ψυχής μπορεί να έχει κάποιος; Και όμως, η Πολέτ, μπορεί. Ξορκίζει τους δαίμονες του παρελθόντος μ’ ένα παρόν γεμάτο αγάπη, ζεστασιά και φροντίδα για το παιδί της και η ενασχόλησή της με το θέατρο, φωτίζει τις γκρίζες μέρες της. «Η Τρικυμία», του Σαίξπηρ, που σκηνοθετεί για τα παιδιά, «παλεύει» να φέρει τη γαλήνη στη δική της τρικυμία.

Μεγαλώνοντας ο γιος της, αναζητώντας τις ρίζες του, την ταυτότητα του, η μοίρα θα παίξει το δικό της παιχνίδι. Ένα παιγνίδι γεμάτο αγωνία, συγκίνηση, ανατροπές, δάκρυα λύπης, δάκρυα χαράς, δάκρυα λύτρωσης.

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, με μία πένα μαγική. Είναι πολλά τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν διαβάζοντάς το. Η Ιουστίνη, έχει τον τρόπο και τη μαεστρία να καθηλώνει τον αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Διαβάζοντας την «Τρικυμία», είναι σίγουρο, ότι θα κάνουμε ένα ταξίδι στον ανθρώπινο ψυχισμό, ένα πολυκύμαντο ταξίδι, στην ηρεμία του καλοκαιριού.