Ο Ελληνας Μετανάστης Παίρνει Τη Θέση Του Στην Ιστορία Του Μόντρεαλ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ο Μετανάστης για τις παιδικές μου θύμησες ήταν ο μπαρμπα-Στάθης, ευεργέτης της οικογένειας . Η φωτογραφία του κρεμόταν στο σαλόνι της γιαγιάς και η κουβέντα στρεφόταν συχνά περί τη ζωή του στην Αμέρικα, απ΄όπου έστελνε τα μαγικά αμερικάνικα δολάρια την εποχή που ο παππούς ο Αποστόλης πάλευε να θρέψει πέντε στόματα μόνο με τα αγροτικές δουλειές στην Εγκλουβή από το μεσοπόλεμο και μετά.

Η Μετανάστρια στις μνήμες μου ήταν η θειά Δημήτρω από την Ουάσιγκτον, μακρινή ξαδέλφη της Κουλίτσας, που επέστρεφε κάθε τόσο με τα ωραία της φουντωτά φουστάνια και τα πεταλουδένια τη γυαλιά και μας έφερνε φορέματα –οργάντζες και κούκλες που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ.

Μετανάστης έγινε και ο αδελφός του πατέρα μου, ο λεπτεπίλεπτος θείος Λεωνίδας, που παντρεύτηκε τη θεία Κατίνα από φωτογραφία στο Σύδνεϊ της Αυστραλίας. Ο θείος Λεωνίδας δεν μετανάστευσε για να στέλνει τον οβολό στην οικογένεια του παππού, αλλά για να ζήσει μια πιο εκλεπτυσμένη ζωή από κείνην που βίωνε με τα πρόβατα στο Βουνί της Εγκλουβής.

Όλες αυτές οι εικόνες αλλά και οι μετανάστες που επέστρεφαν μετά τα πενήντα τους από τα ξένα στο νησί με φουσκωμένους λογαριασμούς στις τράπεζες  για να παντρευτούν νεαρές χωριατοπούλες συνθέτουν τις παιδικές μου μνήμες περί τους Ελληνες μετανάστες. Στο μυαλό μου όλοι, μα όλοι, ζούσαν μια μαγική ζωή που τους έκανε πλούσιους και μετά μπορούσαν να αγοράσουν σπίτια και ζωή καινούρια.

Ωσπου τελικά γνώρισα τη νεότερη μορφή των μεταναστών μέσα από το γάμο μου με το γιό του Μετανάστη. Και ήρθα εδώ στην ευλογημένη γή του Μόντρεαλ, όπου έμελλε να συναντήσω αυτά τα χιλιάδες χέρια που έβαλαν πλάτη για τις οικογένειές τους στην Ελλάδα, χτίζοντας ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους, τα παιδιά τους αλλά και για τον Καναδά.

Και τους θαύμασα τους μετανάστες , τους θαύμασα για τα έργα των χειρών τους, εκκλησίες , σχολεία, καλλιεργημένους απογόνους που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τους γηγενείς Κεμπεκιώτες ή τους Αγγλοκαναδούς.

Ηρθαν εδώ στο Μόντρεαλ, μια πόλη ξένη όχι μόνο ως προς τις γλώσσες αλλά και ως προς τον καιρό. Οι ατέλειωτοι χιονισμένοι χειμώνες, το αφόρητο κρύο, οι δυό ξένες γλώσσες (αγγλικά και γαλλικά)  δεν τους εμπόδισαν να αναπτύξουν τις δεξιότητες και ικανότητές τους φτιάχνοντας το «Ελληνικό θαύμα»στο Μόντρεαλ.

Κι ενώ σε κάθε περιοχή της πόλης υπάρχει μια ελληνορθόδοξη εκκλησία, πέντε ημερήσια και άλλα ελληνικά σχολεία, δεν υπάρχει τίποτε στην πόλη που να αποτυπώνει αυτό που έζησαν οι Ελληνες μετανάστες κατά τον ερχομό τους. Δεν έχει αποτυπωθεί το στίγμα τους.

Ετσι, όταν προέκυψε  η συζήτηση για το γλυπτό που θα χάριζε η Ελληνική παροικία στο Δήμο του Μόντρεαλ για τα 375 χρόνια από την ίδρυσή του, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία μέσα μου ότι το έργο θα έπρεπε να είναι αφιερωμένο στον Ελληνα Μετανάστη. Η Μάνα, ο Πατέρας, το παιδί, οι βαλίτσες, αυτό, αυτό είπαμε με μια φωνή όλες οι γυναίκες του Λυκείου Ελληνίδων Μόντρεαλ.

Κι έτσι άρχισε η περιπέτεια του γλυπτού, που στις 30 Ιουνίου θα πάρει τη θέση του στην ιστορία του Μόντρεαλ και στις καρδιές μας. Η πρώτη ιδέα ρίχτηκε κι επειδή ο χρόνος ήταν ασφυκτικά πιεστικός στραφήκαμε στο γνωστό γλύπτη και καθηγητή της Σχολής καλών Τεχνών Γιώργο Χουλιάρα, ο οποίος μέσα σε δύο μέρες είχε φτιάξει το πρώτο πήλινο προσχέδιο.

«Ο πατέρας , η μάνα , το παιδί,οι βαλίτσες που γράφουν «Ελλάς» στις ετικέτες τους, η συμπαγής ελληνική οικογένεια, και μια πύλη που συμβολίζει τον ερχομό στο νέο κόσμο», έγραψε ο γλύπτης. Και καθώς το παρουσιάσαμε στην επιτροπή που αποτελείτο από τη Μαίρη Ντέρος, αντιδήμαρχο του Μόντρεαλ και δήμαρχο της περιοχής Πάρκ Εξτένσιον, τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ Νικόλα Παγώνη, τον πρόεδρο του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ Τζόν Θεοδοσόπουλο και το Γενικό Πρόξενο Νικόλα Σιγάλα, τη δρα Γεωργία Βρυνιώτη και τη Νίκη Ανατσασόπουλος, ο ενθουσιασμός ανέβηκε στα ύψη.

Ο πρόεδρος της ΕΚΜΜ με την Κοινότητα στο βάθος , ρίχτηκε με πάθος στη διεκπεραίωση του εράνου, που άρχισε με στόχο να συγκεντρωθούν τα χρήματα σύντομα για να πραγματοποιηθεί το έργο. Η ερανική προσπάθεια έγινε σχεδόν αθόρυβα και συγκέντρωσε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Ο γλύπτης προσέφερε την εργασία του δωρεάν για τους Ελληνες του Μόντρεαλ και για όλες τις δικές του μνήμες που τον σημάδεψαν ως παιδί όταν έβλεπε να φεύγουν οι Ηπειρώτες της πατρίδας του στα ξένα για μια καλύτερη ζωή.

Πραγματικά, το γλυπτό όπως το φιλοτέχνησε ο Γιώργος Χουλιάρας είναι συγκλονιστικά βιωματικό. Εμπεριέχει τα πρόσωπα, τις εκφράσεις, το σωματότυπο των Ελλήνων της μεταπολεμικής γενιάς που τραβούσαν για τα ξένα με φόβο, αγωνία και μια τεράστια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο άντρας με την τραγιάσκα κρατάει από τη μέση τη γυναίκα του που στέκεται βουβά δυνατή στην περιπέτεια της ξενιτιάς. Αυτό το σύμπλεγμα του Ελληνικού ανδρόγυνου εκείνης της εποχής είναι ένα μάθημα για τη δική μας γενιά. Σφιχτοδεμένοι στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Και το μικρό κοριτσάκι απορημένο ακουμπάει στις δικές τους πλάτες. Περίπου ξέγνοιαστο, περίπου πονεμένο, περίπου γελαστό, χαμένο στις καινούριες εικόνες, που θα πλάσουν το πλαίσιο της ζωής της.

Το γεγονός ότι ο γλύπτης άφησε την δική του εξέλιξη  στην τέχνη του για να δείξει με ένα νατουραλιστικό έργο την έκφραση της μετανάστευσης αναδεικνύει το μεγάλο ταλέντο και την πλήρη εναρμόνισή του με ένα θέμα που είναι εμφανές πως έχει επηρεάσει τη δική του μνήμη.

Μόνο στην πύλη αφέθηκε να είναι ο Γιώργος Χουλιάρας της νέας εποχής, αυτός που γνωρίζουμε μέσα από τα σύγχρονα έργα του, καθώς η πύλη συμβολίζει το νέο κόσμο.

Για μένα το Γλυπτό του Ελληνα Μετανάστη που θα αποκαλυφθεί επίσημα από το Δήμαρχο του Μόντρεαλ Denis Coderre στις 30 Ιουνίου  δεν είναι απλά ένα δημόσιο έργο τέχνης. Είναι η κατάθεση της συλλογικής μνήμης όχι μόνο των Ελλήνων του Μόντρεαλ αλλά όλων των μεταναστών που εντάχθηκαν σ΄αυτή την προοδευτική και σύγχρονη κοινωνία αποκτώντας μια καλύτερη ζωή από εκείνη στη μακρινή πατρίδα τους.

Είναι ένα έργο που δηλώνει την πολυσυλλεκτική προσπάθεια των Ελλήνων της πόλης καθώς στο πλάι αναγράφονται τα ονόματα των δωρητών. Είναι το δώρο της Ελληνικής παροικίας στο Δήμο του Μόντρεαλ ως έκφραση ευγνωμοσύνης για όσα η πόλη έχει προσφέρει σε εκείνους. Είναι η ιστορία αποτυπωμένη σε τρία πρόσωπα , σε όλα τα πρόσωπα των μεταναστών της πρώτης γενιάς.

Η τοποθεσία στη οποία θα τοποθετηθεί το γλυπτό βρίσκεται στην γωνία Πάρκ και Ζαν Ταλόν, απέναντι από το σταθμό του τραίνου όπου έφταναν οι Ελληνες μετανάστες μετά την άφιξή τους με το πλοίο στο Χάλιφαξ. Η πόλη του Μόντρεαλ, παραχώρησε ένα κομβικό σημείο με μεγάλη επισκεψιμότητα και ορατότητα μπροστά ακριβώς από ένα κτίριο του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ.

Επί της Ζαν Ταλόν βρίσκεται επίσης το έργο «ΓΑΙΑ» στο ομώνυμο πάρκο του Τήνιου γλύπτη  Πραξιτέλη Τζανουλίνου, προσφορά των Ελλήνων του TMR στην πόλη επί της δημοτικής συμβούλου Μέλπας Καματερού και του Γενικού Προξένου Θάνου Καφόπουλου. Παράλληλα , στον ίδιο δρόμο βρίσκεται αναπαράσταση του αγάλματος της Αθηνάς στο πάρκο Αθηνά, προσφορά του Δήμου της Αθήνας στο Δήμο του Μόντρεαλ επί δημαρχίας του Δημήτρη Αβραμόπουλου με αφορμή  την αδελφοποίηση της Αθήνας με το Μόντρεαλ.

Τα τρία έργα τέχνης σε μια ευθεία δείχνουν το βάθος του πολιτισμού των Ελλήνων του Μόντρεαλ. Το εμβληματικό Γλυπτό του Ελληνα Μετανάστη παντρεύει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον ενός Ελληνισμού που μάτωσε για να χτίσει μια καλύτερη ζωή μεταφέροντας από την πατρίδα την ιστορία, το ήθος και την εκλεπτυσμένη καταγωγή από την κλασική Ελλάδα.

Ολος ο πόνος, όλες οι ελπίδες, όλα τα όνειρα ακουμπισμένα από τον κορυφαίο γλύπτη Γιώργο Χουλιάρα στο εμβληματικό μνημείο του Ελληνα Μετανάστη που θα θυμίζει για πάντα την Αφιξη στο Μόντρεαλ!!! Την Αφιξη  στη νέα πολλά υποσχόμενη ζωή!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στη δόκτωρα Γεωργία Βρυνιώτη, τη Νίκη Αναστασόπουλος, την Πελαγία Αδαμίδη Γενική Διευθύντρια  της ΕΚΜΜ και την Κατερίνα Μπακογιάννη από το λογιστήριο της ΕΚΜΜ.

Μεγάλα συγχαρητήρια και ευχαριστίες στην Κατερίνα Μαρκάκη και την εταιρεία της 

H.O.T.HERMES OVERSEAS TRAFFIC INC

Website

Directions

4.01 Google review

Transportation infrastructure in Montreal, Québec

Address: 1563 Rue Bégin, Saint-Laurent, QC H4R 1W9

Phone: (514) 270-1961

Ευχαριστίες στους γενναιόδωρους Ελληνες του Μόντρεαλ που με τη οικονομική συμβολή τους πραγματοποίησαν το έργο.

Και σε όλους όσους συνέβαλαν με κάθε τρόπο στην πραγμάτωσή του μνημείου που είναι αφιερωμένο στον Ελληνα Μετανάστη και σε κάθε Μετανάστη.

 Προσωπικές ευχαριστίες στην επίτιμο πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων Μόντρεαλ, πρέσβειρα Βασιλική Μαρκαντωνάτου, που έσπειρε την ιδέα της ίδρυσης του ΛΕΜ και στάθηκε ηθική αρωγός στην τιτάνεια προσπάθεια!

Μάρω Λύτρα, Ενας Σεμνός και Κομψός Γάμος!

Αποκλειστικό κείμενο και φωτογραφίες

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη

Σε μια σεμνή τελετή παρουσία μόνο συγγενών και στενών φίλων παντρεύτηκε η γνωστή τραγουδίστρια Μάρω Λύτρα τον εκλεκτό της καρδιάς της, επιχειρηματία Theo Papas (Θεόφιλο Παπαδόπουλο).

Παράνυφη ήταν η αδελφή της, ενώ στην εκκλησία την συνόδευαν οι γιοί της αδελφής της κρατώντας την με τρυφερότητα από τα χέρια. Η μητέρα της συγκινημένη σκούπιζε τα δάκρυα της ευτυχίας που πλημμύριζαν τα μάτια της.

Παρόντα ήταν και τα τρία παιδιά του συζύγου της από τον πρώτο του γάμο, που ήταν επίσημα ντυμένα για την περίσταση καθώς η Μάρω τα έχει περιβάλει με μεγάλη αγάπη. Επίσης, παρούσες ήταν οι αδελφές του γαμπρού και ο αδελφός του με τις οικογένειές τους.

Το μυστήριο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου τέλεσε ο αρχιμανδρίτης Δημήτριος Αντωνόπουλος, που είναι ο πνευματικός της Μάρως Λύτρα σε κλίμα συγκίνησης και ευφορίας. Στον λόγο του τόνισε ότι ενώνονται δύο ψυχές με πνευματικότητα για την αιωνιότητα.

 Η Μάρω φορούσε ένα παραδοσιακό λευκό νυφικό από τούλι και δαντέλα με μια όμορφη ουρά που άφηνε στο διάβα της την αύρα της κομψότητάς της. Το  μπουκέτο από λευκά τριαντάφυλλα διανθιζόταν με δύο μπλέ τριαντάφυλλα που έδιναν την αίσθηση του βελούδου. Ο Τheio ήταν ντυμένος με  κομψό μπλέ κοστούμι κι ένα πολύ μοντέρνο πουκάμισο .

Το ζευγάρι μετά το πέρας του μυστηρίου υπέγραψε την πράξη του γάμου ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Στην έξοδο της εκκλησίας τους περίμεναν οι καλεσμένοι να τους ράνουν με  λευκά ροδοπέταλα και φούσκες από σαπούνι αντί του παραδοσιακού ρυζιού που δεν επιτρέπεται στις εκκλησίες του Μοντρεάλ.

Η δεξίωση του γάμου που ακολούθησε έγινε στο πολυτελές εστιατόριο 40West. Ο στολισμός της αίθουσας ήταν εντυπωσιακός στα λευκά, ενώ μια ορχήστρα τζάζ έπαιζε απαλούς ρυθμούς κατά τη διάρκεια του δείπνου.

Η Μάρω και ο Theio ήταν εξαιρετικοί οικοδεσπότες στο γλέντι, όπου η Μάρω χόρεψε παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια του γάμου συνοδευόμενη από το γαμπρό και τους καλεσμένους τους.

Η Μάρω, που έγινε γνωστή στο ελληνικό κοινό από τη συμμετοχή της στο Fame Story το 2003, παραμένει λατρεμένη τραγουδίστρια στο Μόντρεαλ, όπου ανάμεσα στα καθήκοντά της ως νοσοκόμας, τραγουδάει μια φορά το μήνα στο εστιατόριο «Μύθος».

Η Μάρω ανέβηκε τα σκαλοπάτια της εκκλησίας του Ευαγγελισμού χθές στο πλάι του εκλεκτού της ταγμένη να ζήσει την οικογενειακή γαλήνη που της υπόσχεται η νέα στάση περί τη ζωή της.

Η ίδια μου ομολόγησε ότι προετοίμαζε το γάμο της επί τρείς μήνες και φρόντισε κάθε λεπτομέρεια, από τα μπισκότα με τα ονόματα των νεόνυμφων μέχρι τις κομψές μπομπονιέρες σε λευκό δεμένες με κλαδί ελαίας. Κλαδί ελαίας άλλωστε στόλιζε τα πιάτα της γαμήλιας δεξίωσης.

Μάρω, Θεόφιλε να ζήσετε και να ευτυχήσετε πάντα μαζί και πάντα αγαπημένοι, ευλογημένοι από την εκκλησία μας!

 Στεφανωμένοι προσκυνούν το Ευαγγέλιο

 Με την αδελφή της, τη μητέρα της και τους γιούς της αδελφής της

 Σ΄Αγαπώ

 Ησαία Χόρευε με τον πατέρα Δημήτριο

 Θεόδωρος Αργύρης με πατέρα Δημήτριο

 Η κομψή ανθοδέσμη

 Τα στέφανα επί των κεφαλών

 Η γιαγιά Ματίνα Λύτρα με τους δύο εγγονούς της

 Οι κομψές μπομπονιέρες

 Η Μάρω με τον Πίτερ Ντέρος

 Οι νιόπαντροι με το ζεύγος Μαίρης και Πίτερ Ντέρος

 Η οικογενειακή φωτογραφία

 Φούσκες ευτυχίας

 Εμείς με τους νιόπαντρους

Το Σήμαντρό Τους να Χτυπά!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Παρηγορήτισσας στην περιοχή του Lachute είναι μια ευλογία της Χριστιανοσύνης και της Ορθοδοξίας του Μοντρεάλ. Με μια ιστορία 25 χρόνων (ιδρύθηκε το 1993) γιορτάζει φέτος ένα τέταρτο του αιώνα παρηγορίας και παραμυθίας των Ορθόδοξων ψυχών.

Ετσι, λοιπόν,  του Αγίου Πνεύματος ξεκίνησε  μια ομάδα του Λυκείου Ελληνίδων Μοντρεάλ, προκειμένου να επισκεφθούν τις μοναχές, που υπό την καθοδήγηση της Γερόντισσας Θέκλας μεγαλουργούν σε όλους τους τομείς της δημιουργίας του Πλάστη. Στην αποστολή ήταν η αντιπρόεδρος Ματίνα Πριφτάκη,η γενική γραμματέας Ιουστίνη φραγκούλη-Αργύρη,  η ταμίας Μαρία Παχύγιαννη-Αργυρόπουλος, η ειδική ταμίας Αρτεμις Καραγιαννίδη, η επί των δημοσίων σχέσεων Βίκυ Γεωργιάδου και τα μέλη Ιωάννα Μπισμπίκος και Τίνα Φλίκας.

Ηταν μια βροχερή μέρα με ελάχιστη ορατότητα, αλλά εκείνες ακλόνητες ανέβηκαν το λόφο του Lachute αγγίζοντας περίπου τα σύννεφα. Εφτασαν μετά τη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος. Το εκκλησάκι ήταν ανοιχτό και οι φλόγες των κεριών σιγόκαιγαν από τους πιστούς που μόλις είχαν συμμετάσχει στη λειτουργία.

Η κατάνυξη ήταν μεγάλη, το άρωμα των κεριών από τις μέλισσες ανακατευόταν γλυκά με το θυμίαμα το καμωμένο από το ακάματο μελίσσι των μοναχών της Παναγίας της Παρηγορήτισσας.

Στη συνέχεια σερβιρίστηκε ο καφές στο φιλόξενο αρχονταρίκι, όπου η ακούραστη νεαρή αδελφή Γαβρηλία, πηγαινοερχόταν προσφέροντας στις επισκέπτριες γλυκά φτιαγμένα από τα χεράκια των μοναχών.

Η ζεστή παρουσία της Γερόντισσας Θέκλας που με τη μητρική στοργή της αγκάλιασε τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων σκόρπισε μια ευλογημένη αύρα. Η Γερόντισσα ζήτησε από το Λύκειον Ελληνίδων να πρωτοστατήσει στον έρανο για την αγορά των δέκα σημάντρων για το Μοναστήρι.

Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν’ εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ένα καντήλι θαμπερό 
και έναν πέτρινο σταυρό 
έχει στολίδι μοναχό 
το εκκλησάκι το φτωχό.΄

Παρότι το Μοναστήρι έχει αναπτυχθεί χάρη στις άοκνες προσπάθειες των μοναχών και την θερμή υποστήριξη του κόσμου, στο εκκλησάκι το μικρό λείπουν οι καμπάνες, αυτές που θα ξυπνούν μέσα στη νύχτα τις αφιερωμένες  στο Θεό γυναίκες για να ψάλλουν όρθρου βαθέωςτον όρθρον.

Το Λύκειον Ελληνίδων Μοντρεάλ, που νιώθει μια ιδιαίτερη σύνδεση με τις γυναίκες μοναχές της Παρηγορήτισσας, αμέσως προθυμοποιήθηκε να σταθεί αρωγός σε αυτή τη νέα προσπάθεια του Μοναστηριού να αποκτήσει καμπαναριό και καμπάνες.Κι έτσι κατέθεσε την προσφορά του.

Ταυτόχρονα, καλούμε όλους του συμπάροικους να συνεισφέρουν στην αγορά των σημάντρων που θα σκορπίζουν ήχους αυθεντικού Μοναστηριού στο Κεμπέκ!

Η ιστορία του Μοναστηριού της Παρηγορήτισσας

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Παρηγορήτισσας στο Μόντρεαλ, το πρώτο Ελληνορθόδοξο  Μοναστήρι στο Κεμπέκ, ιδρύθηκε το 1993 υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Καναδά και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καναδά κ. Σωτηρίου.

Το Μοναστήρι ιδρύθηκε υπό την καθοδήγηση του Γέροντος Εφραίμ, μαθητού του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, πολυγραφότατου και πεφωτισμένου Αγιορείτη μοναχού.

Το Μοναστήρι χτίσθηκε πάνω σε μια παλιά φάρμα 235 στρεμμάτων στην πλαγιά ενός ελατόδασους στα γοητευτικά βουνά Laurentians, βορειοδυτικά της πόλης Lachute. Με την αγάπη και τον συνεχή μόχθο των αδελφών μοναχών αλλά και με την προσφορά των λαϊκών αναπτύχθηκε σε ένα κήπο που υμνεί την Παναγία την Παρηγορίτισσα, στης οποίας τη θεία χάρη είναι αφιερωμένο.

Το Μοναστήρι απαριθμεί σήμερα 22 μοναχές υπό την ιερά καθοδήγηση της Ηγουμένης Θέκλας, η οποία πρωταγωνίστησε στην ίδρυσή του. Οι μοναχές ασχολούνται με τη γεωργία, την τυροκομία και την κατασκευή χειροτεχνημάτων και εργοχείρων.

Εκτός από την εντατική αφοσίωσή τους στην καθημερινή δουλειά, οι μοναχές προσφέρουν μια μεγάλη αγκαλιά παρηγοριάς για τους μη έχοντες και αλλά και για τους έχοντες.

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Παρηγορήτισσας αποτελεί το αγαπημένο καταφύγιο των Ελλήνων και των Ορθοδόξων του  Μόντρεαλ.