Φροντιστήριο Στρατηγάκη, ο μύθος των Αγγλικών

Πέρασαν πολλά πολλά χρόνια αλλά πάντα θυμούμαι τα λόγια του πατερούλη: «Να μάθετε αγγλικά, γαλλικά, ξένες γλώσσες. Είναι το μέλλον, είναι ο ανοιχτός ορίζοντας, είναι ο δρόμος προς την πρόοδο».

Ετσι αμέσως μετά την Πρώτη Δημοτικού, μόλις δηλαδή μάθαμε τη γραφή και την ανάγνωση στα ελληνικά, μας έγραψε στο Φροντιστήριο Αγγλικών  Στρατηγάκη. Τότε στη Λευκάδα ήταν το μόνο δημόσιο φροντιστήριο (δεν υπήρχαν φροντιστήρια μαθημάτων ούτε ξένων γλωσσών στην μικρή επαρχιακή μας πόλη).

Η χαρά μου ήταν μεγάλη τεράστια που θα άνοιγα τους ορίζοντες, στα παιδιά μου μάτια οι ορίζοντες είχαν ένα και μόνο προορισμό: τη μεγάλη Αμέρικα απ΄όπου κατέφθαναν τα δέματα της Ούνρας παίρνοντας τη μυρωδιά της αποστείρωσης και της οδοντοπόστατας Kolynos.

To Φροντιστήριο Στρατηγάκης τότε στεγαζόταν σε ένα τρίπατο αρχοντικό στη φάτσα της πλατείας. Καταλάμβανε το δεύτερο όροφο. Μια τεράστια πινακίδα στόλιζε το μπαλκόνι και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά όταν τα ποδαράκια μου ανέβηκαν εκείνες τις ξύλινες σκάλες  για το πρώτο μου μάθημα στα αγγλικά που θα αποτελούσε την απαρχή του προορισμού που λεγόταν Αμέρικα.

Θυμάμαι ακόμη την κα Πιπίτσα Σολδάτου, μια κομψή καλοντυμένη κυρία γύρω στα τριάντα, με τα μαλλιά της πάντα χτενισμένα στο κομμωτήριο κι ένα ζευγάρι χείλη περασμένα με κραγιόν. Το στυλ της ήταν πολύ εξευγενισμένο και αστικό για τη μικρή μας πόλη. Η δε γνώση της αγγλικής προσέδιδε ακόμη μεγαλύτερη αίγλη στην κα Πιπίτσα.

Η κυρία Πιπίτσα μπήκε στην τάξη και άρχισε να μας διδάσκει τις πρώτες λέξεις. Με μια προφορά που θύμιζε Λονδίνο και με περισπούδαστο ύφος μας μύησε στη γλώσσα που έμελλε να γίνει εργαλείο της ζωής μας.Τις θυμάμαι τις πρώτες μου λέξεις καθώς κλείνω τα μάτια μου και αναπλάθω μέρες αθωότητας : rabbit (λαγός-κουνέλι), lizzard (σαύρα) , hat (καπέλο), car (αυτοκίνητο)...

Εφυγα για το σπίτι μου κυριολεκτικά πετώντας και μέσα μου επαναλάμβανα τις νέες μου λέξεις, αυτές που θα με οδηγούσαν σε μια άλλη ζωή πέρα απο τους περιορισμένους ορίζοντες της μικρής μου πόλης.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που η κυρία Πιπίτσα μας άνοιξε ένα μεγάλο πολύχρωμο πίνακα με θέμα την Picadilly Square του Λονδίνου. Ετριβα τα μάτια μου απο θαυμασμό βλέποντας τα κόκκινα δυόροφα λεωφορεία, τους τροχονόμους με τα επίσημα ρούχα και τα γυαλιστερά κράνη τύπου φιλαρμονικής.

Κάθε εβδομάδα είχαμε μια πραγματική Αγγλίδα που μας έδινε μαθήματα διαλόγου με την στριφνή βρετανική προφορά της. Κι όμως ούτε το γεγονός ότι δεν καταλάβαινα  το ελάχιστο απο όσα έλεγε δεν με αποθάρρυνε απο το σκοπό μου. Παρακολουθούσα με δέος την αγγλίδα δασκάλα και προσπαθούσα να μαντέψω τι περίπου έλεγε. Κι όταν έφτανα στο σπίτι προσποιόμουν πως μπαμπάλιζα αγγλικά με τη δική της βρετανική προφορά.

Τα χρόνια στου Στρατηγάκη, τρείς φορές την εβδομάδα 4-5 το απόγευμα αγγλικά, ήταν  χρόνια απόλυτης ελευθερίας και σχεδόν ευτυχίας. Σύντομα, έσμιξα με την συμμαθήτριά μου, τη Μόλυ Φλωρίου με την οποία φοιτούσαμε στην ίδια τάξη και κάναμε τη μεγάλη διαδρομή της επιστροφής στο σπίτι μου, που βρισκόταν στη άλλη άκρη της πόλης.

Τώρα η εκμάθηση της αγγλικής δεν ήταν μόνο σκοπός αλλά και μέσον διασκέδασης και πολυλογίας με τη φίλη μου με την οποία κοντοστεκόμασταν στις βιτρίνες και χαζεύαμε τους ωραίους νεωτερισμούς της μικρής μας πόλης.

Στο μεταξύ , το φροντιστήριο Στρατηγάκη που συγκέντρωνε όλα τα παιδιά της Λευκάδας, είχε εξελιχθεί σε παιδική χαρά, Παιδιά όλων των ηλικιών ανεβοκατέβαιναν εκείνες τις ξύλινες σκάλες που στέναζαν απο το ποδοβολητό μας. Η κυρία Πιπίτσα ήταν τώρα διευθύντρια και σπανίως εμφανιζόταν ως δασκάλα στις τάξεις.

Θυμάμαι ένα ωραίο Ελληνοαμερικανό  δάσκαλο, ονόματι Γιώργο, που μας έμαθε τη λέξη «κοτσάνα» στα ελληνικά όμως. Και έγινε ο ήρωάς μας γιατί και όμορφος ήταν και νέος και μας μίλαγε για τα τραγούδια των Beatles.

Πάντως, τα αγγλικά που έμαθα ή μάλλον τα όνειρα που έκανα για την Αμέρικα οριστικοποιήθηκαν εκεί στο Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών Στρατηγάκης. Και νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη στον πατερούλη που μου έμαθε πως οι ορίζοντες κατακτώνται με τις ξένες γλώσσες αλλά και στην κυρία Πιπίτσα Σολδάτου για την τόλμη της ως γυναίκα να δημιουργήσει το πρώτο Φροντιστήριο Αγγλικής στη Λευκάδα.